Ηγουμενίτσα: Μπουζούκια, κλαρίνα και ξεφαντώματα: γιατί «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη» - Της Θάλειας Θεοδωρίδη

«Άνθρωπος τελειωθείς βέλτιστον των ζώων, 

χωρισθέν δε νόμου και δίκης, χείριστον πάντων»- Πλάτων

Ηχορύπανση: επεισόδιο 15892458921509823867….

Το γνωστό σήριαλ της ηχορύπανσης για το Δήμο Ηγουμενίτσας συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον κι εμείς θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι να το επισημαίνουμε μέχρι να ιδρώσει το αυτί των αρμοδίων και να δοθεί λύση. Οι μέρες και οι νύχτες στην περιοχή μας εξακολουθούν να είναι μαρτυρικές για ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων για τους οποίους 4-5 επαγγελματίες αποφάσισαν με το «έτσι θέλω», να μην τους αφήνουν να κοιμούνται στα σπίτια τους. Όπως αποφάσισαν επίσης με το «έτσι θέλω» να διώχνουν με τους θορύβους την πελατεία από τα τουριστικά καταλύματα. Μουσικές, κλαπατσίγκανα, βραδιές live, γλέντια και δεξιώσεις σε υπαίθριους χώρους, διαφημίζονται απροκάλυπτα, σε ταμπέλες, μπάνερ και αφίσες, στους δρόμους και στα ΜΜΕ, ενώ τίποτε δεν φαίνεται να μπορεί να προστατεύσει τους κατοίκους από την όχληση των ντεσιμπέλ.

Αυτόφωρα, συλλήψεις και κρυφτο-κυνηγητό

Και στα τέλη Αυγούστου, ένας καταιγισμός συλλήψεων για ηχορύπανση μας έδωσε πρόσκαιρα μια ελπίδα ότι ίσως και να βρούμε το δίκιο μας. Φρούδες ελπίδες δυστυχώς. Γιατί, οι συλλήψεις αφορούν συνήθως κάτι παλικαράκια 18-25 που, όπως ισχυρίζονται στο δικαστήριο, άδικα συνελήφθησαν, γιατί αυτοί δεν ήταν «υπεύθυνοι καταστήματος» αλλά σερβιτόροι, παρκαδόροι, υδραυλικοί (που στις 2 το βράδυ ξεβούλωναν μια αποχέτευση) και δε συμμαζεύεται… Άφαντοι οι ιδιοκτήτες, μην είδατε τον Παναή! Αλλά και πώς θα τους αναχαιτίσει μια οποιαδήποτε ποινή όταν την επόμενη ημέρα, κάποιος άλλος σερβιτόρος ή έστω «παιδικός φίλος» του ιδιοκτήτη, θα δηλωθεί ως νέος «προσωρινά υπεύθυνος»; Είναι κωμικοτραγικό να συλλαμβάνεται ο «ξάδερφος», η «κουνιάδα» ή το «φιλαράκι» αλλά τα νταούλια και τα βιολιά να παίζουν ως τα ξημερώματα ανενόχλητα.

«Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη»

Αφού λοιπόν, οι επαγγελματίες αυτοί ξεπεράσουν και τον σκόπελο του αυτοφώρου συνεχίζουν ακάθεκτοι. Αν τύχει και φάνε καμιά μήνυση, το πολύ πολύ αλλάζουν επωνυμία στην επιχείρηση ή μεταβιβάζουν την ιδιοκτησία και όλα καλά. Τι δικαστικές αποφάσεις και απαγορεύσεις, αυτοί δε μασάνε. Εδώ βρίσκονται για να επιβάλλουν τον νόμο των ντεσιμπέλ κι όπως να το κάνουμε, «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» αφού οι εισπράξεις των τουλάχιστον 6-7 χιλιάδων ευρώ ή και παραπάνω, ανά μέσο γάμο ή μια βραδιά live μπουζούκια, αντιστοιχεί στους μισθούς 7-8 μηνών ενός υπαλλήλου! Δούλευε εσύ καημένε δάσκαλε! Δούλευε εσύ καημένε εργάτη! Χωρίς να μπορείς ούτε να κοιμηθείς βέβαια!

Για το «καλό» μας

Πόσο μπορεί να αντέξει ένας πολίτης να μάχεται με τόσα μέτωπα; Ώσπου να κατορθώσει να ανακληθεί μια άδεια μουσικής, επαναχορηγείται στον Μανωλιό που έβαλε το φέσι αλλιώς. Ώσπου να εκδικασθεί μια υπόθεση ηχορύπανσης η επιχείρηση έχει μεταβιβασθεί σε άλλο όνομα. Ώσπου να βρει κανείς το δίκιο του ίσως να έχει υποστεί βλάβη στην υγεία του, ίσως και να έχει πεθάνει. Ευτυχώς όμως για το «καλό» του τόπου μας τα μαγαζιά με μουσική θα πληθαίνουν και θα αυξάνονται. Μπορεί στον Δήμο Ηγουμενίτσας να μην έχουμε θέατρα, πολιτιστικά κέντρα ή βιβλιοθήκες, μπορεί να μην είμαστε ικανοί να επιμηκύνουμε την τουριστική σεζόν των 2 μηνών αλλά: έχουμε μπαρ και καφετέριες. Δε βαριέσαι καημένε, ας μην κοιμηθούν και κάποιοι, ας πάνε άυπνοι το πρωί για δουλειά, ας μετακομίσουν ρε αδερφέ, το πολύ πολύ, ας κλείσουν και κάποια καταλύματα, αρκεί να δουλέψουν τα μαγαζιά και τα όπεν μπαρ.

Το γράμμα του Νόμου

Είναι πολύ θλιβερό ο Δήμος Ηγουμενίτσας να μένει εγκλωβισμένος στις νομιμοφανείς άδειες, δηλαδή, αυτές που είναι σύμφωνες με το γράμμα του νόμου αλλά συγκρούονται με την τελολογική σημασία του νόμου, την ουσία του. Είναι πολύ θλιβερό η Δημοτική Αρχή να ισχυρίζεται και να δηλώνει στα συμβούλια, ότι «δεν γνωρίζει σε ποιον χορηγεί άδειες και πού βρίσκονται τα καταστήματα με μουσική ή με ποιον συνορεύουν», όταν όλοι είμαστε ντόπιοι. Είναι πολύ θλιβερό άνθρωποι που έχουν φτιάξει το σπίτι τους εδώ και 40-50 χρόνια να εκδιώκονται από μια φούχτα επαγγελματίες που δεν σέβονται το νόμο. Είναι πολύ θλιβερό υγιείς τουριστικές επιχειρήσεις που πληρώνουν τους φόρους τους, να συνθλίβονται από την αδυναμία εφαρμογής του νόμου στην ουσία του. Είναι πολύ θλιβερό, ο Δήμος να μην έχει θεσπίσει Κανονισμό Λειτουργίας, απ΄άκρη σ΄άκρη του Δήμου, με τήρηση των ωρών κοινής ησυχίας, συντονίζοντας την Αστυνομία και την Εισαγγελία, παρόλο που οι δημότες έχουν ξεσηκωθεί και διαμαρτύρονται για την απαράδεκτη κατάσταση που βιώνουν.

Υποβάθμιση, παρακμή και αγριότητα

Η περιοχή υποβαθμίζεται με ταχείς ρυθμούς και τα 2-3 κρουαζερόπλοια που ξεφορτώνουν ηλικιωμένους τουρίστες για έναν καφέ δεν είναι δυνατό να θεωρούνται τουρισμός. Ούτε επίσης, είναι τουρισμός, τα δεκάδες τροχόσπιτα των τζαμπατζήδων που παρκάρουν στην Πλαταριά και στο Δρέπανο κι εκτός από το άδειασμα των χημικών τουαλετών που μολύνουν τη θάλασσα δεν αφήνουν ούτε φράγκο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό τα στερεοφωνικά και τα όργανα βαράνε μέχρι πρωίας: Ηγουμενίτσα, Πλαταριά, Σύβοτα κλπ. Πάνω απ΄ όλα η διασκέδαση!

Ο θάνατός μου, η ζωή σου.

Οι πολίτες καλούνται να βγάλουν μόνοι τους το φίδι απ΄ την τρύπα, τρέχοντας στις αστυνομίες και στα δικαστήρια, είτε προσπαθώντας μάταια να προστατέψουν την τουριστική τους επιχείρηση από τις οχλήσεις είτε προσπαθώντας επίσης, μάταια να περιφρουρήσουν την ασφάλειά τους στο ίδιο τους το σπίτι. «Ο σκοπός οπού απ’ αρχής κόσμου οι άνθρωποι εσυμμαζώχθησαν από τα δάση την πρώτην φοράν, διά να κατοικήσουν όλοι μαζί, κτίζοντες χώρας και πόλεις, είναι δια να συμβοηθώνται και να ζώσιν ευτυχισμένοι, και όχι να συναντιτρώγονται ή να ρουφά το αίμα τους ένας» είπε ο Ρήγας Φεραίος. Δυστυχώς, τα λόγια του δεν έχουν αντίκρισμα εφόσον, τουλάχιστον για τον Δήμο μας, ισχύει ο κανόνας «ο θάνατός μου, η ζωή σου».