Σε χωριά της Θεσπρωτίας, ακόμη και σήμερα, αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας με παραδοσιακή θεραπευτική

Σε χωριά της Θεσπρωτίας, ακόμη και σήμερα, αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας με παραδοσιακή θεραπευτική

 

 

Σε χωριά της Θεσπρωτίας αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας με την παραδοσιακή θεραπευτική! 

 

Όλο και λιγότεροι, βέβαια, αλλά ο παραδοσιακός τρόπος θεραπείας σε προβλήματα υγείας δεν έχει λείψει τελείως, κυρίως από τους γεροντότερους. 

 

Η επέμβαση στο στραμπούληγμα, ακόμη και η επιδιόρθωση καταγμάτων, οι βεντούζες, το πάτημα στην πλάτη, η "κόλα" από αλεύρι, σινάπι τριμμένο και ασπράδι αυγού, καθώς και το μέτρημα για τη θλάση καποιου μυός κ.λπ. 

 

Κάτοικος μικρού χωριού στη Θεσπρωτία, έγραψε ένα πολύ περιεκτικό, αλλά και ζωντανό κείμενο για την παραδοσιακή θεραπευτική, που εφαρμόζοταν παλαιότερα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και σήμερα. 

 

Αξίζει να το διαβάσουμε αυτό το καλογραμμένο κείμενο, γιατί θυμίζει σε όλους μας την απλή σοφία των χωρικών: 

"Εγώ που δεν με τρόμαζαν τα βάρη ποτέ, που σήκωνα το τσιμέντα για πλάκα , σκαρφάλωνα δέντρα και γύριζα κούτσουρα – κορμούς θεόρατους , έμεινα από τη μέση και θυμήθηκα τους παλιούς που σαν γυρίζανε σπίτι κάθε βράδυ μου ζητάγανε να τους «πατήσω»: « ….άει βλαστάρι μου πάτα με ψίχα, με πέθανε η μέση μου…». 

 

Και τους πάταγα εγώ και βογγούσανε άμα πετύχαινε τον πόνο η πατούσα μου. « ….μωρέ τι πάτημα κάνει ετούτο το παιδί, αγάλιασα» , έλεγαν οι μαύροι, κατάκοποι και κρυωμένοι από τον κάματο της ημέρας. « ….-Χώμα να πιάνεις , μάλαμα να γένεται!». 

 

Άλλη θεραπεία από το πάτημα δεν είχανε , βάζανε και κάνα έμπλαστρο πολύ συχνά. 

« …Θα ρίξω μια κόλα …», γιατί πιο παλιά τα έμπλαστρα τα φτιάχνανε μόνοι τους με αλεύρι , σινάπι τριμμένο και ασπράδι αυγού, όλα μαζί ανακατεμένα σε μια κόλλα χαρτί και την κολλούσανε σαν τα γνωστά μας έμπλαστρα , που τότε τα πωλούσαν κατά κόρον τα μαγαζιά του χωριού , ενώ τώρα σχεδόν τα ξεχάσαμε , αφού δεν είναι μόνο ότι βρίσκονται στα φαρμακεία , παρατήσαμε όλοι μας σχεδόν την αξίνα και το φτιάρι, το τσεκούρι και το ζαλίκι, και ότι άλλο εργαλείο ήταν σε ημερήσια διάταξη τότε και ταλαιπωρούσαν τα κορμιά τους οι έρμοι οι παλιοί . 

 

Ήτανε και άλλη μια μέθοδος που μου τη θύμισε η 91/χρονη θειά –Νικόλαινα , ζωή νάχει, καθώς την επισκέφτηκαγια τις Πασχαλιάτικες ευχές. 

 

Μετά από πολλές κουβέντες «…..με πονάει η μέση μωρέ θεία μου » της είπα και όσο να αποσώσω μου απάντησε αμέσως : « …θάχες κόψει κριάσι…» μου είπε, «…..έλα να σε μετρήσω τώρ’ για ». Τότε μου ήρθε στο μυαλό μου αυτός ο όρος που ακούγονταν στα σπίτια πολύ συχνά τότε « μην έκοψες κρέας;» , υπονοώντας προφανώς τη θλάση κάποιου μυ , λόγω υπερκόπωσης. 

 

Τέντωσα κι εγώ λοιπόν το χέρι μου και άρχισε η θειά να μετράει τρία «φουρκειά» πάνω στον βραχίονά μου, ένα φουρκί είναι το μήκος του ανοίγματος από το μεγάλο δάχτυλο μέχρι τον δείκτη , κάτι λιγότερη από την σπιθαμή. 

 

Εκεί που έφτασε το μέτρημα σημάδεψα εγώ με τον δείκτη του άλλου μου χεριού και επανέλαβε το μέτρημα σταυρώνοντας βεβαίως το χέρι και ψιθυρίζοντας τα θεραπευτικά λόγια που είχε μάθει από τον πρώτο της ξάδερφο τον Νικόλα-Μπότση τον Μυλωνά από την Λεπτοκαρυά. 

 

Τα λόγια αυτά όμως δεν μαρτυριούνται επ’ ουδενί γιατί χάνουν την θεραπευτική τους δύναμη, έτσι κι εγώ δεν επέμεινα να τα ακούσω προτίμησα τη δύναμη της παραδοσιακής θεραπευτκής και ανέβαλλα για λίγο την επίσκεψή μου στο γιατρό!".

 

ΚΑΤΟΨΗ