Αλέξης Αναστασίου: Aσυμβίβαστος, Yπερήφανος, Δημοκράτης

Αλέξης Αναστασίου: Aσυμβίβαστος, Yπερήφανος, Δημοκράτης

Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια από το απόγευμα που σημάδεψε τις ζωές των ανθρώπων της οικογένειας του , των φίλων του αλλά και την πόλη της Ηγουμενίτσας .

Ο Αλέξης Αναστασίου ήταν ένας γενναίος άντρας ο οποίος υπηρέτησε σταθερές αξίες. Υπήρξε ,ασυμβίβαστος, πεισματάρης και υπερήφανος. 

Πιστός στις δεσμεύσεις και τις πεποιθήσεις του παρά τις δυσκολίες και τις ανατροπές, ο Αλέξης είχε αυτή την ανώτερη ικανότητα των σημαντικών ανθρώπων: ήξερε να προκαλεί ρήξεις όταν το θεωρούσε απαραίτητο. 

Χρειάζεται τόλμη, όμως όχι τυφλή, αλλά τόλμη καθοδηγημένη από την σταθερή πίστη ότι ο στόχος δεν μπορεί να κατακτηθεί παρά μόνο αναλαμβάνοντας κάθε κίνδυνο, ακόμα και όσους φαίνονται παράλογοι στα μάτια των άλλων, εκείνη τη στιγμή.

Ο Αλέξης Αναστασίου ήταν πολύ περήφανος για την πατρίδα του. Και την αγάπησε με πάθος .

Η Ήπειρος , η Θεσπρωτία , η Ηγουμενίτσα , ήταν το σπίτι του. Η Πέστιανη ήταν η μεγάλη οικογένειά του και η μεγάλη αγάπη του. 

Στη διάρκεια του βίου του αμφισβητήθηκε, καταπολεμήθηκε, κάποιες φορές νικήθηκε, βγαίνοντας πάντα όλο και πιο δυνατός . 

Υπήρξε οραματιστής της πραγματικότητας, επειδή χωρίς όραμα κάνουμε πράγματα μόνο μικρά. 

Όμως, παρά τις δοκιμασίες, παρέμεινε σε όλη του τη ζωή αυτό που ήταν, δημοκράτης, εκσυγχρονιστής, ένας έλλογος ιδεολόγος. 

Υπήρξε ασυμβίβαστος, δεν πρόδωσε ποτέ τις αρχές του, ακόμα και αν αυτό είχε μεγάλο προσωπικό κόστος για τον ίδιο.

Υπήρξε συνεπής, γιατί όταν πίστευε κάτι το υπερασπιζόταν με πείσμα και σθένος, χωρίς να διαπραγματεύεται τις ιδέες και τις αξίες του. Με περηφάνια και λεβεντιά.

Οι δημοσιογραφική του πένα ήταν πάντα ασυμβίβαστη, τολμηρή και αιχμηρή . 

Οι εφημερίδες του ήταν και παραμένουν μια φωνή δημοκρατίας, ένα φιλελεύθερο βήμα απόψεων αλλά ταυτόχρονα μια δημοσιογραφική δύναμη αυστηρού ελέγχου της εξουσίας. 

Ποτέ δεν έκανε εκπτώσεις σε όσα πρέσβευε . 

Ήταν πάντα αυστηρός και αμείλικτος με τα φαινόμενα κατάχρησης της οποιασδήποτε εξουσίας.

Ήταν πιο παγωμένο από κάθε άλλο το απόγευμα αυτό της εντεκάτης Ιανουαρίου του 2016, όπου ο Αλέξης Αναστασίου πήρε την αιώνια μεταγραφή στην ομάδα του παραδείσου, αφήνοντας πίσω του την ανάμνηση ενός χαμογελαστού ανθρώπου γεμάτου απ’ όσα είχε προλάβει να ζήσει, αλλά κι από τα όνειρα που έκανε για το μέλλον της οικογένειας και των πολλών αγαπημένων φίλων του.

«Εγώ λεύτερος θα είμαι , ακόμα και αν με δέσουν με χίλιες αλυσίδες»

«Τη λευτεριά ή τη σκλαβιά την κουβαλά ο καθένας μέσα του»

Αλεξη(η)κέραυνε μας λείπεις..

Γιάννης Στάθης