Η Φιλαρμονική του Δήμου Ηγουμενίτσας γέμισε χθες τους δρόμους της πόλης με μελωδίες και γιορτινή διάθεση, παίζοντας τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Οι μουσικοί διέσχισαν τις γειτονιές, χαρίζοντας στιγμές χαράς και νοσταλγίας σε μικρούς και μεγάλους. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγευτική, με τις μελωδίες να συνοδεύονται από τη ζεστή υποδοχή των κατοίκων, που άνοιγαν τα παράθυρα ή έβγαιναν στα μπαλκόνια για να απολαύσουν το υπέροχο θέαμα. Ήταν μια στιγμή που ανέδειξε το πνεύμα των Χριστουγέννων, γεμίζοντας τις καρδιές όλων με ζεστασιά και ελπίδα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Το πιο παλιό και αγαπημένο χριστουγεννιάτικο έθιμο της περιοχής μας, "τα Σπάργανα για το Χριστό", αναβίωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παραποτάμου σε μια ξεχωριστή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία του χωριού την Κυριακή 22/12/2024!

Σε πυρωμένες πλάκες, όπως τα αλλοτινά χρόνια, ψήθηκαν οι τηγανίτες που συμβολίζουν τα σπάργανα με τα οποία τύλιξε η Παναγία τον Χριστό στη Φάτνη. Μελωμένες και πασπαλισμένες με τριμμένα καρύδια, συνοδεύονταν από ζεστό βουνίσιο τσάι από τη Λαμπανίτσα!

Οι παρευρισκόμενοι είχαν επίσης την ευκαιρία να απολαύσουν ζεστή σοκολάτα, σουβλάκια, κρασί και αναψυκτικά, καθώς και χειροποίητα γλυκίσματα.

Φυσικά δεν έλειπαν το bazaar με γιορτινές δημιουργίες αλλά και ο Άη Βασίλης με τα δώρα, το face painting και οι χριστουγεννιάτικες κατασκευές για τους μικρούς μας φίλους!

Μικροί και μεγάλοι διασκέδασαν πρακολουθώντας την μοναδική παράσταση που έδωσε ο Μάγος και ταχυδακτυλουργός Alexander MagicSac, την υπέροχη χορογραφία από τις μαζορέτες της Σχολής Χορού step by step και τους παραδοσιακούς χορούς από τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου μας τους οποίους επιμελήθηκε ο χοροδιδάσκαλός μας Αλέξανδρος Γιαννακός!

Το Event Fotobox δημιούργησε γιορτινές εμπειρίες και αξέχαστες στιγμές σε όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας!

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Δήμο Ηγουμενίτσας και την Κοινότητα Παραποτάμου για την προσφορά τους καθώς και όλους όσους συνέβαλαν με κάθε τρόπο στην πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης!

Ευχόμαστε ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα με υγεία, αγάπη και χαρά σε όλο τον κόσμο!!

Έχω μάθει στη ζωή μου, όταν ένας κύκλος στην σπειροειδή κίνησή της ολοκληρώνεται, να κάνω απολογισμό. «Πη παρέβην τι δ΄ έρεξα, τι δε μοι δέον ουκ εξετελέσθη» ήταν το ερώτημα των αρχαίων Πυθαγόρειων. Έτσι λοιπόν κλείνοντας 39 χρόνια που υπηρετώ σαν υπάλληλος τον Θεσπρωτικό Λαό, από την τότε Νομαρχία Θεσπρωτίας μέχρι την Περιφερειακή Ενότητα Θεσπρωτίας και 42,5 δράσης σαν μαχόμενος Πολιτικός Μηχανικός και «πολιτικό όν», θεωρώ ότι πρέπει να κάνω και τώρα, δημόσια -εν όψει της συνταξιοδότησής μου- ένα κατ΄ αρχήν, τέτοιο απολογισμό στο Θεσπρωτικό λαό, σε φίλους/ες, συναδέλφους/ισσες, συντρόφους/ισσες και συναγωνιστές/ριες.

Η προτροπή ενός μεγάλου επαναστάτη του προηγούμενου αιώνα «να υπηρετούμε το λαό», καθόριζε πάντα το αζιμούθιο του πολιτικού και υπηρεσιακού μου προσανατολισμού. Άλλωστε αυτή θεωρούσα ότι ήταν η έννοια της λέξης «υπάλληλος». Πάντα ήταν στο μυαλό μου και ο Μπρεχτ, που έλεγε: «Υπόθεση των υπαλλήλων: να γκρεμίσουν την υπαλληλοκρατία. Καλύτερη αρχή του κάθε υπαλλήλου είναι : Έγινα περιττός».

Έτσι, όταν στις 23-12-1985 προσλήφθηκα στην τότε -και μετά όχι τυχαία καταργηθείσα- Δ/νση Εγγείων Βελτιώσεων του Υπουργείου Γεωργίας, θέσαμε τον στόχο με μια ομάδα συναδέλφων μηχανικών και γεωπόνων να κάνουμε Αρδευτικά έργα σε όλους τους κάμπους το Νομού Θεσπρωτίας, που έχει την τύχη να τον αρδεύουν δυο ζωοδότες, ιστορικοί ποταμοί, ο Καλαμάς και ο Αχέροντας. Και τα καταφέραμε, αν εξαιρέσουμε τον κάμπο Σπαθαραίων και αυτόν της Σκέφαρης, στους οποίους, αν και έχουμε κάνει σχετικές μελέτες, τα έργα δεν έγιναν, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.

Μέσα από αυτήν την δραστηριότητα ήρθαμε σε συνεργασία με όλο τον αγροτικό κόσμο του Νομού, φορείς, συλλόγους και όλους τους ΤΟΕΒ, εισπράττοντας από πλευράς τους την εκτίμηση και την αγάπη τους. Μέσα από αυτήν γνώρισα και τον ξεχωριστό Θεσπρωτό, συναγωνιστή και αγαπημένο μου φίλο τον Μιχάλη Πασιάκο, Γραμματέα του ΤΟΕΒ Ασπροκκλησίου - Σαγιάδας, που αυτοαποκαλούνταν «Γραμματέας του κάμπου».

Βέβαια δυστυχώς κάποια από αυτά τα έργα απαξιώθηκαν, μέσα από συγκεκριμένες αντιαγροτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.

Στη συνέχεια μέσα από την Δ/νση Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας, σαν μελετητής, επιβλέπων μηχανικός, τμηματάρχης και διευθυντής την τελευταία δεκαετία, προσπαθήσαμε με συνταξιοδοτηθέντες και εν ενεργεία συναδέλφους να κάνουμε, όσο εξαρτιόνταν από εμάς, διάφορα έργα εξυπηρέτησης και ανακούφισης του Θεσπρωτικού λαού (παιδείας, υγείας, αποχέτευσης, αντιπλημμυρικής προστασίας κλπ.) και καταβάλαμε ιδιαίτερες προσπάθειες να κρατήσουμε σε συνθήκες ασφαλείας, να βελτιώσουμε και να αναβαθμίσουμε το παλαιό και με πολλά προβλήματα οδικό δίκτυο του Νομού μας.

Διαπιστώσαμε βέβαια όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά τον «Καλλικράτη» και την κατάργηση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, την μεγαλύτερη ακόμη συγκέντρωση των πάντων στην υδροκέφαλη Περιφέρεια και ότι η κατανομή των πόρων ήταν πάντα ετεροβαρής σε βάρος της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας, αναπαράγοντας το μοντέλο των μεγάλων αστικών κέντρων (Αθήνας κλπ.). Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των Ιωαννίνων είχε πάντα ριγμένους τους άλλους Νομούς και ιδιαίτερα τον μικρότερο, αυτόν της Θεσπρωτίας, όπου αν δεν υπήρχε η Εγνατία, το Λιμάνι και οι παραλίες, θα ήταν παντελώς ξεχασμένη.

Στο διάστημα αυτό παρά το γεγονός ότι υπήρχε ιδεολογικοπολιτικό χάσμα και είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις για ζητήματα του τόπου μας, με τους εκάστοτε πολιτικούς προϊσταμένους -Νομάρχες- υπήρξε από πλευράς τους σεβασμός απέναντί μου, ίσως λόγω του ενδιαφέροντός μου για την εξυπηρέτηση του κόσμου και για τα ζητήματα της υπηρεσίας. Με τον Αντιπεριφειάρχη της Π. Ε. Θεσπρωτίας, που είχα την μεγαλύτερη συνεργασία (14 χρόνια, το 1/3 της υπηρεσιακής μου ζωής), παρότι για τρεις τριετίες σαν μέλος ή Πρόεδρος του Συλλόγου των υπαλλήλων υπήρξαν εντάσεις και αντιπαραθέσεις αλλά και διαφορετικές αφετηρίες και προσεγγίσεις, είχαμε μια καλή υπηρεσιακή σχέση και στα πλαίσια αυτής της σχέσης, υπήρχε από πλευράς του στήριξη και εμπιστοσύνη απέναντί μου.

Ήθελα πάντα και προσπάθησα, στο βαθμό που μπορούσα, να βοηθήσω. Σίγουρα όμως κάναμε και αρκετά λάθη και στενοχωρήσαμε κάποιους πολίτες, όχι όμως από σκοπιμότητα, εμπάθεια ή υστεροβουλία, αφού πολλές φορές οι επιλογές μας επιβάλλονταν από ένα νομικό πλέγμα που πολλές φορές ήταν γραφειοκρατικό ή ακόμη και άδικο για τον πολίτη. Θέλουμε και από τη θέση αυτή να τους ζητήσουμε συγγνώμη, αν τους στενοχωρήσαμε. Δεν υπήρχε καθόλου μα καθόλου πρόθεση.

Όλο αυτό το διάστημα εισέπραξα την εμπιστοσύνη των συναδέλφων, εκλεγόμενος μέλος του Δ. Σ. του Συλλόγου, από της ίδρυσής του (1997) και για δυο τριετίες Πρόεδρός του. Και όλο σχεδόν αυτό το διάστημα μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας (ΟΣΥΑΠΕ), από το 2ο μέχρι το 9ο Συνέδριο με την «Αριστερή Παρέμβαση». Σαν μαχόμενος μηχανικός υπήρξα μέλος της Κεντρικής Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ και της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ - Τμήματος Ηπείρου με την «Αριστερή Κίνηση Μηχανικών Ηπείρου (ΑΚΜΗ), αλλά και του Δ. Σ. της ΕΜΔΥΔΑΣ Η - Κ - Λ.

Στο διάστημα 2000 - 2008 μαζί με άλλους φίλους, σαν Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου, σε συνεργασία με τους διευθυντές και τους δάσκαλους, προσπαθήσαμε να αναβαθμίσουμε υλικοτεχνικά το Σχολείο, αλλά κυρίως να δώσουμε έναν άλλο ψυχοπαιδαγωγικό χαρακτήρα, μέσα από εκδηλώσεις με δημιουργούς, συγγραφείς, μουσικούς, ζωγράφους, θεατράνθρωπους, ιστορικές μορφές κλπ. (Μάρω Λοΐζου, Άλκη Ζέη, Ζωή και Διονύση Βαλάση, Βάσω Ψαράκη, Χρήστο Μπουλώτη, Σπύρο Ορνεράκη, Ευγένιο Σπαθάρη, Χρήστο Πελασγό, Μανώλη Γλέζο, Δημήτρη Παπαχρήστο, Στέφανο Βασιλειάδη, Χρήστο Αναστασόπουλο κλπ.).

Ιδιαίτερη τιμή για μένα ήταν το γεγονός ότι με μια ομάδα συντρόφων και συναγωνιστών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και άλλων φίλων, παρεμβήκαμε στις Νομαρχιακές εκλογές το 2006 αλλά και στη συνέχεια, με το σχήμα «Θεσπρωτία της Αντίστασης και του Αγώνα» και στις Δημοτικές εκλογές το 2010 με την «Ανεξάρτητη Αγωνιστική Κίνηση Δήμου Ηγουμενίτσας», στα οποία μου έκαναν την τιμή να είμαι επικεφαλής, καταγράφοντας τα όχι ευκαταφρόνητα ποσοστά γι΄ αυτού του είδους τα πολιτικά εγχειρήματα, 3% και 2% αντίστοιχα.

Όλα αυτά τα χρόνια βρεθήκαμε με αυτούς και άλλους φίλους, συντρόφους και συναγωνιστές στα σχήματα της «Αντιπολεμικής Πρωτοβουλίας Θεσπρωτίας», της «Συντονιστικής Επιτροπής Αντιπολεμικού Κινήματος Θεσπρωτίας», εκφράζοντας μεταξύ των άλλων, με μεγάλα συλλαλητήρια την αλληλεγγύη μας στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, της Παλαιστίνης κ.α., της «Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιϊμπεριαλιστικής Συνεργασίας (ΛΑ-ΑΑΣ), της «Πρωτοβουλίας Εργαζομένων», σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Ποτέ δεν έκρυψα την σταθερή, εδώ και μισό περίπου αιώνα, ιδεολογικοπολιτική μου ένταξη στο Μ-Λ ΚΚΕ και στις παρατάξεις του (ΕΡΓ.Α.Σ.), αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε, απεναντίας μας οδήγησε να σεβόμαστε την διαφορετική άποψη, να συμβάλλουμε σε ενωτικά σχήματα και κινήσεις πολιτών και να συμμετάσχουμε σε πλατιούς ενωτικούς μαζικούς αγώνες του Θεσπρωτικού λαού (Καλαμάς, Εργοστάσιο Φιλιατών, Νοσοκομείο Φιλιατών, ΧΥΤΑ Καρβουναρίου, Σταθμός Φυσικού Αερίου στην Πέρδικα, Ασφαλτικά στη Λωρίδα Σαγιάδας, εξόρυξη υδρογονανθράκων, ανεμογεννήτριες, «Γωνιά», Λιμάνι Ηγουμενίτσας κλπ.). Σταθμός όμως, «σχολείο αγώνα», δυνατή εμπειρία για μένα και πολύ κόσμο και τροφοδότης άλλων κινητοποιήσεων, ήταν η μεγάλη μαζική λαϊκή εξέγερση του Θεσπρωτικού λαού το 1988, για να μη πέσουν τα λύματα του Λεκανοπεδίου Ιωαννίνων στον ποταμό Καλαμά.

Θέλω να ευχαριστήσω σήμερα, τον Θεσπρωτικό λαό για την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την κριτική που μας άσκησε, όλον αυτόν τον κόσμο, πολίτες, εργαζόμενους, αγρότες, μηχανικούς,συνεργάτες, συναδέλφους στην υπηρεσία παλιούς και εν ενεργεία, μηχανικούς, φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους, την σύντροφο της ζωής μου και τα παιδιά μου που με «άντεξαν» και με στήριξαν σ’ αυτό το όμορφο ταξίδι της ζωής. Όλα αυτά είναι και τα «πλούτια»» μου, γιατί δεν πλούτισα, ούτε επεδίωξα «κονκορδάτα», αφού αυτοί δεν ήταν ποτέ και οι στόχοι της ζωής μου.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν ευχαριστούσα τις τοπικές εφημερίδες και τους ιστοτόπους που μου παρείχαν αφειδώς, φιλοξενία σε κείμενα, σχόλια και ανακοινώσεις.

Θέλω ταυτόχρονα, μαζί με τις ευχές μου σε όλους, σε φίλους και συναδέλφους, για υγεία, δύναμη και συλλογική δράση, να απευθύνω ένα αγωνιστικό χαιρετισμό στο Θεσπρωτικό λαό, να δηλώσω ότι δεν θα σταματήσω και στη νέα περίοδο, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, να συνεχίζω να μάχομαι μαζί του, για τη Θεσπρωτία και τα προβλήματά της, για όλα αυτά που μας αφαιρούν και διεκδικούμε, για κατακτήσεις και δικαιώματα, ενάντια σε αντιλαϊκές πολιτικές κυβερνήσεων, τοπικών, κρατικών και υπερεθνικών κέντρων εξουσίας, για μια άλλη κοινωνία του δίκιου και της λευτεριάς.

Πολλές φορές, στους «σακάτικους καιρούς», που και τώρα διανύουμε, καταφυγή μου υπήρξαν οι ποιητές. Αυτούς θα επικαλεστώ και πάλι.

«Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία»

Όμως

«Εγώ / κληρονόμος πουλιών / πρέπει έστω με σπασμένα φτερά / να πετάξω».

Ηγουμενίτσα 23-12-2024 Παύλος Λ. Αλεξίου, Πολιτικός Μηχανικός

Την προηγουμένη εβδομάδα συζητήθηκε το Τεχνικό Πρόγραμμα για το νέο έτος του Δήμου μας. Ως Λαϊκή Συσπείρωση καταψηφίσαμε το σχέδιο αυτό μιας που δεν ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες. Ο τρόπος σύνταξης, διαμόρφωσης, ελέγχου δεν έχει ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος. Δεν έχει στόχους, δεν έχει προτεραιότητες. Πρόκειται για μια απαρίθμηση σκόρπιων έργων που μάλιστα δεν συνδέονται με την κατάλληλη χρηματοδότηση. Ειδικά αν αναλογιστούμε τα χρήματα που χρωστάει το κεντρικό κράτος στους δήμους και δεν αποδίδονται διαχρονικά. Είναι αντανάκλαση των πολιτικών της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων και της χώρας μας που έχουν μεταβάλλει το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από κοινωνικό φορέα σε Τοπική Διοίκηση μακρύ χέρι του κεντρικού κράτους, συμβούλου και εμψυχωτή του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου.

Πολλά από τα έργα που αναφέρονται στο Τεχνικό Πρόγραμμα είναι και δικές μας προτάσεις. Και θα μπορούσαμε να προτείνουμε άλλα τόσα. Όπως κάνουμε σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο. Μάλιστα όταν έρχονται προς έγκριση τα ψηφίζουμε όμως εδώ δεν μιλάμε γι αυτό αλλά για το πώς σχεδιάζει και διεκδικεί πόρους ο Δήμος.

Τι έκανε η νέα Δημοτική Αρχή σε αντιδιαστολή με την προηγούμενη για να συντάξει το νέο πρόγραμμα; Κάλεσε μια λαϊκή συνέλευση σε ένα χωριό; Προφανώς και όχι. Ούτε οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές το έκαναν. Και οι προτάσεις που ζητάνε από τους προέδρους των κοινοτήτων είναι εντελώς προσχηματικές μιας που στη συντριπτική τους πλειοψηφία μένουν ανεκπλήρωτες. Έκανε κάποια κριτική η Δημοτική Αρχή για την χρόνια υποχρηματόδοτηση των δήμων από το κεντρικό κράτος; Όχι, παρότι στο συνέδριο της ΚΕΔΕ ο Δήμαρχος Σουλίου ορθά έθιξε το θέμα.

Για μας Τεχνικό Πρόγραμμα πρέπει να είναι αντανάκλαση αξόνων, προτεραιοτήτων, ιεράρχησης και φυσικά διεκδίκησης πόρων με τους δημότες και το λαϊκό κίνημα πρωταγωνιστές. Οι άξονες - προτεραιότητες που πρέπει να έχει ένα ολοκληρωμένο Τεχνικό Πρόγραμμα είναι:

Για την Λαϊκή Συσπείρωση Σουλίου

Θοδωρής Μπρέστας

1 – Στις 16 του Δεκέμβρη, οι πολιτιστικές και κοινωνικές μου ανησυχίες και ενασχολήσεις, οδήγησαν τα βήματά μου, στην επιβλητική αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΗΜ ( Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών ) στα Γιάννενα. Αιτία και λόγος, η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής, των από 40ετίας φίλου, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΑΚΟΥ, μια ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ( ιδιαίτερα στο χώρο της ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ και ΠΡΑΞΗΣ), όχι μόνο για την Ήπειρο, αλλά και για όλη την χώρα, όπως θα αντιληφθείτε παρακάτω …

2 – Έχω εδραία την πεποίθηση ( και το έχω αναφέρει πολλές φορές και προφορικά αλλά και γραπτά σε σχετικά μου άρθρα), ότι ο πραγματικός δημιουργός ( κατά την ταπεινή μου τουλάχιστον άποψη ) σε όλες τις μορφές Τέχνης, άρα και στο Θέατρο και την Ποίηση, είναι αυτός, ο οποίος κατά την στιγμή της δημιουργίας, έχει μπροστά του την εικόνα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, τον καθρέπτη της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, την ίδια την ΚΟΙΝΩΝΙΑ …

Είναι αυτός του οποίου τα πανάκριβα, τα τιμαλφή θα έλεγα ποιήματά του, προϊόντα μιας επίπονης πνευματικής εξόρυξης, προσομοιάζουν σε βολβούς, σε σπόρους, και σαν ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΠΟΡΑ, διαχέονται και φυτεύονται στα απέραντα κοινωνικά κτήματα, σε, κατʹ αρχήν, χέρσα κοινωνικά χωράφια, και περιμένεις … περιμένεις να βλαστήσουν και αργότερα να καρπίσουν, τρέφοντας τους απλούς, τους λαϊκούς και ‘’ παρακατιανούς ‘’ ανθρώπους, με ό,τι γλυκύτερο, με ό,τι ωφελιμότερο …

Είναι αυτός που καταφέρνει με την τέχνη του, να ‘’ πιάνει ‘’ τον σφυγμό των απλών ανθρώπων, να τον ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, με τέτοιο τρόπο, ώστε να νοιώθουν σαν ΔΙΚΑ τους γεννήματα, σαν ΔΙΚΕΣ τους σκέψεις, ΟΛΑ όσα από την ‘’ συνομιλία ‘’ τους με τον δημιουργό απεκόμισαν …

3 – Λοιπόν ένας τέτοιος δημιουργός αποδεικνύεται – για μια ακόμα φορά … – ότι είναι ο Γιώργος Νάκος ΚΑΙ με την ποιητική του Συλλογή που έχει ως τίτλο :

« ΤΑ ΑΝΤΙ…ΛΑÏΚΑ » … Ο τίτλος είναι εύγλωττος και σημαδιακός, αφού εδώ ο θεατράνθρωπος Νάκος και εδώ ΚΑΙ ποιητής στηλιτεύει ΟΛΕΣ τις διαχρονικές κοινωνικές παθογένειες, της Ελληνικής κοινωνίας, και αναφέρεται σε πολιτιστικές και πολιτικοκοινωνικές απόψεις οι οποίες οδηγούν σε ‘’ Ανοιχτούς ορίζοντες όπου φωτίζεται και ξεχωρίζει : Το λαϊκό από το λαϊκίστικο. Το μοντέρνο από το δήθεν και την μοντερνιά. Η αυθεντικότητα από το φτιαχτό. Η γνησιότητα από τον μαϊμουδισμό. Η σοβαρότητα από την σοβαροφάνεια. Το γνήσια χαριτωμένο από την χαριτωμενιά. ‘’

Θα ʹθελα να βεβαιώσω τους αναγνώστες μου, ότι τίποτα απ΄ όσα αναφέρω δεν έχουν και το παραμικρό στοιχείο υπερβολής. Η ανάγνωση των ποιημάτων του και η πορεία του στον πολιτισμό, την οποία παρακάτω αναφέρω, είναι ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΟΣ ΜΑΡΤΥΣ των παραπάνω.

Με την ευκαιρία, θα ʹθελα με την σειρά μου να συγχαρώ την ‘’ ΣΥΝΘΕΣΗ – ΚΑΛΛΙΤΕΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΗΠΕΙΡΟΥ ‘’ που είχαν την πρωτοβουλία να στηρίξουν την έκδοση, με όλους τους τρόπους, και ιδιαίτερα τον καλλιτεχνικό Διευθυντή Δημήτρη Κατσάνο, και την Έλλη Κατσάνου.

Προσωπικά εύχομαι στον Γιώργο Νάκο, να συνεχίζει την δημιουργική του πορεία, νιώθω δε ιδιαίτερη τιμή, που πάντα με αποκαλεί ως ένα ‘’ ΦΙΛΟ ΑΠʹ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ‘’…

Να λοιπόν ποιος είναι ο Γιώργος Νάκος :

Άρχισε τις θεατρικές του σπουδές στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γρ. Βαφιά και αποφοίτησε από τη Σχολή Κωνσταντινίδη.

Μετείχε σε επαγγελματικούς θιάσους ήδη από το πρώτο έτος των σπουδών του παίρνοντας μέρος σε πλήθος παραγωγών όπως: « Φοιτητές » του Γρ. Ξενόπουλου, σκηνοθεσία: Γ. Εμιρζάς, « Πέρσες » του Αισχύλου και « Δύσκολος » του Μένανδρου σε σκηνοθεσία Κλ. Καραγιώργη. Μετά την αποφοίτηση συνεργάστηκε με τον θίασο της Μιράντας Κουνελάκη σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο « Ευσεβής τυραννία » του Νίκου Ζακόπουλου που σκηνοθέτησε ο Λυκούργος Καλλέργης.

Το 1975 συνεργάζεται με τον θίασο Καρέζη – Καζάκου και παίρνει μέρος στο έργο « Το μεγάλο μας Τσίρκο » του Ιάκ. Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου.

Το 1976 είχε την πρωτοβουλία της ίδρυσης του Οργανισμού Ηπειρωτικού Θεάτρου ( ΟΗΘ ) ο οποίος μετεξελίχθηκε σε ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Μέχρι το 1980 ήταν αντιπρόεδρος ΔΣ και είχε την ευθύνη οργάνωσης του θεάτρου ενώ μετείχε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε όλες τις παραγωγές του Οργανισμού.

Το 1980 πρωτοστατεί στην ίδρυση του πρώτου Δημοτικού Θεάτρου της χώρας, του Δήμου Αγρινίου το οποίο αποτέλεσε προπομπό ίδρυσης των ΔΗΠΕΘΕ. Ανέλαβε την οργάνωση και καλλιτεχνική διεύθυνση του, παρουσιάζοντας τα έργα : « Οι κουραμπιέδες » του Γ. Χασάπογλου σε σκηνοθεσία Ράϊας Μουζενίδου ( 1981 ) και « Έχω στόχο κύριε πρόεδρε » του Γ. Χαραλαμπίδη σε σκηνοθεσία του συγγραφέα. Το 1982 μαζί με τον Δήμαρχο Αγρινίου, κ. Στέλιο Τσιτσιμελή παραδίδει στο Υπουργείο Πολιτισμού έκθεση – εισήγηση με θέμα « Οργάνωση των Δημοτικών Θεάτρων».

Το 1983 εντάσσεται στα « Ελεύθερα Ανοιχτά Πανεπιστήμια (ΕΑΠ) » του Υπουργείου Πολιτισμού και πραγματοποιεί διαλέξεις ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό στις κοινότητες του απόδημου ελληνισμού με θέματα α) Πολιτισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση, β) Παιδεία και Πολιτισμός, γ) Πολιτισμός και Σύγχρονη Ελλάδα, δ) Νεοελληνικό Λαϊκό Θέατρο – Ιστορική και κοινωνική Θεώρηση ( 1983 – 1988 ).

Το 1983, παράλληλα, ιδρύει και διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι Ηπείρου (ΘΕΗ) στα Ιωάννινα όπου διατηρεί τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή μέχρι το 1988. Οργανώνει επαγγελματικό θίασο και παρουσιάζει παραστάσεις.

Το διάστημα 1989 – 1991 διδάσκει στο Μουσικό Γυμνάσιο Δολιανών τα γνωστικά αντικείμενα : Αγωγή του Λόγου και Θεατρική Αγωγή.

Το 1995 ιδρύεται η Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του ΘΕΗ στην οποία ορίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού διευθυντής σπουδών. Διδάσκει τα μαθήματα Υποκριτική και Αγωγή Λόγου.

Το 1996 σε συνεργασία με τον τότε περιφερειάρχη Ηπείρου, Στέλιο Τσιτσιμελή και την προϊσταμένη της ΙΒ Εφορείας αρχαιοτήτων, Αγγελική Ντούζογλη ιδρύει την « Πολιτιστική Αμφικτιονία ΒΔ Ελλάδος » για την ανάδειξη των 16 αρχαιοελληνικών θεάτρων που υπάρχουν στην περιοχή Ηπείρου – Αιτωλοακαρνανίας, εξέλιξη της οποίας είναι ο γνωστός σήμερα οργανισμός των αρχαίων θεάτρων της χώρας, με την ονομασία ΔΙΑΖΩΜΑ.

Το 2000 μετέχει με εισήγηση στη Θερινή Ακαδημία Θεάτρου που οργάνωσε το Εθνικό Θέατρο και η Ριζάρειος στο Μονοδένδρι Ιωαννίνων.

Το 2001 μετέχει για πρώτη και μοναδική φορά σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης και βραβεύεται με το δεύτερο βραβείο.

Το 2004 αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και διατηρεί τη θέση μέχρι το 2007. Την ίδια χρονιά (2004) έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην μεγάλου μήκους κινηματογραφική ταινία « Είναι ο Θεός μάγειρας ; » του Στέργιου Νιζίρη.

Το 2009 σκηνοθετεί και ερμηνεύει σε δύο θεατρικές παραγωγές στο ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας ως την άνοιξη του 2010.

Από το 2011 ως σήμερα έχει πάρει μέρος σε δύο θεατρικές παραγωγές σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη μεταξύ άλλων στον « Καλιγούλα » του Αλ. Καμύ, παραγωγή : ΔΗΠΕΘΕ Πειραιά, « Γκέμα » του Λιαντίνη που διασκεύασε και σκηνοθέτησε ο Πάνος Αγγελόπουλος. Παράλληλα έχει σκηνοθετήσει σε πολλά ερασιτεχνικά σχήματα στα Ιωάννινα όπου διαμένει μόνιμα, ενώ σε όλα τα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας ασχολείται με την ποίηση και το δοκίμιο. Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και μελέτες για την αρχαία ελληνική τραγωδία και την ποίηση.

Από το 2019 είναι επίτιμο μέλος του Σωματείου ΣΥΝΘΕΣΗ Καλλιτεχνική Σκηνή Ηπείρου στο οποίο έχει την άμισθη θέση του Συμβούλου Δραματολογίου.

——– ***** ——- ***** ——- ***** ——–

Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι χρειάζεται να ειπωθεί κάτι περισσότερο, για να φωτιστεί αυτή η εμβληματική προσωπικότητα του ΘΕΑΤΡΟΥ και του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, γενικότερα ;;;;

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ

22/12/2024 ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ