Ξεχωριστά παλαιά έθιμα στη Θεσπρωτία για τις εορτές των Χριστουγέννων, που ξεκινούσαν από το Νοέμβριο

Ξεχωριστά παλαιά έθιμα στη Θεσπρωτία για τις εορτές των Χριστουγέννων, που ξεκινούσαν από το Νοέμβριο

 

 

Η προετοιμασία για τον εορτασμό των Χριστουγέννων στη Θεσπρωτία, ξεκινούσε από το Νοέμβριο Στη γιορτή του αγίου Ανδρέα, οι Ηπειρώτισσες έβραζαν τα παραδοσιακά μπόλια, με καλαμπόκι κι άλλα όσπρια. 

 

Τον Δεκέμβριο οι νοικοκυρές της Ηπείρου, συνήθιζαν να φτιάχνουν τις τηγανίτες στην πλάκα. 

 

Πρόκειται για ένα τοπικό γλύκισμα. 

 

Οι τηγανίτες ήταν μελωμένες με ζαχαρόνερο καρύδια και κανέλα. 

 

Aυτά κατά την παράδοση είναι τα σπάργανα του Χριστού. 

 

Ακόμη έπλαθαν κουλούρια κι έφτιαχναν γλυκά.

 

Τις τηγανίτες τις έτρωγαν το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. 

 

Τα κάλαντα, βέβαια, την παραμονή των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων ήταν "υποχρέωση" των παιδιών. 

 

Όποιος πήγαινε τα Χριστούγεννα στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα χρόνια πολλά, κρατούσαν ένα κλαρί πουρνάρι, ή ό,τι άλλο δεντρικό. 

 

Τα πετούσαν στο τζάκι, μόλις μπαίνανε και καλημέριζαν. 

 

Κι όταν τα φύλλα τα ξερά έπιαναν φωτιά κι αρχίζανε να τρίζουν και να πετάνε σπίθες, εύχονταν: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!» 

 

Αυτή ήταν η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. 

 

Να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ’ αφήσουν τ’ όνομα το πατρικό να σβήσει. 

 

Πίτα, η λεγόμενη βασιλόπιτα, φτιάχνονταν με παραδοσιακά υλικά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και που κοβόταν στο τραπέζι των μελών της οικογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων. 

 

Για τα Φώτα οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν ο καιρός, η γιορτή που φεύγαν οι καλικάντζαροι, γιατί φοβούνταν την αγιαστούρα του παπά. 

 

ΚΑΤΟΨΗ