Γέννημα θρέμμα Θεσπρωτός και χρειάστηκα αρκετά χρόνια να ξεφύγω από τα στενά όρια της καθημερινότητας, της ρουτίνας. Μερικά χρόνια, για να ανακαλύψω την Φύση, την Θεσπρωτία. Βέβαια το εύρος του ρήματος “ανακαλύπτω”, ειδικά για την Θεσπρωτία, είναι δύσκολο να περιοριστεί σε κάποια όρια και τέλος. Αυτός ο τόπος, το σιγοψιθυρίζω μετά από κάθε περιπέτεια μου, δεν παύει να με εκπλήσσει. Βουνά, χαράδρες δάση. Ανάμεσα τους χωριά, εκκλησιές, όλα γεμάτα με θρύλους κι Ιστορίες και…. Νερά που ξεκινούν από κει ψηλά, σε πηγές γεννιούνται, σε ποτάμια παίρνουν φόρα, περνάν κάτω από γεφύρια, μέσα από φαράγγια και ανταμώνουν στις καταγάλανες δαντελωτές ακτές του Ιονίου.
Η αρχή έγινε από τις παιδικές μου αναμνήσεις μα και επιθυμίες. Αυτές με πήραν από το χέρι, με ανέβασαν ξανά στα βουνά, με περπάτησαν πάλι σε πλαγιές και δάση. Μαζί τους διέσχισα τα ποτάμια και ήταν ο μπούσουλας μου να πλεύσω στο Ιόνιο. Κι όταν αυτά άρχισαν να πραγματοποιούνται ήρθε η λαχτάρα να τα αποτυπώσω, να τα μοιραστώ. Να δείξω στον κόσμο κάποιες Στιγμές . Κάπου εκεί στην προσπάθεια μου να αποτυπώσω αυτήν την αστείρευτη ομορφιά του τοπίου, αντάμωσα και την Φωτογραφία. Συνάμα μέσα από την εικόνα ξεπηδούσαν μυριάδες λέξεις και στην πορεία θέλησα να συλλέξω, να γράψω μερικές για να δείξω κάποιες πτυχές του τοπίου όπου το φως και οι αποχρώσεις του δεν έφταναν για να αποδώσουν απόλυτα την ομορφιά του.
Πέρασε καιρός και αυτή η μικρή τρέλα άρχισε να αποκτά “συνοδοιπόρους” Άτομα που νοερά, αρχικά, με ακολουθούσαν σε αυτές τις περιπέτειες. Είναι τότε που άρχισα να καταλαβαίνω πως η δύναμη της εικόνας και των μικρών μου Στιγμών θα με βοηθούσε στο σκοπό μου
Σκοπό - όνειρο που ξεκίνησε και απ το παράπονο… για το πόσο άγνωστη είναι ακόμα η Θεσπρωτία. Για πολλούς είναι ακόμα ένας επίγειος αχαρτογράφητος παράδεισος και έχει τόσες συγκινήσεις να προσφέρει στον επισκέπτη. Έτσι θέλω μέσα από της Στιγμές που μοιράζομαι να βάλω ένα μικρό λιθαράκι στην ανάδειξη αυτού του τόπου
Ένας “κούκος” μπορεί να φέρει την Άνοιξη; όχι βέβαια υπάρχουν πολλοί που πριν από μένα προσπαθούν για αυτό και άλλοι περισσότεροι που βαδίζουν στην ίδια κατεύθυνση. Να συστήσουν την Θεσπρωτία στον κόσμο . Μα το σημαντικό είναι, τι μπορεί να κάνει και ο καθένας μας τελικά για αυτό.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να απολογηθώ για τον τίτλο αυτού του κειμένου. Κανονικά θα έπρεπε να ήταν, Σημάδια Ανάπτυξης, μα η λέξη Ανάπτυξη έχει τόσο πολύ ¨κακοποιηθεί” στις μέρες που ζούμε, ώστε μόνο η αναφορά της θα “ξεθώριαζε” κάθε προσπάθεια. Ζώη λοιπόν στην θέση της Ανάπτυξης και…. Σημάδια για να ζωντανέψει αυτός ο τόπος.
Αυτά τα χρόνια που τριγυρνώ η δυσκολία να γνωρίσω πραγματικά την Θεσπρωτία ήταν στην έλλειψη των Σημαδιών, της Πληροφορίας, των Πηγών για τους παραδείσους αυτού του τόπου. Δυσκολευόμουν να τους βρω, πολλές φορές ο κόσμος δεν βοηθούσε, ίσως δεν καταλάβαινε την αξία τους. Δεν μπορούσε να κατανοήσει πώς μια κορυφή βουνού, ένας μικρός καταρράκτης, ένα απόμακρο ξωκλήσι στην άκρη του βράχου, μπορεί να είναι σημαντικό. Μερικές φορές συναντούσα ενδοιασμούς από τους ντόπιους, “φοβία” μην αποκαλυφθεί ο μικρός τους παράδεισος. Κρατώντας τον όμως για τον εαυτό τους, άθελα, στερούσαν από την περιοχή τους την ζωή που θα μπορούσε να εμφυσήσει ο κόσμος που θα ερχόταν σαν επισκέπτης. Απόρροια αυτών είναι το φαινόμενο ακόμα και για όσους ζουν μόνιμα στην Θεσπρωτία να μην ξέρουν πανέμορφα μέρη του τόπου τους, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων.
Να τα Σημάδια Ζωής …..η πληροφορία, οι οδηγίες, η πρόσβαση να φτάσει ο κόσμος σε αυτά τα μέρη απίστευτης ομορφιάς.
Μια Ταμπέλα, ένα βέλος κατεύθυνσης, λίγες λέξεις, εικόνες, είναι αρκετές να κάνουμε γνωστό τον τόπο μας. Αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια είναι άτομα που έχουν ικανότητα να μεταδώσουν αυτά τα Σήματα. Περιπατητές, φυσιολάτρες, φωτογράφοι, αφηγητές. Άνθρωποι που νιώθουν την αύρα που εκπέμπουν αυτές οι ομορφιές και θέλουν να την μεταδώσουν. Να φέρουν συνοδοιπόρους με την ματιά τους, τον λόγο τους. Να ξεναγήσουν, να γνωρίσουν στον κόσμο την Θεσπρωτία 

Όλοι μας μπορούμε ο καθένας με της δικές του δυνάμεις. Βάλτε αυτά τα Σημάδια Ζωής. Τοποθετήστε πινακίδες, καθαρίστε έναν χώρο, χαράξτε ένα μονοπάτι στο δάσος, το ρέμα, μια πορεία για την καταγάλανη ακτή. Προσθέστε σε αυτά “αποχρώσεις” Μύθων, Ιστορίας μα και αναμνήσεων. Κάντε το δικό σας τοπικό παράδεισο να τον επισκεφτεί και να τον αγαπήσει ο κόσμος και εσείς θα εισπράξετε την χαρά ότι προσφέρατε στους επισκέπτες, λίγο από την ομορφιά που σας ανάθρεψε, την Ομορφιά της Θεσπρωτικής Γης.

 Ο τόπος αυτός άρχισε να κατοικείται από το 1300 μ.Χ. με την κάθοδο νομάδων από τα γύρω υψώματα και από άλλες περιοχές, οι οποίες παρείχαν προστασία από τους πειρατές.

 
Το 1730 ήταν πια συγκροτημένη χριστιανική κοινότητα, η οποία μάλιστα άντεξε στο βίαιο εξισλαμισμό, τον οποίο επέβαλε σε δεκατρία χωριά της Θεσπρωτίας ο εγκατεστημένος από την Πύλη Οθωμανικής Βείζ Πλαταριάς, Αιγύπτιος στην καταγωγή.

Οσον αφορά την ονομασία της Πλαταριάς και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιοτέρων αλλά και τοπικών ιστορικών ερευνητών εμφανίζονται δύο εκδοχές:
Η πρώτη εκδοχή είναι ότι η Πλαταριά ονομάστηκε έτσι λόγω του «πλάτους» του κάμπου.
Η δεύτερη πιθανή εκδοχή είναι ότι η Πλαταριά οφείλει το όνομα της στην ύπαρξη ενός μεγάλου πλατάνου.

Ο πληθυσμός το 1928 ήταν 128 κάτοικοι.
Το 1951 είχε 318 κάτοικους Το 1971, 450 ενώ στην απογραφή του 2001 αριθμούσε 955 κατοίκους .
Σήμερα ξεπερνά τους 1.000 μόνιμους κάτοικους ενώ κατά τους θερινούς μήνες ο αριθμός αυξάνεται σημαντικά.
Η Πλαταρία διοικητικά υπήρξε έδρα κοινότητας της άλλοτε επαρχίας Θυάμιδος του νομού Θεσπρωτίας και περιελάμβανε και τα χωριά Βρύση και Σκεπετό .
Στην πορεία υπήρξε η έδρα του Δήμου Συβότων ενώ σήμερα ανήκει ως δημοτικό διαμέρισμα στον Δήμο Ηγουμενίτσας.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ‘60 παρατηρήθηκε μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα από την Πλαταριά προς την Γερμανία ,το Βέλγιο και την Αμερική γεγονός το οποίο παρά τις πολλές αρνητικές επιπτώσεις του ωφέλησε οικονομικά και πολιτισμικά την περιοχή.
Μετά τον μεγάλο σεισμό του 1980 ο οποίος προκάλεσε σημαντικότατες υλικές ζημιές, οι περισσότεροι κάτοικοι της Πλαταριάς μετακινήθηκαν από τα «ορεινά» σημεία του χωριού και εγκαταστάθηκαν στην παραλία, δημιουργώντας έναν μοντέρνο οικισμό με σύγχρονη ρυμοτομία και καλαισθητες κατασκευές.


Σήμερα η Πλαταριά είναι ένα πολύ γραφικό χωριό, με μαρίνα υποδοχής σκαφών αναψυχής, , κοινόχρηστους χώρους και χώρους πρασίνου οργανωμένες παραλίες και άνετη στάθμευση.
Η ραγδαία τουριστική ανάπτυξη και οι ανάγκες για τη φιλοξενία των επισκεπτών , είχαν ως αποτέλεσμα την δημιουργία πολλών και σύγχρονων ενοικιαζόμενων δωματίων , ξενοδοχείων , εστιατορίων και καφέ που προσφέρουν χαλάρωση και ηρεμία γι αυτούς που αποζητούν ήσυχες διακοπές.
Oι οργανωμένες και πεντακάθαρες παραλίες της καθώς και οι σύγχρονες υποδομές την έχουν ανεβάσει στην προτίμηση των ελλήνων αλλά και ευρωπαίων τουριστών.
Στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχουν πολλά όμορφα μέρη και αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφθείτε.
Η Πλαταριά μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο και για μια διαδρομή στα Ιστορικά και φυσικά μνημεία της Ηπείρου.