ΟΤΑΝ...! - Του Άλκη Φάτσιου

ΟΤΑΝ...! - Του Άλκη Φάτσιου

ΟΤΑΝ οι πολιτιστικές και κοινωνικοπολιτικές αξίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποχωρούν ή ακόμα χειρότερα, ΧΑΝΟΝΤΑΙ …

ΟΤΑΝ ανυπαρκτεί η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ως ελάχιστα αποδεκτή ανθρώπινη αξία, στα πλαίσια μιας ευνομούμενης κοινωνίας…

ΟΤΑΝ τις πολιτικές και πολιτιστικές αξίες, αντικαθιστούν οι "αξίες" του χρήματος…

ΟΤΑΝ η κοινωνία, ως γενική έκφραση και εικόνα, παραδίδεται στην ασημαντότητα και τη δουλοπρέπεια…

ΟΤΑΝ η κοινωνία δεν αντιστέκεται σε οποιαδήποτε επιβουλή, και κύρια, σε αυτή των ολίγων, των οικονομικά και οικογενειακά δυνατών, και οι οποίοι διαχρονικά ενεργούν σε βάρος των συμφερόντων των πολλών…

ΟΤΑΝ η κοινωνία παραμένει προσηλωμένη, και εντέχνως αυτό καλλιεργείται από συλλογικότητες, (και δεν αναφέρομαι στην απαιτούμενη συλλογική και οργανωμένη δράση …) στην αντίληψη ότι κάποιος ή κάποιοι θα μας σώσουν…

ΟΤΑΝ η κοινωνία "ΜΟΙΡΑΙΑ και ΑΒΟΥΛΗ" περιμένει κάποιον πολιτικό "χαρισματικό και μεσσία" για να την οδηγήσει στη σωτηρία, αχρηστεύοντας έτσι, τις αστείρευτες κινηματικές της δυνάμεις, πετώντας αυτές στο καλάθι των αχρήστων…

ΟΤΑΝ η κοινωνία, ακυρώνει με τον παραπάνω τρόπο, τον μόνο ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ κινητή της ιστορίας, που είναι αυτή η ΙΔΙΑ, οι ίδιοι οι ΠΟΛΙΤΕΣ, ο ίδιος ο ΛΑΟΣ…, στην πιο αγαστή, κοινωνικοπολιτική ΩΣΜΩΣΗ …

ΟΤΑΝ καθημερινά -και αποδεδειγμένα πλέον- διαπιστώνεται ότι το σημάδι της δικαιοσύνης, αλλά και της Δικαιοσύνης, είναι η κυριαρχία του δυνατού…

ΟΤΑΝ η αξία της ανθρώπινης ζωής, ΜΗΔΕΝΙΖΕΤΑΙ και ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ χωρίς αιτία, και με όπλο τη νομιμοποιημένη έκφραση της ΔΟΜΙΚΗΣ – ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ, είτε η ζωή αυτή ανήκει σε "γνήσιο" Έλληνα, είτε σε μετανάστη, σε λευκό ή έγχρωμο, είτε σε οποιαδήποτε κοινωνική ή φυλετική ομάδα με στοιχεία διαφορετικότητος στους τομείς της καταγωγής, της θρησκείας, του σεξουαλικού προσανατολισμού κ.λ.π….

ΟΤΑΝ η πατρίδα εκχωρείται και ξεπουλιέται, κομμάτι – κομμάτι όπως λιμάνια, δρόμοι, ενέργεια, ΥΓΕΙΑ, σιδηρόδρομοι, παιδεία κ.λ.π. δηλ. σχεδόν τα πάντα … και μάλιστα από αυτούς που ΞΕΤΣΙΠΩΤΑ δεκαετίες τώρα, διατυμπανίζουν τη δήθεν αγάπη τους για την πατρίδα, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ΑΙΣΧΡΟΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ…

ΟΤΑΝ δεχόμαστε ως κοινωνία, ο ΦΟΒΟΣ από την κυβερνητική τρομοκρατία, να ευνουχίζει κάθε μας ενέργεια προς υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων μας αντί να μεριμνούμε με ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ μας, να αλλάξει τόπο, να αλλάξει μεριά ο ΦΟΒΟΣ, επιστρέφοντας αυτόν, εκεί απ’ όπου εκπορεύεται …

ΟΤΑΝ η κοινωνία, παραμένει ΑΠΑΘΗΣ και ΑΔΙΑΦΟΡΗ, τη στιγμή που παρακολουθεί στους δέκτες της τηλεοράσεως, το ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΑΘΛΙΟ και ταυτόχρονα ΕΠΙΚIΝΔΥΝΟ ΘΕΑΜΑ, ένα σωρό αστυνομικοί να ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ, ΤΡΕΛΛΑΜΕΝΟΙ από χαρά, τους (7) υπόδικους συναδέλφους τους, που βγαίνουν από το ανακριτικό γραφείο, ελεύθεροι χωρίς όρους, ενώ μία ημέρα πριν, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΓΑΖΩΣΑΝ με 36 σφαίρες, τρεις νεαρούς ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ και ΑΟΠΛΟΥΣ Ρομά, σκοτώνοντας τον ένα και τραυματίζοντας τον άλλο. Ένας κρίκος ακόμα στην αλυσίδα αποδείξεων, ότι στην ΕΛΛΑΔΑ υπάρχει και καλλιεργείται μία κουλτούρα ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ, από την κορυφή μέχρι τις παρυφές του πολιτικού συστήματος…. Με άλλα λόγια, άλλο ένα δείγμα ανοχής ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ αυθαιρεσίας αλλά και (δυστυχώς ) κοινωνικής ανοχής ….

OTAN, (ενώ είναι αποδεδειγμένο και ολοφάνερο πλέον, ότι η διαχείριση της πανδημίας από πλευράς του Κράτους, δεν είναι απλώς προβληματική αλλά ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ π.χ. αποδυνάμωση Δημοσίου Συστήματος Υγείας, μη πρόσληψη Ιατρικού και Νοσηλευτικού προσωπικού, σύμπτυξη σχολικών τάξεων, για αποφυγή προσλήψεως εκπαιδευτικών, σε βάρος της υγείας των παιδιών, σαρδελοποίηση επιβατών στις Δημόσιες Συγκοινωνίες, Μετρό, Αστικά κ.λ.π.) ως κοινωνία ανεχόμαστε αυτή την κυβερνητική πρακτική, αποδεχόμενοι παράλληλα, (αυτοενοχοποιούμενοι …) , ότι ‘’εμείς φταίμε‘’ για τη διάδοση της επιδημίας, στα πλαίσια της περιβόητης πλέον ατομικής ευθύνης, ωσάν να μην υπάρχει ΚΡΑΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ και ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ… αλλά κυρίως ωσάν να μην υπάρχει αυτής ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ –ηθική και Συνταγματική– προς λήψη μέτρων …. που δυστυχώς ΔΕΝ παίρνονται …

ΟΤΑΝ ως κοινωνία, ακούμε τους ανευθυνοϋπεύθυνους ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ, να κομπάζουν, ότι στις πρόσφατες ΦΩΤΙΕΣ και ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ δεν είχαμε νεκρούς, ενώ δεν ακούμε ΤΙΠΟΤΕ για ύπαρξη ευθυνών τους, για το ότι καθημερινά λόγω της επιδημίας ΧΑΝΟΝΤΑΙ 50–60 ανθρώπινες ζωές, και ανεχόμαστε ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ αυτή την εκατόμβη θυμάτων, απότοκη φυσικά των ευθυνών, των αχρείων κυβερνητών ….

ΟΤΑΝ, όσοι από εμάς, είτε ΑΤΟΜΙΚΑ είτε ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, εκφράζουμε την αντίθεσή μας σε όλα τα παραπάνω, αλλά την αντίθεσή μας αυτή την περιορίζουμε μόνο σε λεκτικές αναφορές και καταγγελίες, (έτσι ώστε αντικειμενικά, η λεκτική αντίθεση, να λειτουργεί ως ΑΛΛΟΘΙ για την εν γένει ΑΠΡΑΞΙΑ μας ..), χωρίς να αναζητούμε πραγματικά, τρόπους που θα εκδηλωθεί ΕΜΠΡΑΚΤΑ η ΑΝΤΙΘΕΣΗ και η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ μας …

ΟΤΑΝ λοιπόν, συνεπεία των παραπάνω η κοινωνία ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ στην ΗΤΤΑ …

ΤΟΤΕ …

Έχεις μια κοινωνία «αποτελούμενη από ΣΚΛΑΒΟΥΣ και ΑΦΕΝΤΕΣ » ( Αριστοτέλης) και, φυσικά σε καμμιά περίπτωση ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ …

Ταυτόχρονα, ανακαλείς στη μνήμη σου τον Ανδρέα Κάλβο και το εμβληματικό του ποίημα: « Όσοι το χάλκεον χέρι, βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι ΄ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ… ».

Παράλληλα αναφωνείς και παιανίζεις ύμνους προς τους τυράννους σου, όπως αυτόν που αναφέρεται προς τον Αντίγονο, τον Δημήτριο κ.λ.π.:

« Χαίρε. Στο διάβολο οι άλλοι

Θεοί .

Ή δεν έχουν αυτιά ,

Ή δεν υπάρχουν . »

ΆΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ

Ηγ/τσα 1/11/2021