Ο Δήμαρχος Σουλίου ύψωσε το ανάστημά του στην εκδήλωση μνήμης για τους 49 Προκρίτους της Παραμυθιάς

Ο Δήμαρχος Σουλίου ύψωσε το ανάστημά του στην εκδήλωση μνήμης για τους 49 Προκρίτους της Παραμυθιάς

Με λόγια γεμάτα δύναμη, εθνική συνείδηση και συγκίνηση, ο Δήμαρχος Σουλίου Αθανάσιος Ντάνης σφράγισε την εκδήλωση μνήμης για τους 49 Προκρίτους της Παραμυθιάς, που εκτελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής σε συνεργασία με τους μουσουλμάνους Τσάμηδες.

Ο κ. Ντάνης, με το γνωστό του σθένος, όχι μόνο τίμησε τους ήρωες που θυσιάστηκαν άδικα, αλλά και ανέδειξε την ιστορική δικαίωση που επετεύχθη φέτος: την επίσημη ανακήρυξη της Παραμυθιάς ως Μαρτυρικής Κοινότητας με Προεδρικό Διάταγμα. Μια αναγνώριση που, όπως τόνισε, αποτελεί την ελάχιστη ηθική δικαίωση για τις οικογένειες των θυμάτων, αλλά και υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι στην Ιστορία.

Με δυνατή φωνή και ξεκάθαρα μηνύματα, ο Δήμαρχος έθιξε ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά: τις γερμανικές αποζημιώσεις που δεν έχουν αποδοθεί ποτέ, αλλά και τις ανυπόστατες εδαφικές διεκδικήσεις των Τσάμηδων, οι οποίες – όπως τόνισε – αποτελούν πρόκληση για την εθνική μνήμη και αξιοπρέπεια.

«Εμείς θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε και να αγωνιζόμαστε», υπογράμμισε, στέλνοντας σαφές μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας προς όλους.

Η παρουσία του Δημάρχου και το περιεχόμενο της ομιλίας του δεν άφησαν κανέναν ασυγκίνητο, υπενθυμίζοντας πως η μνήμη των 49 ηρώων παραμένει φάρος αντίστασης, θυσίας και εθνικής περηφάνειας.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Δημάρχου Σουλίου Αθανάσιου Ντάνη:

Σεβασμιότατε,

Αγαπητοί συγγενείς των θυμάτων,

Επίσημοι προσκεκλημένοι,

Αξιότιμοι παρευρισκόμενοι,

Παραμυθιά, 29 Σεπτεμβρίου 1943. 82 χρόνια μετά, βρισκόμαστε και πάλι εδώ, σε ετούτα τα χώματα. 82 χρόνια μετά την αποφράδα ημέρα, που μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας, γράφτηκε με το αίμα των συμπολιτών μας. Εδώ ακριβώς, τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, σε συνεργασία με τους Τσάμηδες, εκτέλεσαν άνανδρα 49 επίλεκτους συντοπίτες μας...

Οι ήρωες Πρόκριτοι της Παραμυθιάς, οι δικοί μας άνθρωποι, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ. Ήταν τα αντίποινα του γερμανού φρούραρχου, για το θάνατο έξι γερμανών στρατιωτών, σε συμπλοκή με τους αντάρτες λίγο έξω από την Παραμυθιά. Για κάθε δολοφονία ή τραυματισμό Γερμανού στρατιώτη, θα εκτελούνταν 10 ανυποψίαστοι, αθώοι και άοπλοι χριστιανοί Έλληνες πολίτες, από την Παραμυθιά και χωριά της. Αυτή ήταν η εντολή. Και αυτή εκτελέστηκε. Ένας προς δέκα. Οι 49 Πρόκριτοι και οι 11 που είχαν εκτελεστεί 10 ημέρες πριν στο Σχολείο Βούλγαρη, συμπλήρωναν την εξίσωση.

Οι 49 συλληφθέντες, καθ’ υπόδειξη των Τσάμηδων, φυλακίστηκαν στο Σχολείο Βούλγαρη. Οι πιο πολλοί ήταν μεταξύ τους στενοί συγγενείς. Γονείς και παιδιά, αδέλφια, ανίψια και θείοι.... Το επόμενο κιόλας πρωί, οδηγήθηκαν σε αυτό το χώρο για την εκτέλεσή τους. Ο ήχος των όπλων διαπέρασε τις καρδιές όλων. Ακολούθησε σπαραγμός, θρήνος και οδυρμός…

Σήμερα, με συνείδηση εθνικής ευθύνης και ιστορικού χρέους, αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στα δικά μας σύμβολα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης. Με βαθιά συγκίνηση όμως αυτή τη χρονιά, και μετά από προσπάθειες πολλών ετών, στεκόμαστε εδώ, έχοντας αναγνωρίσει το ιστορικά επιβεβλημένο και δίκαιο αίτημά μας.

Η Δημοτική Κοινότητα Παραμυθιάς, ανακηρύχτηκε πλέον επίσημα και τυπικά ως Μαρτυρική, με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος. Ήταν χρέος μας να διεκδικήσουμε με σθένος την ιστορική αυτή απόφαση, που αποτελεί την ελάχιστη ηθική δικαίωση για τις οικογένειες των θυμάτων της θηριωδίας. Η αναγνώριση της θυσίας των 49 Πρόκριτων, είναι πλέον γεγονός με εθνική, πατριωτική, τοπική αλλά και υπερτοπική σημασία.

Το πρώτο σημαντικό βήμα έγινε. Το χρέος μας όμως, να κρατήσουμε τη μνήμη των 49 ζωντανή και να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, την ιστορία τους, την ηρωική θυσία τους και την αγέρωχη και αξιοπρεπή στάση τους μπροστά στους εκτελεστές τους, δεν τελειώνει εδώ.

Η Παραμυθιά και τόσες άλλες πόλεις και χωριά στην Ελλάδα, μαρτύρησαν εξαιτίας των ειδεχθών εγκλημάτων των Γερμανών Ναζί και των μουσουλμάνων Τσάμηδων. Κανείς όμως δεν τιμωρήθηκε πραγματικά γι’ αυτά τα εγκλήματα πολέμου.

Η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων έχει μείνει στα λόγια. Πότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα περάσουμε στην πράξη?

Οι ανυπόστατες εδαφικές διεκδικήσεις στη Θεσπρωτία, που επαναφέρουν σε κάθε ευκαιρία οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, πότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα πάψουν?

Τι σκοπεύει να κάνει η Κεντρική Διοίκηση για όλα αυτά? Πόσα χρόνια θα περάσουν μέχρι να πετύχουμε τη δικαίωση? Πώς θα λογοδοτήσουμε στις επόμενες γενιές αλήθεια? Πώς θα δικαιολογήσουμε την ολιγωρία του κράτους?

Εμείς, στο μέτρο που μας αναλογεί, θα συνεχίζουμε να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ και να ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ προς αυτή την κατεύθυνση.

Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για την ηθική δικαίωση των ηρώων μας. Είθε το φως της μνήμης και της τιμής των 49 Πρόκριτων της Μαρτυρικής Παραμυθιάς να λάμπει αιωνία!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!