Η Θεσπρωτία μετά την κατάληψη των Ρωμαίων

 

Η φυσική ομορφιά και η πλούσια κτηνοτροφική παραγωγή της Ηπείρου τράβηξαν από νωρίς το ενδιαφέρον των Ρωμαίων, οι οποίοι ήδη από τις αρχές του 1ου αι. π.Χ. εγκαταστάθηκαν σε διάφορες παραλιακές περιοχές. 

Πλούσιοι Ρωμαίοι που ανήκαν στην τάξη των ιππέων ήταν από τους πρώτους γαιοκτήμονες που εγκαταστάθηκαν στην παράκτια ζώνη της Ηπείρου. Φαίνεται μάλιστα πως και ο ίδιος ο Αττικός είχε κτήματα στις εκβολές του ποταμού Καλαμά, στον κάμπο της Κεστρίνης, μια περιοχή που θεωρούνταν ασφαλής για να επενδύσει κάποιος Ρωμαίος, καθώς βρισκόταν πολύ μακριά από το πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων. 

Σ’ αυτά τα ρωμαϊκά αγροκτήματα παράγονταν εκλεκτά αγροτικά προϊόντα, όπως μήλα, λαχανικά, όσπρια και εκλεκτά κρασιά. 

Επίσης, η εκτροφή βοδιών, αλόγων και προβάτων ήταν ακόμη μια πολύ σημαντική πηγή εσόδων για τους Ρωμαίους.

Προς τα τέλη του 2ου αι. π.Χ., οι δυτικές επαρχίες της Ηπείρου δημιούργησαν ένα κοινό, το οποίο είχε έδρα τη Φοινίκη και λειτουργούσε με μια σχετική αυτονομία. «Το κοινόν των Ηπειρωτών των περί Φοινίκην» αναφέρεται από τον Πολύβιο πως πρέπει να συγκροτήθηκε μετά το 167 π.Χ., με τη Φοινίκη να κατέχει δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στις πόλεις της Ηπείρου. 

Στην αρχή του κοινού της Φοινίκης, ασκούσε τυραννική εξουσία ο Χάρωψ, ο γιος του Μαχάτα, ο οποίος εξόντωσε κάθε πολιτικό του αντίπαλο με την πρόφαση πως έτρεφαν αντιρωμαϊκά αισθήματα. 

Όλους τους αντιπάλους του τους σκότωσε, άλλους στην αγορά και άλλους στα χωράφια, ενώ δεν δίστασε ακόμη και να εισβάλει στα σπίτια τους και να τους θανατώσει μπροστά στην οικογένειά τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, φρόντισε ταυτόχρονα να δημεύει τις περιουσίες τους με αθέμιτο τρόπο και μ’ αυτόν τον τρόπο απέκτησε πολλά πλούτη.

Μετά το 146 π.Χ. το κοινόν της Ηπείρου είχε ακόμη μια σχετική ελευθερία, όμως πέρασε πια στη δικαιοδοσία του Ρωμαίου ανθυπάτου της Μακεδονίας.

ΠΗΓΗ: GeoHistory