Ανακοινώθηκαν την Τετάρτη 7 Μαΐου οι υποψηφιότητες για τα φετινά Βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ΕΑΚ) που κλείνει φέτος 16 χρόνια παρουσίας της ως θεσμός. Τα μέλη της ΕΑΚ, ψήφισαν τις τελικές υποψηφιότητες, υπό την επίβλεψη συμβολαιογράφου αφού παρακολούθησαν συνολικά 104 ταινίες (21 ταινίες Μεγάλου Μήκους Μυθοπλασίας, 19 Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους, 29 ταινίες Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας, 13 Μικρού Μήκους Σπουδαστικές Ταινίες, 7 Ελληνικές Μειοψηφικές Συμπαραγωγές, 10 Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ και 5 Μικρού Μήκους Animation ). 

Η ταινία μικρού μήκους «Αχέροντας» σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Παπαδοπούλου βρίσκεται υποψήφια μαζί με άλλες τέσσερις ταινίες στην κατηγορία «Μικρού Μήκους Σπουδαστική Ταινία».

Η ταινία υποστηρίχθηκε με χρηματοδότηση από την ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, και εξυπηρετήθηκε-υποστηρίχθηκε από το EPIRUS FILM OFFICE. Είναι μία παραγωγή της εταιρείας ΗΟΝΕΥΒΕΕ σε συνεργασία με το Τμήμα Κινηματογράφου ΑΠΘ, με συμπαραγωγή της LIBRART PERFORMING ARTS ENSEMBLE και από το ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ.

Ήδη βραβεύτηκε στο 47ο Φεστιβάλ Δράμας 2024, και στο 8ο Φεστιβάλ 50/50 Ισότητα και στον Κινηματογράφο του WIFT GR και συμπεριλήφθηκε στις official selections (επίσημες επιλογές) και προβλήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο 30ο Φεστιβάλ Αθηνών-Νύχτες Πρεμιέρας, και στο 12ο Φεστιβάλ Χανιών.

Το σενάριο ακολουθεί την ιστορία του Νίκου και της Μαρίας, ενός ζευγαριού που αποφασίζει να περάσει ένα Σαββατοκύριακο στον ποταμό Αχέροντα. Κατά την παραμονή τους εκεί, η μυθολογία του τόπου τους επηρεάζει και τους ωθεί να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους.

Πρόκειται για μια ταινία μυθοπλασίας που γυρίστηκε εξολοκλήρου στην Ήπειρο, στις πηγές του ποταμού Αχέροντα δίπλα στον οικισμό Γλυκή, στις εκβολές του ποταμού και στην παραλία διπλα στον οικισμό Αμμουδιάς, και στον υγρόβιότοπο στο Καλοδίκι, με πρωταγωνιστές τους Κωνσταντίνο Ασπιώτη, Σμαράγδα Αδαμοπούλου και Αργύρη Μπακιρτζή.

Στην επιτυχή ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας συνέβαλαν καθοριστικά οι φιλόξενοι κάτοικοι και οι επαγγελματίες των Δήμων Πάργας και Σουλίου και ιδιαίτερα εκείνοι της Γλυκής και της Αμμουδιάς.

Τα βραβεία θα ανακοινωθούν στην τελετή απονομής την Τετάρτη 11 Ιουνίου, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στην Αθήνα.

Η υποψηφιότητα και μόνο του «Αχέροντα» και στα Βραβεία Ίρις, τοποθετεί ήδη την ταινία στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς στη χώρα μας!

"ΓΝΩΡΙΖΩ, ΑΓΑΠΩ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ " είναι το τρίπτυχο εννοιών που αποτελεί κεντρικό θεματικό άξονα σε όλες του τις δραστηριότητες, αναφέρει σε ανάρτησή του το ΚΕΠΕΑ Φιλιατών Θεσπρωτίας. Αυτό ακριβώς κατάφερε να περάσει και στους μαθητές μας της Ε' τάξης του 21ου Δ. Σχ. Ιωαννίνων η "ψυχή" του ΚΕΠΕΑ, Νικολάου Μάρκος, πραγματοποιώντας μαζί μας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Παραδοσιακοί οικισμοί, πετρογέφυρα, νερόμυλοι".

Οι περιβαλλοντικές διαδρομές που ακολουθήσαμε μας ταξίδεψαν στον χώρο και τον χρόνο. Περιελάμβαναν ξενάγηση στην Παραμυθιά, σε χώρους ιδιαίτερης αξίας, όπως το Σχολείο Βούλγαρη, τα παλιά αρχοντικά, το παζάρι, την Κούλια, το Ρολόι κ.ά.

Στη συνέχεια ανεβήκαμε ψηλά, σωματικά και ψυχικά, σ΄ έναν ιστορικό προορισμό που κάνει τον νου και την ψυχή να φτερουγίζουν... Στο Σούλι. Το Βουλευτήριο και τα πηγάδια γύρω του, η οικία Τζαβέλα, οι Κούλιες και τα γκρεμισμένα σπίτια, η Ράχη του Δράκου με τον Άγιο Δονάτο και το Κούγκι, ο βράχος της Μπίρας με το κάστρο της Κιάφας στην κορφή του, ακόμα και οι Μύλοι Σουλίου, όλα τους νιώθει κανείς ότι πάλλονται ακόμα από την ορμή και το σθένος των προγόνων που δεν δίστασαν να θυσιάσουν τη ζωή τους για την αξία της ελευθερίας...

"Στο Σούλι βαδίζεις αργά, ακούς το Βουνό και ταξιδεύεις στον χρόνο!"

Ένα πολύ μεγάλο "ευχαριστώ" παρακαλούμε να δεχτεί εκ μέρους μας ο Δήμαρχος Σουλίου κ Αθανάσιος Ντάνης, ο παιδίατρος καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό από το Κέντρο Υγείας Παραμυθιάς για την εξαιρετικά άμεση ανταπόκριση και την προσοχή με την οποία περιέθαλψαν μαθήτριά μας που χρειάστηκε ιατρική φροντίδα. Η ανθρωπιά όλων ήταν συγκινητική.

Με 1 χρυσό και 7 αργυρά πανευρωπαϊκά μετάλλια στις αποσκευές τους επέστρεψαν οι αθλητές του ΕΡΜΉ μέλη της εθνικής ομάδας

Ένα ταξίδι γεμάτο εντάσεις, συγκινήσεις, κούραση, αλλά και δικαίωση. Πόση υπερηφάνεια να βλέπεις παιδιά που μεγαλώνουν στα χέρια σου να παλεύουν και να υπερασπίζονται το εθνόσημο με όλη τους την ψυχή.

Ένα μεγάλο μπράβο στα Ερμάκια Παύλο, Γιάννη, Ευαγγελία, Νίκη, αλλά και στους συναθλητές τους, που καθημερινά βοηθάνε προπονητικά ο ένας τον άλλον.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομοσπονδία που για άλλη μια φορά μου έκανε την τιμή να συνοδεύσω την εθνική ομάδα σαν προπονητής.

Ευχαριστώ του φίλους προπονητές, αρχηγούς αποστολής, φυσικοθεραπευτή, αλλά και τους Έλληνες διαιτητές για την άψογη συνεργασία μας.

Μια Ελλάδα μια γροθιά.

Πάντα ήθελα να διασχίσω τον Αχέροντα, το θρυλικό ποτάμι που κατά τη μυθολογία ένωνε τους ζωντανούς με τον Άδη. Επηρεασμένη από τους μύθους που κάνουν λόγο για ψυχές πάνω σε βάρκες και τον Χάροντα να ζητάει οβολό για τον κάτω κόσμο, το μυαλό μου είχε πλάσει μια πολύ διαφορετική εικόνα, εκείνη ενός ζοφερού τοπίου, με ομίχλη και θολά νερά. Φυσικά η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτές τις απόκοσμες εικόνες, καθώς οι Πηγές του Αχέροντα, όχι απλώς προσφέρουν απαράμιλλη φυσική ομορφιά, αλλά και θετική ενέργεια που φαίνεται στα χαμόγελα των επισκεπτών του. Από εκεί και πέρα καλό είναι να έχεις μερικά πράγματα υπ’ όψιν προτού τις επισκεφτείς κι εσύ για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως – όπως αρκετοί άλλοι.

Το ποτάμι ενδείκνυται να το διασχίσεις κατά τους καλοκαιρινούς, άντε και φθινοπωρινούς μήνες, καθώς μετά τα νερά φουσκώνουν και είναι αφιλόξενα και φυσικά μέρα για ευνόητους λόγους – όλοι το ξέρουν αυτό. Η απόσταση από την Αθήνα είναι γύρω στις 4,5 ώρες και, αν είσαι σαν κι εμένα, το ταξίδι περνάει πιο ευχάριστα χαζεύοντας τις φωτογραφίες που εμφανίζονται στη σχετική τοποθεσία στο Instagram προκειμένου να πάρεις ιδέες για να φωτογραφηθείς και φλεξάροντας γνώσεις ετυμολογίας – το όνομά του, πιθανότατα, προέρχεται από τη λέξη «άχος» που σημαίνει θρήνος. Αν πάλι δεν είσαι αυτός ο τύπος, είσαι σίγουρα πιο πρακτικός γιατι θα κάνεις οικονομία στην μπαταρία του κινητού σου – θα σου χρειαστεί.

Η προετοιμασία σε κάθε περίπτωση ξεκινά μία μέρα πριν που καλό θα είναι να προμηθευτείς ειδικά παπούτσια για river trekking ή κλασσικά πέδιλα θαλάσσης. Υπάρχουν σε κάθε κατάστημα με αθλητικά είδη με ενδεικτικό κόστος γύρω στα 20 ευρώ, εναλλακτικά θα προμηθετείς και από τους υπαίθριους πωλητές που υπάρχουν στις όχθες του ποταμού όπου μπορείς να βρεις και με 5 ευρώ, απλά σε αυτή την περίπτωση οι πιθανότητες να σκιστούν ή να μισοδιαλυθούν μετά από κάποιες ώρες στο νερό αυξάνονται και αυτό είναι κάτι που θες να αποφύγεις. Στη θέση σου μαζί με τα παπούτσια θα φρόντιζα να έχω και μια αδιάβροχη θήκη κινητού, just in case καθώς κι ένα σακίδιο πλάτης που ρυθμίζονται οι ιμάντες για να μπορεί να ανεβαίνει ψηλότερα στην πλάτη, όταν χρειάζεται. Οι πηγές του Αχέροντα είναι πολλές, άλλες προέρχονται από τα χιόνια του όρους Τόμαρος, άλλες προέρχονται από τα όρη Σουλίου και τα όρη Παραμυθίας.

Αυτός ο μαγευτικός ποταμός των 50 περίπου χιλιομέτρων, διασχίζει τρεις νομούς, των Ιωαννίνων, Πρεβέζης και Θεσπρωτίας και εκβάλλει στο Ιόνιο, στο χωριό Αμμουδιά. Η αφετηρία για την «περιπέτεια» βρίσκεται μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από το πάρκινγκ. Για τον δρόμο μπορείς να ρωτήσεις οπουδήποτε – υπάρχει info point αλλά και αρκετοί τουριστικοί πάγκοι με ανθρώπους έτοιμους να εξυπηρετήσουν και να λύσουν τυχόν απορίες στους ταξιδιώτες. Στο σημείο αυτό θα βρεις διάφορες εταιρείες που οργανώνουν δραστηριότητες στο ποτάμι και στην φύση γύρω από αυτό -κάποιες χρειάζονται κράτηση μέρες πριν- άλλες πάλι μπορούν να σε τοποθετήσουν επί τόπου σε κάποιο γκρουπ για river trekking, ιππασία, rafting, canoe – kayak, τοξοβολία καθώς και ποδηλασία κατά μήκος του ποταμού. Τόσο ο ποταμός, όσο και το γύρω τοπίο, όπως το δάσος της Περσεφόνης, έχουν χαρακτηριστεί από το Δίκτυο Natura, ως περιοχή ιδιαίτερου κάλλους.

Το νερό είναι κρυστάλλινο, πολύ παγωμένο (περί τους 19-20 βαθμούς) και κατά διαστήματα παγώνει ακόμα περισσότερο στα σημεία που εκβάλλουν μικρές πηγές και δημιουργούν ρεύματα. Το μυστικό για να μη μουδιάσεις από το κρύο είναι να μην μένεις ακίνητος, να προσπαθείς να περπατάς με μικρά βήματα και χωρίς να σηκώνεις τα πέλματα πολύ πάνω από το έδαφος, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κολυμπήσεις. Αρχικά ξεκινάς με χαλαρό περίπατο με το ύψος του νερού να φτάνει χαμηλά στο πόδι και σύντομα θα το δεις να σκεπάζει τη λεκάνη σου, γι’ αυτό καλό θα είναι φοράς μαγιό και κατάλληλα ρούχα που δεν σε απασχολεί να γίνουν μούσκεμα ή στεγνώνουν γρήγορα. Καθώς πλησιάζεις τα βαθύτερα περάσματα του ποταμού θα καταλάβεις οτι θα χρειαστεί να βυθιστείς για να συνεχίσεις την διάσχιση. Σε αυτή την περίπτωση, βάζεις γυαλιά, καπέλα και προσωπικά αντικείμενα στο σακίδιο μέσα σε αδιάβροχη σακούλα, το σηκώνεις ψηλά στα χέρια σου, παίρνεις βαθιά ανάσα και συνεχίζεις στις μύτες των ποδιών σου.

Αν θες να κάνεις διάλειμμα για να κολυμπήσεις μιας και το βάθος προσφέρεται, στερεώνεις προσωρινά το σακίδιο στα γύρω βράχια. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Στα βαθιά σημεία ύπουλες πέτρες που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια του θολού νερού παραμονεύουν για να σου χτυπήσουν τα δάχτυλα του ποδιού και τα γόνατα. Δεν θα φύγεις από τον Αχέροντα χωρίς αναμνηστικές μελανιές κι αν είσαι άτυχος και γδαρθείς από κάποια κοφτερή πέτρα μπορείς να το αντιμετωπίσεις εύκολα με ένα μικρό κιτ πρώτων βοηθειών που μπορείς να έχεις στο σακίδιο.

Το δυσκολότερο κομμάτι στην όλη εμπειρία το συναντάς στη χαράδρα μήκους 10 χλμ. Εκεί το νερό κυλά ορμητικά μέσα από τα κατακόρυφα ψηλά βράχια, ενώ το πλάτος του ποταμού είναι στα δύο περίπου μέτρα. Οι περισσότεροι σταματούν και γυρίζουν πίσω γιατί χρειάζεται ένα τολμηρό άλμα προκειμένου να περάσεις απέναντι για να συνεχίσεις ως το τέρμα. Αν το μαγιό δεν είναι αθλητικό, έχεις λίγη υψοφοβία και γενικά δεν είσαι και ο Τεντόγλου, προσωπικά προτείνω να μην το ρισκάρεις. Γενικά ο ποταμός, έχει εξερευνηθεί όλος μέχρι και το τελευταίο αυτό άγριο κομμάτι του, που αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ολόκληρο το 1994 από ομάδα του ΕΟΣ Πρέβεζας.

Όπως είναι γνωστό, το Σούλι υποτάχτηκε στον Αλή Πασά στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 (παλαιό ημερολόγιο) ύστερα από συμφωνία. Αργότερα την ίδια μέρα (κατά τις περισσότερες πηγές) συντελέστηκε η ηρωική θυσία του καλόγερου Σαμουήλ στο Κούγκι. Ακολούθησαν τα τραγικά γεγονότα στο Ζάλογγο (16 Δεκεμβρίου 1803), η σφαγή και ένα «δεύτερο Ζάλογγο» πολλών Σουλιωτών, ανδρών και γυναικών, στη μονή Σέλτσου και στα θολά νερά του Αχελώου στα Άγραφα, στις 23 Απριλίου 1804.

Και κάτι ακόμη που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό: στις αρχές του του 1804 ο Αλής, ερήμωσε και το Σουλιωτοχώρι «Γλαβίτσα» (Αυλότοπος σήμερα), σε αντίποινα για τη μεγάλη προσφορά του στους πολέμους εναντίον του. Αιχμαλώτισε «εβδομήντα άντρες και πολλά γυναικόπαιδα» -δηλαδή σχεδόν όλους τους κατοίκους, πλην των γερόντων- τους οδήγησε στα Γιάννενα και στη συνέχεια (εκτός από λίγες νέες κοπέλες που προόρισε για τα χαρέμια του) στα χτήματά του στην Κλεισούρα της Αλβανίας και στο κάστρο της Πρεμετής. Εκεί δούλευαν υπό τις πλέον απάνθρωπες συνθήκες μέχρι τον τελικό αφανισμό τους. Ήταν κι αυτό ένα από τα περίφημα «Τάγματα Εργασίας» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αφού λοιπόν το Σούλι υποδουλώθηκε, οι Σουλιώτες εξορίστηκαν ανά την Ελλάδα (κυρίως στα Επτάνησα) και έμεναν με τον πόθο της επιστροφής στην αγαπημένη τους Πατρίδα.

Στο μεταξύ, στου Σουλιού την «ολόμαυρη ράχη», όπου πια «περπατούσε η δόξα μονάχη», ο Αλή Πασάς, μέσα στην παραζάλη και τον άκρατο εγωισμό της νίκης, ξεκίνησε το επόμενο σχέδιο. «Να μην καπνίσει ποτέ πια η καμινάδα στο Τζαβελαίικο», όπως έλεγε ο ίδιος. Δηλαδή, να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω οι Σουλιώτες. Είχε την αίσθηση πως θα είναι για πάντα ο Μεγάλος Βεζίρης. Ακόμη και ο νέος Σουλτάνος! Παρότι έξυπνος άνθρωπος και αρκετά ηλικιωμένος (ήταν τότε 65 ετών) δεν έλαβε υπόψη του αυτό που οι σοφοί Αρχαίοι Έλληνες είχαν διδάξει πως «άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει».

Για το σκοπό αυτό, στις αρχές του 1805, έφερε και εγκατέστησε 200 μουσουλμανικές κτηνοτροφικές οικογένειες, μαζί με τα κοπάδια τους, από την ορεινή Λιαπουριά της Αλβανίας (στα νότια της Αυλώνας της Βορείου Ηπείρου). Τους λεγόμενους Ζουλακιώτες. Ταυτόχρονα άρχισε την κατασκευή ενός νέου και τρανού Κάστρου επάνω στη θέση του πολύ μικρότερου και κατεστραμμένου των Σουλιωτών στον λόφο της Κιάφας και στα πρότυπα του μεγαλοπρεπούς Κάστρου των Ιωαννίνων. Προς τούτο έφερε ειδικούς αρχιτέκτονες και πλήθος μαστόρων και εργατών. Μέσα στο κάστρο έχτισε τζαμί, κατοικίες, αποθήκες, ζεματίστρες, κελιά, πηγάδια καθώς και μια πολυτελή καλοκαιρινή κατοικία για την αφεντιά του. Μάλιστα, όπως αναφέρουν γραπτές πηγές, ο ίδιος είχε διαμείνει εκεί τουλάχιστον δύο φορές. Ακόμη η εκκλησία του Αγίου Δονάτου μετατράπηκε σε τζαμί και χτίστηκε μιναρές. Πράγμα που σημαίνει πως από τις πρώτες φροντίδες του ήταν να ικανοποιήσει τις θρησκευτικές ανάγκες των νέων κατοίκων.

Σχετικά με τις κατοικίες των Ζουλακιωτών Λιάπηδων δεν υπάρχουν σαφείς γραπτές αναφορές. Όμως είναι προφανές και λογικό πως κατοίκησαν τα πιο στέρεα και πιο ευρύχωρα σπίτια των Σουλιωτών του Τετραχωρίου (Σούλι, Κιάφα, Σαμονίβα Αβαρίκος). Εξάλλου είναι γνωστό πως οι μουσουλμανικές οικογένειες ήταν κατά κανόνα πολυμελείς, όπως και σήμερα. Αυτό επιτάσσει και το Κοράνι.

Για την κατάσταση που επικρατούσε στο Σούλι τα χρόνια εκείνα διαθέτουμε μια σημαντική ιστορική πηγή και αυθεντική μαρτυρία. Είναι τα «Απομνημονεύματα του Γέροντος Σουλιώτου Αγωνιστού εικοσιένα», όπως τα κατέγραψε ο Κερκυραίος λόγιος (Ιω.) Δούσμανης και τα διέσωσε ο Γιάννης Βλαχογιάνννης στα Ιστορικά του Αρχεία. Πρόκειται για τον Σπύρο Τζίπη, με καταγωγή από το Τσαγγάρι, ο οποίος γεννήθηκε στο Κούγκι τα χρόνια της πολιορκίας του (1800 – 1803) από το γιο του Αλή Βελή Πασά. Γράφει λοιπόν ο Γέρο Τζίπης: «Ήμουν 15 χρόνων όταν από τους Κορφούς (Κέρκυρα) επήγαμε στο Σούλι. Ευρήκαμε τότε το Σούλι μας, το χωριό, γκρεμισμένο, ερείπια, καθώς και τα καλύτερα χωριά, όλα γκρεμισμένα, την Σαμονίβα, την Κιάφα, το Ναβαρίκο. Το Σούλι…ο Αλή Πασιάς το έκαμε κάστρο για να εμποδίσει τους Σουλιώτας να ματαπάρουν την πατρίδα και να ματακάνουν πάλι εκείνα που είχαν κάμει εναντίον στους εχθρούς των. Μονάχα στη Γλαβίτσα (σημ. Αυλότοπος) μάς άφηναν τόπους να κατοικήσωμε, να δουλεύσωμε για να ζήσωμε μεις και όλες οι φαμιλιές. Αλλά πώς εζούσαμεν… Θεός φυλάξοι!…»

Τούτο σημαίνει πως τα σπίτια των Σουλιωτών στο Τετραχώρι καταστράφηκαν είτε από τον Τουρκαλβανικό στρατό (το πιθανότερο) είτε από φανατισμένους Λιάπηδες. Και φυσικά, πριν καταστραφούν, λεηλατήθηκαν.

Σχετικά με την αναφορά του Γέρο Τζίπη στη «Γλαβίτσα», τούτο, σε μεγάλο βαθμό, δικαιολογείται γιατί το χωριό είχε ερημωθεί ήδη από το 1804, όπως προαναφέρθηκε, και άρα υπήρχε η δυνατότητα κατοίκησης. Το γεγονός αυτό της ερήμωσης του χωριού της Γλαβίτσας καταγράφεται από τον αείμνηστο Αυλοτοπίτη ευπατρίδη συγγραφέα Ελευθέριο Χ. Διαμάντη, ο οποίος στηρίχτηκε σε γραπτές πηγές του Leake (Άγγλος περιηγητής), του Πουκιεβίλ (Γάλλος πρόξενος στα Γιάννενα και περιηγητής) και του John Philip Morier (γενικός πρόξενος της Μεγάλης Βρετανίας στη Θεσσαλονίκη).

Στα 1820 ο Αλή Πασάς, καθώς κηρύχτηκε «φιρμανλής» (προδότης) από τον Σουλτάνο και πολιορκήθηκε από τον αρχιστράτηγο Χουρσίτ Πασά, ζήτησε τη βοήθεια των Σουλιωτών. Εκείνοι δέχτηκαν με το όρο να επιστρέψουν στα αγαπημένα τους χώματα. Και πράγματι, στις 12 Δεκεμβρίου του 1820 επέστρεψαν από την Κέρκυρα χίλιοι περίπου (πολεμιστές κατά κύριο λόγο με τις οικογένειές τους) υπό τους Νότη και Μάρκο Μπότσαρη. Οι Σουλιώτες, αφού σε τέσσερις μέρες έδιωξαν τους Ζουλακιώτες, κατέλαβαν το καινούριο Κάστρο της Κιάφας. Από την ώρα εκείνη όλο και πιο πολλοί κάτοικοι επέστρεφαν στο Σούλι και στα χωριά με τη χαρά και την ελπίδα πως δεν θα ξαναφύγουν ποτέ. Μαζί τους ήταν βέβαια και ιερείς για τις θρησκευτικές τους ανάγκες. Σχετικά με τη διαμονή τους, αρκετοί έμεναν στις υποδομές του κάστρου, άλλοι στα σπίτια που δεν είχαν υποστεί πολλές ζημιές και άλλοι σε καλύβες που έφτιαξαν τότε. Στο μεταξύ από τις πρώτες τους πράξεις ήταν να γκρεμίσουν το τζαμί στο Κάστρο καθώς και τον μιναρέ στον Άγιο Δονάτο.

Στις 24 Ιανουαρίου του 1822 ο Αλής δολοφονείται και κύριος της κατάστασης καθίσταται ο Χουρσίτ, ο οποίος προτείνει στους Σουλιώτες πολέμαρχους συμφωνία ειρήνης. Αυτοί όμως την απορρίπτουν. Μαζί τους και οι πολέμαρχοι των έντεκα χωριών της ομοσπονδίας, και των τεσσάρων Σκαπετοχωριών (Κορύστιανη, Τσαγγάρι, Κουκουλιοί, Γλαβίτσα). Έτσι αρχίζουν ξανά σκληρές και πολυαίμακτες μάχες. Τώρα στους υπάρχοντες Σουλιώτες μαχητές προστίθενται και πολλά παλικάρια από τα γύρω Σουλιωτοχωριά. Ώστε ο συνολικός αριθμός τους ανέρχεται πάνω από 2000. Στις 15-16 Μαΐου του 1822 τα Οθωμανικά στρατεύματα (22.000 περίπου) έζωσαν το λεκανοπέδιο του Σουλίου από τρεις πλευρές, κλείνοντας όλες τις διαβάσεις και προχωρώντας προς το Τετραχώρι. Προς βορρά από το Σέλωμα του Ποπόβου, ανατολικά από την κορυφογραμμή της Μούργκας και δυτικά-βορειοδυτικά από το Ζαβρούχο. Μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο που διαγράφεται, οι Σουλιώτες οπλαρχηγοί (Τζαβελαίοι, Μποτσαραίοι, Δρακαίοι κλπ) καλούν τον πληθυσμό των γύρω χωριών, «τους χωριάτες», με όλα τους τα υπάρχοντα, να συγκεντρωθεί στο Σούλι.

Βρισκόμαστε πια στο καλοκαίρι του 1822. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες ο πληθυσμός τώρα στο Τετραχώρι φτάνει στις 15.000. Πολλοί από αυτούς διαμένουν σε παλιά κι ερειπωμένα σπίτια, σε καλύβες, σε σκηνές ή έξω στη φύση με τα ζωντανά τους, ενώ μαίνονται οι μάχες πέριξ του Τετραχωριού. Μπροστά στην οδυνηρή κατάσταση που διαμορφώνεται τα γυναικόπαιδα κλείνονται στο Κάστρο της Κιάφας. Όμως για λίγο ακόμα. Ο Αύγουστος του 1822 είναι σκληρός κι ανελέητος. Οι Σουλιώτες, μπροστά στον παντελή τους όλεθρο, λόγω της έλλειψης τροφίμων (κυρίως νερού), του λοιμού και της αδυναμίας βοήθειας από τους άλλους Έλληνες επαναστάτες, αναγκάζονται να κλείσουν συμφωνία. Τούτη φορά αναχωρούν για πάντα από το Σούλι. Επιβιβάζονται σε Αγγλικά καράβια στη Σπλάτζα (σημερινή Αμμουδιά Πρέβεζας) και οδηγούνται στην Κεφαλονιά. Οι τελευταίοι πολεμιστές παραδίδουν το Κάστρο της Κιάφας στις 2 Σεπτεμβρίου 1822.

Στη συνέχεια οι Σουλιώτες διασκορπίζονται σε όλη σχεδόν την Ελλάδα αγωνιώντας και πασχίζοντας να βρουν άλλη γη να κατοικήσουν, ενώ οι πολέμαρχοι με τα παλικάρια τους παίρνουν μέρος στον απελευθερωτικό Αγώνα του '21 και πολλοί, πάρα πολλοί, θυσιάζονται. (Μάρκος Μπότσαρης).

Από τότε το Τετραχώρι και τα τέσσερα Σουλιωτοχώρια – Σκαπετοχώρια περιέρχονται στη δικαιοδοσία του μουσουλμάνου Αγά της Παραμυθιάς και κατοικούνται ξανά με αργούς ρυθμούς. Όχι βέβαια από μουσουλμάνους, αλλά από Έλληνες Χριστιανούς κτηνοτρόφους, που για διάφορους λόγους, κυρίως για ασφάλεια, καταφεύγουν στον ορεινό και δυσπρόσιτο αυτό ηρωικό τόπο. Υπάρχουν μάλιστα προφορικές μαρτυρίες πως ακόμη και από την Καρδίτσα κατοίκησαν εκεί για λόγους βεντέτας. Τέτοιο παράδειγμα είναι το επώνυμο «Τσιρώνης» στον σημερινό Αυλότοπο.

Η στιγμή της απελευθέρωσης του Σουλίου από το Μουσουλμανικό Ζυγό ήρθε μαζί με αυτήν της Παραμυθιάς στο δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο και συγκεκριμένα στις 23 Φεβρουαρίου 1913.

Στο πλαίσιο ελέγχων και δράσεων που πραγματοποιούνται καθημερινά από τις υπηρεσίες της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηπείρου με σκοπό την καταπολέμηση της διάδοσης των ναρκωτικών, συνελήφθησαν κατά την τελευταία εβδομάδα συνολικά 7 άτομα, σε 6 διαφορετικές περιπτώσεις.

Ειδικότερα, συνελήφθησαν:

· 2 ημεδαποί και 2 ημεδαπές από την Ομάδα ΔΙ.ΑΣ. του Αστυνομικού Τμήματος Πρέβεζας,

· 2 ημεδαποί από την Ομάδα ΔΙ.ΑΣ. του Τμήματος Άμεσης Δράσης Ιωαννίνων και

· ημεδαπός από το Τμήμα Δίωξης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων Άρτας.

Στην κατοχή των συλληφθέντων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν κατά περίπτωση μικροποσότητες ακατέργαστης κάνναβης, κοκαΐνης, MDMA και ναρκωτικά χάπια, ενώ οι σχηματισθείσες δικογραφίες θα υποβληθούν στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές.

Από τα τέλη του 2024 είχε γίνει η προετοιμασία, ώστε να δημοπρατηθούν έργα βελτίωσης σε κρίσιμα του εθνικού οδικού δικτύου της Ηπείρου. Τελικά, οι διακηρύξεις κατατέθηκαν προς έγκριση πέντε μήνες μετά, στην Περιφερειακή Επιτροπή της Πέμπτης.

Ο Περιφερειάρχης έμμεσα αναγνώρισε την καθυστέρηση και την ανάγκη να είχαν ξεκινήσει νωρίτερα οι διαδικασίες για τα τμήματα αυτά, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «τώρα έπρεπε να είχαμε ανάδοχο».

Απέδωσε την καθυστέρηση στην μεγάλη πίεση που δέχεται η τεχνική υπηρεσία και σημείωσε ότι «τώρα πρέπει να δημοπρατήσουμε άμεσα».

Τα έργα που αφορούν στην βελτίωση και την αποκατάσταση του εθνικού δικτύου είναι συνολικά πέντε και στοχεύουν στη βελτίωση της οδικής ασφάλειας.

Η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Ηπείρου ενέκρινε την κατάρτιση των όρων διακήρυξης και τη συγκρότηση Επιτροπών Διενέργειας για τα ακόλουθα έργα:

-Βελτίωση εθνικής οδού Ιωάννινα – όρια νομού προς Τρίκαλα. Προϋπολογισμός: 100.000 ευρώ με ΦΠΑ.

-Βελτίωση εθνικής οδού Ιωαννίνων – Άρτας. Προϋπολογισμός: 200.000 ευρώ με ΦΠΑ.

-Βελτίωση εθνικής οδού Ηγουμενίτσας – Μαυροματίου. Προϋπολογισμός: 200.000 ευρώ με ΦΠΑ.

-Βελτίωση εθνικής οδού Ιωαννίνων – Κόνιτσας – όρια νομού. Προϋπολογισμός: 150.000 ευρώ με ΦΠΑ.

-Συντήρηση – αποκατάσταση παλαιάς εθνικής οδού προς Βουνοπλαγιά. Προϋπολογισμός: 150.000 ευρώ με ΦΠΑ.

Οι νέες παρεμβάσεις θα ενισχύσουν τη συνολική ποιότητα του οδικού δικτύου της Ηπείρου, βελτιώνοντας την καθημερινότητα των πολιτών και ενισχύοντας την προσβασιμότητα σε κρίσιμες περιοχές, εντός και εκτός των αστικών κέντρων.

Βέβαια, δεν παύουν ν' αποτελούν «ασπιρίνη», καθώς τα προβλήματα στο οδικό δίκτυο είναι τεράστια και τα κονδύλια που απαιτούνται για την πλήρη αποκατάσταση δεν υπάρχουν.

Σημειώνεται ότι είναι η χρόνια αδιαφορία του κεντρικού κράτους, το οποίο δεν διαθέτει ουσιαστικά ούτε ευρώ για το εθνικό οδικό δίκτυο της Ηπείρου.

Συνελήφθη χθες (7-5-2025) το βράδυ στα Ιωάννινα από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Δίωξης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων Ιωαννίνων αλλοδαπός, σε βάρος του οποίου εκκρεμούσε Ερυθρά Αγγελία Διεθνών Αναζητήσεων της INTERPOL.

Συγκεκριμένα, ο αλλοδαπός αναζητούνταν από τις διωκτικές αρχές της Αλβανίας με σκοπό τη σύλληψή του για το αδίκημα της «καλλιέργειας ναρκωτικών φυτών».

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στην αρμόδια εισαγγελική αρχή.

Σας προσκαλούμε στο 5ο Παιδικό Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών, μια γιορτή πολιτισμού, χορού και παιδικού ενθουσιασμού την Παρασκευή 16 & Σάββατο 17 Μαΐου 2025, ώρα: 19:00 στην Πλατεία Δημαρχείου Ηγουμενίτσας.

Μικροί χορευτές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα διήμερο γεμάτο χρώματα, μουσικές και παραδοσιακούς χορούς!

Συμμετέχουν:

• Πολιτιστικός Σύλλογος Δρόπολης

• Μουσικοφιλολογικός Σύλλογος «Αρμονία»Καστοριάς

• Αδελφότητα Ανωγειάτων «Ο Παπαγιώτης»

• Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατανιάς

• ΤΡΙΚΚΗ – Κέντρο Χορού Τρικάλων

• Σύλλογος Παραδοσιακών Γεωργιανών Χορών “MAMULI”

• Πολιτιστικός Σύλλογος Κέντρου Νεότητας Φιλιατών

• Χορευτικός Όμιλος Αχαιοί

• Πολιτιστικός Σύλλογος Οικισμού Εθνικής Αντίστασης

• Κ.Δ.ΑΠ μεΑ «Εν Δράσει» Ηγουμενίτσας

• Φιλόπροοδος Όμιλος Παραμυθιάς

• Χορευτικός Όμιλος Κόνιτσας

• Πολιτιστικός Σύλλογος Παραποτάμου

• Μορφωτικός & Εκπολιτιστικός Σύλλογος Πέρδικας

• Πολιτιστικός Σύλλογος Νυδρίου & Περιχώρων «Αλέξανδρος»

• Σύλλογος Σαρακατσαναίων Θεσπρωτίας

• Πολιτιστικός Σύλλογος Κατσικάς

• Εκπολιτιστικός Σύλλογος Σταυρακίου Ιωαννίνων.

Στη Θεσσαλονίκη μεταφέρονται από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας τα νέα βαγόνια του μετρό της πόλης, τα οποία θα έρθουν να ενισχύσουν τα δρομολόγια.

Όπως θα δείτε στο βίντεο, η νταλίκα μεταφέρει τα νέα βαγόνια του μετρό, ενώ από πίσω υπάρχει συνοδευτικό όχημα ώστε να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα κατά τη μεταφορά τους.

Στο βίντεο ο οδηγός του συνοδευτικού οχήματος, αναφέρει πως αρχικά τα βαγόνια θα μεταφερθούν στη Χαλκηδόνα και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη. 

Υπάρχουν δωμάτια που απλώς σε φιλοξενούν και υπάρχουν χώροι που σε εκφράζουν!

Η συλλογή Soho της Letto δημιουργήθηκε για να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Με απόλυτο σεβασμό στη φυσικότητα του υλικού και στη λιτή, αστική αισθητική, η συλλογή Soho μετατρέπει το υπνοδωμάτιο σε ένα προσωπικό καταφύγιο γεμάτο χαρακτήρα.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Κυνηγετικού Συλλόγου Ηγουμενίτσας, έχοντας υπόψη τα άρθρα 7 παρ. 3 του καταστατικού του Συλλόγου, καλεί τα μέλη του Συλλόγου σε Γενική Συνέλευση στις 11/05/2025, ημέρα Κυριακή, από τις 11:00 π.μ. στο καφέ ΠΙΑΤΣΑ στο Μαυρούδι.

Σε περίπτωση μη επίτευξης της απαιτούμενης από τον Νόμο και το Καταστατικό απαρτίας, η Γενική Συνέλευση της 04/05/2025 θα επαναληφθεί στις 11/05/2025 την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο, χωρίς την αποστολή νέας, ειδικής προς τούτο πρόσκλησης.

Σε συζήτηση για τη διασφάλιση χρηματοδότησης του έργου Ηγουμενίτσα – Σαγιάδα – Μαυρομάτι – Περιφερειακός Ηγουμενίτσας προχώρησαν ο βουλευτής Θεσπρωτίας της ΝΔ, Βασίλης Γιόγιακας, και ο υπουργός Μεταφορών & Υποδομών, Χρήστος Δήμας, κατά συνάντησή τους στην Αθήνα.

Σύμφωνα με ενημέρωση του βουλευτή, η Εγνατία Οδός Α.Ε. έχει ήδη ολοκληρώσει όλες τις απαιτούμενες μελέτες για το έργο, το οποίο διαθέτει συνολικό προϋπολογισμό περί τα 180 εκατομμύρια ευρώ· ειδικότερα, 100 εκατ. ευρώ αφορούν τον Περιφερειακό Ηγουμενίτσας και 80 εκατ. ευρώ τον οδικό άξονα Ηγουμενίτσα – Σαγιάδα – Μαυρομάτι.

Ο κ. Γιόγιακας ζήτησε από τον υπουργό να εξεταστεί συγκεκριμένη πρόταση χρηματοδότησης που θα επιτρέψει την προκήρυξη διεθνούς ανοικτού διαγωνισμού για την κατασκευή. 

Ο κ. Δήμας δεσμεύθηκε να μελετήσει το αίτημα, επιβεβαιώνοντας την πρόθεση του υπουργείου να προωθήσει κρίσιμες οδικές υποδομές στη Δυτική Ελλάδα.

Η υλοποίηση του άξονα αναμένεται να:

Βασίλης Γιόγιακας: να διασφαλιστεί χρηματοδότηση για το Ηγουμενίτσα - Σαγιάδα -Μαυρομάτι – Περιφερειακό Ηγουμενίτσας
Η διασφάλιση χρηματοδότησης για την κατασκευή του άξονα Ηγουμενίτσα - Σαγιάδα - Μαυρομάτι – Περιφερειακός Ηγουμενίτσας αποτέλεσε το αντικείμενο της συνάντησης του Βασίλη Γιόγιακα με τον Υπουργό Μεταφορών και Υποδομών Χρήστο Δήμα στην Αθήνα.
Ο βουλευτής Θεσπρωτίας ενημέρωσε τον υπουργό για την ολοκλήρωση εκπόνησης των απαιτούμενων μελετών από την Εγνατία Οδό Α.Ε. και ζήτησε να διερευνηθεί συγκεκριμένη πρόταση ως προς τη χρηματοδότηση της κατασκευής του έργου, αίτημα το οποίο ο κ. Δήμας δεσμεύθηκε ότι θα εξετάσει. Σημειώνεται ότι ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται γύρω στα 180 εκατομμύρια ευρώ (100 εκατ. ευρώ για τον Περιφερειακό Ηγουμενίτσας και 80 εκατ. ευρώ για τον Οδικό Άξονα Ηγουμενίτσα - Σαγιάδα -Μαυρομάτι). Η ένταξη σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα θα καταστήσει δυνατή την προκήρυξη ανοικτού διαγωνισμού για την κατασκευή του έργου.

Με αφορμή τις κυβερνητικές εξαγγελίες που αφορούν το Δήμο Φιλιατών, επισημαίνουμε τα εξής:

Ως κόμμα στεκόμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι στην Επιτροπή Αγώνα των πολιτών του Δήμου Φιλιατών και του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Φιλιατών αναδεικνύοντας το θέμα του κλεισίματος του στρατοπέδου του 628 Τάγματος Πεζικού των Φιλιατών και το κενό ασφάλειας που προκύπτει για όλο το νομό Θεσπρωτίας μέσα από μια σειρά δράσεων με αποκορύφωμα την συμμετοχή στην παράσταση διαμαρτυρίας στο ΥΠΕΘΑ τόσο του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ κ. Σπυρόπουλου Ανδρέα και του Γραμματέα της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ Θεσπρωτίας, όσο και με την επιτόπια επίσκεψη της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ κ. Λιακούλη στο στρατόπεδο Φιλιατών και την παρέμβαση του κόμματος μας γι’ αυτό το θέμα στη Βουλή.

Θεωρούμε ότι η περιφερειακή ανάπτυξη που μπορεί να φέρει μια κρατική παρέμβαση οφείλει να δρα πολλαπλασιαστικά και όχι βάση αποσπασματικών εξαγγελιών σύμφωνα και με τα συμπεράσματα του Περιφερειακού Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ που πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα.

Ο αγώνας για μια δίκαιη ανάπτυξη στην Περιφέρεια, που σηκώνει το βάρος της υπογεννητικότητας, μας θέλει όλους ενωμένους, ενάντια στις πολιτικές για τους λίγους και υπέρ της αλλαγής στην κεντρική πολιτική της χώρας.