ΟΜΙΛΙΑ Β. ΓΙΟΓΙΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ 2017 (+ΒΙΝΤΕΟ)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά τη χειμαρρώδη ομιλία του κ. Πολάκη αλλά και τη διάλεξη της κ. Χριστοδουλοπούλου, καλούμαι στο Βήμα να πω κι εγώ πέντε πράγματα για τον Προϋπολογισμό.

Ο χειμαρρώδης κ. Πολάκης μας είπε ότι στον τομέα της Υγείας μπορούμε πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι και αν δεν ήταν το φιλότιμο του ιατρικού, νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού ειλικρινά η υγεία από την εντατική, που βρίσκεται σήμερα, θα βρισκόταν στο νεκροτομείο.

Ο κ. Πολάκης μας είπε -και επαίρεται- για προσλήψεις επικουρικών γιατρών, για προκηρύξεις, οι οποίες ήταν από το παρελθόν και υλοποιούνται σήμερα και για τρίτη φορά μας είπε ότι από αύριο θα γίνουν οι προσλήψεις των τεσσάρων χιλιάδων υγειονομικών, ενός έτους, όμως, οι οποίοι, βέβαια, θα έχουν πολύ καλύτερες συμβάσεις εργασίας.

Περιμένουμε, κύριε Πολάκη, έστω και για έναν χρόνο να δούμε αυτές τις προσλήψεις.

Η φοροεπιδρομή, λοιπόν, που επιφύλασσε η Κυβέρνηση στην ελληνική κοινωνία για το 2017 ήταν γνωστή από τον περασμένο Μάιο, όταν πέρασε πολυνομοσχέδιο με προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης: Δυόμισι δισεκατομμύρια νέοι φόροι με πάνω από τα μισά να είναι έμμεσοι. Αυτό είναι η μία πλευρά μιας σκληρής πραγματικότητας, που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του 2017, μιας πραγματικότητας που οι πολίτες ετοιμάζονται να βιώσουν από τον επόμενο μήνα πληρώνοντας ακριβότερα υπηρεσίες και αγαθά που αφορούν όλους, που έρχονται να στραγγίσουν μέχρι την τελευταία σταγόνα ρευστότητας τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και όλους εκείνους που ήδη βρίσκονται στο περιθώριο ή διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας.

Με λίγα λόγια τιμωρείτε, αγαπητοί συγκυβερνώντες, αυτούς που λέτε ότι προστατεύετε και τους τιμωρείτε διπλά. Και αυτή είναι η άλλη όψη της σκληρής πραγματικότητας. Γιατί την ίδια ώρα που φορτώνετε και άλλα βάρη στην πλάτη τους, ξηλώνετε το χαλί κάτω από τα πόδια τους, τις κοινωνικές δομές και τις κοινωνικές παροχές, μειώνετε κατά 1,8 δισεκατομμύρια τις δαπάνες για συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, 700 εκατομμύρια λιγότερα είναι μόνο οι συνταξιοδοτικές δαπάνες, ενώ περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ αφαιρούνται από το ΕΚΑΣ. Μάλιστα βαφτίζετε με θράσος «αντιστάθμισμα» τα 17 εκατομμύρια ευρώ, που θα δοθούν σε κάποιους πρώην δικαιούχους του ΕΚΑΣ. Πραγματικά είναι σαν να πάτε να θεραπεύσετε τον καρκίνο με ασπιρίνες.

Προσθέτοντας, λοιπόν, τα 2,5 δισεκατομμύρια από νέους φόρους με τα 1,8 δισεκατομμύρια, που αφαιρούνται από συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, έχουμε έναν λογαριασμό 4,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα 4,3 δισεκατομμύρια αφαιρούνται από την τσέπη κυρίως των πιο αδύναμων, στους οποίους η Κυβέρνηση υπόσχεται να δώσει μόλις 870 εκατομμύρια ευρώ, 570 εκατομμύρια ευρώ για το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης και 300 εκατομμύρια για κοινωνικές δράσεις.

Δηλαδή, παίρνετε από τη μια τσέπη το καρβέλι με το ψωμί, πετώντας ψίχουλα στην άλλη.

Αυτός ο ανάλγητος συνδυασμός φόρων και περικοπών αρκεί για να πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι οι μάσκες της κοινωνικής ευαισθησίας του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πέσει για τα καλά. Ο μανδύας της αριστερής κοινωνικής πολιτικής είναι μια ψευδαίσθηση και ο κόσμος φωνάζει πλέον, άλλο αν κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Ανάλογη εικόνα μας δίνουν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι αριθμοί για το δημόσιο σύστημα υγείας. Κύριε Πολάκη, 110 εκατομμύρια λιγότερα προβλέπονται για του χρόνου στον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας, 230 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα στη φαρμακευτική δαπάνη και άλλα 200 εκατομμύρια μείον στην κρατική επιχορήγηση του ΕΟΠΥΥ, σχεδόν 40% κάτω.

Λέει, μάλιστα, η Κυβέρνηση ότι αυτό οφείλεται στην πρόβλεψη για καλύτερη πορεία των οικονομικών του ΕΟΠΥΥ, λόγω των αυξημένων εσόδων από τις ασφαλιστικές εισφορές υγειονομικής περίθαλψης, δηλαδή από τις αυξήσεις που αυτή επέβαλε στις κύριες συντάξεις και από αντίστοιχες κρατήσεις στις επικουρικές, από αυτά που πήρατε από τους συνταξιούχους.

Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σημαίνει ότι οι πολίτες να καλούνται να πληρώσουν περισσότερα από την τσέπη τους για υπηρεσίες που παρέχονται από ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιες δομές υγείας, οι οποίες σήμερα παλεύουν να σταθούν όρθιες χάρη στο φιλότιμο των γιατρών, νοσηλευτών και προσωπικού, γιατί οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στον χώρο της υγείας είτε στην καλύτερη προχωράνε με ρυθμούς χελώνας είτε παραμένουν εξαγγελίες και ευχολόγια, η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, η στελέχωση νοσοκομείων, τα πληροφορικά συστήματα, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση και άλλα. Αυτό είναι το κοινωνικό κόστος της περήφανης διαπραγμάτευσης, αλλά και της μεταρρυθμιστικής ανεπάρκειας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ειδικοί λένε με ευγενικό τρόπο στην Κυβέρνηση ότι πολλοί από τους βασικούς στόχους του προϋπολογισμού δεν βγαίνουν. Δεν χρειάζεται, όμως, να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι όλο το οικοδόμημα στηρίζεται σε πήλινα πόδια.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι η πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,7% βασίζεται στην εκτίμηση για αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης και των επενδύσεων. Πιστεύει, ειλικρινά, κανείς ότι οι πολίτες θα αγοράζουν περισσότερα όταν τα χρήματα που θα έχουν στη διάθεσή τους είναι λιγότερα; Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι θα έρθουν κεφάλαια με μια κυβέρνηση που με κάθε ευκαιρία βάζει τρικλοποδιά στους επενδυτές;

Κακά τα ψέματα, η Κυβέρνηση εξακολουθεί να κινείται μακριά από τη μόνη ρεαλιστική επιλογή για να μεγαλώσει η πίτα της οικονομίας, μέσα από επενδύσεις, αποκρατικοποιήσεις, υγιείς τράπεζες, στήριξη των δυναμικών επιχειρήσεων που θα φέρουν δουλειές και αξιοπρεπή εισοδήματα. Είναι ξεκάθαρο πια ότι δεν μπορεί ούτε θέλει να υπηρετήσει μια τέτοια στρατηγική.

Παρά τις ρητορικές κορώνες της, όπως είδαμε και στο μίνι Βατερλό της περασμένης Δευτέρας δυσκολεύει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας και μεγαλώνει τον λογαριασμό που στέλνει στην κοινωνία. Σε αυτό το οριακό σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Υπάρχει ο δρόμος του αργού μαρασμού, στον οποίο βάζει τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει αυτός του ξαφνικού θανάτου, που θέλουν να την οδηγήσουν δραχμολάγνοι και λοιπές δυνάμεις.

Υπάρχει όμως και ο δρόμος της βήμα με βήμα αποκατάστασης της αξιοπιστίας της χώρας στην Ευρώπη και της αξιοπιστίας της πολιτικής στην κοινωνία και αυτόν τον δρόμο επιλέγει η Νέα Δημοκρατία, έναν δρόμο που θα προσπαθήσει να βαδίσει με όλες της τις δυνάμεις όταν οι πολίτες της δώσουν αυτήν τη δυνατότητα.