ΥΔΡΟΠΟΝΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ: ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ - ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΝΤΟΡΚΟΥ

Πρόσφατα σε Αθηναϊκό κανάλι, παρακολούθησα ένα ρεπορτάζ για κάποιον καινούργιο και επαναστατικό τρόπο καλλιέργειας την Υδροπονική καλλιέργεια.

Η αλήθεια είναι ότι η τεχνική αυτή δεν είναι τόσο καινούργια αφού μετράει στο εξωτερικό πάνω από εξήντα χρόνια συστηματικής καλλιέργειας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Καταρχήν Υδροπονία είναι η τεχνική της καλλιέργειας χωρίς χώμα (εκτός εδάφους). Η τεχνική αυτή έχει χρησιμοποιηθεί από αρχαίους πολιτισμούς, όπως τους Ίνκας, τους Ατζέκους και τους Βαβυλωνίους. Οι παραπάνω λαοί χρησιμοποίησαν μια πρακτική υδροπονία όπως είναι φυσικό καθώς τα μέσα και η τεχνογνωσία ήταν περιορισμένα.

Το μεγάλο βήμα έγινε τρεις αιώνες πριν όταν ένας Άγγλος επιστήμονας ο Woodward προσπάθησε να διαπιστώσει αν τα φυτά προσλαμβάνουν τα θρεπτικά τους στοιχεία από το έδαφος ή το νερό. Το συμπέρασμα ήταν ότι και το έδαφος και το νερό προσφέρουν θρεπτικά στοιχεία, αλλά αυτά περνούν στο φυτό μέσα από το νερό. Αν το σκεφτούμε λογικά είναι προφανές, καθώς και το πιο γόνιμο χώμα αν δεν έχει νερό δεν μπορεί να αναπτύξει από μόνο του ένα φυτό.

Η σύγχρονη λοιπόν Υδροπονία, χρησιμοποιεί σάκους μέσα στους οποίους φυτεύεται η καλλιέργεια. Οι σάκοι αυτοί μπορεί να είναι από περλίτη, από πετροβάμβακα, από κοκκοφοίνικα και ένα άλλο υλικό το grodan. Ο κοκκοφοίνικας είναι το μόνο οργανικό υλικό, τα υπόλοιπα είναι ανόργανα. Οι σάκοι αυτοί συνήθως έχουν μήκος ενάμιση μέτρο και φάρδος τριάντα πέντε εκατοστά. Τα φυτά τρέφονται και μεγαλώνουν αποκλειστικά από θρεπτικά διαλύματα (νερό με λίπασμα) τα οποία περνούν στους σάκους μέσω του νερού της άρδευσης, καθώς από το υπόστρωμα όπως αναφέραμε συχνά είναι κάποιο ανόργανο υλικό. Η καλλιέργεια είναι τελείως εκτός εδάφους, καθώς και οι σάκοι με τα υποστρώματα στηρίζονται πάνω σε βάσεις και όχι στο έδαφος. Επίσης αποτελεί καθαρά θερμοκηπιακή καλλιέργεια.

Ποια προβλήματα όμως δημιούργησαν την ανάγκη για μια τέτοια διαδικασία; Το μεγαλύτερο από όλα τα είναι η συσσώρευση στα εδάφη των θερμοκηπίων υπολλειμάτων από φυτοφάρμακα, λιπάσματα και κυρίως παθογόνων που η αντιμετώπιση τους ήταν ελλιπής και πολύ επικύνδηνη.

Στην υδροπονία όλα τα παραπάνω έχουν παντελώς εξαλειφθεί. Το πρώτο μέλημα είναι η καθολική και προσεκτική κάλυψη του εδάφους, ώστε να αποκλειστεί το οποιοδήποτε φαινόμενο μετάδοσης ασθενειών. Αυτό γιατί η ρίζα του φυτού δεν έρχεται σε επαφή καθόλου με το χώμα Πέρα από αυτό η καλλιέργεια σε σάκους μας απαλλάσσει από κάθε είδους καλλιεργητική φροντίδα προετοιμασίας τους εδάφους. (όργωμα, απολυμαντικά σκευάσματα). Επίσης είναι δυνατή η καλλιέργεια ενός μόνο είδους για πολλές καλλιεργητικές περιόδους, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος της ανθεκτικότητας.

Σε περιοχές που το νερό έχει μεγάλη αλλατότητα και δεν είναι κατάλληλο για καλλιέργεια, αποτελεί μονόδρομο καθώς ένα υδροπονικό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει και κάτω από τέτοιες συνθήκες. Η οικονομία στο νερό είναι δεδομένη καθώς και αυτή της θέρμανσης, γεγονός που καθιστά την καλλιέργεια οικονομικότερη και οικολογικότερη. Η θρέψη των φυτών επίσης είναι πιο ακριβής και μπορεί να ελέγχεται και να διορθώνεται η όποια ανωμαλία και αν παρουσιαστεί πολύ πιο εύκολα. Αυτό συμβαίνει διότι όπως προαναφέραμε η θρέψη γίνεται αποκλειστικά και μόνο από το θρεπτικό διάλυμα πράγμα του καθιστά τον έλεγχο πολύ πιο εύκολο.

Κατά συνέπεια, μια σειρά από μεταβλητές του εδάφους που επηρεάζουν την τροφοδοσία του φυτού με θρεπτικά στοιχεία όπως η μηχανική του σύσταση, η ανταλλακτική του ικανότητα, η δομή του δεν ασκούν πλέον καμία επιρροή στην καλλιέργεια. Η παραγωγή σε μια Υδροπονική καλλιέργεια είναι περίπου 20% αυξημένη σε σχέση με τους συμβατικούς τρόπους καλλιέργειας.

Σε περιοχές που το πόσιμο νερό είναι επιφανειακό, μπορούν να εφαρμοστούν κλειστά Υδροπονικά συστήματα, δηλαδή συστήματα που το νερό της άρδευσης δεν χάνεται αλλά ανακυκλώνεται συνεχώς, με την προσθήκη λιπασμάτων οι ποσότητες των οποίων προστίθενται από Η/Υ και είναι οι απολύτως απαραίτητες. Αυτό δεν επιτρέπει την εισροή στο έδαφος των υπολλειμάτων από τα λιπάσματα, πράγμα απολύτως απαραίτητο για την δημόσια υγεία.

Το μόνο αρνητικό σημείο μιας Υδροπονικής καλλιέργειας είναι το υψηλό κόστος της κατασκεύης των εγκαταστάσεων και της αγοράς του απαραίτητου μηχανολογικού εξοπλισμού. Θεωρώ ότι είναι το τελευταίο που πρέπει να μας προβληματίσει, καθώς τα οφέλη από την εξοικονόμηση ενέργειας, τη περιορισμένη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, είναι τέτοια που την καταστούν απαραίτητη τώρα πια και για τη χώρα μας.

Ας τολμήσουμε λοιπόν τώρα που είναι ακόμη νωρίς και τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αρχίσουν να τρέχουν ξανά.

Τα φυτώρια Ntorkos Plants ιδρύθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, από τον κύριο Γεώργιο Ντόρκο, με κύρια δραστηριότητα την παραγωγή εσπεριδοειδών και καλλωπιστικών φυτών εξωτερικού χώρου.
Το έτος 2004 με την προσθήκη του κυρίου Άγγελου Ντόρκου Γεωπόνου Τ.Ε. στο ανθρώπινο δυναμικό, η επιχείρηση ξεκίνησε δυναμικά την επέκτασή της στους τομείς των λαχανικών και εποχιακών φυτών.