.gif)
Ο Άγιος Σπυρίδωνας, το ιερο Σκήνωμα και η μεταφορά του από την Παραμυθιά στην Κέκρυρα
thespro.gr
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2016
1456... Τρία χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς, ένας πρεσβύτερος, κερκυραϊκής καταγωγής, ο πάτερ Γεώργιος Καλοχαιρέτης, έκρυψε το ιερό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα καθώς και της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, μέσα σ’ ένα καλάθι και αφού τα σκέπασε με χόρτα, τα φυγάδευσε από την τουρκεμένη Κωνσταντινούπολη. Ο λόγος... ο φόβος των Τούρκων και το μίσος σε κάθε τι Χριστιανικό.
Ο Γεώργιος Καλοχαιρέρης με επιμονή και πάθος και αφού διάσχισε την μισή Ελλάδα, φτάνει στη Παραμυθιά που τα χρόνια εκείνα ήταν μεγάλο Θρησκευτικό κέντρο. Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο πως μερικά χρόνια αργότερα (το 1500), μεταφέρθηκε στη Παραμυθιά η έδρα της Επισκοπής από την Επισκοπή Βουθρωτού της Βορείου Ηπείρου και έτσι όλο αυτό το μεγάλο τμήμα της Ηπείρου, άνηκε διοικητικά στη Μητρόπολη Παραμυθιάς.
Πλούσια θρησκευτικά περιοχή η Παραμυθιά και έδρα του Αγίου Δονάτου του Θαυματουργού, το σκήνωμα του οποίου βρέθηκε στην Κέρκυρα και στο κάστρο της Κασσιόπης, πριν μεταφερθεί στην Βενετία. Η Παραμυθιά ειναι και έδρα του Αγίου Αναστάσιου που αλλαξοπίστησε τον γιο του Πασά της Παραμυθιάς που αργότερα σαν Δανιήλ ίδρυσε την Παναγία της Μυρτιδιώτισσα στην Κέρκυρα. Έδρα επίσης επίσης του Διάδοχου Φωτικής τα συγγράμματα του οποίου διδάσκονται ακόμα και σήμερα στις θεολογικές σχόλες της χώρας.
Σε αυτή την περιοχή και στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Παραμυθίας που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας και που θα έπρεπε να γίνει μνημείο Unesco, εναποτέθηκαν τα ιερά σκηνώματα του Αγίου Σπυρίδωνα και της Αγίας Θεοδώρας. Τα ιερά Σκηνώματα, λατρεύτηκαν από τον τοπικό λαό και κλήρο, παρά τον φόβο της τρομοκρατίας και του ανθελληνισμού που επικρατούσε σε όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας. Άλλωστε την Παραμυθιά την είχαν επιλέξει οι Οθωμανοί ως διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής με ότι αυτό και αν σημαίνει. Αυτος ήταν και ο λόγος που μερικά χρόνια μετά, οι συνθήκες επέβαλαν για λόγους ασφαλείας την μεταφορά τους στην Κέρκυρα.
Τα ιερά λείψανα, που τοποθετήθηκαν αρχικά στο ναό του Αγίου Αθανασίου, τα κληρονόμησαν οι τρεις γιοί του Καλοχαιρέτη, Μάρκος, Λουκάς και Φίλιππος (έτσι συνηθιζόταν τότε στην Ενετική Κέρκυρα). Το μερίδιο του ο Μάρκος, το σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, το δώρισε το 1483 στο λαό της Κέρκυρας.
Οι κληρονόμοι του λειψάνου του Αγίου Σπυρίδωνα προσπάθησαν να μεταφέρουν το άγιο λείψανο εκτός της Κέρκυρας αλλά συνάντησαν τη σθεναρή αντίσταση των Κερκυραίων και εγκατέλειψαν το σχέδιο τους. Εν τέλει μεταβίβασαν τα δικαιώματα τους στην κόρη του Φιλίππου, Ασημίνα. Το λείψανο πέρασε τελικά στην ιδιοκτησία της οικογένειας Βούλγαρη, ως προίκα της Ασημίνας, όταν παντρεύτηκε το Σταματέλλο Βούλγαρη το 1520. Από τότε και για τέσσερις αιώνες έως το 1925, βρισκόταν στην κυριότητα της οικογένειας. Αρχικά και μέχρι το 1528 το λείψανο μεταφέρθηκε στον καθεδρικό ναό του Ταξιάρχου Μιχαήλ στο Καμπιέλο. Το 1528 ο Σταματέλλος Βούλγαρης το μετέφερε στο ναό, που έχτισε η οικογένεια προς τιμήν του Αγίου στο προάστιο του Σαρόκκου (Αγίου Ρόκκου).
Ωστόσο το 1537,κατά τη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας της Κέρκυρας από τους Τούρκους, το σκήνωμα μεταφέρθηκε για ασφάλεια στο ναό των Αγίων Αναργύρων στο Παλαιό Φρούριο και επέστρεψε μετά τη λύση της πολιορκίας. Το 1577 αποφασίστηκε η κατεδάφιση του ναού, καθώς έπρεπε να επεκταθούν τα τείχη. Το λείψανο μεταφέρθηκε προσωρινά και πάλι στο ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων στη Γαρίτσα, μέχρι και το 1589, οπότε και πραγματοποιήθηκαν τα θυρανοίξια του σημερινού ναού, η ολοκλήρωση του οποίου έγινε περίπου το 1594, και παραμένει εκεί μέχρι και σήμερα. Το 1967 ο ιερός ναός του Αγίου Σπυρίδωνος της Κέρκυρας αναγνωρίστηκε επισήμως ως ίδιον Ν.Π.Δ.Δ με Προεδρικό Διάταγμα, υπό την επωνυμία «Ιερόν Προσκύνημα Αγίου Σπυρίδωνος Κερκύρας».
Διαβάστε εδω τα πάντα για τον Άγιο Σπυρίδωνα και επισκεφθείτε εικονικά τον Ι.Ν της Κέρκυρας οπου φυλάσσεται το Ιερό Σκηνωμά του
Ο Γεώργιος Καλοχαιρέρης με επιμονή και πάθος και αφού διάσχισε την μισή Ελλάδα, φτάνει στη Παραμυθιά που τα χρόνια εκείνα ήταν μεγάλο Θρησκευτικό κέντρο. Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο πως μερικά χρόνια αργότερα (το 1500), μεταφέρθηκε στη Παραμυθιά η έδρα της Επισκοπής από την Επισκοπή Βουθρωτού της Βορείου Ηπείρου και έτσι όλο αυτό το μεγάλο τμήμα της Ηπείρου, άνηκε διοικητικά στη Μητρόπολη Παραμυθιάς.
Πλούσια θρησκευτικά περιοχή η Παραμυθιά και έδρα του Αγίου Δονάτου του Θαυματουργού, το σκήνωμα του οποίου βρέθηκε στην Κέρκυρα και στο κάστρο της Κασσιόπης, πριν μεταφερθεί στην Βενετία. Η Παραμυθιά ειναι και έδρα του Αγίου Αναστάσιου που αλλαξοπίστησε τον γιο του Πασά της Παραμυθιάς που αργότερα σαν Δανιήλ ίδρυσε την Παναγία της Μυρτιδιώτισσα στην Κέρκυρα. Έδρα επίσης επίσης του Διάδοχου Φωτικής τα συγγράμματα του οποίου διδάσκονται ακόμα και σήμερα στις θεολογικές σχόλες της χώρας.
Σε αυτή την περιοχή και στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Παραμυθίας που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας και που θα έπρεπε να γίνει μνημείο Unesco, εναποτέθηκαν τα ιερά σκηνώματα του Αγίου Σπυρίδωνα και της Αγίας Θεοδώρας. Τα ιερά Σκηνώματα, λατρεύτηκαν από τον τοπικό λαό και κλήρο, παρά τον φόβο της τρομοκρατίας και του ανθελληνισμού που επικρατούσε σε όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας. Άλλωστε την Παραμυθιά την είχαν επιλέξει οι Οθωμανοί ως διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής με ότι αυτό και αν σημαίνει. Αυτος ήταν και ο λόγος που μερικά χρόνια μετά, οι συνθήκες επέβαλαν για λόγους ασφαλείας την μεταφορά τους στην Κέρκυρα.
Τα ιερά λείψανα, που τοποθετήθηκαν αρχικά στο ναό του Αγίου Αθανασίου, τα κληρονόμησαν οι τρεις γιοί του Καλοχαιρέτη, Μάρκος, Λουκάς και Φίλιππος (έτσι συνηθιζόταν τότε στην Ενετική Κέρκυρα). Το μερίδιο του ο Μάρκος, το σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, το δώρισε το 1483 στο λαό της Κέρκυρας.
Οι κληρονόμοι του λειψάνου του Αγίου Σπυρίδωνα προσπάθησαν να μεταφέρουν το άγιο λείψανο εκτός της Κέρκυρας αλλά συνάντησαν τη σθεναρή αντίσταση των Κερκυραίων και εγκατέλειψαν το σχέδιο τους. Εν τέλει μεταβίβασαν τα δικαιώματα τους στην κόρη του Φιλίππου, Ασημίνα. Το λείψανο πέρασε τελικά στην ιδιοκτησία της οικογένειας Βούλγαρη, ως προίκα της Ασημίνας, όταν παντρεύτηκε το Σταματέλλο Βούλγαρη το 1520. Από τότε και για τέσσερις αιώνες έως το 1925, βρισκόταν στην κυριότητα της οικογένειας. Αρχικά και μέχρι το 1528 το λείψανο μεταφέρθηκε στον καθεδρικό ναό του Ταξιάρχου Μιχαήλ στο Καμπιέλο. Το 1528 ο Σταματέλλος Βούλγαρης το μετέφερε στο ναό, που έχτισε η οικογένεια προς τιμήν του Αγίου στο προάστιο του Σαρόκκου (Αγίου Ρόκκου).
Ωστόσο το 1537,κατά τη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας της Κέρκυρας από τους Τούρκους, το σκήνωμα μεταφέρθηκε για ασφάλεια στο ναό των Αγίων Αναργύρων στο Παλαιό Φρούριο και επέστρεψε μετά τη λύση της πολιορκίας. Το 1577 αποφασίστηκε η κατεδάφιση του ναού, καθώς έπρεπε να επεκταθούν τα τείχη. Το λείψανο μεταφέρθηκε προσωρινά και πάλι στο ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων στη Γαρίτσα, μέχρι και το 1589, οπότε και πραγματοποιήθηκαν τα θυρανοίξια του σημερινού ναού, η ολοκλήρωση του οποίου έγινε περίπου το 1594, και παραμένει εκεί μέχρι και σήμερα. Το 1967 ο ιερός ναός του Αγίου Σπυρίδωνος της Κέρκυρας αναγνωρίστηκε επισήμως ως ίδιον Ν.Π.Δ.Δ με Προεδρικό Διάταγμα, υπό την επωνυμία «Ιερόν Προσκύνημα Αγίου Σπυρίδωνος Κερκύρας».
Διαβάστε εδω τα πάντα για τον Άγιο Σπυρίδωνα και επισκεφθείτε εικονικά τον Ι.Ν της Κέρκυρας οπου φυλάσσεται το Ιερό Σκηνωμά του
.jpg)
.JPG)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.png)
.jpg)
