Εγκρίθηκε απο το Δημοτικό Συμβούλιο η ονοματοδοσία του Κλειστού Γυμναστηρίου της Παραμυθιάς σε “Βασίλης Λώλος”

Εγκρίθηκε απο το Δημοτικό Συμβούλιο η ονοματοδοσία του Κλειστού Γυμναστηρίου της Παραμυθιάς σε “Βασίλης Λώλος”

Με ευρεία πλειοψηφία (εκτός από τον εκπρόσωπο της Λαϊκής Συμπλήρωσης), εγκρίθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο η ονοματοδοσία του Κλειστού Γυμναστηρίου της Παραμυθιάς σε Κλειστό Γυμναστήριο “Βασίλης Λώλος” τιμώντας έτσι η τοπική κοινωνία τον αείμνηστο Δήμαρχο Παραμυθιάς, έστω και με καθυστέρηση 17 ετών.

Σε ημερομηνία που θα οριστεί σύντομα, θα λαβει χώρα η τελετή ονοματοδοσίας, κλείνοντας ετσι μια οφειλούμενη υποχρέωση.

O Βασίλης Λώλος διατέλεσε Δήμαρχος Παραμυθιάς για 5 χρόνια με εξαιρετική επιτυχία. Το 2002 εκλέχτηκε για πρώτη φoρά και επανεκλέχτηκε το 2006. Εκτός των άλλων ήταν Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Θεσπρωτίας και μέλος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση στη Θεσπρωτία.

Πολιτεύτηκε με ήρεμο τρόπο, αφού δεν ήταν άνθρωπος των άκρων και ακολουθούσε ήπιους τόνους. Ενα απο τα χαρακτηριστικά του ήταν πως με πρωτοβουλίες του, δεν άφηνε ποτέ τις γραφειοκρατικές διαδικασίες να καθυστερούν την υλοποίηση των έργων του.

Έδωσε έμφαση στην πολιτιστική ανάδειξη της περιοχής και πρωτοστατούσε σε περιβαλλοντολογικές δράσεις όπως στην προσπάθεια καθαρότητας των νερών του ποταμού Καλαμά.

Είναι από τις περιπτώσεις που οι συνδημότες του είχαν να λένε τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν, αφού πάντοτε ήταν ευδιάθετος, με το χαμόγελο στα χείλη και πρόθυμος να τους εξυπηρετήσει. Οι πόρτες του γραφείου δεν έκλειναν για τους πολίτες, τους οποίους δεχόταν χωρίς τυπικότητες και άκουγε τα προβλήματα και τους προβληματισμούς τους με προσοχή. Άνθρωπος συναισθηματικός, υπηρετούσε τον τόπο του και τους συμπατριώτες του με καλοσύνη και νηφαλιότητα.

Επί μακρό χρονικό διάστημα διετέλεσε πρόεδρος στο χωριό του, Χρυσαυγή και μερίμνησε για την αξιοποίηση του αρχαίου οικισμού της Ελέας. Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στον τομέα του επίπλου. Μια από τις βασικές μέριμνές του σαν Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Θεσπρωτίας υπήρξε η προώθηση των εμπορικών σχέσεων με την γειτονική Αλβανία.

Η ανθρωπιστική συμπεριφορά του, υπήρξε κατά τη γνώμη μας, και η πολυτιμότερη κληρονομιά που άφησε πίσω του.