Έρευνα για περιστατικό οξείας μέθης ανηλίκου στα Ιωάννινα πραγματοποιήθηκε σήμερα (6-1-2025) από την Υποδιεύθυνση Δίωξης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων Ιωαννίνων.

Για την υπόθεση συνελήφθη ημεδαπός, πατέρας του ανηλίκου, σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία για το αδίκημα της έκθεσης.

Ειδικότερα, πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, ο κατηγορούμενος μετέφερε τον ανήλικο από το σπίτι τους στο εφημερεύον νοσοκομείο σε κατάσταση οξείας μέθης, ο οποίος, όπως προέκυψε, νωρίτερα, είχε προβεί εντός του δωματίου του σε κατανάλωση αλκοόλ και ενεργειακού ποτού.

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων.

Βραβεύσεις Πανελληνιονικών 2024 που διοργάνωσε σήμερα με απόλυτη επιτυχία η ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ στα Ιωάννινα στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση.

Δεκαπέντε αθλητές και αθλήτριες βραβεύτηκαν σήμερα για τις επιτυχίες τους στην αγωνιστική περίοδο του 2024.

Ο μεγαλύτερος αριθμός αθλητών και αθλητριών που κατέκτησαν μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα στην ιστορία του Πρωτέας Ηγουμενίτσας Στίβος.

29η θέση στην Πανελλήνια Κατάταξη για τον Πρωτέας Στίβου Ηγουμενίτσας!!!

Σας ευχαριστούμε όλους σας για την διαρκή στήριξη.

Η τελετή της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού την ημέρα των Θεοφανίων στην Ηγουμενίτσα της εποχής του ’60 είχε πάντα μια ιδιαίτερη λαμπρότητα που συνδέονταν με το χώρο του παλιού λιμανιού μπροστά από τη Νομαρχία. Η πομπή που ξεκινούσε, μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία από την Ευαγγελίστρια, προϊδέαζε για το χαρμόσυνο τελετουργικό που θα ακολουθούσε.

Ο Μητροπολίτης Τίτος Ματθαιάκης με τη φανταχτερή αρχιερατική του στολή ψηλός, πληθωρικός και μεγαλοπρεπής, επικεφαλής της πομπής, ευλογούσε με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τα πλήθη που συνωστίζονταν δεξιά και αριστερά στην παραλιακή οδό που ήταν στρωμένη με φύλλα δάφνης. Δίπλα του και λίγο πιο μπροστά ως προπομποί, βάδιζαν ο εφημέριος της εκκλησίας μας παπά Περικλής και ο εξ απορρήτων του Μητροπολίτη παπά Τίτος ο Μικρός. Παραπίσω ακολουθούσαν οι επίσημοι, το ιερατείο και το υπόλοιπο εκκλησίασμα.

Μόλις έφταναν στην προκυμαία ο Μητροπολίτης, οι συνοδοί του ιερείς και ορισμένοι εκ των επισήμων επιβιβάζονταν στο πανηγυρικά διακοσμημένο βενζινοκάϊκο του Αριστείδη Τσάτση.

Το πλήθος παρατάσσονταν σε όλη την παραλία που σχημάτιζε ένα φυσικό ημικύκλιο που από την ελεύθερη πλευρά του έκλεινε με μια σειρά από βάρκες αγκυροβολημένες πάνω στις οποίες ήταν παραταγμένοι οι κολυμβητές που θα βουτούσαν στα χειμωνιάτικα νερά να πιάσουν το σταυρό που θα έριχνε ο Δεσπότης.

Σε κάθε βάρκα ήταν 3-4 κολυμβητές οι οποίοι αποτελούσαν ομάδα. Η ομάδα από την οποία ένας κολυμβητής θα έπιανε το σταυρό θα είχε το προνόμιο να τον περιφέρει σε όλα τα σπίτια της πόλης εισπράττοντας και τα ανάλογα φιλοδωρήματα, τα οποία ρίχνονταν στο τενεκοκούτι που κρατούσε ο μικρότερος.

Αυτή η παράδοση κινητοποιούσε πολλούς να αψηφούν τα κρύα νερά και να συμμετέχουν σαν χειμερινοί κολυμβητές στην προσπάθεια ανάσυρσης του σταυρού.

Το βενζινοκάικο ξεκινούσε ενώ πάνω στο κατάστρωμα κάτω από τον χειμωνιάτικο ήλιο φάνταζε μεγαλοπρεπής ο Δεσπότης με τα απαστράπτοντα χρυσοποίκιλτα άμφια να βουτάει το σταυρό στη θάλασσα συγκρατώντας τον με τη μεγάλη γαλάζια κορδέλα που ήταν δεμένος και να τον σέρνει, ενώ το τρεχαντήρι έκανε κύκλους. 

Μετά από δυο τρεις τέτοιους γύρους το καίκι ακινητοποιούνταν ανάμεσα στην προκυμαία και τις βάρκες και ο Δεσπότης πετούσε με δύναμη το σταυρό αφήνοντάς τον ελεύθερο.

Τότε δεν είχαν επινοηθεί ακόμα οι ξύλινοι επιπλέοντες σταυροί και ο Δεσπότης χρησιμοποιούσε το δικό του βαρύτιμο σταυρό ο οποίος βούλιαζε κατευθείαν. 

Η μακριά όμως γαλάζια κορδέλα με την οποία ήταν δεμένος σημάδευε τη διαδρομή του και έτσι οι κολυμβητές που βουτούσαν αμέσως τον έβρισκαν εύκολα. 

Η ανάδυση με το σταυρό στο χέρι του νικητή συνοδεύονταν πάντα από ιαχές και χειροκροτήματα του πλήθους ενώ τα καράβια που τύχαινε να βρίσκονται δεμένα στο λιμάνι σήμαιναν με δύναμη τις σειρήνες τους.

Ο θόρυβος που δημιουργούνταν από τις ιαχές, τις σειρήνες και τα χειροκροτήματα ακούγονταν σε όλη τη μικρή τότε πόλη και έδιναν το σύνθημα στον νεωκόρο Μιχάλη Κόρο που ανυπόμονα περίμενε στο καμπαναριό της εκκλησίας να αρχίσει κι αυτός να σημαίνει πανηγυρικά τις καμπάνες.

Ο νικητής με το σταυρό στο χέρι ανέβαινε πάνω στο καίκι και είχε την τιμητική να συνοδεύσει τον Μητροπολίτη και τους επισήμους κατά την απόβαση. 

Ο Δεσπότης παραλάμβανε το σταυρό και η πομπή επέστρεφε στην εκκλησία. 

Εκεί η ομάδα του νικητή παραλάμβανε και πάλι τον σταυρό για να τον περιφέρει στην πόλη και τον επέστρεφε τις απογευματινές ώρες.

Μια χρονιά ωστόσο τα πράγματα πήραν μια απροσδόκητη τροπή. 

Η ατυχία ξεκίνησε όταν ο Δεσπότης διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει το δικό του σταυρό. 

Δανείστηκε λοιπόν τον επίσης πολύτιμο σταυρό του παπά Περικλή, ο οποίος με δυσφορία τον έδωσε φοβούμενος για ενδεχόμενη απώλειά του. 

Οι φόβοι του παπά Περικλή δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν.

Την προηγούμενη μέρα εκείνων των Θεοφανίων είχε βρέξει ραγδαία και η θάλασσα ήταν θολή. 

Ο Δεσπότης πάνω από το καίκι έριξε το σταυρό αρκετά πριν πλησιάσουν οι κολυμβητές. 

Τα θολά νερά κατάπιαν τον σταυρό αλλά και την κορδέλα με αποτέλεσμα όταν πλησίασαν οι κολυμβητές να αρχίσουν να βουτούν στα τυφλά χωρίς να μπορούν να βρουν το σταυρό.

Η αγωνία του κόσμου κορυφώθηκε. Οι κολυμβητές μετά από τις επανειλημμένες βουτιές τους άρχισαν να παραιτούνται ένας ένας από την προσπάθεια.

Στο τέλος μια βουβαμάρα επικράτησε. 

Ο σταυρός δεν βρέθηκε. 

Οι ιαχές και τα χειροκροτήματα δεν ακούστηκαν. 

Οι σειρήνες των καραβιών σιώπησαν και μάταια περίμενε ο Μιχάλης Κόρος το σύνθημα για να σημάνει τις καμπάνες. 

Η πομπή βουβή πήρε το δρόμο της επιστροφής και το μόνο που ακούγονταν ήταν η γκρίνια του παπά Περικλή που έχασε το σταυρό του και ζητούσε από τον Δεσπότη να τον αποζημιώσει. 

Οι κάτοικοι της Ηγουμενίτσας γύρισαν θλιμμένοι στα σπίτια τους με έντονη απογοήτευση στα πρόσωπά τους από τον κακό οιωνό, ενώ σιγομουρμούριζαν:

-Ακούς εκεί να χαθεί ο σταυρός…Τέτοιο πράγμα δεν ματάγινε..! 

Και όλοι περίμεναν τα χειρότερα. 

Στην παραλία πλέον δεν έμεινε κανένας. 

Μόνο δυό τρείς πιτσιρικάδες βρήκαν ευκαιρία για ένα πρόχειρο ψάρεμα. 

Οι βάρκες με τους κολυμβητές άρχισαν να φεύγουν μία μία.

Τελευταίος έμεινε ο Σπύρος Γραμμένος. 

Μέσα του δεν είχε παραιτηθεί ποτέ από τη φιλοδοξία να είναι αυτός που θα έβρισκε το σταυρό. 

Ετσι αποφάσισε μόνος του να κάνει μια τελευταία βουτιά. 

Πράγματι γέμισε τα πνευμόνια του αέρα και βούτηξε. 

Αυτή η κατάδυση ήταν η μεγαλύτερη από όσες είχε κάνει. 

Και αυτή η προσπάθεια όμως του Σπύρου Γραμμένου αποδείχτηκε άκαρπη. 

Νωχελικά άρχισε να μαζεύει το σκοινί της άγκυρας για να αποχωρήσει και αυτός όπως και οι άλλοι. 

Και ενώ κοίταζε αδιάφορα την άκρη του σκοινιού μέχρι να εμφανιστεί η άγκυρα, ξαφνικά την είδε και στα άγκιστρά της λαμπύριζε σκαλωμένος ο σταυρός ακολουθούμενος από την μακριά γαλάζια κορδέλα που η άκρη της χάνονταν στα θολά νερά και λικνιζόταν σαν ένα φανταστικό θαλασσινό φίδι.

Με μια θριαμβευτική κραυγή ο Σπύρος πήρε το σταυρό και τον σήκωσε ψηλά.

Από ένα διπλανό καράβι που είχαν προσέξει τις κινήσεις του, άρχισαν αμέσως να σημαίνουν την σειρήνα. 

Αμέσως άρχισαν και οι διπλανές σειρήνες να σημαίνουν. 

Οι πιτσιρικάδες παράτησαν το ψάρεμα και ξαμολήθηκαν να φέρουν παντού το χαρμόσυνο μήνυμα:

- Ο σταυρός βρέθηκε! Ο σταυρός βρέθηκε!

Ο Σπύρος Γραμμένος κρατώντας το σταυρό με περηφάνια διέσχισε τον παραλιακό δρόμο και θριαμβευτικά μπήκε στην εκκλησία…

Οι κάτοικοι της Ηγουμενίτσας βαρύθυμοι από τον άσχημο οιωνό γευματίζανε στα σπίτια τους.

Ξαφνικά και ενώ ήταν προχωρημένο μεσημέρι άκουσαν τις καμπάνες της εκκλησίας να σημαίνουν θριαμβευτικά. 

Μια σπίθα ελπίδας άναψε σε κάθε σπίτι και σαν θρυαλλίδα διέσχισε όλη την Ηγουμενίτσα η χαρμόσυνη είδηση. 

Φωνές διστακτικές στην αρχή, δυνατότερες ύστερα ακούγονταν από παντού:

- Ο σταυρός βρέθηκε! Ο σταυρός βρέθηκε! Δόξα σοι Ο Θεός!

Εκείνο το μεσημέρι ο Μιχάλης Κόρος χτύπησε τις καμπάνες όσο δεν τις είχε χτυπήσει ποτέ του. 

Τις κτύπησε μέχρι που τα χέρια του πιάστηκαν και έκανε μέρες να συνέλθει.

Το δε τενεκοκούτι της ομάδας που περιέφερε το σταυρό στα σπίτια ξεχείλισε, για πρώτη φορά, από τα φιλοδωρήματα.

.........................

Η φωτογραφία και το κείμενο ανασύρονται απο το βιβλίο των Τάσου Βασιάδη και Κώστα Λώμη "ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ...ΕΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΗ"

Ανάμεσα στα πρόσωπα που χαρακτήρισαν την καθημερινότητα της ηγουμενιτσιώτικης κοινωνίας στα χρόνια του ´60 ήταν και ο πρωταγωνιστής του αφηγήματος Σπύρος Γραμμένος, που έφυγε νέος από την ζωή εξ αιτίας τραγικού εργατικού ατυχήματος, που συντάραξε τότε την τοπική κοινή γνώμη.

Απόσπασμα από το βιβλίο "ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧEΣΕΙΣ...ΕΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΗ" των Τάσου Βασιάδη και Κώστα Λώμη.

με τους μαθητές του Οικοτροφείου Φιλιατών και την Μπάντα του Οικοτροφείου - η μπάντα των Φιλιατών πρωτοβγήκε το 1933… (η επαρχία Θυάμιδος είχε έδρα το Φιλιάτι και Έπαρχος ήταν τότε ο Αθανασάκος- γαμπρός στο Φιλιάτι και μετέπειτα βουλευτής)

Μετά την εκκλησία ο κόσμος συγκεντρωνόταν στο ¨Πούσι το πλατύ¨ και εκεί γινόταν ο Αγιασμός των υδάτων. Στη μοναδική φωτογραφία που είναι απο μια τέτοια εκδήλωση γύρω στο 1930 (την μοναδική φωτογραφία την οφείλουμε στην κ. Ευτυχία Λετεύρη Κοτσώνη) διακρίνονται το Πούσι - το οποίο ήταν εκεί ακριβώς που είναι σήμερα το Ηρώο - και κόσμος πολύς. Τα κορίτσια με τα άσπρα καπέλα είναι το οικοτροφείο θηλέων. Στο βάθος διακρίνεται η ¨Λούτσα¨- εκεί που είναι σήμερα το Γυμνάσιο. 

Επίσης, να προσθέσουμε οτι μέσα στο τεράστιο Πούσι κατέβαιναν κολυμβητές και έπιαναν το σταυρό και μετά περιφέρονταν με το σταυρό στα σπίτια και μάζευαν λεφτά. 

Κάποιοι απο αυτούς που έχουν διασωθεί τα ονόματα ήταν οι αείμνηστοι: Θοδωρή Τσέλας, Σταύρος Μηνούσης, Μίχο Τσέλας κλπ. 

Ακόμη να πούμε οτι το ιστορικό Πούσι το έκλεισαν αρχές του ’60 γιατί είχε γίνει εστία μόλυνσης… λένε.

Η απώλεια του Θανάση Μποροδήμου είναι μεγάλη και μας γεμίζει όλους με θλίψη. Εκτός από προσωπικός φίλος και σύντροφος στην αριστερά, υπήρξε για χρόνια ένας από τους βασικούς πυλώνες του Γενικού Νοσοκομείου Φιλιατών, ως χειρουργός ορθοπεδικός, ως διευθυντής ιατρικής υπηρεσίας και για ένα δίαστημα μεταβατικό, υπηρεσιακός διοικητής του νοσοκομείου.

Με βοήθησε με την εμπειρία και τη γνώση του τα μέγιστα, στο να ανταποκριθώ στην ανάγκη να αναταχθεί το διαλυμένο σύστημα υγείας που παραλάβαμε το Γενάρη του 2015 και να στηριχθεί με κάθε τρόπο το ΓΝΦ.

Ο Θανάσης πάλεψε γενναία, δε φοβήθηκε ποτέ, ήταν ευθύς, δίκαιος και αληθινός άνθρωπος.

Θα λείψει πολύ από την επιστημονική κοινότητα και τους συναδέλφους του στη Θεσπρωτία, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συντρόφους του, από την οικογένειά του.

Καλό ταξίδι Νάσο…

Ο δήμαρχος Ηγουμενίτσας, Παναγιώτης Νταής, αποχαιρετά τον Κώστα Σημίτη, έναν πολιτικό που άφησε το στίγμα του στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας. Στη δήλωσή του, αναφέρεται στη συμβολή του εκλιπόντος πρώην πρωθυπουργού στην ανάπτυξη της Ηγουμενίτσας, ιδιαίτερα μέσω του διεθνούς λιμένα της πόλης, καθώς και στις ευρύτερες μεταρρυθμίσεις και τα έργα που υλοποιήθηκαν επί των κυβερνήσεων του.

Ακολουθεί η πλήρης δήλωσή του:

Ο Κώστας Σημίτης συνέδεσε το όνομά του με το μεγαλύτερο δημόσιο έργο υποδομής στην Ηγουμενίτσα, τον διεθνή λιμένα της πόλης, έργο το οποίο σχεδιάστηκε, εκτελέστηκε, ολοκληρώθηκε και λειτούργησε αποτελεσματικά, επί της θητείας των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο εκλιπόντα πολιτικό, ο οποίος μάλιστα το είχε εγκαινιάσει. Ανεξάρτητα βέβαια αν οι επόμενες Κυβερνήσεις και η τοπική κοινωνία δεν αξιοποίησαν όσο θα έπρεπε τη μεγάλη αυτή ευκαιρία.

Πέρα από αυτό, η παρουσία του Κώστα Σημίτη στην πολιτική ζωή της χώρας ήταν καταλυτική, καθώς ήταν ο άνθρωπος που με συνέπεια, μέθοδο, ρεαλισμό, οδήγησε την Ελλάδα σε μεγάλες επιτυχίες στην οικονομία (είσοδος στη ζώνη του Ευρώ), την εξωτερική πολιτική (ένταξή Κύπρου στην Ε.Ε.), την υλοποίηση μεγάλων έργων υποδομής (γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, ζεύξη Ακτίου – Πρέβεζας, Εγνατία Οδός, για να θυμηθούμε μερικά από τα έργα που επηρέασαν άμεσα και θετικά την περιοχή μας), τη μεταρρύθμιση του δημοσίου τομέα και τον εκσυγχρονισμό του κοινωνικού κράτους (ίδρυση ΚΕΠ, λειτουργία Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» κ.α.), την εξασφάλιση και την άρτια προετοιμασία της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων (μέσω της οποίας χρηματοδοτήθηκαν σημαντικά έργα σε όλη την Ελλάδα και φυσικά και στην Ηγουμενίτσα), την ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης με το πρωτοποριακό για την εποχή του και απόλυτα επιτυχημένο Πρόγραμμα «Καποδίστριας» (με πρωτεργάτη ως Υπουργό Εσωτερικών τον συμπατριώτη μας Αλέκο Παπαδόπουλο).

Η περίοδος των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, ήταν ίσως η πιο παραγωγική και δημιουργική περίοδος στην μεταπολιτευτική πορεία της χώρας. Ο Κώστας Σημίτης άφησε ως πολιτική παρακαταθήκη μια ισχυρή Ελλάδα, με κύρος σε όλη την Ευρώπη. Δυστυχώς, οι επόμενες Κυβερνήσεις της Ν.Δ. κατασπατάλησαν την μεγάλη αυτή κληρονομιά, με ανερμάτιστες πολιτικές που παραλίγο να οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία. Πολιτικές από τις οποίες ακόμη δεν έχει συνέλθει η χώρα, με βαρύ τίμημα για την κοινωνία μας.

Η πορεία του αξέχαστου Κώστα Σημίτη, θα μας εμπνέει και θα μας καθοδηγεί πάντα.

Παναγιώτης Νταής

Δήμαρχος Ηγουμενίτσας

Ένα σοβαρό περιστατικό σημειώθηκε σήμερα το πρωί στο Γενικό Νοσοκομείο Άρτας, όταν μια γυναίκα ηλικίας 41 ετών έπεσε από τον 4ο όροφο του κτηρίου στον ακάλυπτο χώρο του 2ου ορόφου. 

Η πυροσβεστική υπηρεσία Άρτας ειδοποιήθηκε άμεσα και δύο οχήματα με τέσσερα άτομα μετέβησαν στο σημείο για να προσφέρουν βοήθεια.

Η παθούσα, παρά την σοβαρότητα της πτώσης, διατήρησε τις αισθήσεις της και μεταφέρθηκε με φορείο στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου. 

Προς το παρόν δεν έχουν γίνει γνωστές περαιτέρω πληροφορίες για την κατάστασή της ή τα αίτια της πτώσης. Η έρευνα για τις συνθήκες του συμβάντος είναι σε εξέλιξη.