.gif)
Οι Πρωτομαγίες τη δεκαετία του 60 στο "Τσιμπουρίκι" Ηγουμενίτσας | Του Τάσου Βασιάδη
thespro.gr
Πέμπτη, Μαΐου 01, 2025
Οι Πρωτομαγίες τη δεκαετία του 60 στο "Τσιμπουρίκι" Ηγουμενίτσας | Του Τάσου Βασιάδη
Αγαπημένη τοποθεσία των παιδικών χρόνων αναπόσπαστα συνδεδεμένη στη μνήμη με τις απόμακρες πια Πρωτομαγιές, υπήρξε το Τσιμπουρίκι.
Τοπογραφικά η τοποθεσία βρίσκεται βορειοανατολικά της Ηγουμενίτσας, πίσω από μια σειρά υψωμάτων, στο δρόμο για το παλιό χωριό Αμπέλια.
Στην πίσω πλευρά των υψωμάτων που στα παιδικά μας μάτια φαίνονταν θεόρατα βουνά, κυκλοσέρνονταν νωχελικά μια ρεματιά με μεγάλα βαθύσκιωτα πλατάνια.
Λίγο παραπάνω ανάβλυζε μια πηγή με γάργαρο νερό κάτω από την σκιά ενός θεόρατου πλατάνου που κυριαρχούσε σε όλο το τοπίο.
Πολύχρονος και σεβάσμιος ο γέρο πλάτανος πρόσφερε μέσα στα ατέλειωτα φυλλώματά του καταφύγιο σε πολυάριθμα πουλιά που πλημμύριζαν με τα κελαιδήματά τους τον αέρα τριγύρω.
Χαμηλά στα ριζά του μια μεγάλη κουφάλα, σωστό δωμάτιο έδινε πρόχειρο καταφύγιο σε ανθρώπους και ζώα.
Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο μεγάλωνε και η κουφάλα με τις φωτιές που άναβαν μέσα της οι βοσκοί που κατέφευγαν εκεί, με αποτέλεσμα ο τεράστιος γίγαντας να στηρίζεται κυριολεκτικά στο φλοιό του κορμού του.
Ήταν μια απόλαυση να κάθεται κανείς κάτω από την σκιά του πλατάνου και να απολαμβάνει το κρυστάλλινο νερό της πηγής που έτρεχε μέσα στις ποτίστρες που είχαν τοποθετήσει οι κτηνοτρόφοι για να πίνουν τα ζώα.
Το πρωί της Πρωτομαγιάς ξεκινούσαμε με το ηλιοχάραμα και αρχίζαμε την ανάβαση.
Το φορτίο ήταν πάντα κατανεμημένο δίκαια σε όλα τα άτομα της συντροφιάς.
Στα σακίδια μας κουβαλούσαμε σχεδόν ολόκληρο νοικοκυριό. Ψωμί, τυρί, αυγά, κουλούρια, σαλάτες, κοτόπουλα, αρνιά , κρασιά, μπύρες , τσίπουρο, λάδι, καφέ, ζάχαρη, μπρίκια, σούβλες, πετρέλαιο, πριόνια, τσεκούρια, μαχαίρια, κουρελούδες, κιλίμια και λογής λογής αντικείμενα που οι καθένας από μας μπορούσε να σκεφθεί, όπως κυάλια, φωτογραφικές μηχανές , ραδιόφωνα, φορητά πικάπ, δίσκους κλπ.
Με όλο αυτό το φορτίο και με την απότομη ανηφοριά ήταν επόμενο η ανάβασή μας να γίνεται αργά και κοπιαστικά.
Κάθε τόσο σταματούσαμε για να θαυμάσουμε στο βάθος την θάλασσα που λαμπύριζε με χιλιάδες χρώματα της Ανατολής.
Πέρα προς την Δύση, βαθυγάλανη φάνταζε η Κέρκυρα. Που και που έφτανε απόηχα στα αυτιά μας η σειρήνα από κάποιο καράβι που έμπαινε στο λιμάνι.
Η συντροφιά μας άρχιζε την ανάβαση αμέσως πίσω από τη Οικοκυρική Σχολή.
Στα μισά της ανηφόρας εκεί που βρίσκονται σε σωρό μερικά τεράστια βράχια, συναντιόμασταν με τις άλλες συντροφιές που ξεκινούσαν από τη Γράβα, την Βρύση του Χότζα, τα Πλατάνια…
Από κει συνεχίζαμε, μια μεγάλη παρέα πλέον, όλοι από κοινού, την ανάβαση μέχρι την κορυφή όπου δέσποζε κατάλευκο από όλα τα χρόνια , ένα προσκυνητάρι εικόνισμα αφιερωμένο στον Αϊ Νικόλα, κτισμένο από τους Αμπελιώτες κτηνοτρόφους.
Το βουνό στολισμένο με την ανοιξιάτικη φορεσιά του, μοσχοβολούσε πρωτομαγιάτικα από το ανθισμένο σπάρτο.
Ανάβαμε ευλαβικά το καντήλι του εικονίσματος και μπαίναμε επισκέπτες στο σκοτεινό χώρο ενός εγκαταλελειμένου κοντινού πολυβολείου.
Στο φρύδι του υψώματος, σε μια συστάδα βράχων, πάντα αναζητούσαμε ένα καλά κρυμμένο κουτί, τυλιγμένο με απανωτές πλαστικές σακούλες για την προστασία από την υγρασία.
Το κουτί αυτό περιείχε σύντομα σημειώματα ημερολογιακού χαρακτήρα, που άφηναν από χρόνια παλαιότερες παρέες που γνώριζαν το μυστικό σημείο.
Ένα χαρακτηριστικό τέτοιο σημείωμα ανέφερε τα εξής:
«9 Απριλίου 1960. Ημέρα Σάββατο ώρα 3 μ.μ. και ο σινεμάς του Δάλλα παίζει το έργο ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΑ. Ξεκινήσαμε για το Τσιμπουρίκι αλλά θα γυρίσουμε πίσω γιατί θα βρέξει. Γιάννης Κιόχος, Γιώργος Βασιάδης, Χρήστος Κούπης, Κώστας Πετσίνης, Αποστόλης Φλίντρης, Ναπολέων Γκάσιος.»
Αφήναμε και εμείς το δικό μας σημείωμα, μαρτυρία για το πέρασμά μας και ξανακρύβαμε επιμελώς το κουτί στο μυστικό μέρος.
Στη συνέχεια κατηφορίζαμε προς την άλλη πλευρά του βουνού, προς το Τσιμπουρίκι.
Η ημέρα περνούσε ευχάριστα με τα ψησίματα, το φαγοπότι, το τραγούδι, το καλαμπούρι και τα πειράγματα.
Αργά το απόγευμα παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής, από άλλη κατεύθυνση, ακολουθώντας το μονοπάτι μέσα από την ρεματιά, που μας έβγαζε βόρεια της Σπηλιάς του Κύκλωπα.
Από εκεί απολαμβάναμε τον ήλιο ολοπόρφυρο που έγερνε στις εσχατιές του Ιονίου Πελάγους, πάνω από τις κερκυραϊκές βουνοκορφές.
Η Ηγουμενίτσα με τα φώτα της που άναβαν σιγά σιγά, μας περίμενε…
Το φωτογραφικό υλικό της ανάρτησης απεικονίζει στιγμιότυπα από κείνες τις πρωτομαγιάτικες εξορμήσεις της δεκαετίας του ΄60. Δείτε το όλο ΕΔΩ
.jpg)
.jfif)
.jpg)
.jpg)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.png)
.jpg)
