Η ομιλία του προέδρου του εργατικού κέντρου Θεσπρωτίας στην χθεσινή απεργιακή συγκέντρωση

Συναδέλφισσες- Συνάδελφοι

Από τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο δίκαιο αγώνα των ναυτεργατών.

Οι ναυτεργάτες διεκδικούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς και κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Αιτήματα δίκαια, που διεκδικούν όλοι οι κλάδοι, το σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας μας, κόντρα στις αντιλαϊκές πολιτικές και τους μνημονιακούς νόμους που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις που υπηρετούν την μεγαλοεργοδοσία και την Ε.Ε.

Καταγγέλλουμε την προσπάθεια να στηθεί απεργοσπαστικός μηχανισμός. Δεν θα τους περάσει!

Καταγγέλλουμε αυτούς που για να σπάσουν την απεργία χρησιμοποίησαν θαλάσσια ταξί και άλλα ιδιωτικά σκάφη από Πλαταριά και Σαγιάδα για Κέρκυρα. Καταγγέλλουμε και την εταιρία GRIMALDI που και με την ανοχή και του λιμεναρχείου πραγματοποίησε απεργοσπαστικά δρομολόγια. Τονίζουμε ότι Έκτατες ανάγκες υγείας μπορούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν από πλευράς λιμενικού αλλά και από τις αρμόδιες αρχές χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.

Συναδέλφισσες- Συνάδελφοι

Παρακολουθώντας, τις τελευταίες μέρες, το γνωστό σίριαλ της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κουαρτέτο, θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι "αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί"…

Όσο προχωράνε τα παζάρια και οι συνεννοήσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο για τις νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και τη διασφάλιση όσο γίνεται ευνοϊκότερων όρων για την ανάκαμψη των κερδών του, τόσο όλα τα επιτελεία του συστήματος πασχίζουν να κάνουν έγνοια του λαού τους δικούς τους αντιλαϊκούς στόχους και τα δικά τους χρονοδιαγράμματα, λες και το ένα ή το άλλο χρονοδιάγραμμα πρόκειται να αλλάξει το χαρακτήρα των παζαριών και το αντεργατικό αποτέλεσμά τους.

Όπως και σε κάθε νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης, έτσι και τώρα η κυβέρνηση, με τη συνδρομή διάφορων αστικών επιτελείων, παίζει το γνωστό παιχνίδι που συνδυάζει την καλλιέργεια εφησυχασμού με το στήσιμο σκηνικού εκβιασμού: Από τη μια ξεθάβει τη γνωστή απάτη των «κόκκινων» γραμμών, διαβεβαιώνει ότι «συνεχίζει τη διαπραγμάτευση» και ότι «θα προστατεύσει τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας» και από την άλλη κρούει τον κίνδυνο της «αστάθειας» στην περίπτωση που δεν κλείσει έγκαιρα η δεύτερη «αξιολόγηση», όταν τα αντιλαϊκά μέτρα που αυτή περιλαμβάνει θα εντείνουν περαιτέρω την «αστάθεια» και την ανασφάλεια στις ζωές των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Απέναντι σε αυτόν τον καταιγισμό για τα χρονοδιαγράμματα των αντιλαϊκών παζαριών για λογαριασμό του κεφαλαίου, απέναντι στην παράλληλη επιχείρηση εφησυχασμού και εκβιασμού, στη γνωστή λογική του «μικρότερου κακού» που από την πείρα του ο λαός γνωρίζει πλέον ότι οδηγεί πάντα στο ακόμα μεγαλύτερο κακό, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να αντιπαρατάξουν το δικό τους σχέδιο και τις δικές τους ανάγκες, τη δική τους πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση.

Η δεύτερη «αξιολόγηση» του μνημονίου, μεταξύ όλων των νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων που περιλαμβάνει, έχει στο επίκεντρό της τα Εργασιακά: Πρώτα από όλα, έρχεται να μονιμοποιήσει και να κατοχυρώσει θεσμικά την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, με βάση τη στρατηγική του κεφαλαίου, που έχει χαραχθεί πολύ πριν από την κρίση και η υλοποίηση της οποίας επιταχύνθηκε κατά τη διάρκειά της. Ταυτόχρονα, στο φόντο και των εντεινόμενων «αβεβαιοτήτων» της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ελλάδα και διεθνώς, έρχεται να προσθέσει νέα αντεργατικά μέτρα, με κυρίαρχο στοιχείο την ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της «ευελιξίας», της δυνατότητας του κεφαλαίου να έχει ακόμα πιο λυμένα χέρια για να εκμεταλλεύεται όποτε θέλει, όσο θέλει και όπως θέλει τους εργαζόμενους, με βάση τις ανάγκες του.

Θα μονιμοποιήσει τους μισθούς πείνας, τη γενικευμένη μερική απασχόληση, τη δουλειά χωρίς ωράριο και Κοινωνική Ασφάλιση, την απλήρωτη εργασία μέσω της μαθητείας και ότι άλλο "σύγχρονο", "καινοτόμο" περιέχουν οι "βέλτιστες πρακτικές τις ΕΕ" που αναμασούν τα κυβερνητικά στελέχη.

Μάλιστα την προηγούμενη εβδομάδα πήραμε μια γεύση των αντιλαϊκών "βέλτιστων πρακτικών της ΕΕ". Με τροπολογία που έφερε στα μουλωχτά στη Βουλή, η νέα υπουργός Εργασίας, απελευθερώθηκε η δράση των δουλεμπορικών γραφείων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε ότι θα καταργήσει με νόμο τα δουλεμπορικά γραφεία, τώρα έρχεται με νόμο και τα κατοχυρώνει, τα νομιμοποιεί, τα απελευθερώνει και τα γιγαντώνει.

Ρίχνει στα νύχια των δουλεμπορικών γραφείων, ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι στη διαπραγμάτευση δίνει τη μάχη για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Άξιος ο μισθός τους. Υπερασπίζονται την εργασιακή ζούγκλα και τα δουλεμπορικά κυκλώματα.

Δίνουν και με αυτόν τον τρόπο πλήρη κάλυψη στη λειτουργία των δουλεμπορικών, ρατσιστικών παραμάγαζων των φασιστών δολοφόνων της Χρυσής Αυγής.

Την ίδια ώρα, τα «προαπαιτούμενα» της «αξιολόγησης» περιλαμβάνουν την πλήρη εφαρμογή του νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό, γεγονός που θα επιφέρει νέες ανατροπές στις ζωές εκατομμυρίων συνταξιούχων και ασφαλισμένων. Το «κερασάκι» βάζουν ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2017 που συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής αυτές τις μέρες, όπως και τα σχέδια του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2017 - 2020, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι οι προβλέψεις για επιστροφή σε ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης περιλαμβάνουν και προϋποθέτουν τη μονιμοποίηση και κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, της φοροληστείας σε βάρος του λαού και της περικοπής κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη στοιχειωδών αναγκών του.

Η κυβέρνηση λοιπόν ανταποκρίνεται επάξια στην αποστολή της, κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι της, για να ενσωματώσει νέα αντιλαϊκά μέτρα σ' αυτά που ήδη υπάρχουν, για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Το αν και σε ποιο βαθμό θα το πετύχει, εξαρτάται από την απάντηση που θα δώσει ο λαός στα αντιλαϊκά τους σχέδια.

Και η σημερινή απεργία είναι μια απάντηση.

Είναι μια απάντηση στη συγχρονισμένη επίθεση που κάνουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και στην οποία στοιχίζονται από πίσω η κυβέρνηση και τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), όπως και οι υπόλοιποι που στηρίζουν το δρόμο των μονοπωλίων αλλά και οι χρήσιμοι στυλοβάτες τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι παρατάξεις τους σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που συγκροτούν τις γνωστές συμβιβασμένες πλειοψηφίες.

Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ με καταμερισμένους ρόλους και σχέδιο βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια, δίνουν χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματικούς ομίλους για να οργανώσουν χωρίς αντιδράσεις την επίθεση τους.

Ευθυγραμμίζονται με τις επιθυμίες του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων της κυβέρνησης και των κομμάτων τους για συναίνεση. Επί της ουσίας, δε θέλουν τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με την οποία εξάλλου συμφωνούν και παίζουν βρώμικο παιχνίδι για να μην εκδηλωθεί μαζική μαχητική ενιαία απάντηση από τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Θέλουν απεργίες «ντουφεκιές στον αέρα» την ίδια στιγμή που υπογράφουν κοινωνική ειρήνη με τα αφεντικά, «κοινά πορίσματα» και «κοινές ανακοινώσεις» και συμφωνούν μέχρι κεραίας με τα συμφέροντα τους. Αυτός ο σχεδιασμός δεν εκπονείται από τους εργαζόμενους αλλά στα κυβερνητικά γραφεία. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις ηγεσίες. Η υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας και της κλιμάκωσης του αγώνα μας θα κριθεί μέσα στους χώρους δουλειάς από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας, αλλάζουμε τους συσχετισμούς, δυναμώνουμε τα σωματεία μας.

Η σημερινή απεργία είναι μια απάντηση και στην ενορχηστρωμένη επίθεση απέναντι στην ίδια την απεργία ως μορφή πάλης, με πρώτα βιολιά τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που ισχυρίζονται ότι τάχα «οι απεργίες είναι ξεπερασμένο εργαλείο του περασμένου αιώνα», «προκαλούν δυσφορία στους ήδη ταλαιπωρημένους πολίτες», γι' αυτό αναζητούν «νέες μορφές πάλης» (ανώδυνες για την παραγωγή και τα κέρδη του κεφαλαίου). Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η - όχι και τόσο καινούργια - ιστορία ανακινείται σήμερα, που όχι μόνο η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει τα νέα αντεργατικά μέτρα με όσο το δυνατόν λιγότερες εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει μαζί με το εγχώριο κεφάλαιο και τους «εταίρους» του θέμα «εκμοντερνισμού» του συνδικαλιστικού νόμου, προσθήκης νέων εμποδίων στην απεργιακή και συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων (που κατά τα άλλα είναι... «αναποτελεσματική» και «ξεπερασμένη»).



Συναδέλφισσες- Συνάδελφοι



Απευθυνόμαστε σε όλους όσους βλέπουν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, που έχουν τη διάθεση να συγκρουστούν με τη μοιρολατρία και τις μειωμένες απαιτήσεις και λέμε ότι μόνο μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορείτε να εκφραστείτε, μέσα από το Εργατικό Κέντρο και τα ταξικά σωματεία, μέσα από το ΠΑΜΕ, παρά τις όποιες διαφωνίες.

Να συζητήσουμε το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, το οποίο θέλουμε να αποτελέσει κριτήριο για την οργάνωση και τον αγώνα όλων των εργαζομένων.

Να χτίσουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό - λαϊκό τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν οι νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων που προστίθενται στα προηγούμενα βάρβαρα μέτρα, για την κάλυψη των απωλειών που είχαμε σε εισόδημα και δικαιώματα.

Να αγωνιστούμε για τη μονομερή ολοσχερή διαγραφή του χρέους, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.


Αγωνιζόμαστε για:

· Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογική Σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.

· Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας και των ενώσεων προσώπων.

· Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται με μισθό κάτω από 751 ευρώ.

· Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.

· Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.

· Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

· Αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια.



Σας καλούμε να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και ταυτόχρονα να παλέψουμε μαζί στο κίνημα για την πρόταση του ΠΑΜΕ.

Γιατί είναι η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε. Γιατί προβάλλει την ανάπτυξη που θα ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Είναι ρεαλιστική, γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για ν' αλλάξει τελικά χέρια η εξουσία.

Να πάρει η εργατική τάξη, ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ισότιμες οικονομικές σχέσεις με άλλα κράτη.

Για να μπορέσει ο λαός να ζήσει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του, με τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη κι η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνατότητες της χώρας.

Επομένως, ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών για μια αξιοπρεπή ζωή, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης με αποδέσμευση από τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Μπορούμε να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Το σύνθημα που γεννήθηκε στους αγώνες, μας δείχνει το δρόμο:

«Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Ένας όμως τέτοιος αγώνας απαιτεί και συνδικάτα μαζικά και γερά, οργανωμένα στους μεγάλους χώρους δουλειάς, σταθερά μέτωπα αγώνα, αλληλεγγύη και συμμαχία με την φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Εδώ κρίνεται η υπόθεση της ανασύνταξης και αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος.