Ο κουτοπόνηρος, ο αγρότης, η πώληση του πηγαδιού και η απόδοση δικαιοσύνης | Γράφει ο Γ. Στάθης

Κάποτε, σε ένα παλιό ιαπωνικό χωριό, ζούσε ένας "έξυπνος" άντρας ο οποίος είχε ένα πηγάδι, το οποίο δεν το χρησιμοποιούσε. Έτσι, αποφάσισε να το πουλήσει σε έναν αγρότη ο οποίος έμενε κοντά. Μια μέρα, καθώς περνούσε από εκεί και είδε τον αγρότη να αντλεί νερό από το πηγάδι , ο" έξυπνος" άντρας τον σταμάτησε αμέσως και δεν του επέτρεψε να πάρει νερό.

«Εγώ σου πούλησα μόνο το πηγάδι, όχι το νερό μέσα σε αυτό. Άρα, δεν μπορείς να πάρεις νερό από το πηγάδι», είπε ο"έξυπνος" άντρας.

Ο αγρότης στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και δεν ήξερε τι να κάνει. Είχε αγοράσει το πηγάδι, αλλά δεν είχε πληρώσει για το νερό. Τώρα το πηγάδι ήταν γεμάτο νερό, αλλά εκείνος δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει, ενώ η οικογένειά του και τα ζώα του χρειάζονταν πόσιμο νερό.

Αφού σκέφτηκε πολύ για το πώς να λύσει το πρόβλημα με τον "έξυπνο" άντρα, ο αγρότης αποφάσισε να απευθυνθεί στο τοπικό δικαστήριο, ελπίζοντας να βρει δικαιοσύνη. Στο δικαστήριο, ο αγρότης αφηγήθηκε ολόκληρη την ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να αποκρύψει τίποτα.

Ο δικαστής κάλεσε τον "έξυπνο" άντρα και τον ρώτησε:

«Γιατί δεν τον αφήνεις να χρησιμοποιήσει το νερό από το πηγάδι; Δεν του το πούλησες;»

«Μα, κύριε δικαστά, εγώ πούλησα μόνο το πηγάδι, όχι το νερό. Άρα δεν έχει δικαίωμα να πάρει νερό το οποίο μου ανήκει. Αν θέλει νερό, πρέπει να πληρώσει επιπλέον», απάντησε με σιγουριά ο "έξυπνος" άντρας.

Ο δικαστής τον κοίταξε, χαμογέλασε ελαφρά και είπε:

«Μάλιστα, το επιχείρημά σου ακούγεται σωστό. Όμως, όταν πούλησες το πηγάδι, αυτό έγινε ιδιοκτησία του αγρότη. Το νερό μπορεί να είναι δικό σου, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να το αποθηκεύεις στο πηγάδι του αγρότη.»

«Έχεις λοιπόν δύο επιλογές: ή θα πληρώσεις τον αγρότη για να νοικιάζεις το πηγάδι ώστε να αποθηκεύεις το νερό σου, ή θα πρέπει να αφαιρέσεις όλο το νερό από το πηγάδι αμέσως», αποφάσισε ο δικαστής.

Ο έξυπνος άντρας έσκυψε το κεφάλι ταπεινωμένος, μην ξέροντας πώς να δικαιολογήσει την πράξη του. Είχε παγιδευτεί από την ίδια του την εξυπνάδα.

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι:

Όποιος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τους άλλους με πονηριά, τελικά παγιδεύεται από την ίδια του την εξυπνάδα.

Η ιστορία δείχνει ότι:

Η κουτοπονηριά δεν είναι πραγματική σοφία.

Η δικαιοσύνη βρίσκει τρόπους να αποκαθίσταται.

Η αδικία προς τους άλλους μπορεί να επιστρέψει σε αυτόν που την προκαλεί.

Πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο έξυπνος ή πιο δίκαιος που θα αποκαλύψει την αλήθεια.

Με λίγα λόγια: Μην προσπαθείς να εξαπατήσεις — γιατί θα χάσεις από την ίδια σου την πονηριά.

Γι’ αυτό στη ζωή, όσο έξυπνος κι αν νομίζεις ότι είσαι, πάντα θα υπάρχει κάποιος εξυπνότερος από εσένα.

Μετάφραση και απόδοση της ιστορίας απο το διαδίκτυο.

Γιάννης Στάθης