Έρευνες και εκσκαφές για την εύρεση του λειψάνου του οσίου Νείλου, 686 χρόνια μετά την κοίμησή του (+ΦΩΤΟ)

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος για την Romfea.gr

Έρευνες και εκσκαφές γἰνονται αυτή την περίοδο με σκοπό την εύρεση του λειψάνου του οσίου Νείλου του Εριχιώτη (1228-1334), ιδρυτή και πρώτου κτήτορα της Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηρομερίου Θεσπρωτίας, 686 χρόνια μετά την κοίμησή του.

Προσδοκάται, μετά τις εργασίες, που είναι σε εξέλιξη και γίνονται κατά διαστήματα, καθώς το σημείο είναι βραχώδες και βαθύ, να έρθει στην επιφάνεια.

Όπως μας ανέφερε ο ηγούμενος της Μονής Γηρομερίου αρχιμανδρίτης π. Μεθόδιος Ντελής, που πήρε την πρωτοβουλία για την εύρεση του σκηνώματος του οσίου Νείλου, «αρχαιολόγοι με σκάνερ και ειδικά όργανα αναγνώρισαν την ύπαρξη του λειψάνου, καθώς και ενός μικρού χαλκού, πιθανώς σταυρού».

Να σημειωθεί πως το λείψανο του οσίου Νείλου, που έκλεισε τα μάτια του γαληνεμένος και πλήρης ημερών σε ηλικία 106 ετών, αφού πρώτα έγραψε τη διαθήκη του και όρισε το διάδοχό του, ενταφιάστηκε σε μικρή απόσταση από το μοναστήρι, σε κακοτράχαλο και γκρημνώδη τόπο.

Σύμφωνα με την παράδοση σκεπάστηκε με ογκώδη βράχο, που κατέπεσε όταν, λίγα χρόνια μετά την κοίμησή του, επιχειρήθηκε η ανακομιδή του.

Πριν την έναρξη των εργασιών για την ανακάλυψή του υπήρχε στη θέση αυτή μικρό παρεκκλήσι.

Tα άγια λείψανα λειτουργούν ως η συνεκτική δύναμη της νέας κοινωνίας, που έφερε ο Θεός, με τον κόσμο. Γι' αυτό η προσκύνησή τους είναι μια παρηγοριά και μια παράκληση, που μας μεταφέρει η χάρη των σωμάτων και των ψυχών των αγίων.

Αλλά και μια θαυμαστή επέμβαση στη ζωή μας, που μας επαναφέρει στη γνησιότητά μας, στη αληθινή μας πραγματικότητα, που ανατρέπεται με την αμαρτία-πτώση.

Η προσκύνηση των λειψάνων έχει ουσία όταν τα αισθανθούμε «ως λόγο και παρουσία του Θεού» και μετατρέψουμε την καρδιά μας σε «γη αγαθή».

Τότε μόνο ο σπόρος του Χριστού φυτρώνει και καρποφορεί, μέσω των λειψάνων, με εκπληκτικά και θαυμαστά μάλιστα αποτελέσματα.

Και μέσα από τα λείψανα των αγίων η Εκκλησία προσφέρει αδιάκοπα την ίδια λυτρωτική αλήθεια, όπως μια πηγή πάντα με το ίδιο νερό της χορταίνει την ανθρώπινη δίψα.