Η 3η Δεκέμβρη έχει οριστεί ως Παγκόσμια ημέρα αναπηρίας, αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία με χρόνιες και σπάνιες παθήσεις για τον καθημερινό τους αγώνα για την ισότητα, την προσβασιμότητα ζητήματα όχι μιας μόνο ημέρας. Είναι μια ημέρα που μας υπενθυμίζει ότι η αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία είναι υποχρέωση όλων μας.

Ο κόσμος μας γίνεται καλύτερος όταν είναι προσβάσιμος για κάθε άνθρωπο.

Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για έναν τέτοιο κόσμο όπου κάθε άτομο θα έχει ίσες ευκαιρίες, δικαιώματα και φωνή. Δέσμευση για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς.

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία ( ΕΣΑμεΑ ) αφιερώνει την σημερινή ημέρα στην ΥΓΕΙΑ και στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες και σπάνιες παθήσεις σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών υγείας.

Με την αποδυνάμωση του ΕΣΥ οι ζωές των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις κινδυνεύουν. Σε έρευνα που πραγματοποίησε η ΕΣΑμεΑ το 78 % των πολιτών με αναπηρία έχει περιορίσει τα βασικά είδη ανάγκης για να καλύψει τις ανάγκες του σε φάρμακα. Σε έρευνα της Eurostat το 1/3 των ατόμων με μέτρια ή σοβαρή αναπηρία αντιμετωπίζει ανικανοποίητες ανάγκες υγείας και στην Ελλάδα βρίσκονται στην χειρότερη θέση στην ΕΕ. Παράλληλα η Ελλάδα είναι ένα από τα 13 μέλη της ΕΕ που έχουν δει αύξηση του κινδύνου φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων με αναπηρία.

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για να μην οδηγηθούμε στο κοινωνικό περιθώριο για μια ζωή με αξιοπρέπεια, με σεβασμό στην διαφορετικότητα, ισότιμη συμμετοχή. Γιατί η κοινωνία μας γίνεται δυνατή όταν χωράει όλους μας.

Τίποτα χωρίς εμάς!!

 

Κουίζ: Ποιός υποψήφιος πρόεδρος του επιμελητηρίου Θεσπρωτίας, είχε την απαίτηση να τον προσφωνησουν σε εκδήλωση συλλόγου και όταν αυτό δεν έγινε "στόλισε" τηλεφωνικά την πρόεδρο του;

Άσχημο πράγμα το καλάμι...

Στο Μεικτό Ορκωτό της Αθήνας εξελίσσεται η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου που κατηγορείται για τον θάνατο των δύο παιδιών της, της Μαλένας και της Ίριδας, ενώ ήδη έχει καταδικαστεί για τον θάνατο του μεγαλύτερου παιδιού, της Τζωρτζίνας.

Σήμερα επρόκειτο να καταθέσει η παθολογανατόμος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αντιγόνη Μητσέλου, η οποία όμως δεν προσήλθε επικαλούμενη ασθένεια και έτσι διατάχθηκε η βίαιη προσαγωγή της.

Όπως ανέφερε η πρόεδρος της έδρας, η κ. Μητσέλου έστειλε email στις 8.46 χθες λέγοντας ότι πάσχει από συγκεκριμένη ασθένεια. «Η μάρτυρας επιδεικνύει μια απροθυμία να καταθέσει. Δεν προκύπτει το αληθές του περιεχομένου του mail της» ανέφερε η Πρόεδρος. Πρότεινε μάλιστα στο δικαστήριο να της επιβληθεί πρόστιμο 500 ευρώ για δικομαρτυρία και την βίαιη προσαγωγή της στην επόμενη συνεδρίαση αύριο το πρωί.

Το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημά κι έτσι αύριο αναμένεται να προσαχθεί βιαίως η κ. Μητσέλου.

Η Αντιγόνη Μητσέλου, παθολογοανατόμος και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είχε εξετάσει τα όργανα της έξι μηνών Ίριδας μετά τον θάνατό της, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το παιδί έπασχε από απουσία φλεβόκομβου.

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κρατικής καταστολής.

Συγκέντρωση Παρασκευή 6/12, 7μμ. στον Πεζόδρομο Ηγουμενίτσας.

Συμπληρώνονται φέτος 16 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του τότε 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Η δολοφονία του Αλέξη πυροδότησε μία νεολαιίστικη και λαϊκή έκρηξη, καθώς στο πρόσωπο του νεαρού μαθητή, η νέα γενιά και ο λαός είδαν την πιο ακραία έκφραση μιας αντιλαϊκής πολιτικής, που εκτός από το τσάκισμα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, εκτός από τη συσσώρευση διαρκών οικονομικών σκανδάλων, εκτός από τη στέρηση της προοπτικής για τη νεολαία, έφτασε στο σημείο ακόμη και να δολοφονεί 15χρονα παιδιά.

16 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έχει προκλητικά αποφυλακίσει τον δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενώ η ίδια πολιτική που όπλισε το χέρι του Κορκονέα, συνεχίζεται και εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση επιχειρώντας να επιβάλλει τον «νόμο και την τάξη», περνάει ένα σωρό μέτρα που τσακίζουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες του λαού και της νεολαίας.

Η κρατική τρομοκρατία και ο αυταρχισμός οξύνονται με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις αστυνομικές επιχειρήσεις στις σχολές.

Με τις συνεχείς αναίτιες επιθέσεις των ΜΑΤ σε φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.

Με πειθαρχικές διώξεις φοιτητών και εκπαιδευτικών που ποινικοποιούν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση.

Με την εντελώς αυθαίρετη και αντιδημοκρατική προφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού.

Με νέες δολοφονίες, όπως των νέων Ρομά τα τελευταία χρόνια.

Οι δολοφονίες αυτές αποτελούν κρατικά εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα, αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας και ασυδοσίας που τροφοδοτείται από την κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού και της νεολαίας. Και είναι η ίδια πολιτική της βάρβαρης κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας που την ίδια στιγμή που οπλίζει αστυνομικούς-«ράμπο» που δολοφονούν νέα παιδιά, καλλιεργώντας το ρατσιστικό μίσος και φασίζουσες αντιλήψεις, χτυπά τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας, πνίγει μετανάστες -όπως έγινε πρόσφατα με το έγκλημα στην Πύλο- ενώ αφήνει στο απυρόβλητο και τροφοδοτεί τις φασιστικές ομάδες και τη δολοφονική δράση τους.

Η κυβέρνηση επικαλείται διαρκώς ότι βρίσκεται στην υποτιθέμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Έτσι, το κράτος υπάρχει μόνο για να καταστέλλει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας, για να στέλνει φρεγάτες στο πλευρό του φασιστικού κράτους του Ισραήλ που με τις πλάτες και τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ πραγματοποιεί μία γενοκτονία διαπράττοντας φρικτά εγκλήματα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Κράτος δεν υπάρχει όμως στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, κράτος δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, κράτος δεν υπάρχει για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα.

Σήμερα, είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες, ενάντια στην πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας. Ενάντια στην πολιτική των ταξικών φραγμών και των αποκλεισμών, που φέτος απειλεί χιλιάδες φοιτητές με τη διαγραφή και την έξωσή τους από το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ενάντια στην εγκληματική πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας. Στην πολιτική αυτή, που τη στιγμή που αφήνει φέτος χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς τη δυνατότητα να αγοράσουν τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, χωρίς ρεύμα και θέρμανση, λόγω της εκτόξευσης των τιμών στην ενέργεια και στα καύσιμα, κοροϊδεύει τον λαό με ψευτοεπιδόματα. Με αυτή την πολιτική, της οποίας κομμάτι αποτελεί και η περιστολή βασικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί το συντριπτικό χτύπημα των κατακτήσεων σε εργασία, υγεία, παιδεία, πρόνοια, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.

16 χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της τρομοκρατίας συνεχίζεται. Η συσπείρωση στα μαθητικά συμβούλια, τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία κόντρα σε θολούς και ακαθόριστους «συντονισμούς» και σεχταριστικές «πρωτοβουλίες», ενάντια στην τυφλή και μηδενιστική βία, ο μαζικός ενωτικός και οργανωμένος αγώνας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βάλει φραγμό σε αυτή την πολιτική. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει ελπίδα στα όνειρα και τις προσδοκίες της γενιάς μας.

Μ-Λ ΚΚΕ

Ευχαριστούμε θερμά τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πεστανης για την προσφορά τροφίμων. Η στήριξη σας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη δομή μας.

Τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις από τη συνεχή ανάπτυξη του τουρισμού αναδεικνύει νέα έρευνα της Accor. Οι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, προβλέπουν ότι θα ταξιδεύουν πιο συχνά και θα δαπανούν περισσότερα χρήματα σε ταξίδια για το 2025.

Ωστόσο, ο κλάδος καλείται να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις βιωσιμότητας που προκύπτουν από αυτή την ανάπτυξη, βοηθώντας τους ταξιδιώτες να μετατρέψουν τις καλές προθέσεις τους σε καλές επιλογές.

Η έρευνα, η οποία διεξήχθη σε 8.000 ταξιδιώτες από επτά ευρωπαϊκές χώρες, αποκαλύπτει ότι πάνω από το ήμισυ των συμμετεχόντων (53%) αναμένουν να ξοδέψουν περισσότερα σε ταξίδια το 2025 σε σύγκριση με το 2024, ενώ μόλις το 10% προβλέπει μείωση στον ταξιδιωτικό τους προϋπολογισμό.

Οι ταξιδιώτες από την Πολωνία ήταν και πάλι οι πιο αισιόδοξοι για τη δυνατότητά τους να αυξήσουν τις δαπάνες τους το 2025 σε σχέση με φέτος, με το 65% να αναμένει αύξηση και το 8% μείωση. Ακολουθούν οι Γερμανοί (62% έναντι 8%) και οι Ισπανοί (55% έναντι 12%). Το 52% των ταξιδιωτών από την Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο αναμένει επίσης αύξηση των δαπανών τους, ενώ μόλις το 12% και το 10% αντίστοιχα αναμένουν μείωση.

Συνολικά, ο όγκος των ταξιδιών που σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν οι Ευρωπαίοι το 2025 είναι επίσης σε άνοδο. Το 88% των ταξιδιωτών δηλώνει ότι αναμένει να πραγματοποιήσει τουλάχιστον ένα υπερατλαντικό ταξίδι αναψυχής τον επόμενο χρόνο, ενώ παρατηρείται σημαντική αύξηση στα διεθνή και εγχώρια επαγγελματικά ταξίδια.

Αν και η έρευνα δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι ταξιδιώτες παραμένουν αισιόδοξοι, επισημαίνει επίσης ότι ο τουριστικός κλάδος πρέπει να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο. Η κλιματική αλλαγή και οι βιώσιμες επιλογές είναι σημαντικές για το 73% των ταξιδιωτών – ποσοστό αυξημένο από το 71% στην προηγούμενη έρευνα – με το 25% να δηλώνει ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σημαντικά (αύξηση από το 22%).

Οι ταξιδιώτες στην Ιταλία και τη Γερμανία είναι οι πιο αφοσιωμένοι στα «πράσινα» ταξίδια, με το 81% να θεωρεί αυτούς τους παράγοντες σημαντικούς, ενώ ακολουθούν οι ταξιδιώτες στην Ισπανία (78%), την Πολωνία (77%), τη Γαλλία (75%), την Ολλανδία (67%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (63%).

Όσον αφορά τις αλλαγές που σκοπεύουν να κάνουν λόγω των ανησυχιών για το κλίμα, το 20% των ταξιδιωτών δηλώνει ότι θα αποφεύγει περιοχές που πλήττονται από ακραία καιρικά φαινόμενα. Επίσης, οι ταξιδιώτες σκοπεύουν να κάνουν προσωπικές επιλογές για να μειώσουν τις αρνητικές συνέπειες, όπως η χρήση επαναχρησιμοποιούμενων μπουκαλιών (36%), η μείωση της διάρκειας του ντους για εξοικονόμηση νερού (35%), η επιλογή τοπικών και/ή εποχικών προϊόντων στα εστιατόρια (32%) και η προτίμηση ανεξάρτητων επιχειρήσεων στους τοπικούς προορισμούς (27%).

Υπερτουρισμός

Η συντριπτική πλειοψηφία των ταξιδιωτών (90%) δηλώνει ότι τα ζητήματα που προκαλεί ο υπερτουρισμός θα επηρεάσουν τον προορισμό ή τον τρόπο που θα επιλέξουν να ταξιδέψουν το 2025. Το ένα τρίτο (31%) δηλώνει ότι θα αποφύγει τα ταξίδια στην αιχμή της τουριστικής περιόδου για να αποφύγει τον συνωστισμό. Το 27% θα αποφεύγει προορισμούς που πλήττονται από υπερτουρισμό και περισσότεροι από 1 στους 5 (22%) θα επιλέξουν συνειδητά λιγότερο γνωστούς προορισμούς για τα ταξίδια τους.

Με το κόστος να αποτελεί και πάλι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τους καταναλωτές στο να κάνουν πιο θετικές επιλογές ταξιδιού, το 46% των συμμετεχόντων δηλώνει ότι η μείωση των premium εναλλακτικών έναντι πιο βιώσιμων επιλογών θα τους έκανε πιο πιθανό να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους.

Άλλοι παράγοντες που θα τους επηρέαζαν περιλαμβάνουν την αύξηση των βιώσιμων εναλλακτικών (36%), μεγαλύτερη διαφάνεια γύρω από τις επιπτώσεις των προσφερόμενων υπηρεσιών (34%) και την επιβράβευση για την επιλογή βιώσιμων επιλογών (31%).

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν επίσης υποστήριξη για πιθανές κυβερνητικές ενέργειες που θα ενθαρρύνουν πιο φιλικές προς το περιβάλλον επιλογές ταξιδιού, όπως η εφαρμογή του πειράματος της Γερμανίας με τη μείωση των τιμών των εισιτηρίων τρένων για τη μείωση των εκπομπών από τις μεταφορές (22%) και η απαγόρευση των πτήσεων μικρών αποστάσεων όπου υπάρχουν πιο βιώσιμες εναλλακτικές (16%), όπως η απαγόρευση των εγχώριων πτήσεων μικρών αποστάσεων που εφαρμόστηκε στη Γαλλία.

Οι προσδοκίες για διεθνή ταξίδια workation – συνδυασμός επαγγελματικών και ψυχαγωγικών ταξιδιών – είναι αυξημένες, από 0,6 ανά ταξιδιώτη πέρυσι σε προσδοκία 0,87 για το 2025. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 25% των Ευρωπαίων πλέον αναμένει να πραγματοποιήσει τουλάχιστον ένα τέτοιο συνδυασμένο ταξίδι στο εξωτερικό το 2025, αυξημένο από το 19% της προηγούμενης έρευνας. Οι προσδοκίες για εγχώρια workation είναι επίσης αυξημένες, από 0,6 σε 0,91 ανά άτομο.

Παρά την προτεραιότητα που δίνεται στα ταξίδια, η πίεση από το αυξανόμενο κόστος ζωής εξακολουθεί να επηρεάζει τα σχέδια των ταξιδιωτών, με το 88% των ερωτηθέντων ωστόσο να λαμβάνει τουλάχιστον ένα μέτρο για να μειώσει τα έξοδα ως συνέπεια του υψηλότερου κόστους διαβίωσης. Οι ενέργειες εξοικονόμησης περιλαμβάνουν την αποφυγή ταξιδιών στην υψηλή περίοδο (30%), την επιλογή οικονομικότερων τύπων καταλυμάτων (23%) καθώς και οικονομικότερων προορισμών (22%). Επίσης, πολλοί ταξιδιώτες επιλέγουν πιο οικονομικές συνήθειες κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, όπως το να ταξιδεύουν με λιγότερες αποσκευές (13%), να καταναλώνουν λιγότερο αλκοόλ (9%) και να παραλείπουν τα ορεκτικά ή τα επιδόρπια στα γεύματα (7%).

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι, ενώ ο αριθμός των ταξιδιωτών που σκοπεύουν να ταξιδέψουν εντός Ευρώπης έχει μειωθεί κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την περσινή έρευνα (80% από 86%), οι ταξιδιώτες δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον για άλλες περιοχές του κόσμου. Συγκεκριμένα, αυξάνονται οι προθέσεις ταξιδιών στην Ασία (22% από 16%), στη Βόρεια και Κεντρική Αμερική (20% από 16%), στην Αφρική (13% από 10%), στη Νότια Αμερική (12% από 8%) και στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία (8% από 5%).

Σαν σήμερα, πριν 30 χρόνια, στις 3 Νοέμβρη του 1990, μαζί με τη σύζυγό μου και άλλους έξι φίλους συχωριανούς μας, πήραμε τη μεγάλη απόφαση της απόδρασης απ’ την καταραμένη φυλακή

του κομουνιστικού συστήματος. Πήραμε το δρόμο για τη πολυπόθητη λευτεριά.

Μια απόφαση, που πριν από εμάς είχαν χαράξει κι’ άλλοι συμπατριώτες μας με κίνδυνο τη ζωής τους, από τον κομουνιστικό στρατό και την αλβανική σιγκουρίμη. Πολλοί απ’ αυτούς τα κατάφεραν, μπόρεσαν και έφτασαν στα σύνορα, έσπασαν τα συρματοπλέγματα και πέρασαν στο ελληνικό έδαφος. Δυστυχώς όμως, δεν ήταν λίγοι αυτοί που δολοφονήθηκαν, στις πλαγιές της Στουγάρας, του Σεντενίκου και της Μουργκάνας απ’ τους ορκισμένους, φανατικούς οπαδούς και στρατιώτες του συστήματος, που προσπαθούσαν με εντολή των ανωτέρων τους, να κρατήσουν με νύχια και με δόντια, τα σύνορα κλειστά.

Που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο και κόστος, τη συνέχιση του κομουνιστικού συστήματος, που βρισκότανε σε πλήρη αποσύνθεση και βλέποντας το βέβαιο τέλος τους, σαν λαβωμένα θηρία, θα σκότωναν αθώες ψυχές, ακόμα και μπροστά στα μάτια των συζύγων και των μικρών παιδιών τους.

‘Όλα ήταν εν γνώσιν μας, το ρίσκο πολύ μεγάλο, δεν ήταν και λίγες οι πιθανότητες να μην τα καταφέρουμε, να μας στήσουν παγίδα και να μας σκοτώσουνε, ως παράδειγμα για να φοβηθούν οι άλλοι.

Ήμουν ο μεγαλύτερος της παρέας, αυτός που την οργάνωσε αυτή την απόπειρα και ένιωθα μέσα μου την πίεση της ευθύνης.

Η κάθε αποτυχία, θα έπεφτε πάνω μου σαν κεραυνός, πως θα μπορούσα να απολογηθώ

για τα δύο 18-χρόνα, πως θα μπορούσα να απολογηθώ για τις δυο γυναίκες της παρέας.

Πως θα μπορούσα να απολογηθώ, για την πέντε μηνών έγκυο σύζυγό μου, για την όγδοη της παρέας μας που κουβαλούσε μέσα της και θα ήταν η πρώτη Βορειοηπειροτοπούλα που θα γεννιότανε ελεύθερη και μακριά απ’ τα δεσμά της σκλαβιάς.

Αν και η περιοχή μας βρίσκεται κοντά στα σύνορα, αν και είμασταν οι πιο άτυχοι τα σύνορα να μας αφήσουν εκτός Ελλάδος, αν και όταν κοιτούσες τα βουνά σου φαινότανε σαν να είναι τόσο κοντά, για να φτάσεις όμως εκεί θα έπρεπε να περάσεις πολλές βουνοκορφές, πολλά λαγκάδια και χαράδρες.

Για να μην γίνεις αντιληπτός, θα έπρεπε ν’ αποφύγεις τα συνηθισμένα περάσματα, τα οποία φυλάσσονταν πολύ καλά. Όπως λέει και η παροιμία :ο πιο μακρύς δρόμος, είναι και ο πιο ασφαλής.

Αυτό κάναμε και εμείς, με τη βοήθεια του αδερφού μου του Νίκου, που μας συνόδεψε μέχρι τα σύνορα, που γνώριζε πολύ καλά τα μονοπάτια και τα περάσματα που λίγοι έχουν περπατήσει, ξεκινήσαμε το ταξίδι της λευτεριάς.

Ήταν Σαββατόβραδο, ξεκινήσαμε γύρω στις πέντε η ώρα το απόγευμα, μόλις σουρούπωνε.

Πήραμε την πλαγιά του Ίσαυρου, περάσαμε το κόκκινο της Τσερκοβίτσας, γεμίσαμε δύο τετράκιλα νερό στη βρύση της Ανθούλας και ριχτήκαμε απέναντι, ενδιάμεσα του Λουψατιού και Τριχατιού. Το βουνό το πήραμε κατακόρυφα και όταν βγήκαμε στην κορυφή, προχωρήσαμε προς τις Πόρτες του Γιαννιτσατιού. Συνοδός μας, για καλή μας τύχη, ένα κατακόκκινο φεγγάρι, που μας έλαμπε τα μονοπάτια τους δάσους και τις παγίδες των βράχων.

Μετά από ώρες, φτάσαμε στα Σιάδια της Λεσινίτσας. Δεν νιώθαμε κούραση, η θέληση για λευτεριά μας είχε βάλει στα πόδια μας φτερά.

Διασχίσαμε το δάσος με τις καστανιές και το περπάτημα πάνω στα καστανόφυλλα, μας έκανε να χαλαρώσουνε τα πόδια μας. Ήταν σαν να περπατούσες πάνω σε βαμβάκι. Σ ‘ άλλη περίπτωση θα ήταν μια υπέροχη εκδρομή, αλλά ο θόρυβος που προκαλούσαν τα φύλλα μας έκανε ν’ ανησυχούμε μήπως γίνουμε αντιληπτοί.

Προχωρούσαμε προς το λαιμό της Πολιτσάς, να πάρουμε το διάραχο και να μπούμε στο δάσος του Σελιού. Πριν φτάσουμε στον λαιμό, ξανά γεμίσαμε τα δοχεία μας με νερό στη βρύση που βρίσκεται πιο κάτω απ’ την κορυφή, δροσιστήκαμε και πήραμε μια πεντάλεπτη ανάσα. Κάθε λεπτό ήταν πολύτιμο, είχε μεγάλη αξία.

Ο στόχος μας ήταν να φτάσουμε στα σύνορα πριν ξημερώσει, διαφορετικά είμασταν χαμένοι. Όταν περάσαμε το δάσος του Σελιού η ώρα είχε πάει 5:30 το πρωί και στη συνέχεια, το υπόλοιπο βουνό ήταν γυμνό . Τα σύνορα ήταν ακόμα μακριά, πάνω από μια ώρα δρόμο και το βουνό γυμνό. Το να γινόμασταν αντιληπτοί απ’ τις σκοπιές και το φυλάκιο, ήταν πολύ πιθανό. Το ρίσκο πολύ μεγάλο, έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε κρυμμένοι μέσα στο δάσος, μέχρι να έρθει το απόγευμα, μέχρι να σουρουπώσει.

Καθίσαμε να ξεκουραστούμε και δεν το κρύβω πως σ’ όλους άρχισε να μας ανησυχεί το ότι θα μέναμε τόσες ώρες κρυμμένοι.

Εκεί, γύρω στις 10:00 η ώρα, ανοίξαμε τους δυο τορβάδες μας και βγάλαμε τα δύο δίκιλα

καρβέλια ψωμί που είχαμε πάρει μαζί μας, καθώς και οχτώ κρεμμύδια.

Δεν πήραμε κάτι άλλο, την πίνα θα την αντέχαμε, ότι άλλο που θα ήταν αρμυρό, θα προκαλούσε δίψα και αυτό θα ‘ταν δύσκολο να ξεπεραστεί, σκέτη καταστροφή.

Ό Νίκος, ο αδερφός μου, που γνώριζε καλύτερα απ’ όλους τα μονοπάτια και μας οδήγησε μέχρι εκεί, πηγαίνω – γύριζε το κοπάδι και μας πληροφορούσε για το που βρίσκονταν οι σκοπιές και οι φαντάροι του φυλακίου.

Γύρω στις 12:00 η ώρα, ο ουρανός ξαφνικά σκοτείνιασε και μέσα σε λίγα λεπτά έπιασε μια καταρρακτώδη βροχή και όσο μπόρεσαν να την κρατήσουν τα έλατα, μείναμε στεγνοί, όσο όμως περνούσε η ώρα, η βροχή δυνάμωνε, η κατάσταση γινότανε όλο και πιο απελπιστική.

Τα ρούχα μας άρχισαν να μουσκεύουν και το κρύο γινότανε πιο αισθητό.

Στη Στουγάρα κρυώνεις το καλοκαίρι όταν μένεις ακίνητος και πόσο μάλλον μήνα Νοέμβρη, με τις βουνοκορφές ασπρισμένες και βρεγμένοι.

Οι γυναίκες άρχισαν πρώτες να τους τρέμουν τα χέρια απ’ το κρύο και μην έχοντας άλλη λύση, προσπαθούσαν τρίβοντάς τα να τα ζεστάνουν.

Πολύ δύσκολη στιγμή, προς βαθύ και πίσω ρέμα.

‘Η θα έπρεπε να μείνουμε εκεί και να πεθάνουμε απ’ το κρύο ή θα έπρεπε να εκμεταλλευτούμε την κακοκαιρία και την ομίχλη και να προχωρήσουμε με την ελπίδα να φτάσουμε στα σύνορα χωρίς να μας ανακαλύψουν.

Επιλέξαμε το δεύτερο. Πήραμε την ανηφόρα με όση δύναμη είχαμε και σε μισή ώρα φτάσαμε πάνω απ’ το φυλάκιο και κάτω απ’ την τελευταία σκοπιά.

Δυστυχώς η ατυχία μας δεν είχε τέλος, προφανώς η λευτεριά ήθελε πιο πολλές θυσίες.

Ξαφνικά φύσηξε ένας δυνατός αέρας και σκόρπησε όχι μόνο την ομίχλη, αλλά δεν άφησε ούτε ίχνος από σύννεφο στον ουρανό και ο ήλιος φώτισε όλο το προσήλιο της Στουγάρας.

Είχαμε παγιδευτεί, σχεδόν στην κορυφή της Στουγάρας και σε υψόμετρο πάνω 1500 μετρα, αμέσως φώναξα σ’ όλους να ξαπλώσουν κάτω και να μην κουνηθεί κανείς. Ο καθένας έπεσε όπου να ‘ναι, άλλος πάνω σε κέδρα, άλλος δίπλα σε κάποιο βράχο και άλλος δίπλα στις ρίζες του φασκόμηλου, μήπως και καλυφθούμε. Ο πρώτος με τον τελευταίο είχε μια απόσταση γύρω στα 20 μέτρα. Στο φυλάκιο, που βρισκόταν στους πρόποδες που χωρίζει τη Στουγάρα με τον Σεντενίκο, πάνω απ’ το χωριό της Κάτω Λεσινίτσα, οι φαντάροι είχαν βγει και σ’ ένα μικρό γηπεδάκι που ήταν δίπλα, άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Ο αδερφός μου, που με χίλια παρακάλια είχε καταφέρει να βγάλει άδεια να μπορεί να βόσκει το κοπάδι κοντά στα σύνορα, βλέποντας αυτήν την κατάσταση , πηγαινο- έφερνε το κοπάδι με τα πρόβατα πάνω μας για να μην μας ανακαλύψουν.

Οι ώρες μοιάζανε με μέρες και ο χρόνος όταν θέλεις να περάσει γρήγορα , κάνει το αντίθετο. Έπρεπε να σουρουπώσει για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, ούτε να ξεμουδιάσουμε δεν μπορούσαμε, απέναντι μας είχαμε τις σκοπιές του Σεντενίκου, που παρακολουθούσαν με κιάλια όλη την περιοχή και κάθε τρεις και λίγο πυροβολούσαν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι καρδιές μας χτυπούσαν δυνατά και η αδρεναλίνη στο κατακόρυφο. Κατά τις 5:00 η ώρα το απόγευμα, βλέπουμε γύρω στα τριακόσια με τετρακόσια μέτρα πιο πέρα, να κατεβαίνουν οι δύο σκοπιές που βρίσκονταν από πάνω μας, ταυτόχρονα απ’ το φυλάκιο είχαν ξεκινήσει πέντε άλλοι φαντάροι που θα παίρνανε τη βάρδια τους. Σαν κατέβηκαν πιο κάτω, μας πλησιάζει ο Νίκος και μας λέει, «είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να φύγετε, οι φαντάροι δεν σας προλαβαίνουν, είστε πιο κοντά στα συρματοπλέγματα εσείς παρά αυτοί και με τον ήχο των κουδουνιών δεν θα σας καταλάβουν».

Σηκωθήκαμε, η Βάσω όπως είχε πέσει κάτω, η αριστερή μεριά της κοιλιά της ακουμπούσε πάνω σε μια πέτρα και σαν σηκώθηκε την βλέπω να κρατάει την κοιλιά της, γύρισα πίσω να δω τη συμβαίνει, μέχρι να φτάσω σ’ αυτή, την βλέπω να περπατάει δειλά δειλά. Τη ρωτάω πως αισθάνεται και μου λέει καλά. Πριν προχωρήσω , ακούω τον Θωμά να λέει «παιδιά έχουμε πρόβλημα, η Βιολέτα δεν είναι καλά» Έτρεξα και σαν φθάνω, βλέπω τη Βιολέτα να μην μπορεί να σηκωθεί και το Θωμά να προσπαθεί να τη συνεφέρει, αλλά μάταια.

Είχε παγώσει απ το πολύ κρύο. Ξαφνικά ακούω το Θωμά να λέει πως δεν γίνεται τίποτα και πως θα έπρεπε να φύγουμε οι υπόλοιποι και αυτοί με τη βοήθεια του Νίκου να γύριζαν πίσω, διαφορετικά θα καθυστερούσαμε και θα μας προλαμβάνανε η φαντάροι. «Θωμά αυτό που λες δεν γίνεται –του λέω-προσπάθησε να της τρίψεις τα χέρια και θα συνέλθει, διαφορετικά θα την πάρουμε στη πλάτη» Και έτσι έγινε, μετά από ένα πεντάλεπτο, σιγά σιγά σηκώθηκε και με τη βοήθειά μας άρχισε να περπατάει. Είχε σουρουπώσει για τα καλά και ο Νίκος αφού είχε κατευθύνει τα πρόβατα προς το μαντρί, ήρθε μας χαιρέτησε και μας είπε πως το συρματόπλεγμα είναι στα 500 μέτρα πιο πέρα, μετά από μια ραχούλα που είχαμε μπροστά μας. Δεν αργήσαμε πολύ, σαν φθάσαμε στα σύρματα, ο Θωμάς βγάζει απ’ τη τσέπη του μια παλιά τανάλια που είχε μαζί του και άρχισε να κόβει το πλέγμα, άνοιξε μια τρύπα και περάσαμε απέναντι. Αρχίσαμε να ανασάνουμε διαφορετικά, αλλά ο κίνδυνος δεν είχε περάσει ακόμα, ποτέ δεν ήξερες του σου επιφυλάσσει η μοίρα. Αν και είχε νυχτώσει για τα καλά, μέσα απ’ το φως του φεγγαριού, άρχισαν να διακρίνονται χαμόγελα στα πρόσωπά μας.

Προχωρώντας προς τα πέρα και κατηφορώντας, συναντήσαμε αλλεπάλληλες χαλικαριές

και με το πέρασμά μας, δεκάδες πέτρες παίρναν το κατήφορο δημιουργώντας μεγάλο θόρυβο, σαν μια μεγάλή βοή. Δεν μας πείραζε πια, μάλλον το αντίθετο, παίρναμε περισσότερο κουράγια και θάρρος, είδη βρισκόμασταν στο κατώφλι της λευτεριάς και οι καρδιές μας πλημύριζαν από χαρά. Δεν νομίζω πως στη ζωή μου αισθάνθηκα ποτέ μου καλύτερο συναίσθημα.

Πριν φθάσουμε στον χωματόδρομο, που σε οδηγούσε στον Τσαμαντά, ακούμε να

κατρακυλούν πέτρες λίγο πιο πέρα από μας, σταματήσαμε και αναρωτηθήκαμε, τι να ‘ναι άραγε; Αρχίσαμε πάλι να προχωράμε, αλλά αυτή τη φορά με πιο σιγανά και αργά βήματα, ταυτόχρονα το ίδιο έγινε και απ’ την άλλη, οι πέτρες κυλούσαν όλο και πιο αραιά.

«Μη φοβάστε παιδιά -τους λέω- αυτοί είναι δική μας»

Και πράγματι, με το που φθάσαμε στο χωματόδρομο, βλέπουμε δυο σκιές να μας πλησιάζουν σιγά σιγά, το ίδιο κάναμε και εμείς. Συστηθήκαμε, αλλά δυστυχώς πέρασαν 30 χρόνια και δεν είμαι σίγουρος για τα ονόματά τους, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήταν απ’ τη Δερβιτσιάνη, ο ένας ήταν φούρναρης και ήθελε να πηγαίνει στην Πάτρα, ό φίλος μου ο Θωμάς μου λέει πως ό ένας λεγότανε Σταύρος και ο άλλος Πιπέρης.

Προχωρήσαμε όλοι μαζί προς του Τσαμαντά και στο πρώτο ρυάκι που βρήκαμε, πέσαμε όλοι κάτω να πιούμε λίγο νερό, να ξεδιψάσουμε, αγνοώντας από πού έρχεται.

Δεν θυμάμαι με ακρίβεια την ώρα, αλλά πλησίαζε μεσάνυχτα, όταν ακούμε μια δυνατή φωνή να μας λέει : Αλτ εσύ !

Είχαμε φθάσει στο φυλάκιο του Τσαμαντά.

«Είμαστε Βόρειο Ηπειρώτες» του απαντάμε σχεδόν όλοι μονομιάς

«Ελάτε αδέρφια μας» ακούστηκε από απέναντι

«Ήρθαμε στην πατρίδα μας παιδιά, είμαστε ελεύθερη» είπε ένας απ’ τους Δερβιτσιώτες,

Δυστυχώς αυτό το συναίσθημα, αδυνατώ να το περιγράψω, αλλά εκείνο που θυμάμαι , είναι ότι τα χείλη μου έτρεμαν από χαρά, το μέσα μου γουργούλιζε, δεν ξέρω αν έκλαιγα ή γελούσα, για το μόνο που είμαι σίγουρος, είναι ότι τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα. …

Πόσο, μα πόσο μου έλειψε αυτά τα χρόνια αυτή η φωνή, αυτού του άγνωστου στρατιώτη, του άγνωστου Έλληνα φαντάρου, του απλού Έλληνα! Πόσο , μα πόσο θα ήθελα, να την ακούσω αυτή τη φράση από έναν Έλληνα Πρωθυπουργό, έστω υπουργό.

Συνολικά 220 μόνιμες προσλήψεις διαφόρων ειδικοτήτων Πανεπιστημιακής (ΠΕ) και Τεχνολογικής (ΤΕ) Εκπαίδευσης θα πραγματοποιηθούν το 2025 στον e- ΕΦΚΑ. Η εν λόγω προκήρυξη αφορά τις παρακάτω ειδικότητες στον e-ΕΦΚΑ:

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Μηχανικών, ειδικότητα πολιτικών μηχανικών, αριθμός θέσεων 1

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Μηχανικών, ειδικότητα αρχιτεκτόνων μηχανικών, αριθμός θέσεων 2

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Πληροφορικής, ειδικότητα Πληροφορικής ( Software-Hardware), αριθμός θέσεων 3

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΠΕ, κλάδος: Διοικητικού Οικονομικού, ειδικότητα Διοικητικού Οικονομικού, αριθμός θέσεων 106

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΤΕ, κλάδος: Πληροφορικής, ειδικότητα Πληροφορικής (Software-Hardware), αριθμός θέσεων 8

Κατηγορία: Εκπαίδευσης ΤΕ, κλάδος: Πληροφορικής, ειδικότητα Πληροφορικής ( Software-Hardware), αριθμός θέσεων 100

Διευκρινίζεται πως οι παραπάνω προσλήψεις θα πραγματοποιηθούν μέσω των γραπτών διαγωνισμών ΑΣΕΠ. 

Αναλυτικά:

αν υπάρχουν υποψήφιοι στην πρώτη δεξαμενή επιτυχόντων τότε οι θέσεις θα καλυφθούν από τους επιτυχόντες του πρώτου πανελλήνιου γραπτού διαγωνισμού, αλλιώς οι θέσεις θα καλυφθούν από επιτυχόντες του δεύτερου πανελλήνιου γραπτού διαγωνισμού που αναμένεται να διεξαχθεί εντός του 2025.

Σας προσκαλούμε στις EIΣΗΓΗΣΕΙΣ της πρώτης ημέρας του 3/ήμερου Βιωματικού Σεμιναρίου του Κ.ΕΠΕ.Α ΦΙΛΙΑΤΩΝ-ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ με Θέμα: «Μνημειακό Πολιτιστικό-Χριστιανικό-Θρησκευτικό Απόθεμα στην Περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας» σε συνεργασία με την Ιερά Μητροπόλη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας, την Περιφερειακή Διεύθυνση Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Ηπείρου, τους Δήμους Φιλιατών, Ηγουμενίτσας, Σουλίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ελευθερίου Θεσπρωτίας την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 Δεκεμβρίου 2024στο Πολιτιστικό Κέντρο «Καρκαμίσι» Παραμυθιάς.

Παρασκευή 13/12/2024, Πολιτιστικό Κέντρο “Καρκαμίσι” Παραμυθιά

Με το τέλος του 14ου Θεατρικού Νοέμβρη "Παραμυθίας Δρώμενα" στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας που ο θεατρικός σύλλογος ΘΕΑΤΟ δημιουργεί ακάματα για 14η συνεχή χρονιά θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους συνδιοργανωτές μας τον Δήμο Σουλίου και την Περιφερειακή Ενότητα Θεσπρωτίας γιατί ήταν πραγματικά συμπαραστάτες μας, τον Εμπορικό σύλλογο Παραμυθιάς και όλο τον εμπορικό κόσμο που ήταν χορηγοί μας καθώς και τους χορηγούς επικοινωνίας μας.

Φέτος ήταν η πρώτη φορά που ο μεγάλος αυτός πολιτιστικός θεσμός της Θεσπρωτίας τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού γεγονός που προσδίδει στον Θεατρικό Νοέμβρη στην Παραμυθιά βαρύνουσα ιδιότητα και σημασία αφού αυτό αποτελεί αναγνώριση του Υπουργείου προς τον Σύλλογο ΘΕΑΤΟ και τα όσα προσφέρει στον τόπο μας.

Τα μεγαλύτερα ευχαριστώ όμως τα χρωστάμε στους θεατές που γέμισαν το θέατρο και τα 5 ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακα του Νοεμβρίου αλλά και στις Θεατρικές ομάδες που ταξίδεψαν μέχρι την Παραμυθιά από διάφορα μέρη της Ελλάδας για να μοιραστούν την σκηνή και το έργο τους μαζί μας

Εκπληκτικές παραστάσεις από όλα τα είδη του θεάτρου μας συγκίνησαν, μας διασκέδασαν, μας προβλημάτισαν και ίσως να μας μάγεψαν. Αυτό που όλοι εμείς καταφέρνουμε μέσα σε πολιτιστικά άνυδρους καιρούς να γεμίζουμε θέατρα σε μια μικρή κωμόπολη της επαρχίας είναι ένα μικρό θαύμα. Όμως τα θαύματα γίνονται για να τα πιστεύουν οι άνθρωποι και να αποτελούν για όλους μας σημάδια φωτεινά , μικρούς φάρους ελπίδας στην ζωή και την καθημερινότητα μας.

Σας ευχαριστούμε όλους όσους μοιραστήκαμε αυτές τις θεατρικές στιγμές μαζί μας ....και του χρόνου στον 15ο θεατρικό Νοέμβρη!

Το πρόγραμμα παρουσίας της παιδοψυχιατρικής υπηρεσίας της κινητής μονάδας ψυχικής υγείας Ιωάννινων – Θεσπρωτίας, στο Κέντρο Υγείας Παραμυθιάς για τον Σεπτέμβριο. Για τα ραντεβού σας, μπορείτε να καλείτε το 6977971340

Τετάρτη 04 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 09 Δεκεμβρίου

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου

Η Παιδοψυχιατρική Υπηρεσία της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Ιωαννίνων-Θεσπρωτίας παρέχει δωρεάν υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας σε Παιδιά και Εφήβους και τις οικογένειες τους, οι οποίοι διαμένουν στις περιοχές της επαρχίας των Νομών Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας

Απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους με αποκλίσεις στην ανάπτυξη, ψυχικές διαταραχές και ψυχοκοινωνικά προβλήματα, καθώς και στην υποστήριξη των οικογενειών τους προκειμένου να αντιμετωπίζονται στο επίπεδο της κοινότητας, σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικής ψυχιατρικής και της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

Στελεχώνεται από Παιδοψυχίατρο, Ψυχολόγο, Κοινωνικό Λειτουργό, Ειδικό Παιδαγωγό, οι οποίοι αποτελούν την Διεπιστημονική Ομάδα Παρέμβασης.

Διαγνωστικές υπηρεσίες :

Αξιολόγηση, πρόληψη και υποστήριξη των οικογενειών και διασύνδεση με την κοινότητα

Αξιολόγηση και διάγνωση αναπτυξιακών διαταραχών, παιδοψυχιατρικών διαταραχών

Ανίχνευση μαθησιακών δυσκολιών

Διάγνωση και αντιμετώπιση παθολογικών συμπεριφορών και διαταραχών διαγωγής

Αξιολόγηση και παροχή συμβουλευτικής και υποστηρικτικής βοήθειας οικογενειών, με στόχο την καλύτερη επικοινωνία και την μείωση του άγχους της οικογένειας και του παιδιού.

Προαγωγή της ψυχικής υγείας μέσω προγραμμάτων αγωγής κοινότητας με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινότητας σε θέματα ψυχικής υγείας και την καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, εκλεκτός φίλος, συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στην έδρα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ, είχε την ευγενή καλοσύνη, να μου χαρίσει μια σειρά από τα πολύ σημαντικά βιβλία του, που έχει εκδώσει μέχρι τώρα. Σε ένα από αυτά, που έχει τίτλο, ΕΘΝΟ – ΟΙΚΟ – ΤΟΠΙΚΑ, του οποίου η Α΄ έκδοση, έγινε τον Φεβρουάριο του 2022, από τις εκδόσεις ΙΣΝΑΦΙ, ανακάλυψα ένα τρισέλιδο αυτοτελές κείμενο, με τον τίτλο ΠΑΤΡΙΔΑ και ΓΛΩΣΣΑ, με αφορμή και αναφορά, στο βιβλίο του ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ, γνωστού και καταξιωμένου συγγραφέα, που έχει ως τίτλο ‘’ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ ‘’ και ειδικότερα ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, αναφέρεται στον τομέα, στις έννοιες, ΠΑΤΡΙΔΑ και ΓΛΩΣΣΑ έτσι όπως τις παραθέτει ο Β. Γ. στο βιβλίο του..

Επειδή ( 2) δύο χρόνια πριν την έκδοση του βιβλίου του ΒΑΣΙΛΗ ΝΙΤΣΙΑΚΟΥ – και ειδικότερα τον Φεβρουάριο του 2020 – είχα δημοσιεύσει μία εκτενή κριτική και βιβλιοπαρουσίαση της ‘’ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗΣ ‘’ του επίσης εκλεκτού μου φίλου ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ, κρίνω σκόπιμο, να παραθέσω ξανά τις απόψεις μου, και να μοιραστώ αυτές φυσικά με τον κ. ΝΙΤΣΙΑΚΟ, και φυσικά με όλους όσους ενδιαφέρονται, να ‘’ ψάχνουν ‘’, να ‘’ παρατηρούν ‘’ τις αποχρώσεις, τις αλλοιώσεις, και εν τέλει τις ‘’ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ ‘’ της Ελληνικής κοινωνίας, μέσα από ένα ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ –

ΠΟΛΙΤΙΚΟ πλαίσιο, χωρίς αστερίσκους και ακατανόητους για τους πολλούς, έως ανόητους βερμπαλισμούς … Άλλωστε καμμία ασθένεια, είτε ΙΑΤΡΙΚΗΣ μορφής είτε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, δεν μπορεί να ιαθεί ή να μειωθούν οι συνέπειές της, εάν πρώτα δεν διακριβωθεί με ενάργεια για τους πολλούς, η ΑΙΤΙΑ της ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ .. Ακολουθεί η παρουσίαση της βιβλιοκριτικής μου εκείνης. Σε κάθε δε περίπτωση, συνιστώ ανεπιφύλακτα, σε όσους βέβαια επιθυμούν, να προμηθευτούν τα 2 παραπάνω βιβλία, των παραπάνω συγγραφέων. Πιστέψτε με, αξίζει απολύτως και της προσοχής σας, και φυσικά της αναγνώσεως … Η επικαιρότητά τους, διαχρονική … και για το τότε, και για το τώρα, και για το αύριο…

******* ——***** ——– ***** —– ****** ——- *******

ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ : Το νέο βιβλίο του Β. Γκουρογιάννη

Του ΑΛΚΗ ΦΑΤΣΙΟΥ

1. Αναψηλάφηση… Αναψηλάφηση λοιπόν, ο τίτλος του νέου βιβλίου του Βασίλη Γκουρογιάννη. Η λέξη αυτή, είναι βέβαια νομικός όρος. Φαίνεται ότι τους συνταξιούχους νομικούς, συνοδεύει πάντοτε μια ιδιότυπη νομική διαστροφή, που τους κάνει να εντάσσουν κοινωνικά φαινόμενα ή να χαρακτηρίζουν αυτά με όρους δανεικούς, από την νομική ορολογία. Αυτό , όχι και τόσο άδικα ή αδόκιμα, αν σκεφτούμε, ότι η νομική επιστήμη είναι εξόχως κοινωνική και πολυεπίπεδη. ( Εδώ, ας μας επιτραπεί να ευλογήσουμε τα γένια μας..). Επιγραμματικά λοιπόν, αναψηλάφηση, σαν νομικός όρος, είναι, η εκ νέου εκδίκαση μιας υποθέσεως, μιας διαφοράς, με νέα στοιχεία, και έτσι ίσως καταλήξει σε νέο αποτέλεσμα, σε νέα ετυμηγορία. Όσοι διαβάσετε αυτό το βιβλίο, κρατήστε αυτή την έννοια της αναψηλάφησης, μεταφέροντας όμως αυτή σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο. Προσωπικά, όταν ήλθε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, κατά πως συνηθίζουμε οι περισσότεροι, έριξα μια πρώτη ματιά στο κείμενο που υπάρχει στο οπισθόφυλλό του. Τότε, αποφάσισα να το διαβάσω αμέσως, κι αυτό το έκανα για δύο λόγους: Ο πρώτος, είναι, διαβάζοντάς το, να γίνει μπορετό, ο σημερινός μου εαυτός να αναμετρηθεί με τον παλαιότερο, εκείνης της ιστορικής περιόδου, και φυσικά με τους ανθρώπους εκείνης της περιόδου. Ο δεύτερος λόγος ήταν να γνωρίσω,- μέσα από αυτή την αναψηλάφηση, που αφορά παρέλευση 50 περίπου χρόνων – τον νέο μου εαυτό (εάν υπάρχει νέος..) και να αναμετρηθώ μαζί του αφ’ενός, και αφ’ετέρου να αναμετρηθώ με τον σημερινό κόσμο, την σημερινή κοινωνία…

2. Έχει ειπωθεί- με την μορφή αξιώματος, και όχι άδικα- ότι η αποτίμηση ιστορικών γεγονότων, έστω και υπό την μορφή μυθοπλασίας, όπως εν προκειμένω, μια αποτίμηση βασισμένη σε μια εντελώς αδέσμευτη θεώρηση, είναι περισσότερο αξιόπιστη και ακριβής, όταν αυτή γίνει μετά την παρέλευση ικανού χρόνου, από αυτόν της τελέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Β.Γ. αφηγητής απαράμιλλος και μαγευτικός ο ίδιος, αληθινός πρωτομάστορας στην χρήση της ελληνικής γλώσσας, ιστορεί τον μύθο του, που διαπλέκεται ανάμεσα σε πλήθος υπαρκτών, και όχι μόνο ιστορικών γεγονότων, σε χρόνο πολύ μεταγενέστερο και σε απόσταση από αυτά. Το στοιχείο λοιπόν αυτό, δηλ. ο χρόνος συγγραφής του βιβλίου, καθιστά εκ προϊμίου βάσιμη και αξιόπιστη την μυθοπλασία, μέσα από το ταξίδι των ηρώων του…

Ένα άλλο, ιδιαίτερα σοβαρό στοιχείο, που συνηγορεί στην ιστορικά και μυθοπλαστικά αξιόπιστη αφήγηση του Β.Γ. – πάντα μέσα από τους ήρωές του – είναι αυτό της ηλικιακά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗΣ και ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ παρουσίας και ζωής του συγγραφέα με αυτήν των ηρώων του. Τολμώ δε να πω, ( κι’αυτό το ξέρουν καλά, όλοι όσοι ζήσανε, εκείνη την ιστορική περίοδο ) ότι ήταν και αυτός ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, μέρος αυτής της ιστορίας, χωρίς να απαιτείτο να είναι, είτε ΑΥΤΟΠΤΗΣ είτε ΑΥΤΗΚΟΟΣ μάρτυς.

3. Οι παραπάνω παρατηρήσεις μου, θεώρησα αναγκαίο να ειπωθούν, για να προχωρήσω παρακάτω. Και πρώτα – πρώτα: ο στόχος του Β.Γ. με το παρόν βιβλίο του,(όσο και αν αυτό είναι μια ιστορική μυθοπλασία), ήταν να δώσει και αυτός με τη σειρά του – όπως τόσοι άλλοι φαντάζομαι,- μια ακόμη ιστορική αφήγηση;; Κατηγορηματικά η απάντηση είναι, ΟΧΙ… Ο ήρωάς του, ανατρέχει στα ιστορικά γεγονότα – έστω και υπό την μορφή της μυθοπλασίας – ενώ πλέον βρίσκεται στην ΝΕΟ-ΕΛΛΑΔΑ των ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ, μετά από απουσία, φυγή 50 ολόκληρων χρόνων, μισό αιώνα, στην Βαρκελώνη της Ισπανίας. Η ιστορική αυτή καταγραφή, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το έρεισμα, το υπόβαθρο, πάνω στο οποίο, επιχειρεί ο Β.Γ., να υφάνει με τρόπο αριστοτεχνικό, ένα ατομικό των ηρώων του, και εν τέλει ένα κοινωνικό ψυχογράφημα… Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει σε κάθε αναγνώστη του βιβλίου, είναι αν ο συγγραφέας το κατάφερε ή όχι αυτό. Για τον ομιλούντα, και βέβαια ως αναγνώστη, η απάντηση έρχεται αβίαστα, και είναι ένα ηχηρότατο ΝΑΙ… Το δε αμέσως δεύτερο ερώτημα που έρχεται στον αναγνώστη είναι: ποιο είναι άραγε το αποτέλεσμα, ποια είναι η κοινωνική διάγνωση, αυτού του ψυχογραφήματος, σύμφωνα με τον Β.Γ., εφαρμόζοντας την διαδικασία της αναψηλάφησης, του αναστοχασμού, της αυτοκριτικής και της κοινωνικής κριτικής, με τέτοιο τρόπο που μόνο οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν. Και ο Β.Γ. είναι πράγματι ένας ελεύθερος άνθρωπος, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς εξαρτήσεις, από οποιασδήποτε μορφής εξουσία…

4. Έτσι λοιπόν, αν μπορούσαμε να μιλήσουμε με όρους επεμβατικής ιατρικής, θα έλεγα ότι ο Β.Γ., με μία εξόχως λεπτή χειρουργική επέμβαση, ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ και εν τέλει ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ, με ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, όχι μόνο το περίβλημα, αλλά κυρίως την καρδιά, το κύτταρο της σημερινής (φερομένης ως Ελληνικής…) κοινωνίας σε σχέση με αυτή του παρελθόντος. Χωρίς δισταγμό, χωρίς φόβο και αναστολές,, αδέσμευτα μακριά και πέρα από οποιασδήποτε μορφής εξάρτηση, ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ την κοινωνία (και ορθότατα) σαν μια κοινωνία ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ. Γυρίζει, (ο ήρωας του Β.Γ.) στους δρόμους της Αθήνας και αποσβολωμένος, ψάχνει τη χώρα του, την πατρίδα του, τη γλώσσα της, τις αξίες της, αλλά μάταια. ‘’ Αλλάξαν όλα εδώ κάτω με ΟΡΜΗ ‘’ που λέει και ο ποιητής, και προς το χειρότερο συμπληρώνει ο ήρωας του Β.Γ. Καταγράφει την αδυναμία του να συννενοηθεί και διαπιστώνει ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο είδος κοινωνίας, που προσομοιάζει προς το ΤΙΠΟΤΑ με σαφώς αχαρακτήριστα χαρακτηριστικά, ένα είδος, θα έλεγα, ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ πολιτών… Κι συνεπώς μεταλλαγμένης χώρας…

5. Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει τους κάποτε επαναστάτες (με ή χωρίς εισαγωγικά), να έχουν μεταβληθεί σήμερα σε μεγαλόσχημους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, με πρακτικές και απόψεις στον αντίποδα των όσων κάποτε πρέσβευαν.

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει τους κάποτε αγωνιζόμενους (τουλάχιστον έτσι διατυμπάνιζαν) για μετασχηματισμό της κοινωνίας προς το καλύτερο , να βρίσκονται στις φυλακές, καταδικασμένοι με κατηγορίες του κοινού ποινικού Δικαίου, λίγοι βέβαια, αλλά χρήσιμοι ως πλυντήριο και άλλοθι, ενός εν τοις πράγμασι διεφθαρμένου πολιτικού και κοινωνικού συστήματος.

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει το κενό των αγώνων ή έστω προσπαθειών για ιδανικά και αξίες σ’όλους τους χώρους να το καταλαμβάνουν δήθεν χαρισματικοί ή εκπρόσωποι πολιτικών τζακιών, στους οποίους οι οσφυοκάμπτες ημέτεροι, πασχίζουν να αποδώσουν Μεσσιανικές ιδιότητες, σε κάθε δε περίπτωση, ερήμην των πολιτών και σε βάρος αυτών…

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει πλήθος ‘’ πατέρων’’ του έθνους αλλά φυσικά και πλήθος των φερομένων ως πολιτών, ανερυθρίαστα και χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς καμμιά αναστολή, άρα και χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, να περιφέρουν την ‘’ πάμφθηνη σωματική τους πραμάτεια’’ από χώρο σε χώρο, κοινωνικό, πολιτικό, κομματικό και μάλιστα να τον περιφέρουν κατά τρόπο εκκωφαντικό, σαν τους ήχους που παράγει ένας άδειος τενεκές, που τον σημαδεύουν με μικρά λιθαράκια, τα παιδιά στο παιχνίδι τους…

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει και νιώθει πως έννοιες και λέξεις, όπως ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, πατρίδα και άλλες ηθικές αξίες, έχουνε χάσει το βασικό, το κυτταρικό τους περιεχόμενο. Παντού υπάρχει μια μετάλλαξη, σε λέξεις, σε έννοιες, στο ίδιο το πολίτευμα, σε θεσμούς, στη γλώσσα… Ο κοινωνικός και πολιτικός χαμαιλεοντισμός καλά κρατεί, και αποτελεί την κύρια πηγή ενδυνάμωσης αυτής της μετάλλαξης, που καθιστά πλέον την κοινωνία αγνώριστη προς το χειρότερο’ μια κοινωνία που θεωρεί ως απολύτως φυσιολογική την εξέλιξη αυτή, την αποδέχεται, της αποδίδει εύσημα, και το χειρότερο, εργάζεται για την αναπαραγωγή της… μια κοινωνία που πορεύεται στο ΤΙΠΟΤΑ , πάσχουσα από έναν Γιγάντιο, διανοητικό ΝΑΝΙΣΜΟ…

Ο ήρωας του Β.Γ., βλέπει την συντριπτική πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε, να ανήκουν σε υπόδικους επιχειρηματίες που κατά καιρούς τους αποδίδονται κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, όπου εκεί παρελαύνουν τα κάθε λογής κοινωνικά και πολιτικά περιττώματα, οι κάθε λογής αμαθέστατοι μπουρδολόγοι, και που έχουν αναλάβει εργολαβικά, να μας ‘’ενημερώνουν’’ αντικειμενικά.. Η απόλυτη εξαχρείωση…

6. Ο Β.Γ. αναφέρει ο ίδιος για το βιβλίο του σε μια συνέντευξή του, ότι ‘’ αυτό είναι γραμμένο από πόνο και σιχασιά ’’. Η φράση αυτή κατά τη γνώμη μου τα λέει όλα, αλλά ταυτόχρονα εκφράζει ο συγγραφέας, όχι μόνο την απέραντη προσωπική του απογοήτευση, αλλά και την απογοήτευση μιας ολόκληρης γενιάς…

Ο Β.Γ. με το βιβλίο του αυτό, έρχεται να ασκήσει μία οξύτατη κριτική, στο ισχύον σήμερα , κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Επίσης ασκεί κριτική, με γνήσιες κοινωνικές και πολιτικές παραδοχές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, σε όλους αυτούς, που μετέβαλλαν, μετάλλαξαν και τελικά εξαργύρωσαν απόψεις και αγώνες με μετοχές (όπως λέει ο ίδιος Β.Γ. ), μετοχές λοιπόν ‘’ της Κερδοσκοπικής Επιχείρησης Ελληνική Δημοκρατία ‘’. Μια τέτοια λοιπόν κριτική και ανάλυση, θέλει όχι μόνο διεισδυτική ικανότητα, αλλά και κότσια. Ο Β.Γ. τάχει και τα δυό… Θα κλείσω με λίγα λόγια του Β.Γ. για την λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ… από το βιβλίο του αυτό:

« Είναι περίεργο, αλλά λέει τη λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ όλο και συχνότερα, και την λέει ακόμα με μητρική προφορά, η Ισπανική γλώσσα δεν της έφαγε κανένα γράμμα. Ενώ όμως πρέπει να νιώθει περήφανος για τη χρήση αυτής της λέξης, εν τούτοις, αισθάνεται ένα είδος αηδίας, όταν η λέξη βρίσκεται στο στόμα του, σαν να έχει αρπάξει μασημένη τσίχλα, από το στόμα των Χρυσαυγιτών, και συνεχίζει να την μασάει αυτός! Έχει μνήμες. Τις έχει γευτεί αυτές τις ιδεολογικές τσίχλες: Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια..Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών. Πρέπει να δημιουργηθεί, άλλη λέξη αγάπης για την πατρίδα. Αυτή η όμορφη ομηρική λέξη ΠΑΤΡΗΣ, έχει καεί. »

Ηγουμενίτσα

Άλκης Φάτσιος

Συνελήφθη χθες (02-12-2024) το μεσημέρι στα Ιωάννινα από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ιωαννίνων ημεδαπός, διότι όπως προέκυψε από τον αστυνομικό έλεγχο, εκκρεμούσε σε βάρος του καταδικαστική απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Ιωαννίνων, με ποινή φυλάκισης 3 ετών, για παράβαση της νομοθεσίας περί ναρκωτικών.

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων.

Συνελήφθη σήμερα (03-12-2024) τις πρώτες πρωινές ώρες στα Ιωάννινα από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ιωαννίνων ημεδαπός, ο οποίος κατηγορείται για παραβάσεις της νομοθεσίας περί όπλων.

Ειδικότερα, όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, στην κατοχή του κατηγορουμένου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν αναδιπλούμενος σουγιάς, σιδερογροθιά, καθώς και κουκούλα τύπου “full face” σε απόκρυφο σημείο του σώματός του.

Ο συλληφθείς με τη δικογραφία που σχηματίστηκε από το Αστυνομικό Τμήμα Ιωαννίνων θα οδηγηθεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων,

Στις 10 Μαΐου 2024, ο Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας εξέδωσε διαπιστωτική πράξη, με την οποία αποφασίστηκε η έκπτωση 5 δημοτικών και 9 κοινοτικών συμβούλων του Δήμου Ηγουμενίτσας λόγω οφειλών που υπερβαίνουν τα 300 ευρώ και δεν έχουν εξοφληθεί ή ρυθμιστεί πριν από τις 2 Ιανουαρίου.  

Ωστόσο, στις 28 Ιουνίου 2024, δικαιώθηκαν προσωρινά και οι 14 δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Ηγουμενίτσας που είχαν εκπέσει των αξιωμάτων τους λόγω των οφειλών, με απόφαση του ΣτΕ που τους επέτρεψε να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους μέχρι την τελική εκδίκαση της υπόθεσης, η οποία είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 24 Οκτωβρίου 2024, ωστόσο οι υποθέσεις δεν συζητήθηκαν λόγω αναβολής.

Η εκδίκαση των πρώτων προσφυγών έχει προγραμματιστεί για τις 19 Δεκεμβρίου 2024, όπου οι εμπλεκόμενοι αναζητούν ακύρωση των αποφάσεων έκπτωσής τους λόγω οφειλών, υποστηρίζοντας πως δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία, κυρίως ως προς την ενημέρωσή τους για τις οφειλές.

Ενημέρωση για τη διενέργεια δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού που αφορά την εκποίηση του συνόλου του ενεργητικού της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Ξενοδοχειακές Τουριστικές Επιχειρήσεις Σωτηριάδης ΑΕ" και τον διακριτικό τίτλο "Φύλακας", η οποία έχει υπαχθεί σε κατάσταση πτώχευσης (με τη διαδικασία των άρθρων 158-161 του ν. 4738/2020) δυνάμει της υπ' αριθμόν 2/2024 απόφασης του πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσπρωτίας (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας).

Ημερομηνία υποβολής προσφορών ορίστηκε η 20ή Δεκεμβρίου 2024, ημέρα Παρασκευή και ώρα από 10.00π.μ. έως 12.00μ.μ. με πεντάλεπτες παρατάσεις έως μίας ώρας.

Ξενοδοχείο επιπέδου 3-αστέρων και δυναμικότητας 40 δωματίων και 90 κλινών, μαζί με του αυτού εστιατορίου, (συμπεριλαμβανομένων επίπλων, Η/Μ, μηχανολογικού και λοιπού εξοπλισμού), συνολικής επιφάνειας κτισμάτων 2.119,25 τ.μ. και οικοπέδου έκτασης 2.230,82 τ.μ., παραθαλάσσιο στο κέντρο των Συβότων του νομού Θεσπρωτίας.

Το ξενοδοχείο λειτουργούσε τη θερινή περίοδο καθώς η σύμβαση μίσθωσης λήγει 31.12.2024.

Για επιπρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την Πρόσκληση μπορείτε να απευθύνεστε στην εκπρόσωπο της Διαχειρίστριας Αφερεγγυότητας, κα Σοφία Αμμανατίδου, τηλέφωνο επικοινωνίας: +30 6979 002872.

Επισημαίνεται ότι η Πρόσκληση έχει λάβει τις προβλεπόμενες εκ του νόμου δημοσιεύσεις και το παρόν έχει αμιγώς ενημερωτικό χαρακτήρα.

Σχέδιο ειδικών στοχευμένων δράσεων με τρεις βασικές κατευθύνσεις, υλοποιεί η Ελληνική Αστυνομία, με στόχο την πρόληψη, αποτροπή και αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, της ενδοοικογενειακής βίας και της παραβατικότητας ανηλίκων, καθώς και τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας των πολιτών.

Ειδικότερα, την περασμένη εβδομάδα από 25 Νοεμβρίου έως 1 Δεκεμβρίου 2024, για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας, δραστηριοποιήθηκαν οι υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας, και ιδιαίτερα τα επιχειρησιακά Γραφεία Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, που επιλαμβάνονται στην πλειονότητα των περιστατικών.

Στο πλαίσιο αυτό οι αστυνομικοί σε όλη τη χώρα ανταποκρίθηκαν σε 601 κλήσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης και χορηγήθηκε σε 122 γυναίκες θύματα η εφαρμογή του Panic Button. Συνολικά, διαχειρίστηκαν 350 περιστατικά, για τα οποία πραγματοποιήθηκαν 239 συλλήψεις, ενώ παράλληλα μεταφέρθηκαν 5 θύματα σε δομές με οχήματα της Ελληνικής Αστυνομίας και 19 θύματα σε ιατροδικαστή ή νοσοκομείο.

Υπενθυμίζεται ότι, με μέριμνα της Ελληνικής Αστυνομίας, στην περιφέρεια κάθε Διεύθυνσης Αστυνομίας σε όλη την επικράτεια, έχουν εξασφαλιστεί ένας ή περισσότεροι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι που λειτουργούν ως “safe houses”, για τη βραχυπρόθεσμη ασφαλή φιλοξενία γυναικών-θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και μελών της οικογένειας τους, όπως τα ανήλικα παιδιά τους, που χρειάζονται προστασία (σχετ. η από 12-04-2024 Ανακοίνωση).

Παράλληλα, για την πρόληψη και αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας και της βίας μεταξύ ανηλίκων, με σκοπό την ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των ίδιων αλλά και των γονέων τους, εφαρμόζονται δράσεις ήπιας αστυνόμευσης, από εκπαιδευμένες γυναίκες και άντρες αστυνομικούς, σε γειτονιές, πλατείες και σημεία που συγκεντρώνονται νέοι και έχουν σημειωθεί περιστατικά.

Έτσι, σε όλη την επικράτεια, έχουν πραγματοποιηθεί:

Προς την ίδια κατεύθυνση, συνεχίζονται οι στοχευμένες αστυνομικές δράσεις για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας καθώς και τη βελτίωση του επιπέδου οδικής ασφάλειας των πολιτών.

Για το λόγο αυτό, δραστηριοποιούνται κλιμάκια με τη συμμετοχή αστυνομικών εμφανούς και αφανούς αστυνόμευσης, από διάφορες Υπηρεσίες, λαμβάνοντας υπόψη τα τοπικά επιχειρησιακά σχέδια και δίνοντας έμφαση σε περιοχές και οικισμούς όπου παρατηρούνται αυξημένα περιστατικά παραβατικότητας.

Πιο αναλυτικά, κατά τη διάρκεια των δράσεων για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας σε ολόκληρη τη χώρα, από 25 Νοεμβρίου έως 1 Δεκεμβρίου 2024, πραγματοποιήθηκαν 456 ειδικές αστυνομικές επιχειρήσεις, κατά τις οποίες:

Επίσης, ενδεικτικά εξιχνιάστηκαν 292 κλοπές – διαρρήξεις, 29 απάτες, 54 κλοπές τροχοφόρων, 25 ληστείες καθώς και 214 υποθέσεις περί όπλων και 241 περί ναρκωτικών.

Περαιτέρω, οι υπηρεσίες Τροχαίας πραγματοποίησαν ειδικές εξορμήσεις και στοχευμένους ελέγχους, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, για την αντιμετώπιση παραβατικών και επικίνδυνων-αντικοινωνικών οδηγικών συμπεριφορών, με στόχο την ομαλή και ασφαλή κίνηση των πολιτών και τη διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής.

Διενεργήθηκαν 131.496 τροχονομικοί έλεγχοι οχημάτων και βεβαιώθηκαν 34.291 παραβάσεις, για τις οποίες επιβλήθηκαν τα ανάλογα διοικητικά πρόστιμα.

Ενδεικτικά, οι παραβάσεις που βεβαιώθηκαν, μεταξύ άλλων, αφορούν:

Οι στοχευμένες αυτές δράσεις θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση για τη βελτίωση του επιπέδου οδικής ασφάλειας, την πρόληψη και καταστολή της εγκληματικότητας, την καλύτερη δυνατή προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και ώστε κανένα παιδί να μη νιώθει απροστάτευτο και μόνο.

Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία προβλέπεται η πρόσληψη 1.000 ανέργων Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ) σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ βαθμού, συνυπέγραψαν τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024, η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Νίκη Κεραμέως και ο υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Αθανάσιος Πετραλιάς, κατόπιν συνεννόησης και με τον υπουργό Εσωτερικών, Θοδωρή Λιβάνιο.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, το πρόγραμμα προβλέπει την κάλυψη 1.000 θέσεων πλήρους ή μερικής απασχόλησης από εγγεγραμμένα άτομα με αναπηρία στο ψηφιακό μητρώο ανέργων της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (Δ.ΥΠ.Α.) και στοχεύει στην ένταξη και επανένταξή τους στην αγορά εργασίας, διασφαλίζοντάς τους ισότιμες ευκαιρίες απασχόλησης.

Επιπλέον, με το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιδιώκεται η περαιτέρω μείωση της ανεργίας, με ταυτόχρονη αύξηση της απασχολησιμότητας των ανέργων ατόμων με αναπηρία, καθώς και η αντιμετώπιση των διακρίσεων στην εργασία.

Το πρόγραμμα είναι διάρκειας έως 18 μηνών και επιχορηγεί το 75% μισθού και εισφορών, με ανώτατη επιχορήγηση τις 13.500 ευρώ ανά ΑμεΑ (το υπόλοιπο καλυπτόμενο από τον εκάστοτε δήμο).

Η υποβολή των αιτήσεων γίνεται αποκλειστικά με ηλεκτρονικό τρόπο από την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024 στη διεύθυνση https://www.gov.gr/ipiresies/epikheirematike-drasterioteta/apaskholese-prosopikou/summetokhe-epikheireseon-ergodoton-se-programmata-katartises-anergon.

Η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Νίκη Κεραμέως, δήλωσε: «Με την πρόσληψη 1.000 ατόμων με αναπηρία στους δήμους ολόκληρης της χώρας, η κυβέρνηση συνεχίζει την προσπάθεια για την ενίσχυση των ίσων ευκαιριών στην εργασία, την κατάργηση αποκλεισμών και την τόνωση της απασχόλησης, πολιτικές που εφαρμόζει με συνέπεια τα τελευταία πέντε χρόνια. Η εργασία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όλων και στην κατεύθυνση αυτή θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε αδιάκοπα στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, για να παράσχουμε πρόσβαση στην αγορά εργασίας για τον καθένα ανεξαιρέτως».

Ο υπουργός Εσωτερικών, Θοδωρής Λιβάνιος, σημείωσε: «Η ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας, αποτελεί διαρκώς έναν από τους κύριους στόχους της κυβέρνησης. Παράλληλα, μέσω στοχευμένων προγραμμάτων, επιδιώκουμε την ενίσχυση της εύρυθμης λειτουργίας των δήμων της χώρας, ανταποκρινόμενοι και στα αιτήματά τους για την κάλυψη θέσεων απασχόλησης. Σε συνεργασία με το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς και με όλα τα συναρμόδια υπουργεία, συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε πολιτικές που έχουν στο επίκεντρο τη βεδλτίωση της ποιότητας ζωής όλων των συμπολιτών μας και στηρίζοντας ταυτόχρονα τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης».

Από την πλευρά του, ο διοικητής της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης, Σπύρος Πρωτοψάλτης, υπογράμμισε: «Η πρόσβαση στην αγορά εργασίας για όλους, χωρίς αποκλεισμούς, αποτελεί προτεραιότητα της ΔΥΠΑ και, γι’ αυτό, συνεχίζουμε να επενδύουμε σε ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, που έχουν ήδη ωφελήσει 5.000 ΑμεΑ μέσα από προγράμματα απασχόλησης και κατάρτισης. Η νέα δράση θα δώσει την ευκαιρία σε 1.000 άνεργους με αναπηρία να εργαστούν, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τους δήμους με ανθρώπινο δυναμικό. Με κάθε τρόπο, η ΔΥΠΑ είναι δίπλα στους πιο ευάλωτους, με πράξεις και αποτελέσματα».

Η τρίτη κάθε Δεκεμβρίου έχει οριστεί από το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ ως η παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία. Η ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία σε κυβερνήσεις, οργανισμούς και κοινωνίες να εστιάσουν σε θέματα που αφορούν στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία. Με την αναφορά σε ειδικές ανάγκες εννοείται κάθε πνευματική ή σωματική αναπηρία, η οποία χρήζει ειδικής μεταχείρισης, ώστε το άτομο να αναπτύξει ισότιμα όλες τις ικανότητες του και να ενταχθεί στην κοινωνία. Αυτές μπορεί να είναι αισθητηριακές αναπηρίες (τύφλωση, κώφωση), σωματικές (εγκεφαλική παράλυση, ακρωτηριασμένα άκρα), νοητική καθυστέρηση, Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (αυτισμός), ειδικές μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία κλπ).

Ούτως ή άλλως οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία καθημερινά είναι αρκετές και ο στόχος της εν λόγω ημέρας είναι να προωθήσει τα δικαιώματά τους και να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με τις ανάγκες τους και τη σημασία της ισότητας για όλους. Τα άτομα με αναπηρίες βρίσκονται αντιμέτωπα με εμπόδια σε κάθε στροφή της ζωής τους, στιγματισμό και διακρίσεις, συντήρηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων, έλλειψη κατάλληλης ιατρικής φροντίδας και υπηρεσιών αποκατάστασης και μη πρόσβαση σε μεταφορικά μέσα και κτίρια. Έχουν γενικά χειρότερη υγεία, χαμηλότερη εκπαίδευση, λιγότερες οικονομικές ευκαιρίες και υψηλότερα ποσοστά φτώχειας σε σχέση με τα άτομα χωρίς αναπηρία. Επιπλέον, σε μεγάλο βαθμό αποκλείονται από αστικές και πολιτικές διαδικασίες και η φωνή τους συντριπτικά καταπιέζεται σε θέματα κοινωνικά ή τοιαύτα που τα επηρεάζουν άμεσα.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία αναδεικνύει τις προκλήσεις και τις ανάγκες μιας κοινότητας που αγωνίζεται για ισότητα και δικαιοσύνη. Σε μικρές επαρχιακές πόλεις όπως η Ηγουμενίτσα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Άτομα με Αναπηρία αποτελούν μια πραγματικότητα που απαιτεί προσοχή και δράση.

Η πόλη της Ηγουμενίτσας, παρότι μικρή σε έκταση, αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με άλλες περιοχές, όσον αφορά στην πρόσβαση και τη στήριξη τους. Η έλλειψη προσαρμοσμένων υποδομών, η περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης και η ανεπαρκής κοινωνική στήριξη αποτελούν ορισμένα από τα κύρια ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ στην εν λόγω περιοχή.

Η πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες είναι μία από τις πρωταρχικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα Άτομα με Αναπηρία στην Ηγουμενίτσα. Οι περιορισμένες υποδομές και η έλλειψη προσαρμοσμένων εγκαταστάσεων καθιστούν δύσκολη την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, κτίρια και μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση και περιορισμό των κοινωνικών δραστηριοτήτων για πολλούς ανθρώπους με ειδικές ικανότητες.

Ειδικότερα, όσον αφορά στην υγεία, η πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες είναι κρίσιμη για την ευημερία και την υγεία των ΑΜΕΑ. Η έλλειψη εξειδικευμένων ιατρών και εγκαταστάσεων που είναι προσαρμοσμένες στις ανάγκες τους μπορεί να δημιουργήσει εμπόδια στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των ιατρικών τους αναγκών. Η έλλειψη πρόσβασης σε φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και άλλους ειδικούς επαγγελματίες μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή τους.

Η εκπαίδευση είναι ένας άλλος τομέας όπου αντιμετωπίζονται προβλήματα. Πολλές φορές, τα σχολεία δεν είναι πλήρως προσβάσιμα για τα Άτομα με Αναπηρία, αφήνοντάς τα να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η έλλειψη εξειδικευμένων εκπαιδευτικών και τεχνολογικών εργαλείων μπορεί να περιορίσει τις δυνατότητες μάθησης και ανάπτυξης των παιδιών και των νέων με αναπηρία.

Πέρα από τα προβλήματα πρόσβασης, η κοινωνική στήριξη και η ένταξη στην κοινότητα είναι επίσης σημαντικά ζητήματα. Η έλλειψη ευαισθητοποίησης και κατανόησης από τα μέλη της κοινωνίας μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση και κοινωνικό αποκλεισμό τα Άτομα με Αναπηρία.

Ωστόσο, παρά τις προκλήσεις, υπάρχουν προσπάθειες για βελτίωση στην Ηγουμενίτσα και σε άλλες περιοχές παγκοσμίως. Κοινοτικά προγράμματα ευαισθητοποίησης, προώθησης της πρόσβασης και εκπαίδευσης του κοινού, καθώς και προσπάθειες για τη βελτίωση των υποδομών, αποτελούν σημαντικά βήματα προς τη δημιουργία μιας πιο προσβάσιμης και ανοικτής κοινωνίας για όλους.

Η προσέγγιση στα αναπηρικά ζητήματα έχει εξελιχθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Σήμερα, η παγκόσμια κοινότητα προσπαθεί να κατανοήσει και να ενισχύσει τα δικαιώματα και την ισότητα των ανθρώπων με αναπηρία σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Αυτό περιλαμβάνει την πρόσβαση σε εκπαίδευση, εργασία, υγειονομική περίθαλψη και κοινωνική συμμετοχή.

Ένας από τους πιο σημαντικούς πυλώνες της Παγκόσμιας Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία είναι η ανάδειξη των αναγκών τους. Οι άνθρωποι με αναπηρία συχνά αντιμετωπίζουν διακρίσεις και περιορισμούς στην καθημερινότητά τους λόγω των φυσικών ή κοινωνικών περιορισμών που αντιμετωπίζουν. Η ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία να ακουστούν οι φωνές τους, να επισημανθούν οι προκλήσεις τους και να ενισχυθεί η ανάγκη για δράση και αλληλεγγύη.

Μία από τις σημαντικότερες πτυχές είναι η ανάδειξη της ανάγκης για πρόσβαση σε εκπαίδευση για όλους. Η εκπαίδευση είναι το κλειδί για την ενσωμάτωση και την εξέλιξη. Οι προσαρμοσμένες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις και η υποστήριξη της τεχνολογίας μπορούν να προσφέρουν στους μαθητές με αναπηρία τα εργαλεία που χρειάζονται για να αναπτύξουν το πλήρες δυναμικό τους.

Εκτός από την εκπαίδευση, η παγκόσμια κοινότητα αναζητά τρόπους να διασφαλίσει την πρόσβαση των ανθρώπων με αναπηρία στην απασχόληση. Η ανεργία μπορεί να είναι υψηλότερη μεταξύ των ατόμων αυτών λόγω διακρίσεων ή έλλειψης προσαρμοσμένων ευκαιριών. Η δημιουργία προγραμμάτων που υποστηρίζουν την ενσωμάτωση τους στην αγορά εργασίας είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία μιας ισότιμης κοινωνίας.

Πέρα από αυτά, η ενίσχυση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη κρίνεται απαραίτητη. Η διασφάλιση ότι όλοι έχουν πρόσβαση σε κατάλληλη ιατρική φροντίδα και υποστήριξη θεωρείται μείζονος σημασίας για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων με αναπηρία.

Επιπλέον, η κοινωνική συμμετοχή και η αποδοχή της διαφορετικότητας αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για τη δημιουργία μιας ενιαίας και ανοικτής κοινωνίας. Η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία αναδεικνύει τη σημασία της ανοχής, της σεβασμού και της ενσυναίσθησης προς όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως των διαφορών τους.

Επιπρόσθετα, πρόκειται για μια ευκαιρία για όλους μας να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της συμπαράστασης προς τα μέλη της κοινότητάς μας που έχουν ιδιαίτερες ανάγκες.

Συνοψίζοντας, η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία αποτελεί μια υπενθύμιση της ανάγκης για αλληλεγγύη, συμπόνοια και δράση για τη διασφάλιση της ισότητας και της δικαιοσύνης για όλους, ανεξαρτήτως των διαφορών τους. Είναι καθήκον όλων μας να δράσουμε και να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον, που θα ενθαρρύνει την ενσωμάτωση και την ανάπτυξη για κάθε μέλος της κοινότητάς μας. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ίση με τη δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας. Η σημερινή ημέρα αποτελεί μια ακόμα αφορμή για να προβληματιστούμε και να αναλογιστούμε πόσα και ποια ουσιαστικά βήματα έχουμε πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια ως προς την ισότιμη πρόσβαση, αντιμετώπιση και συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Τα ΑμεΑ δεν είναι κάποιοι άλλοι, είναι οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας.

Δυστυχώς, η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και τη στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους.

Η περιθωριοποίηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι κάτι που πρέπει να καταγγελθεί, καθώς συνεπάγεται έλλειψη ανθρωπισμού και ευαισθησίας από την κοινωνία, απουσία εξευγενισμού της ψυχής, μειωμένο ήθος και τελικά έλλειψη αλληλεγγύης και κοινωνικής συνείδησης, στοιχεία που αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι μια τέτοια κοινωνία που δε μεριμνά για τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι αναξιοκρατική και επομένως, μη δημοκρατική και πολιτισμένη. Ο δείκτης άλλωστε της κουλτούρας ενός λαού σχετίζεται άμεσα με τη στάση των πολιτών και της πολιτείας απέναντι σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αναπηρίας πρέπει όλοι να αποβάλουμε κάθε προκατάληψη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, να κατανοούμε τα προβλήματά τους και να είμαστε αρωγοί τους, κάθε φορά που παρίσταται ανάγκη. Η αδιαφορία μας, η περιφρόνηση και η ρατσιστική αντιμετώπισή τους, είναι απάνθρωπη στάση ζωής, που πληγώνει τα άτομα αυτά και πολλές φορές τους αναστέλλει τη διάθεση για ζωή.

Αυτονόητα θα πρέπει να εναγκαλίζουμε με αγάπη τις πρωτοβουλίες τους, να τους συμπαραστεκόμαστε και να ενθαρρύνουμε τις δραστηριότητές τους, ώστε με τον τρόπο αυτό να τονώνεται η ψυχολογία τους και να αποκτούν αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Με τη συμπαράσταση και την κατανόησή μας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορούν εύκολα να μεταβληθούν σε άτομα με ειδικές ικανότητες. Η συμπαράστασή μας στα άτομα αυτά πρέπει να γίνει τρόπος ζωής, γιατί μόνο έτσι θα διευκολύνουμε τη ζωή των συνανθρώπων μας. Πρέπει και οφείλουμε να διοργανώνουμε μαζί τους διάφορες εκδηλώσεις, ώστε να τους δίνουμε την ευκαιρία, με ίσους όρους, να εκδηλώνουν την ικανότητά τους και να αποκαλύπτουν το ταλέντο τους.

Οφείλουμε, επομένως, να βοηθήσουμε και εμείς να αισθάνονται κοινωνικά χρήσιμοι, όπως είναι και στην πραγματικότητα. Αυτή, εξάλλου, η συμπεριφορά φανερώνει και τον ανθρωπιστικό μας πολιτισμό.