Ένα διαζύγιο από τη Μητρόπολη Παραμυθιάς το 1872

 

Παραστάσα ενώπιων της ημών ταπεινότητος, η Βασίλω Σωτήρη από χωρίον Χόϊκα, ανέφερε δεινοπαθώς, ότι συζευχθεισα προ οκτώ ετών εις γάμων Βασίλειον Αθανασίου, εκ του χωρίου Στάνοβον, της θεοσώστου ημών επισκοπής, μόλις τον πρώτον έτος μετ’ αυτού εν ειρήνη και ομόνοια. Ύστερων δε ο ανήρ της ήρξατο φέρεσθαι προς αυτήν λίαν απηνώς και τελευταίον απεδίοξεν αυτήν εκ της οικίας του, περιπλανώμενη δε τήδε κακείσαι ανηνέχθη τότε ενώπιων του προκατόχου ημών, υστις όπως επαναφέρεη τον άνδρα της, ει το καθήκον του , υπέβαλεν αυτόν υπό πολλάς ποινάς, εκκλιστιαστικάς τε και εξωτερικάς.

Τουτων δε πάντων αποβάτων ανοφελων, η ειρημένη γυνή Βασίλω, ενεφανίσθη και προς ημάς άπαξ, δις και πολλάκις και επανειλημμένος, εζητει όπως δοθη εν τέρμα εις την οικτράν αυτήν καταστασιν.

Πολλάκις δε εγράψαμεν προς τον ρηθέντα Βασίλειον, ινα εν ωρισμένη ημέρα εμφανισθή εις την ιεράν Μητρόπολιν, όπως, ει δυνήθωμεν, συμβίβασαι και ειρήνευεσαι αυτούς αλλ΄ αυτος παρήκουσε και ουκ ηθέλησεν ινα εμφανισθή.

Όθεν έχοντες μεν υψιν όσα ο προκάτοχος ημών περι αυτού ενήργησεν, ουχ ήττον δε και την προς την εκκλισίαν επανειλημμένη παρακοήν αυτού και το αμετατρεπρον της διαγωγής του, προ παντών δε την επι επτά όλοις έτεσιν άνευ σκέπης και προστασίας, περιπλάνησιν της ταλαίπωρου ταύτης γυναικός εν αυτή μάλιστα τη ακμή της ηλικίας της, οπότε κίνδυνος προφανής επίκειται, μη παρεκκλίνη της ηθικής και προγνινή αυτή, ούτως αφευκτος ψυχική απωλεια, διαζεγνύομεν αυτην από του ρηθέντος ανδρός της Βασιλείου, και κηρυττομεν αυτους αλλοτρίους απ’ αλλήλων και μηδεμίαν γαμικήςν συνάφειαν εχοντας, παρέχοντες συνάμα και την εκκλησιαστικήν άδειαν εις την ρηθείσαν Βασίλω του να έλθη εις ετερον νόμιμον γάμον, εφ’ ω και εδόθη αυτή το παρόν δι’ ένδειξιν.

Εν Παραμυθία τη 25 Απριλίου 1872