Ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά επιβεβαίωση μέσα από την αμφισβήτηση την επίθεση και την τοξικότητα | Αρθρο ειδικού συνεργάτη

Ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά την προσοχή και την επιβεβαίωση μέσω της αμφισβήτησης και της επίθεσης προς τους άλλους συνήθως κρύβει μια βαθειά ανασφάλεια.

Πολλές φορές, αυτή η συμπεριφορά πηγάζει από ένα υπαρξιακό κενό ή από την αίσθηση ότι η ζωή του δεν έχει αξία χωρίς την εξωτερική αναγνώριση.

Στην πραγματικότητα, το άτομο αυτό φοβάται την αποδοχή της πραγματικότητας και την αδυναμία του να αντιμετωπίσει τα προσωπικά του ελλείμματα. Αντί να εστιάσει στην εσωτερική ανάπτυξη και αποδοχή, προσπαθεί να κερδίσει την επιβεβαίωση των άλλων μέσω της σύγκρουσης και της διαρκούς αμφισβήτησης.

Η ανάγκη για συνεχή αναγνώριση μπορεί να έχει τις ρίζες της σε πρώιμες εμπειρίες της ζωής του.

Ίσως μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου δεν έλαβε την αναγκαία συναισθηματική υποστήριξη ή, αντιθέτως, μπορεί να είχε γονείς ή άλλους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του που υποτίμησαν τις προσπάθειές του, προκαλώντας του την ανάγκη να αποδείξει τον εαυτό του σε κάθε περίσταση.

Η ρίζα της συμπεριφοράς

Στον πυρήνα αυτής της συμπεριφοράς υπάρχει συνήθως μια βαθιά ανασφάλεια και μια ανάγκη για επιβεβαίωση.

Ο άνθρωπος αυτός προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή και να ενισχύσει την αυτοεκτίμησή του μειώνοντας ή προκαλώντας τους άλλους. Μέσα από την αμφισβήτηση, αισθάνεται ότι «ανεβαίνει» κοινωνικά ή ότι κερδίζει τον θαυμασμό όσων παρακολουθούν τη συζήτηση.

Τυπικά χαρακτηριστικά

Συχνές διακοπές και διορθώσεις: Δεν αφήνει τους άλλους να ολοκληρώσουν τη σκέψη τους, διακόπτοντας με σχόλια που «διορθώνουν» ή «βελτιώνουν» αυτά που ειπώθηκαν.
Επιθετική γλώσσα: Ειρωνείες, σαρκασμός, ή ακόμα και ξεκάθαρες προσωπικές επιθέσεις.
Καχυποψία: Αμφισβητεί τα κίνητρα όλων, θεωρώντας ότι κανείς δεν ξέρει καλύτερα από αυτόν.
Ανάγκη για το τελευταίο λόγο: Νιώθει υποχρεωμένος να κλείσει ο ίδιος κάθε συζήτηση με δικό του σχόλιο.
Δραματοποίηση: Μεγεθύνει ασήμαντα θέματα ώστε να δημιουργήσει σύγκρουση, που του δίνει την πολυπόθητη προσοχή.

Συνέπειες για τον ίδιο και τους γύρω του

Αν και στην αρχή μπορεί να φαίνεται «δυναμικός» ή «εντυπωσιακός», με το πέρασμα του χρόνου οι γύρω του κουράζονται, απομακρύνονται ή τον αποφεύγουν, καθώς η συνύπαρξη μαζί του γίνεται τοξική. Ο ίδιος, από την άλλη, μένει με την ψευδαίσθηση ότι όλοι τον ζηλεύουν ή ότι δεν μπορούν να «αντέξουν την αλήθεια του», παραμένοντας παγιδευμένος σε έναν φαύλο κύκλο μοναξιάς και αμφισβήτησης.

Πώς μπορεί να σπάσει αυτός ο κύκλος;

Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα. Αν κάποιος καταλάβει ότι η επιθετικότητα και η διαρκής αμφισβήτηση αποτελούν μηχανισμό άμυνας, μπορεί να ζητήσει βοήθεια (συχνά από ειδικό ψυχικής υγείας) για να δουλέψει την αυτοεκτίμησή του.

Η καλλιέργεια ενσυναίσθησης, η αποδοχή της διαφορετικότητας και η ικανότητα να ακούμε πραγματικά τους άλλους είναι τα «κλειδιά» για να σταματήσει να χρειάζεται την έγκριση μέσω της σύγκρουσης.