thespro.gr - Ηγουμενίτσα, Θεσπρωτία

Ηγουμενίτσα: Super διαγωνισμός από την MSphotographers - Κερδίστε ένα iPhone 7 με 32GB

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Αυτές τις γιορτές έχουμε για εσάς ένα μοναδικό δώρο!

Ένα δώρο που σίγουρα όλοι θέλετε

Θα δώσουμε την ευκαιρία σε έναν τυχερό να κερδίσει ένα iPhone 7 32GB.

Ο διαγωνισμός είναι πολύ απλός.

Για να λάβετε μέρος αρκεί να κάνετε:
1. Like στην σελίδα μας (εφόσον ακόμα δεν έχετε κάνει)
2. Like σε αυτή την δημοσίευση
3. Share αυτή την δημοσίευση

Αυτό ήταν!

Ο διαγωνισμός θα λήξει την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017 στις 14:00.

Ο νικητής (και ένας επιλαχών) θα επιλεχθεί μέσω του εργαλείου τυχαίας επιλογής RANDOM.ORG και θα ανακοινωθεί την ίδια ημέρα στις 19:00.

Κάνουμε τον διαγωνισμό αυτό γιατί θέλουμε να αναπτύξουμε την δουλειά μας και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε μια δυναμική και ενεργή κοινότητα στο Facebook και σας θέλουμε μαζί μας!

Ευχόμαστε καλές γιορτές και καλή επιτυχία σε όλους

:)

Like+Share και μπείτε στην κλήρωση!

*Δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνο άτομα άνω των 18 ετών.

Τροχαίο ατύχημα στην παραλιακή της Ηγουμενίτσας (+ΦΩΤΟ)

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Τροχαίο ατύχημα σημειώθηκε εχτές το μεσημέρι, στην παραλιακή οδό της Ηγουμενίτσας, στο ύψος του ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας.

Ο οδηγός του ΙΧ έχασε τον έλεγχό του, με αποτέλεσμα να προσκρούσει σε κολόνα ηλεκτροφωτισμού.

Από το ατύχημα ευτυχώς δεν τραυματίστηκε ο 61χρονος οδηγός, ενώ το ΙΧ υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές,

Προανάκριση διενεργεί το Τμήμα Τροχαίας του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ηγουμενίτσας.

ΜΕΤΣΟΒΟ: Στην παγωμένη λίμνη πηγών Αώου (ΒΙΝΤΕΟ)

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Για 16η μέρα στο Νομό Ιωαννίνων, το θερμόμετρο παραμένει κάτω από το μηδέν!

Δείτε το βιντεο του epirusgate από την παγωμένη λίμνη Αώου στο Μέτσοβο

Oι 10 καλύτεροι ελληνικοί δίσκοι του 2016

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Οι δέκα δίσκοι είναι λίγοι και το άρθρο αυτό καταπιεστικό. Κάνοντας την καρδιά μου βράχο έχω να δηλώσω τα παρακάτω, λίγες μέρες πριν φύγει μια για πάντα αυτή η καταραμένη χρονιά, η οποία το μόνο καλό που έφερε ήταν μια σειρά ελληνικών δίσκων, 10 από τους οποίους ξεχωρίσαμε (με αρκετή δυσκολία). Για να δούμε:

10. Γιώτα Νέγκα – "Τελευταίος Εαυτός"

Ο δισκογραφικός τελευταίος εαυτός των Καραμουρατίδη - Ιωάννου - Νέγκα αποτελεί την πρώτη προσωπική δισκογραφική έκπληξη γι' αυτή τη χρονιά. Ένας δίσκος ολοκληρωμένος και φτιαγμένος “πάνω” στην Νέγκα η οποία φυσικά τον απογείωσε. Αγαπημένο κομμάτι από το δίσκο: «Σε εσένα τρέχω», με τη συμμετοχή της Δήμητρας Γαλάνη.

9. Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης - "38 τ.μ."

Εννέα νέα κομμάτια έρχονται να γεμίσουν χώρους μεγαλύτερους και μικρότερους των 38 τετραγωνικών μέτρων, με όλων των ειδών τα συναισθήματα. Διαλέξτε και πάρτε ό,τι έχει ανάγκη η ψυχή σας αυτή την περίοδο, γιατί από ΕΝΦΙΑ στα τ.μ. χορτάσαμε. Α! Και καλά Χριστούγεννα, καλούς φόρους και… ό,τι άλλο προκύψει.

8. Απόστολος Ρίζος – «6»

Ο Γραμμένος 16, ο Ρίζος 6. Έξι τραγούδια που γεμίζουν ένα δίσκο, όταν άλλοι δίσκοι χρειάζονται πολλά παραπάνω για να θεωρηθούν πλήρεις. Κρατάω τις μοναδικές ερμηνείες του για το χρόνο που πέρασε, και νομίζω πως δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη ερμηνεία του στο «Ψάρι», όταν ακόμα δεν ήξερε πώς να το τιτλοφορήσει.

7. Κωστής Μαραβέγιας – "Κατάστρωμα"

«Να ‘μουνα βάρκα στο γιαλό, να χαίρεστε κι εσείς κι εγώ» . Ένας θαλασσινός δίσκος ο οποίο στάθηκε η αφορμή για να ξεχυθεί και πάλι ο Κωστής, μετά από 4 χρόνια απουσίας, στη μουσική νυχτερινή ζωή της Αθήνας. #ΤeamΚωστής, λοιπόν.

6. Μαρίζα Ρίζου – "Μεγάλη Γιορτή"

Η Μαρίζα Ρίζου συμμετέχει συνθετικά ή στιχουργικά στα οκτώ από τα εννέα κομμάτια. Το ένατο, το «Ζητάτε Να σας Πω», είναι ένα αριστούργημα γραμμένο απ’ τον Αττίκ πριν από αρκετές δεκαετίες, το οποίο δε θα μπορούσε να λείπει από τον δίσκο της, μιας και σε κάθε ζωντανή της εμφάνιση το ερμήνευε τόσο ξεχωριστά που άξιζε μια θέση στη δισκογραφία της.

5. Σπύρος Γραμμένος - «16» (Δεκάξι)

Δέκα τραγούδια σε μουσική και στίχους του ίδιου, και η διασκευή του τραγουδιού του Μάνου Λοΐζου και του Νίκου Τσιπουρλιάνου, «Ο Κόκορας (Είπα στον κόκορά μου)» αποτελούν τη νέα δουλειά του Σπύρου Γραμμένου. Ο λόγος του πάντα αφοπλιστικός, αληθινός και δημιουργικά ειρωνικός. Μια δουλειά που σου δημιουργεί όλα τα συναισθήματα αλλά κυρίως αυτό της ανάμνησης και δυσαρέσκειας για ό,τι ζούμε σήμερα.

4. Δήμητρα Γαλάνη & Ευστάθιος Δράκος – "Το βαλς των χαμένων μετά"

Λίγες μέρες πριν, κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος της Δήμητρας Γαλάνη, του Ευστάθιου Δράκου και του Νίκου Μωραΐτη. «Εκδρομή», «Ευτυχισμένοι Άνθρωποι», «Νερό», «Όστρακο», « Ο ψαράς των λέξεων» και άλλα… σε πείθουν και μόνο από τους τίτλους. Πού να τα ακούσεις και να δεις «Πόσους εαυτούς κρυμμένους μέσα σου» θα βρεις. Ήρθε η ώρα να δηλώσω δημόσια πόσο αγαπάω το καθετί με το οποίο καταπιάνεται αυτός ο Δράκoς πια;

3. Νατάσσα Μποφίλιου – "Βαβέλ"

Το τρίπτυχο Ευαγγελάτος - Καραμουρατίδης - Μποφίλιου έκανε ξανά το θαύμα του, και πριν το κυκλοφορήσει το παρουσίασε στο αθηναϊκό κοινό κι όχι μόνο, με απόλυτη επιτυχία. Μέσα σε 12 τραγούδια κοινωνικοπολιτικού κατά βάση χαρακτήρα, η Νατάσσα Μποφίλιου αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πως τόσο οι ερμηνείες της όσο και οι δουλειές που στήνει, είναι κάτι παραπάνω από προσεγμένες και δουλεμένες. Ραντεβού τώρα, στο δεύτερο μέρος της Βαβέλ, το πιο εξωστρεφές, στο Estate, για 9 εμφανίσεις.

2. Γιάννης Αγγελάκας – "Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια"

Η λύπη, η χαρά, το μαζί, το ποτέ. Είναι ένας από τους λίγους που μιλάει εξίσου ιδιαίτερα για όλα τα παραπάνω. Το άλμπουμ περιέχει 9 νέα τραγούδια και μια διασκευή στο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, «Δε Θέλω τα Ματάκια σου». Ο Γιάννης είναι ο παιδικός μου ήρωας, και κάθε Δεκέμβρη τον έχω ανάγκη λίγο περισσότερο απ’ ό,τι τους υπόλοιπους μήνες, οπότε αυτό το δίσκο τον αντιμετωπίζω και σαν μία προσωπική λύτρωση.

1. Μαρία Παπαγεωργίου – "Μνήμη"

Ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος του 2016, ο οποίος, μαζί με τις ζωντανές εμφανίσεις της Μαρίας και της μπάντας της, συνόδευσε τις Δευτέρες μας από την εποχή του μπουφάν μέχρι της απλής ζακέτας. Ένας δίσκος, ερμηνευμένος από την σημαντικότερη ίσως ερμηνεύτρια της νέας γενιάς, ο οποίος περιέχει οκτώ νέα τραγούδια που υπογράφουν ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, ο Τιμολέων Γκέτσος, αλλά και Σταύρος Ρουμελιώτης. Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, είχε βρεθεί στην πρώτη θέση με τα καλύτερα τραγούδια του 2015. Πού να φανταζόμασταν τι άλλα θ ακούγαμε ακόμη...

air.jumpingfish.gr

Τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα από την Φιλαρμονική Φιλιατών

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Η Φιλαρμονική Φιλιατών, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος έψαλε τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, πιστή στις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου μας!

Νωρίς το πρωϊ της Παρασκευής, ο πρώτος που άκουσε τα κάλαντα στο γραφείο του, ήταν ο κος. Δήμαρχος Φιλιατών και οι αντιδήμαρχοι.

Σειρά είχε το Γηροκομείο Φιλιατών, το ΕΠΑΛ, το Αστυνομικό Τμήμα, ο Β' Παιδικός Σταθμός,ο κος. Διοικητής, οι Αξιωματικοί, οι οπλίτες και το πολιτικό προσωπικό του 628 ΤΠ, το Νοσοκομείο και το Β' Δημοτικό Σχολείο.

Αμέσως μετά οι γειτονιές , οι πλατείες και η λαϊκη αγορά των Φιλιατών, όπου μικροί και μεγάλοι άκουσαν τα κάλαντα και αντάλαξαν ευχές για τα Χριστούγεννα.

Η παρουσία της Φιλαρμονικής Φιλιατών έκλεισε με την συμμετοχή- μίνι συναυλία, στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή που οργάνωσαν το προσωπικό και τα παιδιά του Κέντρου Παιδικής Μέριμνας Αρρένων Φιλιατών στο κτήριο του Οικοτροφείου, παρουσία πλήθους κόσμου.

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για να σας πούμε τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ- ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Ηλιούγεννα: Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει:
«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.

Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»

Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.

Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων;

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το 'Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.

Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν: « DIES INVICTI SOLIS », δηλαδή «Ημέρα του αήττητου ήλιου». Μια γιορτή που φυσικά την είχαν πάρει απο την γιορτή του Φωτοφόρου Απόλλωνα - Ηλίου!

Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του. Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.
Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ "ΚΡΟΝΟΥ" και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) "ΗΛΙΟΥ" και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»

Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.

Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των". Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει:
"Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ' εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου "ειρεσιώνης", και της "ικετηρίας" των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων. Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων." ("Κληρονομία του αρχαίου κόσμου", εφημερίς "Εθνος", 31 Δεκεμ.1937)

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.

Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του "Αγιοβασίλη" με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι. Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως. Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Υλοποίηση Προγράμματος «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» στις εγκαταστάσεις του Δ.I.E.K. ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του στον τομέα της δια βίου μάθησης οργανώνει και υλοποιεί στην πόλη της Ηγουμενίτσας το επιμορφωτικό πρόγραμμα «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» διάρκειας 160 ωρών. Η συγκεκριμένη εκπαιδευτική δράση η οποία υλοποιείται σε συνεργασία με τον Όμιλο «ΑΠΟΨΗ», θα πραγματοποιηθεί στις εγκαταστάσεις του ΔΙΕΚ Ηγουμενίτσας και εντάσσεται στο ερευνητικό πρόγραμμα «Υποστήριξη Ανάπτυξης Δεξιοτήτων και Πιστοποίησης Ανθρώπινου Δυναμικού Δια Βίου Μάθησης» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών με κωδικό έρευνας 12728.
Το πρόγραμμα επιμόρφωσης αποτελεί μια ολοκληρωμένη προετοιμασία που οδηγεί σε εξασφαλισμένη ΕΠΙΤΥΧΙΑ στις εξετάσεις πιστοποίησης του Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
Για τους εκπαιδευόμενους που δεν έχουν επαγγελματική εμπειρία 150 ωρών εξασφαλίζεται η δυνατότητα απευθείας συμμετοχή τους στις εξετάσεις του ΕΟΠΠΕΠ με την εγγραφή τους στο μητρώο Εκπαιδευτών ΕΚΠΑ-ΕΛΚΕ.
Παρέχεται και Βεβαίωση Επιτυχούς ολοκλήρωσης και Πιστοποιητικό Επιμόρφωσης στο θεματικό αντικείμενο «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων», από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών που μοριοδοτείται στις επιλογές εκπαιδευτών Δημοσίων ΙΕΚ, Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας και Διευθυντών ΙΕΚ.
Το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης γίνεται εξ αποστάσεως με τη χρήση ασύγχρονης εκπαίδευσης και τηλεδιασκέψεων, δίνοντας τη δυνατότητα παρακολούθησης από το σπίτι χωρίς μετακινήσεις και περιττά έξοδα. Tο μοντέλο της μικτής μάθησης με συνδυασμό Δια ζώσης και εξ αποστάσεως διδασκαλίας δίνοντας ανεξαρτησία στο χώρο και στο χρόνο μάθησης για τους εκπαιδευόμενους.
Οι εκπαιδευόμενοι καθοδηγούνται στην αποτελεσματική σχεδίαση και υλοποίηση μικροδιδασκαλίας στο πρότυπο των εξετάσεων του ΕΟΠΠΕΠ.
Τα μαθήματα επικεντρώνονται στη αντιμετώπιση της θεωρητικής εξέτασης με ουσιαστική αξιοποίηση της τράπεζας θεμάτων.
Οι εκπαιδευόμενοι λαμβάνουν εκπαιδευτικό υλικό σε ηλεκτρονική διαδραστική μορφή.
Οι εκπαιδευόμενοι που παρακολουθούν το πρόγραμμα «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» του ΕΚΠΑ θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν αν το επιθυμούν και το πρόγραμμα «Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση» του Πανεπιστημίου με 60% έκπτωση.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο δια ζώσεις συναντήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε ένα Σαββατοκύριακο, και μια δια ζώσης συνάντηση στο τέλος του προγράμματος, στην οποία υλοποιείται το εργαστήριο μικροδιδασκαλίας. Οι δύο πρώτες δια ζώσεις συναντήσεις έχουν διάρκεια τεσσάρων (4) ωρών και η τρίτη στην οποία υλοποιούνται και οι μικροδιδασκαλίες έχει διάρκεια οκτώ (8) ωρών.

Πρόγραμμα Ασύγχρονης Εκπαίδευσης - On Line Συναντήσεων
(Σύγχρονη Τηλεκπαίδευση και Δια Ζώσης Συναντήσεων) (Ηγουμενίτσα)

Η μεθοδολογία υλοποίησης του Προγράμματος θα ακολουθήσει το μοντέλο της «Μεικτής Μάθησης». Το Μοντέλο αυτό έχει δύο ουσιαστικά διαστάσεις, την Φυσική παρουσία (Physical) και την Τεχνολογική – Εικονική (Virtual). Πιο συγκεκριμένα, το πρόγραμμα Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων περιλαμβάνει εξ αποστάσεως εκπαίδευση με μέθοδο ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης και σύγχρονης τηλεκπαίδευσης (140 ώρες - Virtual) και δια ζώσης συναντήσεις για τις βιωματικές δράσεις (20 ώρες- Physical), οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στις εγκαταστάσεις του ΔΙΕΚ Ηγουμενίτσας.

Λήξη υποβολής αιτήσεων 24 Ιανουαρίου 2017
Έναρξη μαθημάτων 26 Ιανουαρίου 2017

Μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» και να συμπληρώσετε την αίτηση συμμετοχής σας.

Για όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στις δια ζώσης συναντήσεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ηγουμενίτσα, επικοινωνήστε με την:
κα Ντία Δούλου Τηλ: 210 4629300, Αντ/χου Π. Βλαχάκου 38-40, Πειραιάς,

e-mail: adoulou@apopsi.gr
Αίτηση συμμετοχής

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε αντίστοιχα

«Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» για την Αθήνα

«Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» για την υπόλοιπη Ελλάδα

Ο Επιστημονικός Υπεύθυνος του Προγράμματος
Ευθύμιος Λέκκας

Για πληροφορίες:
Σοφία Κρουσανιωτάκη
Διοικητική Υποστήριξη ADET
E - Mail: adet@admin.uoa.gr
Web: www.adet-uoa.gr
τηλ.: 210 3689653

Συνεδριάζει την Τετάρτη το Δημοτικό Συμβούλιο Σουλίου

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Συνεδριάζει την Τετάρτη στις 19:00 στην Παραμυθιά, το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Σουλίου με 6 θέματα στην ημερήσια διάταξη:

ΘΕΜΑ 1ο : Έγκριση πληρωθέντων δαπανών από την πάγια προκαταβολή Δήμου Σουλίου.

ΘΕΜΑ 2ο: Λήψη απόφασης παράτασης των συμβάσεων της προμήθειας υγρών καυσίμων.

ΘΕΜΑ 3ο: Λήψη απόφασης για : Ένταξη της πράξης « Κέντρο Κοινότητας στο Δήμο Σουλίου» με Κωδικό ΟΠΣ5002253 στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα « Ήπειρος 2014-2020».

ΘΕΜΑ 4ο: Ανατροπή αναλήψεων πιστώσεων, οικ. έτους 2016.

ΘΕΜΑ 5ο : ΈΓΚΡΙΣΗ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΙΧΙΩΝ ΑΝΤΙΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ»

ΘΕΜΑ 6ο : ΈΓΚΡΙΣΗ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ &ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: «ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΟΜΒΡΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ»

Ευχές από τον ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας

thespro.gr Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2016

Σας ευχόμαστε

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2017

Με υγεία, χαρά, αγάπη και καλύτερες μέρες για τη χώρα μας !

ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας

Ανανέωση των περιβαλλοντικών όρων του ΧΥΤΑ Καρβουναρίου και έκδοση νέας άδειας διάθεσης μη επικίνδυνων στερεών αποβλήτων

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Ηπείρου ενέκρινε τη σύναψη προγραμματικών συμβάσεων μεταξύ της Περιφέρειας Ηπείρου και του Συνδέσμου Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων 2ης Διαχειριστικής Ενότητας Περιφέρειας Ηπείρου, για την ανανέωση των περιβαλλοντικών όρων του ΧΥΤΑ Καρβουναρίου και την έκδοση νέας άδειας διάθεσης μη επικίνδυνων στερεών αποβλήτων για το ΧΥΤΑ.

Ειχε προηγηθεί, αποφαση της επιτροπής περιβάλλοντος για εργασίες για την επέκταση του ΧΥΤΑ και πιο συγκεκριμένα σε 2 στρεμματα χωρητικότητας 450.000 m3, την αναβάθμιση της ΕΕΛ καθώς και λοιπές εργασίες για την αναβάθμιση του ΧΥΤΑ, με σκοπό την σταδιακή μετατροπή του σε ΧΥΤΥ.

Kοινωνικό παντοπωλείο θα λειτουργήσει στους Φιλιάτες από τον Απρίλιο

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Κοινωνικό Παντοπωλείο, θα λειτουργήσει ο Δήμος Φιλιατών, στο πλαίσιο των κοινωνικών δράσεων για την αντιμετώπιση της φτώχειας.

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο, με προϋπολογισμό 117.οοο ευρώ, εντάχθηκε στο επιχειρησιακό πρόγραμμα "Ήπειρος 2014-2020". Ως ημερομηνία έναρξης ορίστηκε η 1/4/2017 και λήξης η 31/5/2020.

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Φιλιατών θα διασφαλίζει την σταθερή τροφοδοσία 110 περίπου οικογενειών κάθε μήνα, ενώ θα διαθέτει επίσης είδη ατομικής υγιεινής, κατεψυγμένα προϊόντα, είδη ένδυσης και υπόδησης, βιβλία, παιχνίδια, cd κλπ.

Τα δρομολόγια της Κινητής Αστυνομικής Μονάδας στο Νομό Θεσπρωτίας

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Ανακοινώνεται ότι για την επόμενη εβδομάδα τα δρομολόγια που θα ακολουθεί η Κινητή Αστυνομική Μονάδα στο Νομό Θεσπρωτίας, έχουν οριστεί ως ακολούθως:

Τρίτη (27-12-2016) και ώρες από 18.00 έως 01.00

ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ: Φανερωμένη – Γηρομέρι – Μαυρονέρι – Κάτω Ξέχωρο – Κερασοχώρι – Παλαμπάς – Άγιος Νικόλαος – Άγιοι Πάντες – Κρυονέρι - Αμπελώνας.

Τετάρτη (28-12-2016) και ώρες από 08.00 έως 15.00

ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ: Τσαμαντάς – Βαβούρι – Λιάς – Λίστα – Κουρεμάδι – Κεφαλοχώρι – Μηλέα – Γαρδίκι Φιλιατών - Αναβρυτός.

Πέμπτη (29-12-2016) και ώρες από 18.00 έως 01.00
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ: Γεροπλάτανος -Πηγαδούλια – Άγιος Αρσένιος – Σμπόκια – Κυπάρισσος – Παλαιοχώρι – Δονάτος – Γολά – Ροδοστίβα

Παρασκευή (30-12-2016) και ώρες από 08.00 έως 15.00
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ Αετός – Άνω Παλαιοκκλήσι – Κάτω Παλαιοκκλήσι – Κοκκινιά (Τσατσουλέϊκα) – Χλωμός - Αχλαδιά.

Σάββατο (31-12-2016) και ώρες από 08.00 έως 15.00
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ: Πολύδροσο – Πέντε Εκκλησιές – Πλακωτή – Πετροβίτσα – Ραβενή – Καλλιθέα – Χαραυγή - Λεπτοκαρυά.

Άγνωστοι έκλεψαν δύο Ιερούς Ναούς

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Καταγγέλθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Πυρσόγιαννης κλοπή στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Γοργοπόταμο Ιωαννίνων.

Συγκεκριμένα, κατά το χρονικό διάστημα από 20 έως 21/12/2016, άγνωστοι δράστες διέρρηξαν τον Ναό και αφαίρεσαν πέντε ξύλινες εικόνες, έναν μουσαμά και ένα μεταλλικό φωτοστέφανο.
Ενεργείται προανάκριση.

Επίσης, καταγγέλθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Πυρσόγιαννης κλοπή στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στον Γοργοπόταμο Ιωαννίνων.

Συγκεκριμένα, κατά το χρονικό διάστημα από 20 έως 21/12/2016, άγνωστοι δράστες διέρρηξαν τον Ναό και αφαίρεσαν τρεις ξύλινες εικόνες και έναν μουσαμά.

Ενεργείται προανάκριση.

Φωτιά στον καταυλισμό του Κατσικά, στάχτη δύο σκηνές (+ΦΩΤΟ)

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Στάχτη έγιναν δύο σκηνές στον καταυλισμό του Κατσικά, από φωτιά που ξέσπασε, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία.

Πρόκειται για δύο σκηνές από τις πρώτες που είχαν στηθεί. Η μία, σύμφωνα με πληροφορίες, χρησιμοποιούνταν ως αποθηκευτικός χώρος ενώ στη δεύτερη διέμενε ένας από τους πρόσφυγες που δεν είχε μεταφερθεί ακόμη στους προκατασκευασμένους οικίσκους.

Στο χώρο του καταυλισμού έσπευσαν δυνάμεις της Πυροσβεστικής οι οποίες πήραν μέρος στο έργο της κατάσβεσης πριν η φωτιά επεκταθεί και σε γειτονικές σκηνές.

Στον καταυλισμό του Κατσικά διαμένει πλέον μικρός αριθμός προσφύγων καθώς οι περισσότεροι έχουν μετακινηθεί είτε σε άλλες περιοχές, είτε σε ξενοδοχεία.

EpirusPost

Συνεδριάζει την Τετάρτη το Δημοτικό Συμβούλιο Ηγουμενίτσας

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Καλείστε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηγουμενίτσας που θα γίνει στις 28 Δεκεμβρίου 2016 ημέρα Τετάρτη και ώρα 19:00΄ στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου (οδός Σουλίου αρ.3) για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα παρακάτω θέματα:

ΘΕΜΑ 1ο
Έγκριση απολογιστικών πινάκων εσόδων – εξόδων οικονομικών ετών 2013, 2014 και 2015 του Ν.Π.Δ.Δ. “ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ”.
-Εισηγήτρια: Δηλαβέρη Ρεγγίνα – Αντιδήμαρχος.

ΘΕΜΑ 2ο
Έγκριση προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2017 του Ν.Π.Δ.Δ. “ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ”.
-Εισηγήτρια: Δηλαβέρη Ρεγγίνα – Αντιδήμαρχος.

ΘΕΜΑ 3ο
Επί αιτήματος Παναγιώτη Σωτηρίου του Θεοφάνη κατοίκου Παραποτάμου περί άρσης απαγόρευσης διάθεσης ακινήτου του.
-Εισηγήτρια: Δηλαβέρη Ρεγγίνα – Αντιδήμαρχος.

ΘΕΜΑ 4ο
Ορισμός εκπροσώπων για την συγκρότηση Τριμελούς Επιτροπής της παρ. 4 του άρθρου 4 του Π.Δ. 236/1984 (ΦΕΚ 95/Α/22-6-84) "για τις περιφράξεις γηπέδων μέσα στην ζώνη πλάτους 500 μέτρων από την ακτή ή την όχθη δημοσίων λιμνών σύμφωνα με το άρθρο. 23 παρ. 1 του Ν. 1337/83”.
-Εισηγητής: Γκίκας Μιχαήλ – Αντιδήμαρχος.

ΘΕΜΑ 5ο
Αποδοχή ή μη αίτησης παραίτησης από τη θέση του αντιπροσώπου στο Δ.Σ. του ΦΟ.Δ.Σ.Α. 4ης Διαχειριστικής Ενότητας Νομού Θεσπρωτίας - Περιφέρειας Ηπείρου και εκλογή νέου αντιπροσώπου.
-Εισηγητής: Γκίκας Μιχαήλ – Αντιδήμαρχος.

"Τα Χριστούγεννα των Κλεφτών": Αληθινή συγκινητική ιστορία από το Χρ. Χρηστοβασίλη

thespro.gr Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2016

Tα «Χριστούγεννα των Κλεφτών» είναι ένα από τα πιο σπουδαία αφηγήματα του μεγάλου Ηπειρώτη, από το Σουλόπουλο Ιωαννίνων, δημοσιογράφου, λογοτέχνη και πολιτικού Χρήστου Χριστοβασίλη, που ξεχώρισε για το γλαφυρό του ύφος. Η ιστορία εκτυλίσσεται χρονικά γύρω στα 1879-80, όταν ο συγγραφέας σε ηλικία μόλις 17-18 ετών εντάσσεται στους Κλέφτες και Αρματωλούς, για την εκδίωξη των Τούρκων. "Ήταν η δεύτερη χρονιά, που έτρωγα ψωμί με τους Κλέφτες, δέκα εφτά, ως δεκοχτώ χρονών παλικάρι, με σιδερένια καρδιά και φτερωμένα ποδάρια. Καπετάνος μου τότε ήταν ο Αητόγιαννος, ξακουσμένος γεροκλέφτης, πούχε περάσει όλα τα νιάτα του κι' όσα γεράματα είχε στες πλάτες του, απάνω στο ντουφέκι και στους πολέμους με τους Τούρκους. Παλικάρια είμαστε είκοσι τέσσερα κι ο Καπετάνος μας ο Αητόγιαννος είκοσι πέντε.

Στες είκοσι τ' Αλωναριού εκείνης της χρονιάς ξημερωθήκαμε στο Μαναστήρι του Άι-Λια, απάνω στην «Όμορφη Ράχη» του Πίντου, για να γιορτάσομε κι εμείς μαζί με το Μαναστήρι, που γιόρταζε εκείνη την ημέρα την μνήμη του Προφήτ-Ηλία του, και να προσκηνύσωμε τη χάρη μιας παλιάς Παναγιάς, σκεπασμένης μ' ασήμια και με χρυσάφια, και στολισμένης με διάφορα ασημένια και χρυσαφένια κρεμαστάρια, ταξίματα γιατρεμένων ανθρώπων, που κρέμονταν από την εικόνα.
Αλλ’ ήταν κι' άλλος ένας λόγος, ακόμα, που βρεθήκαμε εκείνη την ημέρα στο Μαναστήρι του Άι-Λια: Μήπως εξαιτίας του πανηγυριού βρούμε και κανένα απόσπασμα τουρκικού στρατού, τριάντα-σαράντα αντρών, και το ματώσομε, γιατί είχαμε έναν ακέριον μήνα να πιαστούμε από ντουφέκι.
Όταν μας είδε ο Γούμενος του Μαναστηριού χάρηκε, και μας δέχτηκε μ' ανοιχτή αγκαλιά, λέγοντας μας:
— Στες είκοσι τ' Αλωναριού όλοι μ' αγαπούν κι' επισκέφτονται το Μαναστήρι μου, γιατ’ είναι καλοκαίρι, γιατ’ έχω κρύα νερά, παλιά κρασιά και παχιά αρνιά και κριάρια και γιατί δεν έχω χιόνια, αλλά τα Χριστούγεννα, που γιορτάζει η εικόνα της θαυματουργής Παναγίας μου, -προσκυνούμε τη χάρη της—, δεν πατάει κανένας εδώ ψηλά, γιατ' έχει τότε τρεις-τέσσερες πήχες χιόνι το Μαναστήρι μου, και το κρέας και τα λοιπά χρειαζούμενα τα φέρνω άλλα από τα Γιάννινα κι άλλα από τα Τρίκαλα, κι' αν μπορέσω ακόμα να το κατορθώσω να τα φέρω. Τότε γιορτάζω μόνος μου με τα καλογεράκια μου, και δεν με κάνει κανένας σας για γενιά.
Ήταν πολύς κόσμος από τα πλουσιοχώρια: Καστανιά, Βεντίστα, Γκουντουβάσντα, Μέτσοβο και λοιπά, και πολλοί τσελιγκάδες και πιστικοί, που είχαν τες στάνες ψηλά στες πλαγιές και στες ράχες του Πίντου, κι' όλοι είχαν φέρει κάτι, κατά τη δύναμη του ο καθένας, για συντρομή του Μοναστηριού: κάθε τσέλεγκας από τρεις-τέσσερις προβατίνες ή γίδες, οι απλοί πιστικοί από κανένα αρνί ή κατσίκι ο καθένας, οι πλησιοχωρίτες διάφορα τάματα: λάδι, κηρί, στάρι, πρόσφορα, χρήματα, κι' όσοι είχαν πάθος αρρώστιας διάφορα ασημένια ομοιώματα: χέρι, ποδάρι, μάτι.
Μπήκαμε στην λειτουργία κι' εκεί που ακούγαμε το Βαγγέλιο της ημέρας, έρχεται με τρόπο ο σκοπός μας και μας λέει κρυφά ότι Τούρκοι στρατιώτες μελίσσι, ένα τάγμα, ανέβαιναν στην «Όμορφη Ράχη».
Ο Γούμενος καταταράχτηκε και καταστενοχωρήθηκε και μας είπε να προσπαθήσομε να γλυτώσομε εμείς τα κεφάλια μας όπως όπως, κι' όσο γι' αυτόν, αυτός ξέρει και τους γελάει τους Τούρκους.
Βγήκαμε έξω από την Εκκλησιά, πήραμε τ' άρματα μας, που τα είχαμε αφημένα στον νάρθηκα, και πεταχτήκαμε στην άκρη της ράχης να ιδούμε πόσοι Τούρκοι ήταν και πώς έρχονταν κι' αναλόγως να συνταχτούμε. Τι να ιδούμε; Χίλιοι στρατιώτες και παραπάνω είχαν ζώσει την ράχη του Μοναστηριού από κάτω κι' ανέβαιναν παγανιστά, κι' όσο ανέβαιναν αυτοί, τόσο ο κύκλος στένευε, κι' η γραμμή τους πύκνονε. Μόνον από ένα μέρος της ράχης του Μαναστηριού ήταν ένας απότομος γκρεμός, κατάφυτος από πεύκα, που μπορούσε κανείς μόνον να τον κατέβη γλιστρώντας, κι' αδύνατον να τον ανέβη, κι αν έπιαναν οι Τούρκοι κι' αυτό το μέρος από τα κάτω είμαστε αναγκασμένοι ν' ανοίξομε ντουφέκια, να σκοτώσομε καμιά εκατοστή διακοστή Τούρκους και να σκοτωθούμε κι' εμείς ως το ένα. Δεν σύμφερε όμως αυτό, επειδή θα χαλούσαν ύστερα το Μαναστήρι οι Τούρκοι δίχως άλλο. Πήγαμε, λοιπόν όλοι, στην άκρη του γκρεμού, οπού μας έκρυφταν τα δέντρα και περιμέναμε να ιδούμε τι θάκαναν οι Τούρκοι. Περιμέναμε την ζωή ή τον θάνατο. Δέκα πέντε-είκοσι δρασκελιές τόπος χώριζε τον άλυσσο, π' ανέβαινε από το βάθος του γκρεμού.
Τότε ο Καπετάν Αητόγγιανος φώναξε προς την εικόνα της Παλιάς Παναγιάς του Μαναστηριού, που ήταν φορτωμένη στ' ασήμια και στα χρυσαφικά.
— Άκουσε, ωρή Κυρά Παναγιά! Σε προσκυνώ και σε δοξάζω μ' όλη μου την καρδιά... Εδώ σε θέλω: αν θελήσης να φωτίσης τώρα τους Τούρκους ν' αφήσουν άπιαστον αυτόν τον γκρεμό και γλυτώσομε, σου υπόσκομαι τα ερχόμενα Χριστούγεννα ναρθώ μ' όλα μου τα παλικάρια να σε προσκυνήσομε και να σε δοξάσομε και να σου κρεμάσω στην εικόνα σου μια σακούλα, μ' εκατό λίρες, για τα έξοδα του Μαναστηριού σου... Αν όμως τους αφήσεις να πιάσουν το γκρεμό, τότε ούτε κι εμείς ζωή, ούτε κι' εσύ την συντρομή μας, ούτε κι Χριστιανωσύνη κι' η Ελευτερία προκοπή!
— Άσκημα μίλησες της Παναγιάς, Καπετάνε, και θα μας οργιστή!
Είπε του Καπετάνου, ο Γεράκης, το πρωτοπαλίκαρο του.
— Είσαι παιδί εσύ (του απάντησε ο Καπετάνος) και δεν ξέρεις. Θέλουν κι' οι άγιοι φοβέρες και συμφωνίες.
Οι Τούρκοι ζύγωσαν, έφτασαν, πάτησαν στην άκρη του γκρεμού... Τους βλέπαμε ανάμεσα από τα δέντρα, χωρίς να μας βλέπουν εκείνοι καθόλου. Στάθηκαν.
— Αχ! Τους Αντίχριστους! (είπε ο Καπετάνος). Μας την έφκιασαν! Κι' εμείς θα πάμε χαμένοι, αλλά κι' αυτούς θα τους πάρει ο Διάβολος! Κρίμα όμως το καημένο το Μαναστήρι, που δεν θα μείνει πέτρα απανωτή! Τι νάχη πάθει η Παναγιά και δεν τους μποδίζει.
Άξαφνα βάρεσε μια σάλπιγγα κι ο άλυσσος, που ήταν κάτω στην άκρη του γκρεμού, ξεκόπηκε, ο μισός έκανε δεξιά, κι' ο άλλος μισός ζερβιά, κι' ενώ οι Τούρκοι ανέβαιναν, εμείς γλιστρούσαμε σαν χέλια τον κατήφορο του γκρεμού, φεύγαμε και βγαίναμε έξω από την ζώνη της πολιορκίας!
Όταν ξεμακρυνθήκαμε πολύ, κι' είμαστε πλειά στην ασφάλεια, στήσαμε τα ντουφέκια μας πυραμίδες και δοξάσαμε την Παλιά την Παναγιά με τ' ασήμια και με τα χρυσάφια, που στράβωσε τους Τούρκους και μας άφησαν ανοιχτόν τον γκρεμό να γλυτώσομε, και γλυτώσαμε μια χαρά.
Χαίρονταν όλοι και τραγουδούσαν και μονάχα εγώ λυπιόμουν, που γυρίσαμε τες πλάτες στους Τούρκους. Ήθελα ν' ανάβαμε το ντουφέκι κι' ας μην γλυτώναμε ούτε ένας! Έφτανε που θα σκοτώναμε πολλούς εχτρούς.
Πέρασε ο Αλωνάρης, ο Αύγουστος, κι' όλος ο Τρυγητής από τότε, και στες αρχές του Αϊ-Δημητριου με τες πρώτες πάχνες και τα πρώτα κρύα των βουνών κατεβήκαμε στα ξενειμαδιά, κάτω στα ριζοβούνια του Πίντου, αντίκρυ από τα Γιάννινα, κι' εκεί λημεριάζαμε πότε στη μια μεριά και πότε στην άλλη και καμιά φορά, τραβούσαμε ως το Πωγώνι από την μια μεριά κι' ως την Λάμαρη από την άλλη και κάναμε κάνα μικρό πατατράκ με κανένα τούρκικο στρατιωτικό απόσπασμα, και γυρίζαμε πάλι στα λημέρια μας με μεγάλη προσοχή κι' ησυχάζαμε σαν να ήμασταν πεθαμένοι.

Έτσι κυλήσαμε ως τες είκοσι τ' Αντριώς.
Το βράδυ διαταγή του Καπετάνου να συνταχτούμε όλοι στην Δρακοσπηλιά, εκεί ακριβώς, που σμίγουν τα δυο ποτάμια, το Μετσοβίτικο κι' ο Μπαλντούμας και κάνουν το Διπόταμο, το λεγόμενο παρακάτω Αρτηνό, δηλαδή τον Άραχτο.
Όταν συνταχτήκαμε όλοι εκεί, εξόν τρεις, που τους είχε φάγει το τούρκικο το βόλι -Θεός σχωρέσ' τους- τον Δρακογιώργο, τον Λαφοπόδη και τον Κρυφοπάτη, που τους τραγουδούσαμε κάθε μέρα τα ονόματα τους, μας είπε ο Καπετάνος:
— Έ παιδιά! Θυμάστε να 'χωμε κάνα χρέος, κάνα τάξιμο πουθενά αυτές τες ημέρες;
Όλοι κοιταχτήκαμε ο ένας με τον άλλο, χωρίς να θυμούμαστε τίποτε.
— Ωρέ παλιόπαιδα! (Μας είπε τότε με πατρικό ύφος), δεν θυμάστε ότι έχομε τάμα να πάμε τα Χριστούγεννα στον Άι-Λιά της «Όμορφης Ράχης», απάνω στα κορφοβούνια τ' Ασπροποτάμου να ευχαριστήσομε την Παλιά την Παναγιά με τ' ασήμια και με τα χρυσάφια, που μας γλύτωσε από του Χάρου το στόμα στες είκοσι τ' Αλωναριού και να της δώσομε το χρέος, που της υποσκεθήκαμε, την σακούλα με τες εκατό λίρες;
— Αλήθεια! Αλήθεια! (Φωνάξαμε όλοι). Αλλ' αν δεν μπορέσομε να σπάσωμε από τα χιόνια;
— Αυτό (είπε ο Καπετάνος) είναι λογαριασμός της Παναγιάς! Εμείς πρέπει να κάνομε το χρέος μας, να κινήσωμε τον ανήφορο, κι' όπως ορίζει αυτή ύστερα ας γένη! Τώρα, παιδιά μου να μάσωμε τες εκατό λίρες... Εμπρός! Εγώ, ως καπετάνος, βάνω το κατά δύναμη μου είκοσι πέντε λίρες. Γράψε (μου είπε εμένα) Αητόγιαννος καπετάνος, λίρες είκοσι πέντε.
Έβγαλα χαρτί και σημείωσα τες είκοσι πέντε λίρες του Καπετάνου, κι' ύστερα είπα:
— Σημειώνω κι' εγώ τ' όνομα μου με δέκα πέντε λίρες.
— Για την ηλικία σου (μου είπε ο Καπετάνος) είναι πολλές οι δεκαπέντε λίρες, αλλά συ είσαι αρχοντόπουλο και δεν έχεις ανάγκη να κάνης οικονομίες σαν εμάς. Ας είναι καλά ο πατέρας σου...
Είχαν μείνει ακόμα εξήντα λίρες να μαζευτούν για την Παναγιά, κι' επειδή οι αποδέλοιποι σύντροφοι μας ήταν είκοσι, τώβραν εύλογο να προσφέρουν από τρεις λίρες ο καθένας κι' έκλεισε ο λογαριασμός του χρέους μας προς την παλιά την Παναγιά: είκοσι πέντε και δέκα πέντε σαράντα ο Καπετάνος κι' εγώ. Κι εξήντα οι άλλοι σωστές εκατό λίρες.
Ύστερα από λίγο, φάγαμε ψωμί κι ελιές, γιατ' ήταν σαρακοστή του Σαρανταήμερου, κι' αφού μοιράσαμε την υπηρεσία της νυχτοφυλακής, γήραμε να κοιμηθούμε, έχοντας ο καθένας την μισή την κάπα στρώμα, την άλλη την μισή σκέπασμα κι' ένα κοτρώνι για προσκέφαλο.
Εγώ δεν κοιμήθηκα καθόλου εκείνη την βραδιά. Ο νους μου είχε γίνει πέλαγο από τουρκοφάγα σχέδια. Διψούσα για δόξα, να φκιάσω το τραγούδι μου, να το τραγουδούν όλες οι όμορφες Ηπειρώτισσες, και να τ' ακούν στον τάφο τους τα κόκαλα μου κι' η ψυχή μου στον Παράδεισο και να χαίρονται.
Κατά τ' άκριτα μεσάνυχτα μ' έκλεψε ο ύπνος, και μ' όλη μου την ξαγρύπνια ξύπνησα την άλλη μέρα στην συνηθισμένη ώρα μαζί με τους άλλους, «την ώρα των Κλεφτών». Εκείνο το πρωί είχε πέσει πολλή αντάρα κι' είμαστε σε μεγάλη ασφάλεια. Γι' αυτό κι' ο Καπετάνος όρισε να λημεριάσομε και την βραδιά εκείνης της ημέρας στο ίδιο μέρος, στην Δρακοσπηλιά. Πριν να διαλυθεί η αντάρα, είχαμε σκορπίσει όλοι και μόνον ένας έμενε να προσέχη την σπηλιά από μακριά για κάθε ενδεχόμενο.
Εγώ τράβηξα μονάχος και βγήκα στην ράχη κι' αγνάντευα τα Γιάννινα, που τα είχα ως δύο ώρες μακριά, και το πλιότερο διάστημα το σκέπαζε η καθαρογάλαζια Λίμνη.
Είδα την πανώρια κι' ιστορική πολιτεία, που ήταν στα χρόνια του Αλή-Πασια πρωτεύουσα όλης της καθαυτό Ελλάδας, και συνάμα ο Γολγοθάς της. Φαίνονταν, σαν δικέφαλος αητός, πεσμένος μ' ανοιγμένα τα φτερά στην άκρα της χιλιοξακουσμένης Λίμνης, όπου έπνιξε ο Αλή-Πασιας την υπέρκαλλη Κυρά Φροσύνη με τες δέκα εφτά πανέμορφες Γιαννιώτισσες αρχοντονύφες. Το Κάστρο, το περίφημο, είναι τα δυο κεφάλια του αητού που το ένα κοιτάει κατά την Ανατολή και τ' άλλο κατά την Δύση. Οι πισινές συνοικίες Καραβατιά, Ντεντερούτσι, Σιεμσιτνιά, είναι η πλατεία ουρά του αητού, κι' οι δυο μπροστινές ο Πλάτωνας και τα Γάλατα από τη μια μεριά κι' η Καλούτσιανη από την άλλη είναι οι δυο μακριές φτερούγες του. Έβγαλα το τηλεσκόπιο και κοίταζα:
— Να το Σεράγι, που κάθεται ο Πασιάς με την Διοίκηση. Είναι υπερύψηλο μεγάλο χτίριο, που δεν υπάρχει άλλο μεγαλύτερο στην Ήπειρο.
— Να κι' η Μητρόπολη, που κάθεται ο Δεσπότης. Είναι δίπλα στα φημισμένα Λιθαρίτσια.
— Να κι' η συνοικία του Πλάτωνα. Ονομάστηκε από τ' ομώνυμο δέντρο, που άξησε και τράνεψε, πίνοντας τ' άγρια και τιμημένα αίματα των προδρόμων της ελληνικής Ελευθερίας: Κατσαντώνη, Χασιώτη, Μπλαχάβα και τόσων και τόσων αντρείων ηρώων, πώγειναν τα ονόματα τους πανελλήνια τραγούδια. Ο Πλάτωνας δεν φαίνεται πλειά. Στέγνωσε από τον καιρό, που έπαψε να πίνει χριστιανικό ελληνικό αίμα...
Έβλεπα-έβλεπα την περίκαλλη ελληνική πολιτεία και μώρχονταν να γένω λαύρα, φωτιά, αστροπέλεκας, «οργισμένος βοριάς, τρομαχτικό τρικυμειό και να χυθώ απάνω της, να κάψω, να ξεριζώσω, να πνίξω, να καταστρέψω ότι αντιπροσωπεύει την τυραννία και να στήσω στους αιώνες των αιώνων τη σημαία του Σταυρού, την ελληνική Σημαία απάνω στο Κάστρο, τόσο ψηλή και τόσο μεγάλη, που να φαντάζει απ' όλα τα κορφοβούνια του Πίντου, του Τόμαρου κι' όλων των άλλων Ηπειρωτικών βουνών. Αλλά δεν μπορούσα να γένω τίποτε απ' όλα αυτά. Πέρασα την ημέρα εκεί πέρα, κλαίοντας τα σκλαβωμένα Γιάννινα, ψωμίστηκα στο Μαναστήρι της Τσούκας και το βράδυ με το μούχρωμα, βρέθηκα στην Δρακοσπηλιά, και τ' άλλο το πρωί ξεκινήσαμε για το Μαναστήρι του Άι-Λια της «Όμορφης Ράχης» να προσφέρομε τα σώστρα μας στην Παλιά την Παναγιά με τ' ασήμια και τα χρυσάφια. Πρωί-πρωί ξεκινήσαμε τον ανήφορο, πηγαίνοντας από γνωστά μονοπάτια και το βράδυ περάσαμε το Συρράκο και κοιμηθήκαμε σ' ένα εξωκλήσι των Καλαρρύτων.
Την άλλη μέρα, βαδίζοντας όλο και τον ανήφορο, τρομάξαμε να περάσομε την ράχη των Κριθαρακιών και να σκαπετήσωμε στο Χαλίκι, ένα πιντοχώρι, που φεύγουν όλοι οι κάτοικοι του τον χειμώνα και κατεβαίνουν στα Τρίκαλα να ξεχειμωνιάσουν και μένει έρημο με δυο-τρεις φυλάκους, να το φυλάγουν. Εκεί ανοίξαμε το ιστορικό αρχοντόσπιτο του Δημάκη, παμπάλαιο σπίτι, μεγάλο και με τραγούδι, που φιλοξένησε στην εποχή του τον Αλή-Πασια, ανάψαμε σε δυο τρία δωμάτια φωτιά και περάσαμε λαμπρά.
Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε πάλε πρωί με την ιδέα ότι θα φτάναμε το βράδυ στο Μαναστήρι, αλλά δεν μπορέσαμε να προχωρήσομε παρά ως κοντά στην Γκουντουβάσντα, όπου αναγκαστήκαμε να κοιμηθούμε μέσα στα χιόνια.
Τ' αγριοκαίρι είχε ρίξει μερικά πεύκα την περασμένη χρονιά κι' ήταν ξαπλωμένα καταγής, σαν νικημένοι γίγαντες. Ανάψαμε δυο απ' αυτά, που ήταν δέκα δρασκελιές το ένα μακριά από τ' άλλο παράλληλα, στρώσαμε το μέρος που ήταν ανάμεσα στες δυο φωτιές και ξαπλωθήκαμε, έχοντας από μπρος κι' από πίσω φωτιά και ζεστασιά. Κι έτσι περάσαμε καλά.
Την άλλη πάλε την ημέρα, ξημερόντας τα Χριστούγεννα, ξεκινήσαμε, ελπίζοντας να προφτάσωμε την λειτουργία του Μαναστηριού και να μεταλάβομε, αλλά την ώρα, που γυρίζαμε την ράχη της Γκουντουβάσντας, την λεγομένη «Χέλι» κι' είχαμε το Μαναστήρι ως μισή ώρα μακριά κι' ακούγαμε με χαρά την καμπάνα να χτυπάει γλυκά-γλυκά, μας έπιασε η άγρια χιονοθύελλα, αγριότερη απ' ό,τι επεθύμησα να γένω εγώ την ημέρα, που αγνάντευα τα Γιάννενα, πριν ξεκινήσομε.
Ήταν, «γλυτωσέ μας Θεέ μου!» Αρπαχτήκαμε στην στιγμή ο ένας από τον άλλον και κάναμε την λεγόμενη «αλυσίδα», γιατί αλλιώτικα ήταν ικανός ο αγέρας, ο τρομερός Βορειάς, να μας πετάξει έναν-έναν σαν πούπουλα κάτω στην Άρτα.
Ο Πίντος, ασπροφορεμένος πατόκορφα κουνιόνταν ολόβολος. Η θύελλα, οπλισμένη με δύναμη μυριάδων θεών, μας απειλούσε να μας αφανίσει. Για μια στιγμή ένα τρομερό ανεμόχιονο μας σαβάνωσε. Ένας μεγάλος σύννεφας μας περικύκλωσε και χάσαμε αμέσως από μπροστά μας το Μαναστήρι, και δεν βλέπαμε πλιότερο από δέκα δρασκελιές τόπο γύρα-γύρα. Πάγωνε η αναπνοή μας κι έφευγε από το στόμα μας σ' εκατομμύρια μικροσκοπικά κρουσταλλένια μαργαριτάρια. Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά, κι' ακούστηκε μια υπερκόσμια ταραχή κι' ένα ανήκουστο βουητό, σα να ξεριζώνονταν ο Πίντος για ν' αναποδογυριστεί, σα να χαλούσε ακέριος ο Κόσμος, σα νάσπαζαν τα ουράνια κι έπεφταν κομμάτια, σαν ν' αποδογυρίζονταν η γη! Πέρασε ο μεγάλος σύννεφας, που μας περικύκλωνε, σέρνοντας την σκοτεινιά από γύρα μας, και χίλιοι χιονόκτιστοι στύλοι, ψηλοί ως τα ουράνια, σηκώθηκαν από καταγής και προχωρούσαν χορεύοντας και πηδώντας και ξεριζώνοντας τα πεύκα και τα έλατα και τες οξιές, πώβρισκαν στο διάβα τους, κι' ενώ έφευγαν κάτω προς την Άρτα και την θάλασσα, άλλοι ξεφύτρωναν στην θέση τους, λεγεώνες αναρίθμητοι χιονοπλασμένων στοιχειών, που γύρευαν να κάνουν κάμπο το μέγα βουνό. Η φυσική ένστικτη άμυνα της ζωής μας, μας οδήγησε να γονατίσομε μέσα στο χιόνι κι' έτσι γονατισμένοι και σφιχτοπιασμένοι ο ένας με τον άλλον, να μπορέσομε ν' αντισταθούμε στον τρομερόν Βορειά.
— Ε! κακοκαιρία του Διαόλου! (Ξεφώνησε μ' αγανάκτηση ο Καπετάνιος). Έχω εξήντα χρόνια Κλέφτης και δεν αντροπιάστηκα ποτέ σαν σήμερα! Και δέκα Πασιάδες αν με πολεμούσαν, πάλι θα μπορούσα να σηκώσω το κεφάλι μου και να τους τουφεκίσω! Αλλά δεν θα σ' άφήκω κι' εσένα αντουφέκιστη. Και λέγοντας αυτά τα λόγια, έβγαλε το ντουφέκι του κάτω από την κάπα του και ντουφέκισε, νομίζοντας ότι πολεμούσε την χιονοθύελλα!
- Βόηθα, καημένη Παλιά Παναγιά, πωρχόμεστε να σ΄ ευχαριστήσομε και να σε προσκυνήσομε! Είπε ένας σύντροφος κι' ένας άλλος του απάντησε ειρωνικά:
— Φαίνεται πως μετάνιωσε η Παναγιά, που μας γλύτωσε τότε και τώρα θέλει να μας αφανίσει!
— Λες κι' άκουσε η Παναγιά την επίκληση του συντρόφου μας κι' άρχισε λίγο-λίγο η χιονοθύελλα να ξεθυμαίνει. Σηκωθήκαμε σιγά-σιγά, και περπατώντας σκυφτά-σκυφτά, βρεθήκαμε σε λίγο στην εξώθυρα του Μαναστηριού. Χτυπούμε δυνατά τον σιδερένιον κρούστη της εξώθυρας κι' ένα καλογεράκι μας άνοιξε σε λίγο, κι' ενώ αυτό έκανε τον σταυρό του, πώβλεπε νάρχωνται στο Μαναστήρι τέτοιον καιρό, και με τέτοιο τρικυμειό, εμείς τραβήξαμε ίσια στην εκκλησιά που λειτουργούσε. Εκείνη τη στιγμή ψάλλονταν το χαρμόσυνο: «Χριστός γεννάται». Ιδόντας ο Γούμενος από τ' άγιο βήμα έκανε το σταυρό του, απορώντας πως μπορέσαμε να βγούμε με τέτοιον καιρόν.
Τελειώνοντας η λειτουργία μεταλάβαμε όλοι κι' ύστερα, παίρνοντας τ' αντίδωρο, πήγαμε στην Παλιά την Παναγιά με τ' ασήμια και με τα χρυσάφια, την προσκυνήσαμε και την ευχαριστήσαμε και της κρεμάσαμε την σακούλα με τες εκατό λίρες.
Βλέποντας ο Γούμενος αυτήν την δωρεά την αναπάντεχη, πέταξε από τη χαρά του και μας έμπασε όλους στο δοξάτο, όπου βασίλευε χοντροκούτσουρη και χοντροκάρβουνη φωτιά κι' έκανε το δοξάτο το καρδιοχείμωνο στην κορφή του Πίντου, απολαυστικό λουτρό.
— Να, το λοιπόν, Άγιε Γούμενε (του είπε ο Καπετάνος, μ' ευχαρίστηση και με περηφάνια) που δεν ερχόμαστε στες είκοσι του Αλωναριού μοναχά, αλλά και στες είκοσι πέντε τ' Αντριώς, τα Χριστούγεννα!
— Δεν ξέρετε, παιδιά μου, (είπε ο Γούμενος) τι στενοχώρια είχα τότε, ως που να βεβαιωθώ ότι γλυτώσατε! Θαύμα, παιδιά μου, θαύμα της Μεγαλόχαρης — προσκυνούμε τ' όνομα της! Αυτή τους τύφλωσε τους αναθεματισμένους κι' άφηκαν ανοιχτόν τον γκρεμό! Αυτή, αυτή — προσκυνούμε και διπλοτριπλοσκυνούμε την άγια και μεγάλη χάρη της. Και λέγοντας αυτά, σταυροκοπήθηκε μ' ευλάβεια.
Σε λίγο ο Γούμενος διάταξε να στρωθεί τραπέζι.
Έφεραν ένα κριάρι ως είκοσι οκάδες, ψημένο στην σούβλα, κουκουρέτσι, αυγά, τυριά, παλιό μαύρο κρασί καστανιώτικο, μήλα και κάστανα ψημένα.
Βλόγησε ο Γούμενος κι' αρχίσαμε να τρώμε, σαν λιμασμένοι, ύστερα από τες απαραίτητες ευκές: «Καλώς ορίσατε, καλώς σας βρήκαμε, χρόνια πολλά, καλό βόλι και στην Πόλη του χρόνου».
— Ό,τι έλαχε παιδιά μου (είπε ο Γούμενος). Αν ήξερα ότι θάρχοσταν, θάφερνα από την Καλαμπάκα κι άλλο κρέας κι' άλλα πράγματα... Αυτό το κριάρι το είχα μανάρι και το σφαξα χτες το βραδινό για το επίσημο της ημέρας. Μαναστήρι, χωρίς σφαχτάρι τέτοια μέρα, δεν είναι σωστό... Δεν μου μηνύσατε, βλογημένοι, να το ξέρω και νάχω ετοιμασία;
— Δεν πειράζει, άγιε Γούμενε! (απάντησε ο Καπετάνος). Εμείς δεν ήρθαμε για το φαγί από τρεις μέρες δρόμο μέσα στα χιόνια και στ' αγριοκαίρια, αλλά για να προσφέρωμε το χρέος μας στη Μεγαλόχαρη — προσκυνούμε τ' όνομα της!
Είχαμε αποφάγει και πίναμε το κρασί με μήλα και με κάστανα, όταν μπαίνει στο δοξάτο ένας φύλακας από την Καστανιά, σαν αστροπέλεκας και μας λέγει:
— Σε μια ώρα το πολύ φτάνει εδώ ο φρούραρχος του Μετσόβου με χίλιους στρατιώτες να πατήσει άπαχτα το Μαναστήρι, σήμερα τα Χριστούγεννα με την ιδέα ότι ξεχειμωνιάζει ο καπετάν Λεωνίδας, που δεν ακούγεται καθόλου από τον χινόπωρο, και μ' έστειλε ο Κυρ-Νάσιος να σας το πω!...
Τάχασε ο Γούμενος από τον φόβο του, αλλ' ο Αητόγιαννος του είπε:
— Άγιε Γούμενε! Μια φορά τους φύγαμε, σαν λαγοί και τώχω μάρα στην καρδιά μου, αλλά τώρα θα τους βαρέσω τους γουρνομύτες! Ας έρθουν όσοι θέλουν!
Στην στιγμή καταστρώσαμε το σχέδιο της μάχης.
Αποφασίσαμε να χαρακωθούμε μπροστά στο Μαναστήρι και να χτυπήσομε τους Τούρκους από μπροστά, αφού δεν θα μπορούσαν να μας κλείσουν απ' όλες τες μεριές, εξαιτίας των χιονιών και θ' ανέβαιναν από έναν δρόμο μοναχά.
Πραγματικώς, ύστερα από μια -μιάμιση ώρα οι Τούρκοι ανέβαιναν τον ανήφορο σ' έναν στίχο, ερχόμενοι ολωσδιόλου ανύποπτοι, γιατί τους είχαν βεβαιώσει στην Καστανιά, ότι το Μαναστήρι ήταν καθαρό από Κλέφτες. Αλλά μόλις ζύγωσαν σ' απόσταση είκοσι πέντε μέτρων τους αρχίσαμε στο ντουφεκίδι κι' όλο στο ψαχνό.
Οι Τούρκοι ανταριάστηκαν, άφηκαν καμιά εκατοστή σκοτωμένους στον τόπο, και γύρισαν ντροπιασμένοι, μη μπορώντας εξαιτίας των χιονιών να μας κλείσουν και να κοιμηθούν στο ύπαιθρο.
Ενώ, λοιπόν, οι Τούρκοι τσάκισαν να φύγουν ο Αητόγιαννος, μεθυσμένος από την νίκη, όρμησε μόνος του από πίσω τους, χωρίς να φωνάξει κανένα μας να τον ακολουθήσει. Τρέχαμε από κοντά του, του φωνάζαμε να σταθή αλλά πού να σταθή αυτός! Έτρεχε σαν το κυνηγημένο τ' αλάφι από κοντά τους, βρίζοντας τους. Θέλοντας και μη, τον ακολουθήσαμε κι' εμείς και φτάσαμε τους Τούρκους, κάτω στην λακκιά. Εκεί είχαν καλό μέρος αυτοί κι' αντιστάθηκαν. Αρχίσαμε καινούργια μάχη, μάχη σαν λυσσιάρηδες. Έπεφταν οι Τούρκοι σωρό, αλλ' έπεσαν σκοτωμένοι και τρεις δικοί μας: ο Σκοτίδας, ο Γιωργάνεμος κι ο Αστρίτης, παλικάρια ένα κι ένα, αθέρας της παλικαριάς! Και τέλος, έπεσε λαβωμένος κι' ο αντρειωμένος μας Καπετάνος, ο Αητόγιαννος!
Επειδή η ημέρα ήταν λιγοστή, οι Τούρκοι βιάζονταν ν' αποχωρήσουν για την Καστανιά, ως που είχαν καιρό. Τσάκισαν ακόμα μια φορά τον κατήφορο, κι' εμείς μην μπορώντας πλειο να τους κυνηγήσομε, εξαιτίας του λαβωμού του αρχηγού μας, φορτωθήκαμε τους τρεις σκοτωμένους μας και τον βαρηοπληγωμένον Καπετάνο μας, και βγήκαμε στο Μαναστήρι.
Ο Αητόγιαννος, ο τιμημένος μας αρχηγός, πούχε εξήντα χρόνια Κλέφτης και δώδεκα παλιές πληγές στο κορμί του, νοιώθοντας να του φεύγει η ζωή, μας φίλησε όλους, έναν κι' έναν, μας κέρασε το «ψυχικό» από δυο τρία φλωριά τον καθένα, ζήτησε να τον πάμε να φιλήσει και τους σκοτωμένους συντρόφους μας, που τους είχαμε βάλει μέσα στην εκκλησιά, κι' ύστερα μας έκανε νόημα να του δώσουμε τον ταμπουρά του κ' άρχισε να τον βαρή λυπητερά και ν' ακολουθάη και το λάλημα του με το υστερνό του τραγούδι. Σε λίγο έκοψε το τραγούδι και το λάλημα και μας είπε χαρούμενος, σα να μην έπασχε καθόλου:
— Ευχαριστώ την Παναγία, που καταδέχτηκε να με κρατήση για πάντα στο σπίτι της (εννοώντας ότι θα θάφτονταν στον περίβολο του Μαναστηριού). Πεθαίνω, παιδιά μου, ευχαριστημένος. Εξήντα χρόνια πολέμησα αδιάκοπα τους Τούρκους, κι' ήταν δίκιο να πεθάνω από τούρκικο βόλι. Καλύτερον θάνατον απ' αυτόν δεν περίμενα... Ότι έχω να μείνουν στο Μαναστήρι.
Το λιοντάρι είχε λάβει την μορφή του αρνιού!
— Φέρτε μου το ντουφέκι μου! Διάταξε.
Ένα παλικάρι του το πήγε αμέσως, δακρύζοντας. Παίρνοντας το, ο Καπετάνος μας στο χέρι του, το φίλησε σταυρωτά κι υστέρα του τόδωκε, λέγοντας του:
- Πάρ' το κι' έβγα έξω στην κρεβάτα κι' ως που ακούς τον ταμπουρά μου και το τραγούδι μου, στέκα κι' ακούρμαινέ με και την στιγμή, που πάψουν και τα δυο, βρόντα το να συντροφέψει την ψυχή μου ο βρόντος του, και φώναξε μ' όλην την δύναμη σου ν' ακούσει ο Πίντος κι' όλα τα βουνά:
- Απέθανε ο Αητόγιαννος!
Όλοι κλαίγαμε και μόνον αυτός κράταγε την καρδιά του την σιδερένια ασυγκίνητος.
- Έχω κι' άλλο ένα να σας πω και να σας παρακαλέσω. (Μας είπε). Να βοηθάτε τα καημένα τα μανναστήρια όσο μπορείτε! Χωρίς αυτά τα μαναστήρια δεν θα μπορούσε να ζήση η Κλεφτουριά που λευτέρωσε την Ελλάδα! Να κόβετε από τη χαψιά σας και να δίνετε στα μαναστήρια. Δεν έχω άλλο τίποτε να σας πω. Σχωράτε με κι' ο Θεός σχωρέσ' σας!
Ύστερα πήρε τον ταμπουρά κι' άρχισε το επιθανάτιο τραγούδι κι' ενώ έπαιζε τον ταμπουρά και τραγουδούσε, άξαφνα τώπεσε ο ταμπουράς από τα χέρια και του κόπηκε το τραγούδι.
Το παλικάρι, που περίμενε στην κρεβάτα του Μανασταριού με το ντουφέκι του Καπετάνου μας, πυροβόλησε και φώναξε μ' όλη τη δύναμη του προς τον Πίντο και τ' άλλα τα βουνά:
— Κλάψτε, καημένα βουνά! Απέθανε ο Αητόγιαννος!"

ΚΑΤΟΨΗ