Εις μνήμην Βασιλείου Τσάμη

Εις μνήμην Βασιλείου Τσάμη

Μαύρος Σεπτέμβρης

Δεν ανέτειλε για σένα η μέρα σήμερα ακριβε μου.

Ο ήλιος σκοτεινιάσε, η θάλασσα Μαύρισε,τα κύματα μαύρα

Και αυτα, αφού χάθηκε το δικό σου

φως του ήλιου αδερφε.

Τα πουλιά σταμάτησαν να κελαηδούν κουρνιασαν ψηλά στα κυπαρίσσια.

Στο άκουσμα του χαμού σου.

Τα λουλούδια έχασαν το άρωμα τους μαραθηκαν.

Η γη ρημαξε λες και από αποκαιδια είναι φτιαγμένη.

Τα ποτάμια φούσκωσαν από τα δάκρυα μας όμορφε μου.

Έσπασε η καρδιά μας σε χίλια κομμάτια.

Η ψυχή μας διαλύθηκε και αιμορραγεί. στην θέση της μπήκαν καρφιά που θα μας πονάνε μέχρι την τελευταία μας ανάσα.

Μόνο το δικό σου άσβεστο φως υπάρχει να φωτίζει τα σκοτάδια μας,με την ελπίδα πως υπάρχεις πάνω στις Νεφέλες εκεί που πάντα ήθελες να βρίσκεσαι.

Ρήγα της μάνας σου

Γιέ τής καρδιάς μου!

Η θεία σου Ολυμπία Βασιλάκη