Η ΣΗΜΑΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Α(α)ΣΗΜΑΝΤΟΥ και η δικτατορία της μετριότητος… - Του Άλκη Φάτσιου

«Η νεότερη Ελλάδα και οι Έλληνες,
δεν φαίνεται να έχουν ανάγκη την σκέψη.
Δεν συνάντησα ποτέ, τα τελευταία χρόνια, 

ένα αιματηρό ενδιαφέρον για τη δουλειά της σκέψης.»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ

Α! 1- Όσοι μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν - όταν δηλ. νομίζω ότι έχω κάτι να μοιραστώ μαζί τους – θα διαπιστώσουν ότι σήμερα δεν θα αναφερθώ στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση (με την αυστηρή έννοια) είτε στην υφέρπουσα είτε στην περιρρέουσα. Θα αναφερθώ σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ σημαντικά, κατά την άποψή μου, ως συνέπεια, θεωρούμενα όμως και από μόνα τους ικανά, να οδηγούν (και αυτά…) στην ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ, στην ΗΘΙΚΗ και εν τέλει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ… που αναμφίβολα, χρόνια τώρα, βιώνουμε ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ, ως Λαός…

2- Απαλλαγμένος πλέον από μία χρονο-σαρκοβόρα επαγγελματική καθημερινότητα- συνταξιούχος γαρ – και με σχετικά ευρεία κοινωνική εμπειρία, έχω την άνεση να αφιερώνω πολύ χρόνο στην ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ : Στην παρατήρηση της καθημερινότητας, των ανθρώπων, των χαρακτήρων, των θεσμών, των συμπεριφορών ανθρώπων και ως ατόμων και ως μελών ενταγμένων σε μία μορφή κοινότητας, σε μία μορφή συλλογικότητας. Κατ’αρχήν όμως, πρέπει να αναφερθώ σε τέσσερις (4) ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ , κοινωνικά βάσιμες για τον γράφοντα και τις οποίες θεωρώ συνολικά, σαν μία εκ των ουκ άνευ κοινωνική προϋπόθεση, για τα όσα θα επισημάνω παρακάτω:

α! ΠΑΡΑΔΟΧΗ :

Όποια χαρακτηριστικά θετικά ή αρνητικά μπορούμε να διακρίνουμε σε ένα κοινωνικό τομέα σε μία δεδομένη ιστορική στιγμή , τα ίδια γνωρίσματα θα παρατηρήσουμε , θα διακρίνουμε και εις τους υπόλοιπους κοινωνικούς τομείς , κατ’ αναλογικό τρόπο ( mutatis mutandis ) , φαινόμενο διαχρονικά αποδεδειγμένο.

β! ΠΑΡΑΔΟΧΗ :

Στην παγκόσμια ιστορία έχει γίνει διαχρονικά παραδεκτό, ότι οι ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ όλων των λαών ( και βεβαίως και η Ελληνική) είχαν και έχουν περιόδους ΑΚΜΗΣ και ΠΑΡΑΚΜΗΣ , και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν επιδέχεται , ιστορικά και κοινωνιολογικά, αμφισβήτηση.

γ! ΠΑΡΑΔΟΧΗ :

Η Ελληνική κοινωνία, κατά την ταπεινή μου άποψη, από 30ετίας περίπου, διέρχεται περίοδο παρατεταμένης ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, η δε τελευταία 10ετία , αποτελεί, ίσως, την κορύφωση αυτής, συνεπεία και της γενικευμένης πλέον, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κρίσεως, για τους γνωστούς συστημικούς λόγους…

δ! ΠΑΡΑΔΟΧΗ :

Ό,τι συμβαίνει , ό,τι διαδραματίζεται στον εδώ μικρόκοσμό μας (στην πόλη μας, στον Νομό μας ) σε όλες τις κοινωνικές εκφράσεις, με σχετικές αναλογίες, συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα μας, και αντιστρόφως…

Β! Με βάση τις παραπάνω παραδοχές λοιπόν, προτρέπω τους λιγοστούς αναγνώστες μου – όντας ενεργούς πολίτες που δεν εξαντλούν το ενδιαφέρον τους και τη σκέψη τους για τα ΚΟΙΝΑ, σε μία ΤΥΠΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΨΗΦΟΥ ανά τετραετία ή πενταετία – να «ρίξουν μια ματιά» στην περιοχή μας και στη χώρα γενικότερα και ειδικότερα σε θεσμούς και ανθρώπους - «ικανούς» και «ειδικούς» υποτίθεται…- , που καθορίζουν τα τεκταινόμενα (και με δεδομένη βεβαίως την ιδεολογιοπολιτική τους αντίληψη ), σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα: Δηλ. σε επίπεδο, ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ, ΗΘΙΚΟ, με άλλα λόγια σε όλον τον ευρύτερο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ … Η λαϊκή θυμοσοφία και κυρίως η Ηπειρωτική για τον χαρακτηρισμό αυτής της «ματιάς» ( που υιοθετώ πλήρως ) έχει μία υπέροχη έκφραση ( και την οποία ο γράφων έχει μάθει από την υπέργηρο μητέρα του ) : «ΣΕ ΚΟΒΕΙ Η ΝΙΛΑ». Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις, που όμως δεν είναι ικανές να μεταβάλλουν την θλιβερή γενική εικόνα…

Στα πλαίσια λοιπόν ενός άκρατου και επικίνδυνου ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, που χρόνια τώρα καλλιεργήθηκε, επικράτησε η αντίληψη ότι : «ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ», ανεξαρτήτως θεωρητικής καλλιέργειας και κοινωνικών εμπειριών, ανεξαρτήτως δεξιότητος και ταλέντου, ανεξαρτήτως κοινωνικών αντιλήψεων ( ΑΡΑ και προθέσεων ) και εντέλει ανεξαρτήτως ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ που είναι αναγκαίες για ό,τι υποτίθεται ότι υπηρετεί , διαχειρίζεται και – κυρίως – αποφασίζει… Το μόνο – κατά κανόνα- προσόν είναι η ΥΠΑΚΟΥΗ ΠΡΟΣΔΕΣΗ σε ένα άρμα ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ κ.λ.π. με προφανές αποτέλεσμα την εκχώρηση της ελεύθερης έκφρασης ( αν φυσικά υπήρχε…) και της προσωπικής αξιοπρέπειας ( αν βέβαια υπήρχε και αυτή… )

Όπως είναι γνωστό, ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ αποκλείει την κριτική σκέψη, και εν γένει την σκέψη, την αυτογνωσία για τις πραγματικές μας δυνατότητες, χαϊδεύει σκόπιμα αυτιά και τα χαμηλότερα των ενστίκτων, δημιουργεί κοινωνικές δυσπλασίες και στρεβλώσεις, με σκοπό την χειραγώγηση της κοινωνίας, θεωρουμένης αυτής ως ένα ΑΠΛΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΑΤΟΜΩΝ και ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΩΝ….

Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ είναι αυτός που αγνοεί προκλητικά και σκόπιμα ότι οι « ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν είναι ΟΛΟΙ ΟΜΟΙΟΙ » (και ευτυχώς που δεν είναι , γιατί διαφορετικά σε τίποτε δε θα διαφέραμε από μία αγέλη ζώων…). Στο σημείο αυτό χρήσιμο είναι να θυμηθούμε τον έξοχο κοινωνιολόγο Ε. Λεμπέση, ένα από τα φωτεινά ελληνικά μυαλά , όταν μεταξύ άλλων αναφέρει : « Καμία ζωή ή κίνηση δεν μπορεί να προέλθει από ένα άθροισμα όμοιων πραγμάτων, ανθρώπων » στο εμπνευσμένο βιβλίο του, « Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ».

Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ είναι εκείνος που αγνοεί προκλητικά ότι όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ΙΣΟΙ απέναντι σε όλα τα δικαιώματα και ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν είναι…

Εννοείται βεβαίως, ότι όταν αναφέρομαι στην επικρατούσα, λόγω λαϊκισμού, αντίληψη « ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ», αναφέρομαι σε κοινωνικούς τομείς και θεσμούς, που χαράσσεται και ασκείται ΠΟΛΙΤΙΚΗ, με ανάληψη ανάλογων αξιωμάτων και ρόλων, και όχι βέβαια στα βιοποριστικά επαγγέλματα που ο καθένας απασχολείται.

Γ! Έτσι λοιπόν και ενώ τα σημάδια της παρακμής πλήθαιναν ολοένα και περισσότερο, σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, εν τούτοις κανείς ( πλην ελαχίστων ομάδων ή ατόμων ) δεν άκουγε την, κατά τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ, « ΒΟΗ ΤΩΝ ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ » , ήταν δε τόσο ηχηρή, αυτή η βοή, η κραυγή, ώστε μόνο αν δεν ήθελες, δεν μπορούσες να μην την ακούσεις… Τα αποτελέσματα δε αυτής της γενικευμένης ΠΑΡΑΚΜΗΣ, μπορούν κάλλιστα, μεταξύ άλλων, να συνοψισθούν, όπως παρακάτω :

* ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ λόγων και πράξεων σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες * ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ σχεδόν ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΥΤΕΛΙΣΜΕΝΟ , αμαθές και θρασύτατο και με ικανό αριθμό γυρολόγων, που περιφέρουν την κατάντια τους, από κόμμα σε κόμμα…

* ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ( κοινοβουλευτική και όχι μόνο..) ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ, εκδηλούμενη, μεταξύ άλλων, και με πλήθος εγκληματικών πράξεων, φόνους, λυντσαρίσματα, άγριους ξυλοδαρμούς στη βάση της ρατσιστικής ( κάθε μορφής ) ΒΙΑΣ * Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ( στο επίπεδο σχετικά μεγάλων σχηματισμών ) να απεμπολεί πλήρως τα διαχρονικά και ιστορικά της ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ, μεταλλαγμένη ολοσχερώς και μεταβαλλομένη σε ένα ακόμα συστημικό γρανάζι * Η ΔΕΞΙΑ (του δημοκρατικού , ας πούμε, τόξου) μέρα με τη μέρα, να μεταβάλλεται ιδεολογικά σε «δημοκρατική» ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ… *Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, που σαν πολύφερνη νύφη, όλοι ( εκτελεστική εξουσία, κόμματα κ.λ.π ) επιθυμούν να προσεταιριστούν και η οποία πολλές φορές ( ΔΥΣΤΥΧΩΣ..) συναινεί προς τούτο και με δικαστές να εκδίδουν ανακοινώσεις εναντίον άλλων δικαστών, για διάφορα πολιτικά ζητήματα, με αφορμή δικαστικές διαδικασίες, έκδοση αποφάσεων κ.λ.π. * Τα Μ.Μ.Ε (τηλεοράσεις, διαδίκτυο κ.λ.π ) στα χέρια υποδίκων με βαριές κακουργηματικές πράξεις και σε αγαστή συνεργασία με ΚΟΜΜΑΤΑ και ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ (κυρίως το ποδόσφαιρο ), η δε θεματολογία και τα προγράμματα , της ιδιωτικής κυρίως τηλεοράσεως, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, το ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ , με στόχευση τον ευνουχισμό και εκμαυλισμό της κοινωνίας, που μάλλον βρίσκεται σε αμφίδρομη σχέση με αυτά… Γνωστή άλλωστε η ρήση Ουμπέρτο Έκο : « Όταν υπάρχουν τηλεοράσεις δεν χρειάζονται τανκς » * ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑ παντού, όπου συνεπεία της ΠΑΡΑΚΜΗΣ ,το ελάχιστο εκτινάσσεται στο ύψος του μεγίστου, το εμφανώς ασήμαντο γίνεται σημαντικό, το μηδαμινό τεράστιο και εν τέλει σημαντοποιείται το ΑΣΗΜΑΝΤΟ και οι ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ, και η συνέχεια της κοινωνικής κατηφόρας, βεβαία… Η αμάθεια και η συνεπεία αυτής ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ αποτελεί επίσης ένα έντονο γνώρισμα της παρακμιακής κοινωνίας μας, και δυστυχώς και σε νεώτερες ηλικίες, με αγνώμονες, αχάριστους και εστερουμένων κωδίκων στοιχειώδους ηθικής και σεβασμού σε αξίες, αρχές και ανθρώπους, παντελώς αδιάφοροι για τα κοινά, απολύτως παθητικοί, υμνωδοί της κίβδηλης θυματοποίησης των, καθεύδουν ύπνο μακάριο, ενδιαφερόμενοι μόνο περί ‘’πάρτης’’ των. Στο σημείο αυτό σκόπιμο είναι να θυμηθούμε τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ όταν αναφέρει : « ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ που δεν ασχολείται με ο,τιδήποτε άλλο, πέραν των ιδιωτικών του υποθέσεων», ( όπου ΙΔΙΩΤΗΣ=IDIOT=ΗΛΙΘΙΟΣ ή ΜΩΡΟΣ).

*ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ του διαδικτύου και της τεχνολογίας, μη θεωρουμένων αυτών ως ένα χρήσιμο εργαλείο , όπως θα έπρεπε, αλλά θεωρείται, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ως πηγή γνώσης, ενώ στην ουσία εκεί, υπάρχει, ΑΠΟΥΣΙΑ ΓΝΩΣΗΣ, υπάρχει βομβαρδισμός πληροφοριών και ‘’ πληροφοριών’’ και μάλιστα αλληλοσυγκρουόμενων, έτσι ώστε ο χρήστης παραμένει ΚΕΝΟΣ και ΑΦΕΛΗΣ, ο ίδιος δε θεωρεί εαυτόν ικανό και γνώστη επί παντός επιστητού ( ξερόλας…).

Στο σημείο αυτό, χρήσιμο είναι να θυμηθούμε την ρήση του Τόμας Έλιοτ: « Πού είναι η γνώση και η σοφία , που χάσαμε μέσα στην πληροφόρηση; », όπως επίσης την ρήση του διάσημου αστροφυσικού Στ. Χόκινγκ : « Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης ΔΕΝ είναι η άγνοια, αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης». * Στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και ιδιαίτερα στον λεγόμενο καλλιτεχνικό χώρο, δηλ. θέατρο, σινεμά, τηλεόραση ( και φυσικά όπως προείπα, αναλογικά σε όλους τους κοινωνικούς χώρους…) εκεί είναι που ‘’ χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα’’. Ένας συρφετός από ΑΤΑΛΑΝΤΟΥΣ και ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ, που περιφέρουν την παραφουσκωμένη με αέρα ξιπασιά τους, την πουλάνε ή προσπαθούν να την πουλήσουν, ως κάτι το ακριβό και ταλαντούχο, ενώ το μόνο για το οποίο νοιάζονται, είναι να δείξουν ότι υπάρχουν, να δείξουν τον αφανή και κενό εαυτούλη τους και βέβαια, με παράλληλο στόχο την προσπόριση κέρδους, οιασδήποτε μορφής… Αλήθεια πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος Δημήτρης Χορν, όταν έλεγε: « Με κάποιο τρόπο πρέπει να επιχορηγούνται κάποιοι, έτσι ώστε να ΜΗΝ Ασχολούνται καν με τον χώρο», αφού όντας ατάλαντοι, αμαθείς και ιδιοτελείς, ναρκοθετούν τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, την αναπαραγωγή του, την ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ μας…

Δ! Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, νομίζω πως είναι εντελώς ευεξήγητο το γεγονός, ότι σε κάθε ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΑΡΑΚΜΗΣ , ανθίζουν, πλειοψηφικά, όλα τα προαναφερόμενα ‘’ΦΡΟΥΤΑ’’ και κοντά σε αυτά, οι αριβίστες, τα κάθε λογής ‘’ΨΩΝΙΑ’’, οι κοινωνικά ΑΜΑΘΕΙΣ, οι κοινωνικοί και πολιτικοί χαμαιλέοντες, οι συκοφάντες και ρουφιάνοι κάθε είδους, οι έχοντες εύκαμπτη μέση που προσιδιάζει σε ασπόνδυλα μαλάκια κ.λ.π., κ.λ.π. Όλοι οι παραπάνω ‘’ αξιοπρόσεκτοι’’ χαρακτήρες, θλιβερά γεννήματα του γενικευμένου κοινωνικού και πολιτικού ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, και «θωρακισμένοι» με θρασύτητα ‘’χιλίων πιθήκων’’, θεωρούν εαυτούς ως κάτι το ξεχωριστό και με περίσσιες ικανότητες για οποιαδήποτε κοινωνική ή θεσμική δραστηριότητα, αγνοούντες ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ότι , ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ, πριν μας τις γνωρίσουν άλλοι και μάλιστα με τρόπο ταπεινωτικό… Στο σημείο αυτό, μου έρχεται στο νου ο μέγας ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ όπου στους ‘’ΙΠΠΕΙΣ’’ του , αναφέρει: «ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, ΑΝ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙΣ ΚΩΠΗΛΑΤΗΣ», δηλ. με άλλα λόγια, αν προηγουμένως ( για οποιοδήποτε ηγετικό θεσμικό ή μη ρόλο) δεν είσαι ΠΟΛΙΤΗΣ κοινωνικά ενεργός, δεν έχεις εμπειρίες, δεν γνωρίζεις τις δυνατότητές σου, τις δεξιότητές σου κ.λ.π.

Ε! Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να ειπωθεί βέβαια, ότι η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ενός τόπου, μιας κοινωνίας, είναι και αυτή μέρος της ΙΣΤΟΡΙΑΣ αυτού του τόπου, ( όπως τόσο εύστοχα αναλύει ο Β. Ραφαηλίδης στο βιβλίο του Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ), και όλα τα ‘’ ΦΡΟΥΤΑ’’ και ‘’ ΠΡΟΪΟΝΤΑ’’ που ευδοκιμούν σε αυτήν, είναι επίσης μέρος της Ιστορίας. Άλλωστε, σε μία ορθή θεώρηση των πραγμάτων, ‘’ εάν δεν υπήρχαν αυτοί, πως θα υπάρχουν οι άλλοι’’ , για να θυμηθούμε έτσι την εκπληκτική σύλληψη της ιδέας της ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ, όπως αυτή το πρώτον διατυπώθηκε από τον μεγαλύτερο ίσως αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, τον ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ ( θέση-Αντίθεση- σύνθεση ). Η παραπάνω παρακμιακή κοινωνική εικόνα που περιγράφω, θεωρώ ότι είναι αντιληπτή από την συντριπτική πλειονότητα, το δυστύχημα όμως είναι ότι την ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ, την ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ως ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ και- το χειρότερο- εργάζονται για την ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ της…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ (;)

Με δεδομένο λοιπόν το παραπάνω ασφυκτικό κοινωνικό κλίμα, αγαπητοί και λιγοστοί μου αναγνώστες, εύλογο το ερώτημα: Τι κάνουμε; Δεν είμαι σίγουρος για την ορθή απάντηση. Ίσως θα πρέπει, απλά να προσπαθούμε… Να προσπαθούμε να οικοδομήσουμε μικρές νησίδες, είτε ομαδικές είτε ατομικές, που στόχο θα έχουν να μας βοηθήσουν να κρατηθούμε... Να κρατηθούμε από διαχρονικές αξίες της Ιστορίας μας και του Πολιτισμού μας και που προκύπτουν από την τεράστια κοινωνική και πολιτιστική κληρονομιά της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, από την κληρονομιά πνευματικών ταγών όπως ο Καζαντζάκης, ο Ελύτης, ο Καβάφης, ο Παπαδιαμάντης, ο Ρίτσος, ο Καστοριάδης, ο Ρήγας Φερραίος , ο Αξελός και τόσων άλλων… Να θεωρούμε καθήκον μας και ατομική ευθύνη μας να ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ (μα και να ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ…) έστω και με λιγοστές δυνάμεις, αφού όπως αναφέρει ο Μ.ΜΠΡΕΧΤ :

« Να ξαναρχίσουμε μπορούμε, ακόμα και με την τελευταία μας πνοή». Να αντιστεκόμαστε στην ΠΑΡΑΚΜΗ. Εν τέλει «να συντηρούμε φωλιές νερού μέσα στις φλόγες» όπως ο ποιητής μας Μ. Αναγνωστάκης αναφέρει σε ένα εμβληματικό ποίημά του. Να προσπαθούμε να είμαστε κοντά στην αλήθεια, στην αλήθεια των ιδεών, των γεγονότων, των ειδήσεων, των πληροφοριών και όλα αυτά αφού τα φιλτράρουμε στο κόσκινο της κριτικής σκέψης, έτσι ώστε να βρούμε τον ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΡΠΟ… Η προσπάθεια δύσκολη, όμως αξίζει ο κόπος. Άλλωστε όποιος πραγματικά διψάει πολύ, θα βρει τρόπο να πλησιάσει σε μια πηγή… Και έτσι να ελπίζουμε…

Και κύρια , να ελπίζουμε στο μεγάλωμα της μειοψηφίας….

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2018 

ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ