Με αφορμή την παρουσίαση του πολύκροτου βιβλίου του στην Ηγουμενίτσα αυτό το Σάββατο 22 Μαρτίου, ο  δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας Γιώργος Χαρβαλιάς , παραχώρησε στον δημοσιογράφο του thespro.gr Βαγγέλη Αναστασίου , μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης σχετικά με τις ελληνογερμανικές σχέσεις, τις οφειλόμενες πολεμικές επανορθώσεις, αλλά και την επιστροφή της Γερμανίας στον εξοπλιστικό πυρετό με αφορμή την Ουκρανική κρίση και την διαφαινόμενη αποστασιοποίηση της νέας αμερικανικής διοίκησης από την Ευρώπη. 

Το «Γιαβόλ» που θεωρείται πλέον βιβλίο αναφοράς πρωτοεκδόθηκε το 2023 από τον εκδοτικό οίκο «ΠΕΔΙΟ» και σήμερα κυκλοφορεί στην 5η εμπλουτισμένη έκδοση με ειδικό αφιέρωμα στους «μαρτυρικούς τόπους» της Κατοχής, ενώ στο επόμενο διάστημα αναμένεται και η αγγλόφωνη έκδοση του που θα απευθύνεται στις αγορές του εξωτερικού.

Στη νέα έκδοση περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων πληροφορίες για τα απόρρητα πρακτικά του ∆.Σ. της ελληνικής Siemens την περίοδο 1938-46 που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας  , λησμονημένα περιστατικά από το δράµα της Κατοχής στην Αθήνα όπως ο βανδαλισµός του Πανεπιστηµίου Αθηνών από τους Ναζί και η δολοφονία ενός στρατηγού-ήρωα στα σκαλιά της Αθηναϊκής Λέσχης, ειδικό παράρτηµα  για το «Ελληνικό Ολοκαύτωµα» και τις πρωτοφανείς γερµανικές ωµότητες στους µαρτυρικούς τόπους που βαφτίστηκαν «πολεµικά αντίποινα» από τους σύγχρονους παραχαράκτες της Ιστορίας, αναψηλάφηση της ατιµωρησίας που επιφυλάχθηκε σε Γερµανούς εγκληµατίες πολέµου και Έλληνες δωσίλογους, αποκαλύψεις για το πώς οι Ναζί ολιγάρχες της γερµανικής  αυτοκινητοβιοµηχανίας ξανάχτισαν µεταπολεµικά τις αυτοκρατορίες τους.

 Τον πρόλογο του «Γιαβόλ» έχει γράψει ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής που χαρακτηρίζει ανεκτίμητη τη συνεισφορά του βιβλίου στην  περιγραφή, λεπτομερή εξιστόρηση και θεμελίωση των ελληνικών απαιτήσεων προς τη Γερμανία.

  Κατ’ αρχήν είναι τιμή μου να βρίσκομαι στην πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας. Δεν θα μπορούσα να αφήσω έξω από τους σταθμούς των παρουσιάσεων του συγκεκριμένου βιβλίου, αυτό τον ακριτικό τόπο που πλήρωσε βαρύ τίμημα στην διάρκεια της Κατοχής και μάλιστα με εγκλήματα κατά αμάχων που δεν έγιναν μόνο από Γερμανούς, αλλά και από τους συνεργάτες τους, τους διαβόητους «γερμανοντυμένους» Τσάμηδες.

  Αρχική αφορμή ίσως ήταν το αντικείμενο των μεταπτυχιακών σπουδών μου στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου που επικεντρώνονταν στην νεότερη στρατιωτική ιστορία της ευρωπαικής ηπείρου. Κι εκεί μοιραία ανταμώνεσαι μοιραία με τον γερμανικό μιλιταρισμό που αιματοκύλισε δύο συνεχόμενες φορές, όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Αργότερα ως νεαρός ρεπόρτερ που  κάλυπτα την γιουγκοσλαβική κρίση συναντήθηκα πάλι με τα οξυμένα γεωπολιτικά ανακλαστικά της μεταπολεμικής ομοσπονδιακής Γερμανίας. Και άρχισαν να μου μπαίνουν σκέψεις.

Ο τότε Γερμανός υπουργός εξωτερικών, Χανς Ντήντριχ Γκένσερ, αν θυμάστε, ήταν αυτός που πραξικοπηματικά δρομολόγησε την «αποσυναρμολόγηση» της Γιουγκοσλαβίας, σπεύδοντας να αναγνωρίσει μονομερώς την ανεξαρτησία της Σλοβενίας και της Κροατίας. Και αργότερα οι Γερμανοί με έναν άλλο υπουργό εξωτερικών, τον «Πράσινο» Γιόσκα Φίσερ που κάποτε παρίστανε το παιδί των λουλουδιών, συμμετείχαν στον βομβαρδισμό της Σερβίας. Ξαναγύρισαν δηλαδή στον τόπο του εγκλήματος, χωρίς καμία ενοχή, ενώ την ίδια ώρα εδραίωναν την ευρωπαική κυριαρχία τους, αλώνοντας τους θεσμούς και επιβάλλοντας δημοσιονομικό…κορσέ στην περιβόητη σύνοδο του Μάαστριχτ. Κάπου εκεί άρχισα να ψάχνω και την γερμανική επιρροή στην Ελλάδα. Από τα χρόνια του Οθωνα μέχρι τις μέρες μας, την περίοδο των μνημονίων. Και τότε συνειδητοποίησα ότι η γερμανική πατρωνία στην Ελλάδα αποτελεί την επιτομή προβολής του γερμανικού ηγεμονισμού πάνω σε μια αδύναμη χώρα η οποία υπέφερε τα πάνδεινα την περίοδο της Κατοχής. Με ενόχλησε το γεγονός ότι και στην περίπτωση μας οι Γερμανοί προσέρχονταν με διαταγές και υποδείξεις, χωρίς να συνειδητοποιούν τις ιστορικές τους ευθύνες. Αποφάσισα λοιπόν να πιάσω το νήμα από την αρχή και έτσι γεννήθηκε το «Γιαβόλ».

Γιατί πρωτίστως το πολιτικό σύστημα αποφεύγει να τα αναδείξει. Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις αδύναμες και εξαρτημένες, δεν ήθελαν επ΄ουδενί να ενοχλήσουν την Γερμανία θυμίζοντας τα εγκλήματα του παρελθόντος και αξιώνοντας αποζημιώσεις. Τους ενδιέφερε μόνο να πάρουν τίποτα δανεικά και να προσελκύσουν γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα για να αναταχθεί η χώρα. Γι αυτό και το θέμα άρχισε σιγά-σιγά να ξεθωριάζει, οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες έμειναν ουσιαστικά ατιμώρητοι και η Γερμανία άρχισε να εμφανίζει στην ελληνική κοινωνία ένα νέο προφίλ σαν ένας αγαθός οικονομικός γίγαντας που ενδιαφέρεται μόνο για τις εξαγωγές των προιόντων του. 

Βέβαια δεν ήταν μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις που αποσιωπούσαν το θέμα των εγκλημάτων της Κατοχής. Και οι διπλωματικές υπηρεσίες της δυτικής Γερμανίας φρόντιζαν για αυτό. Μπορεί να ακούγεται αδιανόητο, αλλά είναι απολύτως ακριβές ότι η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα έκανε επανειλημμένα διαβήματα στις ελληνικές αρχές για…πολεμικές ταινίες της δεκαετίας του 60, όπως το «Νησί των Γενναίω» που εξυμνούσε την αντιστασιακή δράση Ελλήνων και Βρετανών στη Κρήτη. Οι Γερμανοί θεώρησαν το περιεχόμενο της ταινίας…εχθρικό και ιδιαίτερα ενοχλήθηκαν από τον ρόλο του Αρτέμη Μάτσα ως «καταδότη», διότι όπως ισχυρίστηκαν αυτό δηλητηριάζει τις σχέσεις των δύο λαών! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το θράσος και την αναίδεια με την οποία αντιμετώπιζαν τις ελληνικές κυβερνήσεις εκείνης της εποχής. Αλλά και σήμερα δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Εδώ υπάρχει από το 2019 ομόφωνη απόφαση της ελληνικής βουλής για άμεση διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων και, έξι χρόνια τώρα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα! Οι Ελληνες πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες αντιμετωπίζουν το ζήτημα ως περιφερειακή εκκρεμότητα που δεν διαταράσσει τις ελληνογερμανικές θέσεις. Σπανίως το θέτουν και όταν οι Γερμανοί απαντούν ανερυθρίαστα ότι το θεωρούν «λήξαν», σιωπούν κατεβάζοντας το βλέμμα…

Η συμπεριφορά τους ήταν απάνθρωπη. Σκότωναν και βασάνιζαν αδιακρίτως για να καταστείλουν το αγωνιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού. Τα εγκλήματα τους σε αρκετές περιπτώσεις δεν τα χωρά ανθρώπινος νους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κομμένο της Αρτας όπου από τη μανία τους δεν γλύτωσαν ούτε τα νεογέννητα βρέφη.

Βεβαίως εδώ υπάρχουν κάποιοι βολικοί μύθοι: Ότι τα εγκλήματα, ας πούμε, έκαναν μόνο τα «αιμοσταγή» Ες-Ες. Τεράστιο ψέμα. Η μεραρχία Εντελβαις που αιματοκύλισε την Ηπειρο ανήκε στον τακτικό στρατό της Βέρμαχτ. Το ίδιο και η γερμανική μεραρχία του διαβόητου Καρλ φον λε Σουίρ που κατέκαψε τα Καλάβρυτα και εξόντωσε όλο τον πληθυσμό τους. Αλλά μην πάμε μακριά. Το πρώτο μαζικό έγκλημα των Γερμανών στην Ηπειρωτική Ελλάδα ήταν η σφαγή του πληθυσμού στα Ανω Κερδύλια Σερρών. Την έκαναν δύο λόχοι…σκαπανέων της Βέρμαχτ. Επομένως τα γερμανικά στρατεύματα στο σύνολο τους συνδέθηκαν με ωμότητες. 

 Το ωραίο της υπόθεσης είναι όμως ότι εκτός από τα εγκλήματα οι Γερμανοί άρπαξαν και το ταμείο της χώρας! Διέλυσαν τις υποδομές, λεηλάτησαν τα παραγωγικά αποθέματα, κατέσχεσαν ελληνικές επιχειρήσεις και στο τέλος έφτασαν να…μισθοδοτούνται χρεώνοντας το ελληνικό κράτος

Το δάνειο ήταν μία γερμανική εφεύρεση για να δικαιολογούν την…ληστεία. Τις υπέρογκες δηλαδή πολεμικές δαπάνες που φόρτωναν στα ελληνικά ταμεία, για να εξυπηρετούν τις στρατιωτικές τους επιδιώξεις στο μέτωπο της Βόρειας Αφρικής. Κάποια στιγμή ένας ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου οικονομικών που τιμούσε τα παντελόνια του, ο Αθανάσιος Σμπαρούνης, διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι στην πράξη αρπάζουν πολύ μεγαλύτερα ποσά από ότι θα μπορούσαν να δικαιολογούν οι κατοχικές δαπάνες σε μια μικρή και καθημαγμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Για να τηρήσουν τα προσχήματα οι Γερμανοί αποφάσισαν να ονομάσουν την υπέρβαση αυτή δάνειο από το ελληνικό κράτος. Εκαναν το λάθος μάλιστα να αποπληρώσουν κάποιες δόσεις πριν εγκαταλείψουν τη χώρα σε πληθωριστικές δραχμές που δεν είχαν καμία αξία. Το  δάνειο όμως ενεργοποιήθηκε. Και σήμερα πρέπει να υπολογιστεί σε τρέχουσες αξίες και να ανατοκισθεί για να αποδοθεί στο δικαιούχο, δηλαδή τη χώρα μας! Αυτό αποτελεί συμβατική και όχι μόνο επανορθωτική υποχρέωση της Γερμανίας. Είναι δηλαδή πολύ πιο εύκολο να διεκδικηθεί με νομικά μέσα.

Ασφαλώς και παρεμβαίνουν. Κατ’ αρχήν διεισδύουν σε βασικές υποδομές όπως οι τηλεπικοινωνίες, τα αεροδρόμια κλπ. Κατά δεύτερον είναι αυτοί που μέσω των μνημονίων υπαγορεύουν πλέον το οικονομικό μοντέλο της χώρας που συνοψίζεται στο τρίπτυχο «τουριστική αξιοποίηση-ανανεώσιμες πηγές ενέργειας-ηλεκτροκίνηση». Φυσικά το μοντέλο αυτό δεν λειτουργεί εις όφελος του Ελληνα, αλλά εις όφελος των Γερμανών. Η χώρα πέταξε άρον-άρον τους λιγνίτες για να φέρει εισαγόμενες ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά ενώ την ίδια  ώρα επιδοτεί την ηλεκτροκίνηση για επίσης εισαγόμενα ηλεκτρικά αυτοκίνητα made in Germany.

Επιπλέον η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε αποικία μαζικού τουρισμού με ότι αυτό συνεπάγεται. Οι Γερμανοί επισκέπτες από το 2008 έχουν σχεδόν…τριπλασιασθεί, αλλά ξοδεύουν πολύ λιγότερα και ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που δαπανούν επιστρέφει πάλι στη Γερμανία μέσω του γιγαντιαίου τουριστικού πρακτορείου της TUI με το οποίο κινούνται στην συντριπτική τους πλειονότητα. Καταλαβαίνετε ότι εδώ μιλούμε για το «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει». Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικότερα στο δεύτερο τμήμα του βιβλίου μου και εξηγούν τις τραγικές επιδόσεις της χώρας στο εμπορικό της ισοζύγιο.

Με βάζετε στο πειρασμό να αναφερθώ σε στοιχεία που έχω «φυλάξει» για την ομιλία μου το βράδυ του Σαββάτου. Συνοπτικά σας αναφέρω ότι αυτό το εντυπωσιακό come back της Γερμανίας στον τομέα των εξοπλισμών, σε συνδυασμό με την επιθυμία της να αναλάβει η ίδια την εγγύηση της ευρωπαικής άμυνας, ακόμη και σε επίπεδο πυρηνικής αποτροπής, αποτελεί λόγο πολύ σοβαρής ανησυχίας. Όταν βλέπετε να παραχωρεί εργοστάσια ανταλλακτικών η Volkswagen στην Rheinmetall, για να τα μετατρέψει σε μονάδες παραγωγής πυρομαχικών, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Γιατί αυτό το ενδοβιομηχανικό «νταλαβέρι» παραπέμπει στις πρακτικές του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ξέρετε η Γερμανία όταν στριμώχνεται οικονομικά επιστρατεύει μία μοναδική και αλάνθαστη συνταγή: Στρέφει το ανεξάντλητο παραγωγικό της δυναμικό στους εξοπλισμούς. Και δυστυχώς αυτή η εξοπλιστική φρενίτιδα έχουμε δει που οδηγεί. Η υπερπροσφορά  σε όπλα κάπου πρέπει να διοχετευθεί. Το αφήγημα της ρωσικής απειλής που σε εμάς ακούγεται ως ανέκδοτο, μπορεί στο μέλλον να πάρει σάρκα και οστά. Κι όταν Γερμανοί αναλυτές λένε πώς η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει δυνατότητα «πρώτης πυρηνικής προσβολής» έναντι της Ρωσίας, εγώ προσωπικά ανατριχιάζω. Περισσότερα όμως γι αυτό το θέμα, το Σάββατο…Σας ευχαριστώ πολύ.

Ο Γιώργος Χαρβαλιάς είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής, εξειδικευμένος σε θέματα γεωστρατηγικής. Γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή Μωραΐτη. Ολοκλήρωσε τον προπτυχιακό κύκλο σπουδών του στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε για μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Κεντ της Μεγάλης Βρετανίας. Πήρε το πρώτο του δίπλωμα μάστερ στον τομέα της Συγκριτικής Πολιτειολογίας και συνέχισε τις σπουδές του στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, απ’ όπου έλαβε έναν ακόμη μεταπτυχιακό τίτλο, αυτή τη φορά στον τομέα των Σπουδών Πολέμου. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στον Ελεύθερο Τύπο  της δεκαετίας του ’90 και την κρατική ραδιοτηλεόραση ως αναλυτής διεθνών θεμάτων, καλύπτοντας διπλωματικές διασκέψεις και γεγονότα μεγάλου ενδιαφέροντος, με πολλές αποστολές, ιδίως στα Βαλκάνια. Το 1999 άφησε τη θέση του διευθυντή σύνταξης στον Ελεύθερο Τύπο  για να προσληφθεί στο Έθνος, από όπου αποχώρησε δέκα χρόνια αργότερα ως διευθυντής του ημερήσιου και του κυριακάτικου φύλλου, αρνούμενος να συναινέσει στην πολιτική μαζικών απολύσεων και συρρίκνωσης που είχε αποφασιστεί λόγω μνημονίου. Σήμερα ο Γιώργος Χαρβαλιάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα ∆ημοκρατία και εργάζεται ως σύμβουλος στρατηγικής για μεγάλους επενδυτές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το βιβλίο του «Γιαβόλ! Αίμα, λήθη και υποτέλεια: Η άγνωστη ελληνογερμανική Ιστορία» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πεδίο, μας έδωσε την αφορμή για την συνέντευξη που θα διαβάσετε.