Τips για να απολαύσεις το river trekking από την Κατερίνα Καμπόσου

Πάντα ήθελα να διασχίσω τον Αχέροντα, το θρυλικό ποτάμι που κατά τη μυθολογία ένωνε τους ζωντανούς με τον Άδη. Επηρεασμένη από τους μύθους που κάνουν λόγο για ψυχές πάνω σε βάρκες και τον Χάροντα να ζητάει οβολό για τον κάτω κόσμο, το μυαλό μου είχε πλάσει μια πολύ διαφορετική εικόνα, εκείνη ενός ζοφερού τοπίου, με ομίχλη και θολά νερά. Φυσικά η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτές τις απόκοσμες εικόνες, καθώς οι Πηγές του Αχέροντα όχι απλώς προσφέρουν απαράμμιλη φυσική ομορφιά αλλά και θετική ενέργεια που φαίνεται στα χαμόγελα των επισκεπτών του. Από εκεί και πέρα καλό είναι να έχεις μερικά πράγματα υπ’ όψιν προτού τις επισκεφτείς κι εσύ για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως – όπως αρκετοί άλλοι.

Το ποτάμι ενδείκνυται να το διασχίσεις κατά τους καλοκαιρινούς, άντε και φθινοπωρινούς μήνες, καθώς μετά τα νερά φουσκώνουν και είναι αφιλόξενα και φυσικά μέρα για ευνόητους λόγους – όλοι το ξέρουν αυτό. Η απόσταση από την Αθήνα είναι γύρω στις 4,5 ώρες και, αν είσαι σαν κι εμένα, το ταξίδι περνάει πιο ευχάριστα χαζεύοντας τις φωτογραφίες που εμφανίζονται στη σχετική τοποθεσία στο Instagram προκειμένου να πάρεις ιδέες για να φωτογραφηθείς και φλεξάροντας γνώσεις ετυμολογίας – το όνομά του, πιθανότατα, προέρχεται από τη λέξη «άχος» που σημαίνει θρήνος. Αν πάλι δεν είσαι αυτός ο τύπος, είσαι σίγουρα πιο πρακτικός γιατι θα κάνεις οικονομία στην μπαταρία του κινητού σου – θα σου χρειαστεί.

Η προετοιμασία σε κάθε περίπτωση ξεκινά μία μέρα πριν που καλό θα είναι να προμηθευτείς ειδικά παπούτσια για river trekking ή κλασσικά πέδιλα θαλάσσης. Υπάρχουν σε κάθε κατάστημα με αθλητικά είδη με ενδεικτικό κόστος γύρω στα 20 ευρώ, εναλλακτικά θα προμηθετείς και από τους υπαίθριους πωλητές που υπάρχουν στις όχθες του ποταμού όπου μπορείς να βρεις και με 5 ευρώ, απλά σε αυτή την περίπτωση οι πιθανότητες να σκιστούν ή να μισοδιαλυθούν μετά από κάποιες ώρες στο νερό αυξάνονται και αυτό είναι κάτι που θες να αποφύγεις. Στη θέση σου μαζί με τα παπούτσια θα φρόντιζα να έχω και μια αδιάβροχη θήκη κινητού, just in case καθώς κι ένα σακίδιο πλάτης που ρυθμίζονται οι ιμάντες για να μπορεί να ανεβαίνει ψηλότερα στην πλάτη, όταν χρειάζεται. Οι πηγές του Αχέροντα είναι πολλές, άλλες προέρχονται από τα χιόνια του όρους Τόμαρος, άλλες προέρχονται από τα όρη Σουλίου και τα όρη Παραμυθίας.

Αυτός ο μαγευτικός ποταμός των 50 περίπου χιλιομέτρων, διασχίζει τρεις νομούς, των Ιωαννίνων, Πρεβέζης και Θεσπρωτίας και εκβάλλει στο Ιόνιο, στο χωριό Αμμουδιά. Η αφετηρία για την «περιπέτεια» βρίσκεται μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από το πάρκινγκ. Για τον δρόμο μπορείς να ρωτήσεις οπουδήποτε – υπάρχει info point αλλά και αρκετοί τουριστικοί πάγκοι με ανθρώπους έτοιμους να εξυπηρετήσουν και να λύσουν τυχόν απορίες στους ταξιδιώτες. Στο σημείο αυτό θα βρεις διάφορες εταιρείες που οργανώνουν δραστηριότητες στο ποτάμι και στην φύση γύρω από αυτό -κάποιες χρειάζονται κράτηση μέρες πριν- άλλες πάλι μπορούν να σε τοποθετήσουν επί τόπου σε κάποιο γκρουπ για river trekking, ιππασία, rafting, canoe – kayak, τοξοβολία καθώς και ποδηλασία κατά μήκος του ποταμού. Τόσο ο ποταμός, όσο και το γύρω τοπίο, όπως το δάσος της Περσεφόνης, έχουν χαρακτηριστεί από το Δίκτυο Natura ως περιοχή ιδιαίτερου κάλλους.

Το νερό είναι κρυστάλλινο, πολύ παγωμένο (περί τους 19-20 βαθμούς) και κατά διαστήματα παγώνει ακόμα περισσότερο στα σημεία που εκβάλλουν μικρές πηγές και δημιουργούν ρεύματα. Το μυστικό για να μη μουδιάσεις από το κρύο είναι να μην μένεις ακίνητος, να προσπαθείς να περπατάς με μικρά βήματα και χωρίς να σηκώνεις τα πέλματα πολύ πάνω από το έδαφος, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κολυμπήσεις. Αρχικά ξεκινάς με χαλαρό περίπατο με το ύψος του νερού να φτάνει χαμηλά στο πόδι και σύντομα θα το δεις να σκεπάζει τη λεκάνη σου, γι’ αυτό καλό θα είναι φοράς μαγιό και κατάλληλα ρούχα που δεν σε απασχολεί να γίνουν μούσκεμα ή στεγνώνουν γρήγορα. Καθώς πλησιάζεις τα βαθύτερα περάσματα του ποταμού θα καταλάβεις οτι θα χρειαστεί να βυθιστείς για να συνεχίσεις την διάσχιση. Σε αυτή την περίπτωση, βάζεις γυαλιά, καπέλα και προσωπικά αντικείμενα στο σακίδιο μέσα σε αδιάβροχη σακούλα, το σηκώνεις ψηλά στα χέρια σου, παίρνεις βαθιά ανάσα και συνεχίζεις στις μύτες των ποδιών σου.

Αν θες να κάνεις διάλειμμα για να κολυμπήσεις μιας και το βάθος προσφέρεται, στερεώνεις προσωρινά το σακίδιο στα γύρω βράχια. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Στα βαθιά σημεία ύπουλες πέτρες που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια του θολού νερού παραμονεύουν για να σου χτυπήσουν τα δάχτυλα του ποδιού και τα γόνατα. Δεν θα φύγεις από τον Αχέροντα χωρίς αναμνηστικές μελανιές κι αν είσαι άτυχος και γδαρθείς από κάποια κοφτερή πέτρα μπορείς να το αντιμετωπίσεις εύκολα με ένα μικρό κιτ πρώτων βοηθειών που μπορείς να έχεις στο σακίδιο.

Το δυσκολότερο κομμάτι στην όλη εμπειρία το συναντάς στη χαράδρα μήκους 10 χλμ. Εκεί το νερό κυλά ορμητικά μέσα από τα κατακόρυφα ψηλά βράχια, ενώ το πλάτος του ποταμού είναι στα δύο περίπου μέτρα. Οι περισσότεροι σταματούν και γυρίζουν πίσω γιατί χρειάζεται ένα τολμηρό άλμα προκειμένου να περάσεις απέναντι για να συνεχίσεις ως το τέρμα. Αν το μαγιό δεν είναι αθλητικό, έχεις λίγη υψοφοβία και γενικά δεν είσαι και ο Τεντόγλου, προσωπικά προτείνω να μην το ρισκάρεις. Γενικά ο ποταμός, έχει εξερευνηθεί όλος μέχρι και το τελευταίο αυτό άγριο κομμάτι του, που αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ολόκληρο το 1994 από ομάδα του ΕΟΣ Πρέβεζας.

Σήμερα βρέθηκα μετά από χρόνια στην Κρυόβρυση όπου είχα αφήσει "ανοιχτούς λογαριασμούς" με το περιβόητο σπήλαιο πριν την είσοδο στο εγκαταλελειμμένο χωριό.

Πρόκειται φυσικά για την ιστορία με το "αίμα των καλόγερων" το οποίο έχει μείνει ανεξίτηλο πάνω στα βράχια του σπηλαίου και γίνεται άμεσα αισθητό από τον επαρχιακό δρόμο χαμηλότερα και από μαρτυρίες κατοίκων, χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο την εποχή της κατοχής του 1940.


Εκεί σύμφωνα με τον μύθο έσφαξαν παλαιότερα οι τούρκοι κατακτητές μια ομάδα καλόγηρων, το αίμα των οποίων ποτίζει ακόμα τους βράχους του και αποτελεί αιώνιο μάρτυρα του ηρωισμού και των δινών που πέρασε ο τόπος αυτός.

Επίσης ήθελα να δω αν το σπήλαιο συνέχιζε παραμέσα, καθώς σύμφωνα με μαρτυρίες το σπήλαιο επικοινωνούσε με τον κάμπο της Ρίζιανης πίσω από το βουνό.


Στην Εικόνα 1 μπορείτε να δείτε την θέση του σπηλαίου ως προς την Πέστανη.

Η είσοδος στο σπήλαιο γίνεται χαμηλότερα από φυσικό πέρασμα που έχει διαμορφωθεί τεχνητά σε πρόχειρο μαντρί.

Σύρματα κακοβαλμένα "απαγορεύουν" την είσοδο παραμέσα (η είσοδος ήταν εύκολη).


Εκεί με περίμενε η πρώτη έκπληξη. Υπάρχει και δεύτερη εστία του μακάβριου ευρήματος και όχι μόνο αυτή που φαίνεται από τον δρόμο (Εικόνα 2 και εικόνα 3).

Δεξιότερα και προς τα πάνω υπάρχει οπή στο βράχο που οδηγεί μετά από σκαρφάλωμα στο δεύτερο επίπεδο του σπηλαίο και όπως φαίνεται στην Εικόνα 4 οι εστίες "αίματος" είναι δύο.
Δύο διαφορετικοί βωμοί αποτρόπαιων πράξεων


Στην εικόνα 5 μια κοντινή λήψη του νέου ευρήματος.

Λίγο παραπάνω δεσπόζει πλέον το κλασσικό σημείο του σπηλαίου που φαίνεται και από τον δρόμο (Εικόνα 6).

Μια ματιά προς τα πάνω για να ερευνήσω αν η μακάβρια ουσία πάνω στο τεχνητό τοίχο προέρχεται από τις οπές του βουνού, δεν προσθέτει κάτι καινούριο(Εικόνα 7).

Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα ότι η ουσία με έντονη όψη πίσσας τοποθετήθηκε ή χύθηκε εκεί από ανθρώπινα χέρια.

Επιπλέον λίγο πιο μέσα και αντίθετα με τις μαρτυρίες το σπήλαιο σταματάει απότομα (Εικόνα 8), εκτός και αν έχει υποστεί κατολισθήσεις. Κανένα όμως στοιχείο εξωτερικά δεν μαρτυρά κάτι τέτοιο.

Με τρεις λοιπόν εικόνες (Εικόνα 9,10) από διαφορετική γωνία αποχαιρέτησα το σπήλαιο στην Πέστανη αλλά ακόμα η απορία είναι έκδηλη, για την γνησιότητα του αίματος πάνω στα βράχια, σε δύο διαφορετικά σημεία.

Είναι πράγματι αίμα ή κάτι άλλο?

Νομίζω ότι μία ανάλυση σε εξειδικευμένο επαγγελματία θα λύσει οποιαδήποτε απορία.

Αλήθεια ενδιαφέρεται κανείς να βρούμε την άκρη του νήματος?

Είναι καλοδεχούμενα τα σχόλιά σας παρακάτω για οποιαδήποτε άλλη ιστορία ή συμπλήρωση για την Πέστανη και το σπήλαιο.
Γιώργος Μαλαμίδης