Bullying σε δημοτικό σχολείο της Θεσπρωτίας

 

Ας υποθέσουμε πως σε ένα Δημοτικό Σχολείο, ενός ακριτικού νομού όπως η Θεσπρωτία, ένας γονιός αντιλαμβάνεται πως το παιδί του πέφτει θύμα bullying από κάποιο συμμαθητή του. 

 

Ας υποθέσουμε πως το παιδί αυτό δέχεται καθημερινά επιθέσεις τέτοιας έντασης που αρνείται να πάει στο σχολείο. 

 

Ας υποθέσουμε πως ο γονιός, διερευνώντας και διαπιστώνοντας το πρόβλημα, απευθύνεται στη διεύθυνση του σχολείου αλλά και στην οικογένεια του «θύτη». 

 

Ας υποθέσουμε πως η διεύθυνση του σχολείου αποφάσισε να ασχοληθεί με το πρόβλημα και όχι να δώσει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη στο γονιό με την ευχή, «ε, εντάξει, θα φτιάξουνε τα πράγματα…» 

 

Ας υποθέσουμε πως η οικογένεια του «θύτη» κάθεται να ακούσει με σεβασμό την άλλη οικογένεια και δεν ταμπουρώνεται πίσω από ένα «Τι; Το παιδί μου; Αποκλείεται». 

 

Στην περίπτωση που όλες οι παραπάνω υποθέσεις είναι θετικές, τότε και μόνο τότε, σε εκείνο το δημοτικό (!!!) σχολείο, του ακριτικού νομού Θεσπρωτίας, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην κατάσταση αυτή, έχουν τουλάχιστον προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. 

 

Σε κάθε άλλη περίπτωση, είτε γίνεται προσπάθεια να «κουκουλωθεί» το πρόβλημα, είτε η εκπαιδευτική κοινότητα έχει αποτύχει παταγωδώς… 

 

Και μπορεί να μάθει εκείνο το σχολείο στα παιδιά ανάγνωση και γραφή, ίσως και πρόσθεση και αφαίρεση, αλλά θα παράξει τελικά μόνο θύματα: 

Γιατί τόσο τα παιδιά που υφίστανται το bullying είναι – και θα μάθουν να είναι – θύματα, όσο και κείνα που το ασκούν! 

Θύματα μια αδιάφορης οικογένειας, θύματα μιας αδιάφορης εκπαιδευτικής κοινότητας, θύματα μιας αδιάφορης κοινωνίας! 

 

Υ.Γ. Υποθέτουμε ότι δε θα χρειαστεί η παρέμβαση, ας πούμε της αρμόδιας Διεύθυνσης εκπαίδευσης, και το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί άμεσα, ενδοσχολικά, ώστε να μη χρειαστεί να επανέλθουμε.