ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ - Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ - Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

Αφήγημα του Τάσου Βασιάδη από την έκδοση "ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ" των Α.Βασιάδη και Κ.Λώμη

Με συγκίνηση θυμόμαστε την ωραιότητα των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, έτσι όπως την ζούσαμε στην ανοιξιάτικη Ηγουμενίτσα των παιδικών μας χρόνων.

Είναι χαρακτηριστικές οι μνήμες της περιόδου της μαθητείας μας στο Δημοτικό Σχολείο.

Ο παροιμιώδης δάσκαλος μας Κώστας Παπαγγέλης δίδασκε τον Ακάθιστο Ύμνο στους μαθητές κατά κάποιο ξεχωριστό τρόπο, δίνοντας δεύτερη φωνή στην λέξη «ελευθέρωσον».

Τα απογεύματα συχνάζαμε στην εκκλησία όπου έκανε μαθήματα κατηχητικού ο πατήρ Τίτος, τον οποίον οι μαθητές με σκωπτική διάθεση αποκαλούσαν στις μεταξύ τους συζητήσεις «Τιτάκο».

Ο πατήρ Τίτος λοιπόν σαν άκουγε να εκτελούμε τον Ακάθιστο Ύμνο κατά την παπαγγελική διδασκαλία ξεφώνιζε ένα «απαράδεκτο» και πάσχιζε να μας μάθει τον Ύμνο κατά τον κλασσικό τρόπο, ψάλοντας το «ελευθέρωσον» σε πρώτη φωνή.

Παράγγελνε δε μέσω ημών στον δάσκαλο να μη κακοποιεί την Βυζαντινή μουσική.

Ο Παπαγγέλης σαν άκουγε από τους μαθητές την πλήρη αφελή μετάδοση των διαδραματιζομένων στο κατηχητικό, μας απαγόρευε να ψάλουμε το «ελευθέρωσον» κατά τρόπο διαφορετικό από ότι το δίδασκε ο ίδιος τονίζοντας ότι δεν δέχεται παρατηρήσεις από κάποιον που κακοποιεί την έννοια της... ηθικής.

Ο παπά Τίτος με τη σειρά του απειλούσε με αφορισμό όσους θα τολμούσαν να κακοποιήσουν τον Ύμνο Της Παναγιάς και πρόσθετε ότι δεν μπορεί να μιλάει για ηθική όποιος αφαίρεσε ζωές ανθρώπων.

Ως γνωστόν ο Παπαγγέλης είχε διατελέσει αντάρτης στον ΕΔΕΣ με τον Ναπολέοντα Ζέρβα και συχνά πυκνά διηγόνταν ηρωικές μάχες με πολλά θύματα που κανένας δεν έπαιρνε στα σοβαρά αλλά και κανείς δεν μπορούσε να διαψεύσει.

Η μάχη του «ελευθέρωσον» διαρκούσε αρκετές ημέρες μέχρι που οι μαθητές προσαρμοζόμασταν να ψάλλουμε τον Ύμνο, στο σχολείο σύμφωνα με τον τρόπο του Παπαγγέλη και στην εκκλησία κατά την διδασκαλία του Τιτάκου.

Μερικές φορές ορισμένοι ξεχνιόντουσαν και άλλαζαν φωνή κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δημιουργούνταν τότε ένα θαυμάσιο χορωδιακό αποτέλεσμα που δεν μπορούσαν δυστυχώς να αξιοποιήσουν οι δύο στενοκέφαλοι διαφωνούντες, που μόλις άκουγαν «δεύτερη φωνή» αγρίευε το μάτι τους.

Έτσι η μάχη του Ακάθιστου Ύμνου συνεχιζόταν αμείλικτη μέχρις ότου τελείωνε η περίοδος των Χαιρετισμών Της Θεοτόκου.